Share

บทที่ 7

Author: แม่น้ำเจียงครึ่งสาย
เซียวเซียวปิดหน้า ฟู่ซือหนานปกป้องเธอโดยสัญชาตญาณ

“พี่ จะกล่าวหาต้องมีหลักฐาน ชูหยาร่วมมือกับพวกพี่ใช่ไหม ตั้งใจจะเล่นงานเซียวเซียว?”

“ผมบอกแล้วไงว่าผมกับเซียวเซียวเป็นแค่เพื่อนที่ดี เธอไม่จำเป็นต้องใจแคบขนาดนี้ ผมจะรับผิดชอบเธอกับลูก เซียวเซียวไม่ได้เป็นภัยคุกคามกับเธอเลย ทำไมต้องบีบกันขนาดนี้?”

พอเซียวเซียวร้องไห้ ฟู่ซือหนานก็รู้สึกเจ็บปวดใจ

“พี่ ขอโทษเซียวเซียวเลยนะ”

เซียวเซียวร้องไห้อย่างน่าสงสาร “ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน พี่ซูหยาพุ่งเป้าที่ฉันก็เป็นเรื่องที่ควรจะเป็นแล้ว อิจฉาเธอเนอะที่มีพวกคุณคอยหนุนหลัง”

ฟู่จิ้งเกลียดผู้หญิงที่แสร้งทำตัวดีแต่จริงๆแล้วไม่จริงใจที่สุด

“ยัยจิ้งจอกพันปี มาแอ๊บแกล้งอะไร! ตอนที่น้องฉันประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ต้องนั่งรถเข็น เธอวิ่งเร็วกว่ากระต่ายอีก ตอนร่วมทุกข์ร่วมสุขไม่มีเธอ พอคนอื่นมีความสุขสมบูรณ์แล้ว เธอกลับเข้ามาแทรก ไม่อายหรือไง!”

ฟู่ซือหนานยังหาข้อแก้ตัวให้เธออีกว่า “พี่ พูดจาให้เกียรติกันหน่อย เซียวเซียวหัวใจไม่ดี ตอนนั้นเธอไปต่างประเทศเพื่อรักษาตัว”

“ไปหาหมอเหรอ?” ฟู่จิ้งหัวเราะเยาะอย่างปวดใจ “เธอคงไปหาหมอเรื่องเกลียดความจนรักความรว
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • โดดร่มไม่เลือกฉัน ฉันตายแล้วคุณเป็นบ้าอะไร   บทที่ 10

    ฉันรู้ถึงความลังเลของเขาเขากลัวว่าการตายของฉันจะเกี่ยวข้องกับเขา กลัวว่าเซียวเซียวที่เขาเชื่อมาตลอดจะเป็นฆาตกรจริงๆเจ้าหน้าที่ตำรวจตบไหล่เขาและพูดตรงๆ ว่า:“คดีฆาตกรรมที่เกิดจากความอิจฉาริษยาเรื่องความรักในแต่ละปีเกิดขึ้นไม่น้อย สาเหตุหลักคือฝ่ายหนึ่งไม่มีความมั่นคงพอจะเลือก ทำให้ลังเลระหว่างคนสองคน สุดท้ายก็ทำร้ายทั้งตัวเองและผู้อื่น”เพราะไฟไหม้ป่า ข่าวการตายของฉันเลยถูกตีแผ่ขยายใหญ่ขึ้น ชาวเน็ตเริ่มสนใจคดีฆาตกรรมนี้ตั้งแต่ต้นจนจบเซียวเซียวถูกตำรวจจับที่สนามบินและพากลับไปที่สถานีตำรวจในตอนแรกเธอไม่ยอมรับ แต่หลักฐานชัดเจนว่ามีรอยนิ้วมือของเธออยู่บนนั้นเธอเป็นคนเจาะร่มชูชีพให้รั่ว การรั่วไหลของก๊าซฮีเลียมและการเกิดไฟไหม้ในภายหลังล้วนเกี่ยวข้องกับเธอ เพื่อที่จะทำให้ฉันถึงแก่ความเห็น เธอตั้งใจเลือกเขตเอที่อันตราย และยังให้เพื่อนสนิทไปเที่ยวที่จุดชมวิว จองนั่งบอลลูนทั้งหมดจนเต็ม ทำให้นักบินต่างต้องไปบิน ฉันเลยได้แต่ต้องพึ่งพาฟู่ซือหนานเซียวเซียวคิดว่าพอถ้ามีกองไฟลุกไหม้คงสามารถเผาทำลายหลักฐานทั้งหมดได้ แต่เธอกลับไม่คาดคิดว่าฉันที่กำลังตั้งท้องจะกระโดดลงมาพร้อมกับร่มชูชีพอันท

