Mag-log inซ่า........
เสียงสาดน้ำใส่หน้าวิฬาร์ในขณะที่เธอกำลังหลับไหลซึ่งนั่นก็ทำให้เธอตื่นจากการหลับไหลในทันทีพร้อมกับความตกใจที่เข้ามาแทนที่เมื่อเห็นชายฉกรรจ์หลายคนจ้องมองเธออยู่อย่างน่ากลัว " พวกแกเป็นใคร จับฉันมาทำไม " ร่างเล็กถามในขณะที่ตอนนี้เธอขยับตัวไปไหนไม่ได้เลยเพราะพวกมันมัดเธอติดเอาไว้กับเก้าอี้ มัดมือของเธอไขว้หลังพร้อมกับมัดข้อเท้าของเธอเอาไว้อย่างแน่นหนาจนรู้สึกเจ็บไปหมด ดีที่พวกมันไม่มัดปากของเธอไว้ด้วยเหมือนกับในละครที่เธอเคยดู " หึ ต้องการสั่งสอนให้เธออย่าเจ๋อละมั้ง " วิลเลี่ยมที่นั่งอยู่เก้าอี้ตรงข้ามกับเธอแต่อยู่ในระยะไกลพูดขึ้นมา จนทำให้วิฬาร์ต้องจ้องมองไปที่เขา หน้าตาก็ดีอยู่หรอกแต่เธอสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่ซ่านออกมา เธอรับรู้ได้เลยว่าไอ้บ้านี่ต้องเลวมากแน่ๆ เพราะคนดีดีจะไม่มีทางจับผู้หญิงมาแล้วยืนเฝ้ากันเป็นสิบๆแบบนี้หรอก " ฉันไปทำอะไรให้คุณ เราไม่รู้จักกันสักหน่อย ปล่อยฉันไปเถอะ คุณจับตัวคนผิดแล้ว " ร่างเล็กยังคงบอกออกไปดวงตาของเธอฉายแววหวาดระแวงจนไม่อาจปิดบังได้ แหงล่ะ ตอนนี้เธอกลัวเอามากๆ กลัวจนหัวหดเลยล่ะมันจะตัดแขนตัดขาเธอหรือเปล่าก็ไม่รู้ " ถ้าเธอชื่อ วิฬาร์ จันทร์จิรา เจริญเอกกุล แล้วล่ะก็ ไม่มีทางผิดตัวแน่ๆ " วิฬาร์ในตอนนี้ทั้งตกใจทั้งอึ้งริมฝีปากของเธอสั่นระริกด้วยความกังวลและความกลัว ไม่รู้ว่าที่โดนจับตัวมาพวกมันจะฆ่าเธอหมกป่าหรือเปล่า ใบหน้าของเธอในตอนนี้มันเครียดเกร็งเต็มไปด้วยความกดดันและความหวั่นวิตก พวกมันรู้ชื่อเธอนั่นแสดงว่ามันไม่ได้จับมาผิดตัวจริงๆ ตายแน่ยัยวิฬาร์เอ้ย พึ่งจะได้สวยรวยไม่กี่วันต้องมาจบชีวิตแบบนี้จริงหรือนี่ ไม่นะไม่ๆๆๆ... " ฉันไม่เคยไปมีเรื่องกับใครนะ แล้วก็ไม่เคยแย่งสามีใครด้วย ใครจ้างพวกแกมา " ร่างเล็กถามออกไปเพราะตอนนี้เธอโสดถ้าจะเป็นนังเด็กเสี่ยนั่นมันจะทำกับเธอขนาดนี้เลยหรอ ในเมื่อมันได้ไอ้พี่บอมไปแล้วหนิ " หึ ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้แย่งผัวใครเพราะตอนนี้เธอยังโสด แล้วถ้าเธอไม่อยากมีผัวเป็นสิบก็ทำตามที่ฉันสั่งซะ สวยๆแบบนี้ลูกน้องของฉันมันชอบนะ ดูหน้าพวกมันสิว่าต้องการเธอมากแค่ไหน " วิลเลี่ยมพ่นวาจาร้ายๆออกมาเพื่อให้วิฬาร์รู้สึกกลัวและทำตามที่เขาต้องการ ใบหน้าของเขาเรียบเฉยไร้อารมณ์จนดูน่ากลัวเธอรู้ได้ทันทีว่าผู้ชายคนนี้สามารถฆ่าเธอได้ทุกเมื่อ " แล้วจะให้ฉันทำอะไร