Chapter 7

Chapter 7

ชีคฟาฎิลตัดปัญหา เขาหยิบบัตรหนึ่งที่คล้ายบัตรประชาชนของคนไทยส่งให้อนัญญา หล่อนรับมันมาดูรายละเอียดบนบัตรที่ระบุไว้ ชื่อและนามสกุลตรงกับที่ยศวินบอก ใบหน้าติดอยู่ในบัตรก็ตรงกัน

“ของปลอมรึเปล่าเนี่ย” ความไม่พอใจระบายบนใบหน้าชีคฟาฎิล เขาเริ่มหงุดหงิดกับความรอบคอบของอนัญญา

“ของจริงสิ คนอย่างฉันไม่เคยใช้ของปลอม ไม่มีอะไรปลอม เธอเลิกไม่ไว้ใจฉันได้แล้ว ฉันอยากคุยเรื่องอานัสกับอานีสมากกว่ามาให้เธอจับผิดนะ” ฟาฎิลเริ่มไม่พอใจ

“คนสมัยนี้ไว้ใจไม่ได้ บัตรประชาชนเอย ใบขับขี่เอย หรือบัตรอะไรก็แล้วแต่ สมัยนี้ปลอมง่ายจะตายไป อีกอย่างนะ ฉันก็ไม่เคยเห็นบัตรประชาชนประเทศคุณด้วย ฉันก็ต้องรอบคอบสิ” อนัญญาโต้กลับ ส่งบัตรประชาชนของประเทศซาเมียร์คืนให้เจ้าของ “เข้าไปได้แค่สามคน คุณ ท่านชีคและคุณอิลฮัม ส่วนคนอื่นรอข้างนอก”

อนัญญายอมให้คนแปลกหน้าเข้าไปในบ้าน ไม่ใช่ว่าไม่กลัวแต่อยากรู้เรื่องจดหมายฉบับนั้นมากกว่า อีกทั้งตอนนี้ก็ยังไม่ค่ำมืด เกิดเหตุด่วนเหตุร้ายอะไร ตะโกนขอความช่วยเหลือก็ได้ อนัญญาหมุนตัวเปิดประตูบ้าน ก่อนก้าวเดินเข้าไปในบ้านพร้อมสามหนุ่ม

“เริ่มเรื่องเลยนะครับ” ยศวินเริ่มเรื่อง ก่อนหยิบหลักฐานเด็ดส่งให้อนัญญา “นี่คือจดหมายที่คุณส้มเขียนถึงท่านชีคครับ”

อนัญญามองจดหมายจ่าหน้าซองถึงชีคฟาฎิล มุมซ้ายมือด้านบนระบุชื่ออภิญญา น้องสาวของตนพร้อมที่อยู่ หล่อนหยิบจดหมายในซองคลี่อ่าน แม้ว่าตัวอักษรจะเป็นภาษาอังกฤษ แต่หล่อนก็รู้ว่าเป็นลายมือของน้องสาว

มืออนัญญาที่จับจดหมายค่อนข้างสั่น เมื่อได้อ่านเนื้อความในจดหมายที่ระบุไว้อย่างชัดเจนว่า ใครคือพ่อของอานัสและอานีส หล่อนคงไม่เชื่อไม่ได้ว่า ชีคฟาฎิลโกหกเรื่องนี้ เพราะในจดหมายบอกเหตุผลที่อภิญญาตั้งครรภ์ ซึ่งตรงกับที่น้องสาวบอกตนไม่มีผิด ตอนนี้หล่อนเริ่มหวั่นใจมากกว่ากลัวคนแปลกหน้า การมาของชีคฟาฎิลครั้งนี้คือมาพิสูจน์ว่า อานัสกับอานีสคือลูกชายของเขาจริงหรือไม่

ถ้าไม่จริงก็ดีไป แต่ถ้าจริงล่ะ เขาจะพาสองหลานรักกลับประเทศซาเมียร์หรือไม่

ไม่...หล่อนไม่ยอมให้เขาพรากหลานไปจากตนแน่นอน

“ฉันมาที่นี่เพราะอยากพิสูจน์ว่า อานัสกับอานีสเป็นลูกชายของฉันหรือเปล่า” ฟาฎิลพูดขึ้น “ถ้าใช่ ฉันจะพาลูกชายของฉันกลับซาเมียร์”

“ไม่!” อนัญญาวางจดหมายลงบนเบาะข้างตัวลุกขึ้นยืน หล่อนพูดเสียงดังฟังชัด มองหน้าฟาฎิลเขม็ง ไม่มีความเกรงกลัวเลยสักนิด เป็นสายตาแข็งกระด้างที่ไม่เคยมีใครมองท่านชีคมาก่อน เพราะทุกคนมีแต่นอบน้อม ให้เกียรติและกริ่งเกรง “ฉันไม่ยอมให้มีการตรวจดีเอ็นเอ อานัสกับอานีสไม่มีวันไปไหนกับใครทั้งนั้น ถ้าคุณพรากหลานฉันไปล่ะก็ ฉันจะชกหน้าคุณให้หายหล่อเลยคอยดู”