  • โดดร่มไม่เลือกฉัน ฉันตายแล้วคุณเป็นบ้าอะไร   บทที่ 9

    ไม่รู้เลยว่าเขานี่แหละสาเหตุของปัญหาทั้งหมดฟู่ซือหนานนั่งอยู่หน้าห้องศพทั้งคืน เขาเฝ้าดูร่างของฉัน มองดูท้องที่นูนเล็กน้อยของฉันเพราะอายุครรภ์ยังนอนเกินไป จึงยังไม่แสดงอาการ แต่ก็สามารถมองเห็นความแตกต่างไปจากปกติของฉันได้เขาจับมือเย็นๆของฉัน ดวงตาแดงก่ำ“ขอโทษนะซูหยา มันเป็นความผิดพลาดของผมเอง แต่ผมตรวจร่มชูชีพแล้วจริงๆ ผมไม่เคยคิดจะทำร้ายคุณกับลูกเลย”“คราวนี้เซียวเซียวกลับประเทศ ผมยอมรับว่าผมเคยลังเล แต่ผมพบว่าผมไม่มีความรู้สึกแบบคนรักกับเธออีกแล้ว ผมตั้งใจจริงที่จะขอคุณแต่งงานและใช้ชีวิตที่เหลือกับคุณ”"คุณตื่นขึ้นมาได้ไหม? ไม่มีใครที่ดีกับผมได้เหมือนคุณอีกแล้ว"คำสารภาพนี่น่าขันมาก แน่นอนว่าฉันรู้ว่าฉันดีกับเขาแค่ไหนรักสามเศร้านี้ ฉันรู้สึกแค่ว่ามันช่างแออัดถ้าฉันสามารถเริ่มต้นใหม่ได้ ฉันจะออกไปจากเกมนี้ ความรักเป็นสิ่งที่ต้องการความพิเศษเฉพาะตัวมันเอง ฉันต้องการความรักที่เป็นเอกลักษณ์และไม่เหมือนใคร ไม่ใช่การให้ทานหรือการแบ่งปันน่าเสียดายจริงๆ ฉันตายแล้ว ฟู่ซือหนานก็คงไม่เข้าใจเหตุผลนี้เขายังอยากเป็นดวงอาทิตย์เล็กๆ ที่นำความอบอุ่นมาให้ผู้หญิงทุกคนแม่ของฉันนอนไม