ฉันช่วยพวกคุณไม่ได้หรอกนะ " " ได้สิ ต้องได้อยู่แล้ว แค่เรียกไอ้คาซาร์ออกมาเจอกันหน่อย " วิฬาร์ยิ่งงงเข้าไปใหญ่ใครคือคาซาร์ ผู้ชายหรือผู้หญิง แล้วเธอไปรู้จักคนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน " ใคร? " วิลเลี่ยมถึงกับหัวเราะร่วนออกมา ใบหน้าของเขาบ่งบอกถึงรอยยิ้มอย่างคนมีความสุขที่ไม่อาจปิดบัง " นี่มันไปอยู่บ้านกับเธอโดยที่ไม่บอกชื่อเธอเลยอย่างนั้นหรือ ตลกสิ้นดี " เมื่อผู้ชายคนนี้พูดมาแบบนี้วิฬาร์ก็พอจะเดาได้ว่าคงหมายถึงผู้ชายคนนั้นคนที่เธอช่วยจากการถูกยิง ชิบหายแล้วเธอไม่ได้รู้จักเขาสักหน่อย แล้วช่องทางการติดต่อเธอก็ไม่มีอีกด้วย หลังจากวันนั้นเธอและเขาก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย เวรกรรมเงิน 5 ล้านแลกกับชีวิตไม่คุ้มเอาเสียเลย " ฉันพอจะรู้ว่าคุณหมายถึงใคร ถ้าคุณหมายถึงผู้ชายคนนั้นฉันช่วยเหลือเขาก็จริงแต่ตอนนี้เขากับฉันไม่ได้ติดต่อกันเพราะฉะนั้นฉันไม่รู้ว่าฉันจะช่วยคุณยังไง คุณปล่อยฉันไปเถอะจับฉันมาก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรหรอก ฉันไม่รู้จะช่วยยังไงจริงๆนะ " วิฬาร์พยายามขอร้องขอความเห็นใจพร้อมกับบอกความจริงไปว่าเธอไม่ได้รู้จักผู้ชายคนนั้นจริงๆขนาดชื่อเธอก็ยังเพิ่งรู้ตะกี้เลย บ้าจริงช่วงนี้เธอต้องดวงตกแน่ๆเจอเรื่องอะไรก็ไม่รู้ชวนหัวใจวายตลอด " ฉันก็ไม่ได้จะให้เธอโทรสักหน่อย ฉันจะโทรให้เธอแค่บอกให้มันมาที่นี่ก็พอ " วิลเลี่ยมต่อสายโทรศัพท์หาคาซาร์ทันทีพร้อมกับจ้องใบหน้าของวิฬาร์เอาไว้แบบนั้น จนกระทั่งคาซาร์รับสาย " มึงโทรมาทำไม " เสียงกัมปนาทที่เอ่ยออกมาทำให้วิฬาร์จำเสียงนั้นได้ทันที ใช่เขาจริงๆด้วย " กูอยากคุยกับมึงหน่อย ออกมาเจอกูหน่อยสิ " " ไม่จำเป็น กูไม่มีธุระอะไรต้องคุยกับมึงมึงมันหมาลอบกัด กูเกลียดขี้หน้ามึง " คาซาร์เอ่ยปฏิเสธออกไปทันที เขาไม่จำเป็นต้องไปหามันตามที่มันต้องการหรอก ไอ้วิลเลี่ยมมันโรคจิตจ้องแต่จะฆ่าเขาเพราะมันต้องการเป็นใหญ่ที่สุดในเมืองนี้เพียงแค่คนเดียว " แล้วถ้ากูอยู่กับเด็กมึงล่ะ มึงจะยอมมารับตัวเธอด้วยตัวมึงเองหรือเปล่า " คาซาร์นึกสงสัย เด็กเขาคือใครเขาไม่เคยเลี้ยงเด็กเอาไว้สักคนมีแค่ซื้อกินแล้วก็จ่ายจบไป ชีวิตเขาไม่เคยต้องไปพัวพันกับผู้หญิงคนไหนด้วยซ้ำ เขาไม่เคยมีแฟนเพราะคิดว่าอาชีพอย่างเขามันไม่จำเป็นต้องมีใคร " ใคร " วิลเลี่ยมวีดีโอคอลหาคาซาร์ทันทีหลังจากนั้นคาซาร์ก็รับสายแล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นใบหน้าที่เขาจดจำได้ตลอดเวลา " วิฬาร์ " " ว๊าว...