อนัญญาชูกำปั้นข่มขู่พร้อมคำพูด ท่าทางเอาจริงของหญิงสาวตรงหน้าทำให้ฟาฎิลไม่พอใจ แต่ก็อดขำไม่ได้เพราะคนอย่างหล่อนน่ะหรือจะชกหน้าเขาได้ อนัญญาทำได้เพียงแค่คิดเท่านั้น ไม่มีทางที่จะทำสำเร็จ อิลฮัมยิ้มนึกในใจว่า งานนี้เพื่อนรักเจอมวยถูกคู่เสียแล้ว ยังไม่ทันที่จะมีใครเอ่ยคำใด เสียงของเด็กสองคนที่ตะโกนเข้ามาในบ้านเรียกความสนใจให้ทุกคนในบ้านหันมอง

“แม่ฮะแย่แล้วฮะ” อานัสไม่ได้สนใจมองใคร เด็กชายวิ่งมาหาคนเป็นป้าที่เรียกว่าแม่

“มีอะไรลูก”

“ลุงโด่งลากป้านิวไปบ้านฮะ ทั้งตบทั้งตีป้านิวฮะ”

อนัญญารีบวิ่งออกไปจากบ้านทันที ท่ามกลางความงุนงงของชายหนุ่มทั้งสาม ฟาฎิลมองหน้าสองฝาแฝดที่ยืนมองเขาตาแป๋วนิ่ง แต่ความรีบร้อนของอนัญญาทำให้เขาไม่มีเวลาพิจารณามองเด็กทั้งสอง อยากรู้ว่าหล่อนวิ่งไปไหน ฟาฎิลรีบวิ่งตามอนัญญาออกไปจากบ้าน โดยมีอิลฮัมกับยศวินวิ่งตามไป

จุดหมายปลายทางของอนัญญาคือบ้านของคำรณที่อยู่ห่างออกไปราวสองร้อยเมตร อนัญญาวิ่งสี่คูณร้อยเพื่อไปให้ถึงบ้านคำรณเร็วที่สุด และเมื่อไปถึงก็พบว่า คำรณกำลังตบหน้าจรรยาแล้วผลักให้ล้มไปนอนบนพื้น ตามด้วยเท้าที่กระแทกไปตามร่างกายของจรรยา

“อีนิว วันนี้มึงตายคาตีนกูแน่...อักๆ”

“ไอ้เหี้ยโด่ง มึงทำเพื่อนกูเหรอ” อนัญญาเห็นด้วยตาตัวเองแบบนี้มีหรือจะทนไหว หล่อนก้าวเข้าไปในบ้าน เข้าไปกระแทกเท้าตรงลำตัวคำรณจนถอยร่นไปหลายก้าว

“มึงอย่าเสือกเรื่องของผัวเมีย มึงออกไปจากบ้านกูเลยนะ ไม่งั้นได้กินตีนกูแน่” คำรณขู่

“มึงนั่นแหละได้กินตีนกู ร่างกายมึงคงต้องการเบตาดีนกับสำลีมากแน่ๆ ได้เลยวันนี้กูจัดให้มึงงามๆ” อนัญญาไม่พูดเปล่า ถลาไปหาคำรณอย่างไม่เกรงกลัว หล่อนชกเข้าที่หน้าคำรณไปหนึ่งครั้ง คำรณตั้งท่าสวนกลับแต่ก็โดนชกซ้ำไปอีกหนึ่งครั้ง ฝ่าเท้าอนัญญาก็มากระแทกไปตรงท้องคำรณ

ชีคฟาฎิลมองอนัญญาเตะต่อยผู้ชายรูปร่างสูงกว่าเล็กน้อยด้วยความทึ่ง เขาไม่คิดว่าป้าของหลานจะเก่งกาจเช่นนี้ เห็นแล้วประทับใจในความห้าวไม่กลัวใคร แม้ว่าอนัญญาเป็นต่อชายคนนั้น แต่เขาก็ไม่อาจทนเห็นอนัญญาต่อสู้กับใครได้ ชีคหนุ่มเดินเข้าไปในบ้าน จับหัวไหล่อนัญญาแล้วดึงเข้าหาตัว ก่อนปล่อยหมัดหนักๆ อัดลงไปกึ่งปากกึ่งจมูกคำรณ คนถูกชกหน้าสลบเหมือนกลางอากาศ หมัดเดียวจอด

ภายในบ้านมีร่างสตรีคนหนึ่งค่อยๆ ยันกายลุกขึ้นนั่ง ใบหน้าบวมช้ำ ตรงมุมปากมีเลือดไหลซึมออกมา อิลฮัมเดาว่าผู้หญิงคนนี้ถูกชายหนุ่มที่กำลังถูกอนัญญาอัดหน้าทำร้ายแน่นอน ด้วยเหตุใดมิทราบได้เขาเดินเข้าประคองร่างหญิงสาวคนนั้น