  • โดดร่มไม่เลือกฉัน ฉันตายแล้วคุณเป็นบ้าอะไร   บทที่ 8

    ฉันมองดูเขาในสภาพนี้ แต่ในใจกลับเงียบสงบเหมือนแม่น้ำนิ่งถ้าฉันมีโอกาสได้ตอบกลับเขา ฉันจะพูดว่า:[ชาติหน้า ฉันไม่อยากเจอคุณอีก]บางทีอาจเป็นเพราะการจากไปของเซียวเซียว หรืออาจเป็นความเงียบของฉัน ที่กระตุ้นเส้นประสาทของฟู่ซือหนาน เขาขับรถตรงไปยังสถานที่จัดงานศพนักแต่งศพกำลังจัดการกับใบหน้าของฉัน แม่ฉันและฟู่จิ้งกำลังร้องไห้อยู่ข้างๆพอเห็นศพของฉัน ฟู่ซือหนานก็ตกตะลึงอย่างสิ้นเชิงเขาคิดจะเข้ามาใกล้ๆ ตำรวจก็ขวางเขาไว้“บุคคลที่ไม่ใช่ญาติไม่ควรเข้าใกล้ผู้เสียชีวิต”น้ำตาคลอเบ้า เขาตะโกนออกมาแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้: “นั่นคู่หมั้นผม!”“เธอเป็นคู่หมั้นผม”ตำรวจได้รับสัญญาณจากแม่ฉัน จึงปล่อยให้ผ่านฟู่ซือหนานเดินมาที่ร่างของฉัน มองดูใบหน้าที่ซีดเซียวของฉัน ไม่ใช่การแสดงตามที่เขาพูดเลย แต่เป็นความตายจริงๆ ไม่ใช่ความฝันความจริงที่โหดร้ายทำให้เขาสูญเสียการควบคุมตัวเองอย่างสิ้นเชิงและทรุดตัวลงคุกเข่าบนพื้นเขาพึมพำริมฝีปาก “ชูหยา นี่ไม่ใช่เรื่องจริง ไม่ใช่...”เขายกมือขึ้นอย่างสั่นเทา พยายามจะสัมผัสใบหน้าของฉันแม่ฉันตะโกนว่า “อย่าแตะต้องลูกสาวฉัน! แกไม่คู่ควร!”แม่ฉันผลักเขาออกไ

  • โดดร่มไม่เลือกฉัน ฉันตายแล้วคุณเป็นบ้าอะไร   บทที่ 7

    เซียวเซียวปิดหน้า ฟู่ซือหนานปกป้องเธอโดยสัญชาตญาณ“พี่ จะกล่าวหาต้องมีหลักฐาน ชูหยาร่วมมือกับพวกพี่ใช่ไหม ตั้งใจจะเล่นงานเซียวเซียว?”“ผมบอกแล้วไงว่าผมกับเซียวเซียวเป็นแค่เพื่อนที่ดี เธอไม่จำเป็นต้องใจแคบขนาดนี้ ผมจะรับผิดชอบเธอกับลูก เซียวเซียวไม่ได้เป็นภัยคุกคามกับเธอเลย ทำไมต้องบีบกันขนาดนี้?”พอเซียวเซียวร้องไห้ ฟู่ซือหนานก็รู้สึกเจ็บปวดใจ“พี่ ขอโทษเซียวเซียวเลยนะ”เซียวเซียวร้องไห้อย่างน่าสงสาร “ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน พี่ซูหยาพุ่งเป้าที่ฉันก็เป็นเรื่องที่ควรจะเป็นแล้ว อิจฉาเธอเนอะที่มีพวกคุณคอยหนุนหลัง”ฟู่จิ้งเกลียดผู้หญิงที่แสร้งทำตัวดีแต่จริงๆแล้วไม่จริงใจที่สุด“ยัยจิ้งจอกพันปี มาแอ๊บแกล้งอะไร! ตอนที่น้องฉันประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ต้องนั่งรถเข็น เธอวิ่งเร็วกว่ากระต่ายอีก ตอนร่วมทุกข์ร่วมสุขไม่มีเธอ พอคนอื่นมีความสุขสมบูรณ์แล้ว เธอกลับเข้ามาแทรก ไม่อายหรือไง!”ฟู่ซือหนานยังหาข้อแก้ตัวให้เธออีกว่า “พี่ พูดจาให้เกียรติกันหน่อย เซียวเซียวหัวใจไม่ดี ตอนนั้นเธอไปต่างประเทศเพื่อรักษาตัว”“ไปหาหมอเหรอ?” ฟู่จิ้งหัวเราะเยาะอย่างปวดใจ “เธอคงไปหาหมอเรื่องเกลียดความจนรักความรว