ดีใจนะที่มึงจำเธอได้ แต่ข่าวร้ายคือเธอจำมึงไม่ได้ว่ะ " วิลเลี่ยมบอกออกไปพร้อมกับหัวเราะอย่างสะใจตรงกันข้ามกับคาซาร์ที่ตอนนี้เขารู้สึกเป็นห่วงวิฬาร์เอามากๆ เพราะเธอไม่ควรมาเสี่ยงกับเรื่องของเขาแบบนี้ " มึงจับตัวเธอไปทำไม ปล่อยตัวเธอออกมาแล้วกูจะไปหามึง เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอ " " ว๊าว พระเอกตัวจริงอยู่นี่นี่เอง เธอเห็นไหมล่ะมันกำลังมาช่วยเธอนะ เอาล่ะกูจะไม่ทำร้ายผู้หญิงคนนี้ถ้ามึงยอมตกลงที่จะมาหากูคนเดียวลำพัง ถ้ากูรู้ว่าลูกน้องของมึงมาด้วยแม้แต่คนเดียวอีนี่จะไม่เหลือแม้กระทั่งชื่อ " วิลเลี่ยมที่อยู่ในโหมดจริงจังและไม่มีรอยยิ้มปรากฏอยู่บนใบหน้าอีกแล้วเหลือเพียงไว้แต่ความเหี้ยมโหดจึงทำให้วิฬาร์กลัวจนตัวสั่นไปหมด " คาซาร์นายช่วยฉันด้วยนะ ฉันกลัว " นี่เป็นครั้งแรกที่วิฬาร์เรียกชื่อเขา แล้วก็เป็นครั้งแรกที่ใบหน้าของเขาเครียดเกร็งด้วยความกดดันกับเรื่องผู้หญิง จนวิลเลี่ยมจับสังเกตได้และคาซาร์ก็รีบปรับสีหน้าให้เรียบเฉยเป็นปกติทันที " อ่าาาา ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆด้วย เอาสิ กูให้เวลามึงแค่ 15 นาที ถ้ามึงยังไม่ถึงกูจะให้เธอเป็นเมียลูกน้องกู นับดูสิว่ามีกี่คนและกูจะให้เธอเป็นเมียพวกมันพร้อมกันทุกคนมันดูสนุกดี " วิลเลี่ยมแพลนกล้องไปที่ลูกน้องของตัวเองนับ 10 คนซึ่งก็มีแต่คนตัวใหญ่กลัดมันแล้วก็น่ากลัวทั้งนั้น พร้อมกับวิฬาร์ที่ตอนนี้กลั้นก้อนสะอื้นเอาไว้ไม่ไหวเธอร้องไห้ออกมาด้วยความกลัวตัวสั่นไปหมด " ไอ้โรคจิต ถ้ามึงทำอะไรเธอกูไม่เอามึงไว้แน่ กูขอย้ำนะวิลเลี่ยมถ้าเธอเจ็บเพียงแค่ปลายนิ้ว มึงตาย! " คาซาร์ที่ตอนนี้ทำได้แค่ขู่มันกลับเท่านั้น หลังจากนั้นวิลเลี่ยมก็ส่งโลเคชั่นมาให้ คาซาร์จึงรีบไปที่จุดหมายทันที แต่คนอย่างเขาไม่มีทางทำตามที่มันบอกทุกอย่างหรอก เขาได้บอกธันและแบงค์เอาไว้แล้วว่าให้ตามไปแค่ 2 คนแล้วก็ไปแบบห่างๆเพราะเขาไว้ใจแค่พวกมันจริงๆ เขาไปในครั้งนี้เพียงเพื่อจะไปเอาตัววิฬาร์ออกมาเท่านั้น4 ปีผ่านไป" น้องลีโออย่าวิ่งเร็วขนาดนั้นสิลูกเดี๋ยวก็ล้มอีกหรอก เมื่อเช้าก็เข่าถลอกไปทีนึงแล้ว " วิฬาร์บ่นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของตัวเอง หลังจากที่ตอนนี้เป็นเวลาพลบค่ำเธอพาลูกชายมาวิ่งเล่นอยู่ที่หน้าบ้าน และลูกชายของเธอก็วิ่งเก่งเสียเหลือเกิน ในตอนนี้ลูกชายของเธอ 4 ขวบพอดีกำลังจะเข้าเตรียมอนุบาล และหลังจากที่เธอคลอดในวันนั้นผู้เป็นสามีอย่างคาซาร์ก็ตัดสินใจให้เธอปิดอู่ทันที ด้วยสงสารผู้เป็นภรรยาเพราะเห็นทุกขั้นตอนการทำคลอดจึงไม่อยากให้ภรรยาต้องเจ็บอีกแค่มีเจ้าลูกชายคนเดียวก็มากพอแล้ว" แม่ค่าบ เมื่อไหร่ปะป๊าจะกลับมาค่าบ " น้องลีโอบอกอย่างเซ็งๆเพราะตอนนี้กำลังวิ่งเล่นรอปะป๊ากลับมาจากที่ทำงานอยู่ เล่นกับคุณแม่ไม่ค่อยสนุกเพราะเขาติดเล่นแรงๆกับปะป๊ามากกว่า เรียกได้ว่าชอบใช้กำลังเหมือนพ่อไม่มีผิด" เดี๋ยวก็กลับมาแล้วลูก " ร่างเล็กบอกออกไปแต่ยังไม่ทันขาดคำก็ได้ยินเสียงมาจากทางด้านหลังเสียแล้ว" ไหนได้ยินเสียงแว่วๆว่าใครคิดถึงปะป๊าน๊า " คาซาร์ที่เลิกงานก่อนเวลา เขามาทันได้ยินลูกชายของตัวเองบ่นคิดถึงแล้วแบบนี้จะไม่ให้เขารีบกลับได้ยังไง ลูกชายอ้อนเก่งเป็นงานขนาดนี้ หลังจากที
คาซาร์พาวิฬาร์มาจนถึงห้องนอนของตัวเองที่ตอนนี้กลายเป็นห้องนอนของเขาและเธอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว" คนดีรู้สึกแพ้ท้องบ้างหรือเปล่า อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมเดี๋ยวพี่ลงไปเอาให้ " คาซาร์พูดจาออกมาอย่างไพเราะกับวิฬาร์ ในขณะที่พึ่งพาเธอมานั่งในห้องได้ไม่ถึงนาทีด้วยซ้ำ" เราเพิ่งขึ้นมากันเองนะคะ วิฬาร์ยังไม่หิวหรอคะไม่ต้องห่วงนะถ้าวิฬาร์หิวเดี๋ยวลงไปกินเองแค่นี้สบายมาก " ร่างเล็กพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้กับคนตรงหน้า ตั้งแต่รู้ว่าเธอท้องวันนี้ทั้งวันเขาก็เอาใจเธอเป็นพิเศษ จนเธอรู้สึกแปลกๆนิดนึง เพราะคาซาร์ที่เธอรู้จักเป็นคนแข็งกระด้างมากกว่านี้ ส่วนคนอ่อนโยนที่เธอเห็นตรงหน้าคือมุมใหม่ๆที่เธอแทบไม่เคยเห็นเลย" ไม่ได้สิ คนท้องห้ามเดินเยอะ ตอนนี้กำลังท้องอ่อนๆอยู่ด้วยต้องระมัดระวังเป็นพิเศษทิกเกอร์บอกเอาไว้ "ว่าที่คุณพ่อลูกหนึ่งพูดขึ้นมาหลังจากที่รู้สึกเห่อลูกเป็นพิเศษ" คนท้องยิ่งต้องออกกำลังกายเบาๆบ่อยๆสิคะ พี่ไปอาบน้ำมานอนพักผ่อนเถอะค่ะพรุ่งนี้ต้องไปทำงานต่อนะ " ร่างเล็กบอกออกไปหลังจากที่วันนี้เขาหยุดงานเพื่อที่จะพาเธอไปโรงพยาบาลด้วยตัวเอง ทั้งๆที่ทั้งคาสิโนและผับของเขาก็มีปัญหาวุ่นว
คาซาร์พาวิฬาร์มาตรวจครรภ์ที่โรงพยาบาลของพี่ชายตัวเองเพราะเมื่อเช้าตรวจด้วยตัวเองแล้วขึ้น 2 ขีด ที่วิฬาร์ยอมตรวจนั่นก็เป็นเพราะว่าเธอได้บอกกับเขาว่าประจำเดือนของเธอเหมือนจะมาไม่ตรงในเดือนนี้ นั่นจึงทำให้คนที่ร้อนใจอย่างคาซาร์อยากรู้จึงรีบไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาให้เธออย่างรวดเร็ว ทำให้เธอตรวจอย่างจำใจทั้งที่คิดว่ามันอาจจะไม่ใช่ก็ได้แต่ท้ายที่สุดก็ทำให้เธอต้องเบิกตาโตเมื่อทุกอย่างมันเป็นอย่างที่คิดจริงๆนี่เธอมีอีกหนึ่งชีวิตที่เข้ามาเติมเต็มความสุขให้กับเธอและเขาแล้วหรือนี่" ผลเป็นยังไงบ้างวะทิกเกอร์ " คาซาร์ถามพี่ชายออกไปอย่างลุ้นระทึก ในวินาทีนี้ขอให้เป็นอย่างที่เขาตั้งใจด้วยเถอะ แล้วก็ได้รอยยิ้มมาจากพี่ชายตอบกลับมาเมื่อทิกเกอร์บอกข่าวดี" ตอนนี้วิฬาร์ตั้งครรภ์อ่อนๆได้ 5 สัปดาห์แล้ว " คาซาร์มองหน้าว่าที่ภรรยาของตัวเองพร้อมกับยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้แล้วก็พรมจูบที่หน้าผากมนของเธอด้วยความรักโดยไม่แคร์สายตาของผู้เป็นพี่ชายเลยสักนิด จนทิกเกอร์ได้แต่ส่ายหน้าให้กับคนคลั่งรัก ไม่คิดว่าน้องชายของเขาผู้แสนจะเย็นชาและดิบเถื่อนจะคลั่งรักออกขนาดนี้ ขัดกับบุคลิกที่เคยได้เห็นก่อนหน้านี้จริงๆ น
คาซาร์หลังจากที่ปรับความเข้าใจกับวิฬาร์เรียบร้อยแล้วเขาก็เลือกที่จะพาเธอเก็บของอีกครั้งเพื่อกลับไปยังคฤหาสน์ภัทรมน พร้อมกับบอกกับเธอว่าเราอาจจะต้องเก็บของกันอีกครั้งถ้าหากว่าเขาสร้างคฤหาสน์ของตัวเองเสร็จเรียบร้อยแล้ว เพราะเขาจะใช้คฤหาสน์หลังใหม่เป็นเรือนหอรอรักของเรา" มากันแล้วหรอลูก แม่คิดถึงหนูที่สุดเลยรู้ไหมหนูวิฬาร์ " เหมือนฟ้าที่ออกมารอถึงหน้าประตูบ้านด้วยความคิดถึงลูกสะใภ้คนโปรดของเธอ พร้อมกันกับวิฬาร์ที่เข้ามาสวมกอดด้วยความคิดถึงเช่นเดียวกัน เธอเก็บข้าวของมาพร้อมกับคาซาร์เลยแล้วก็เพิ่งมารู้ทีหลังว่าบ้านหลังนั้นเขาเป็นคนซื้อเอาไว้เพื่อให้เธออยู่ตลอดไปแบบไม่เสียค่าเช่า ถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้วแต่ที่นั่นก็ยังเป็นความทรงจำที่ดีของเธอและเขาเพราะมันเป็นจุดเริ่มต้นความรักของเราทั้งคู่ อีกทั้งสุนัขที่เขาซื้อให้กับเธอเธอก็ไม่ลืมจูงมันมาที่นี่ด้วย เราจะได้อยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวเธอไม่เคยลืมเจ้าฮีโร่แต่เจ้าปกป้องเธอก็รักมากเช่นเดียวกัน" บ้านเรายินดีต้อนรับหนูเหมือนเดิมนะลูก ดูสิเจ้าลูกชายของแม่เล่นอะไรก็ไม่รู้เป็นเด็กๆไปได้ อุตส่าห์ใจแข็งทำทีเป็นไล่น้องไปให้ไกล
วิฬาร์ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าตรู่ของวันใหม่ซึ่งเธอได้นอนไปเพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น เธอเมื่อยขบตามตัวไปจนหมด เมื่อคืนเธอโดนเขารังแกจนแทบคลานลงจากเตียง ไม่รู้ไปตายอดตายอยากมาจากไหนเธอหายใจแทบไม่ทันร้องครางกระเส่าจนเสียงแหบแห้งไปหมด" อื้อ....ปวดไปหมดเลย " ร่างเล็กลุกขึ้นยืนเต็มความสูงพร้อมกับปวดหน่วงที่ท้องน้อยของเธอ เพราะเมื่อคืนเธอจุกไปทั้งร่าง ส่วนเขาตอนนี้น่ะหรอนอนหลับไปไม่รู้เรื่องแล้ว สงสัยเข้าเฝ้าพระอินทร์ได้ 3 ตัวตรงแล้วมั้ง" ชิ คนบ้า นอนหลับเป็นตายเหมือนบ้านตัวเองเลยนะ " ร่างเล็กบ่นออกมาอุบอิบพร้อมกับเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระร่างกาย เพราะตอนนี้เธอเหนียวตัวเกินกว่าที่จะนอนต่อได้แล้ว บ้านเธอไม่ได้มีแอร์เย็นฉ่ำเหมือนบ้านเขาหรอกนะคราบเหงื่อไคลรวมไปถึงน้ำรักของเขาที่ติดตัวเธอมาทำให้เธอไม่สามารถนอนได้เลยจริงๆ เมื่อวิฬาร์เข้าห้องน้ำไปคาซาร์ก็ลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับได้ยินที่เธอบ่นอุบอิบให้เขา เขาได้ยินมันตั้งแต่ประโยคแรกนั่นแหละ เมื่อเห็นว่าเธอเดินเข้าไปอาบน้ำชำระล้างร่างกายแล้ว เขาถึงลุกขึ้นมาพร้อมกับใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วเดินลงไปชั้นล่างที่ห้องครัวของเ
ร่างเล็กซบลงที่อกแกร่งของเขาหลังจากที่เขาพาเธอมาถึงห้องนอนของตัวเองแล้วก็วางเธอลงบนเตียงเบาๆ พร้อมกันนั้นก็กางขาของเธอออกกว้างถึงได้เห็นน้ำรักของเขาและเธอที่มันผสมปนเปกันไปหมดจนเหนียวเหนอะหนะ เขาจ้องมองภาพนั้นพร้อมกับยิ้มออกมาอยู่สักพัก หลังจากนั้นก็ทำในสิ่งที่คนตัวเล็กไม่คาดคิด คาซาร์ก้มลงปาดเลียร่องรักของวิฬาร์อย่างไม่รังเกียจ เขาทำความสะอาดมันอย่างอ่อนโยนจนสะอาดหมดจดด้วยปากหยักของเขา พร้อมกับมือหนาที่ลูบไล้เบาๆอย่างต้องการปลอบประโลม วิฬาร์ที่เห็นแบบนั้นเธอก็ตกใจแต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ห้ามเอาไว้ไม่ทัน เขาชอบทำแบบนี้กับเธอพร้อมกับทำในแบบฉบับที่เธอยังไม่ทันตั้งตัวด้วยซ้ำ ต่อให้เธอจะไม่มั่นใจขนาดไหนแต่ก็ไม่ทันเสียแล้วเมื่อเขาชอบทำแบบนี้กับเธอเสมอๆ" หวานจัง " ร่างสูงครางออกมาเมื่อใช้ลิ้นของตัวเองไล้เลียจนร่องรักของเธอสะอาดหมดจดราวกับไม่เคยผ่านอะไรมาสักนิด ถ้าไม่นับความบวมเป่งอ่ะนะ" ทะลึ่ง! " ร่างเล็กยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาปิดหน้าของตัวเองเอาไว้ด้วยความเขินอาย แต่ถึงอย่างนั้นคนตัวโตก็ยกมือหนาขึ้นมาเปิดตาของเธอออกอีกครั้งเพราะยังอยากให้เธอเห็นทุกการกระทำที่เขาทำกับเธอ"