  • โดดร่มไม่เลือกฉัน ฉันตายแล้วคุณเป็นบ้าอะไร   บทที่ 6

    ถ้าไม่ใช่เพราะหลังฉันตาย วิญญาณฉันเคลื่อนไหวได้อิสระ ฉันคงไม่รู้ว่าฟู่ซือหนานจะชงชาและรินน้ำได้อย่างใจเย็นใส่ใจแบบนี้แม้กลางดึกถูกปลุกก็ไม่มีอารมณ์เสียจากดวงใจเจ็บปวดสู่ดวงใจที่เยือกเย็น ใจของฉันแตกสลายไม่มีชิ้นดีแต่คืนนี้แน่นอนว่าเป็นคืนที่ไม่สงบสุขบอลลูนที่มีไฟท่วมตกลงบนต้นไม้ ทำให้เกิดไฟป่านักผจญเพลิงรีบออกไปอย่างรวดเร็ว ขณะดับไฟพวกเขาก็ได้พบศพของฉันตำรวจติดต่อแม่ฉันในทันที รวมถึงพี่สาวของฟู่ซือหนาน - ฟู่จิ้งจริงๆแจ้งฟู่ซือหนานไปแล้ว แต่เขากำลังทำ ‘ดูแล’ เลยปิดเสียงโทรศัพท์ฟู่จิ้งช่วยพยุงแม่ฉัน กลัวว่าเธอจะแบกรับคนเดียวไม่ไหวไม่มีคนหัวขาวที่ไหนจะอยากมาส่งคนหัวดำหรอก ในตอนแรกแม่ฉันไม่อยากเชื่อด้วยซ้ำจนกระทั่งเห็นสร้อยคอที่คอฉัน นั่นเป็นสร้อยที่เธอทำขึ้นมาให้ฉันในวันเกิดฉันมองดูสภาพที่น่าสงสารของฉันกับตา แม่ฉันร้องไห้ตัวสั่น สะเทือนใจจนเป็นลมไปฟู่จิ้งติดต่อน้องชายเธอไม่ได้เลย หนึ่งศพสองชีวิต เธอเองก็ร้องไห้จนพูดอะไรไม่ออก“ชูหยา ถ้าความผิดของฟู่ซือหนานไอ้คนที่น่ารังเกียจนั้น ฉันจะไม่ปล่อยมันไปแน่”ถ้าฉันยังมีชีวิตอยู่ ฉันจะทิ้งความรักที่น่าสะอิดสะเอียนนี้ และ

  • โดดร่มไม่เลือกฉัน ฉันตายแล้วคุณเป็นบ้าอะไร   บทที่ 5

    ฟู่ซือหนานมองไม่เห็นความวิตกของเธอ แต่ฉันรู้ดีเซียวเซียวกังวลราวเป็นขโมย กลัวว่าตำรวจจะพบเบาะแสอะไรบางอย่างฟู่ซือหนานยังปลอบเธอว่า “ไม่มีเรื่องใหญ่โตอะไร ยังไงก็เป็นความผิดของหานซูหยา อีกเดี๋ยวพูดความจริงก็พอแล้ว”ฟู่ซือหนานมั่นใจมากว่าฉันไม่เป็นไร ส่วนเซียวเซียวเริ่มไม่แน่ใจว่าฉันตายหรือยัง“พี่ซูหยา...ก็ไปลงบันทึกด้วยเหรอคะ?”“แน่นอนว่าเธอเป็นคนก่อเรื่อง เธอควรรับผิดชอบมากที่สุด เซียวเซียว ทำไมหน้าผากเธอมีแต่เหงื่อ?”ฉันอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะฆาตกรกำลังวิตก เท้าเธอสั่นระริกด้วยความกลัวฟู่ซือหนานกลับคิดอย่างไร้เดียงสา——“รู้สึกไม่สบายใจหรือเปล่า? อยากไปโรงพยาบาลไหม?”เซียวเซียวบีบยิ้มออกมา “ในห้องอากาศร้อนไปน่ะค่ะ”เธอจะหนาว จะร้อน ฟู่ซือหนานก็เป็นห่วงใยมาก แต่จนถึงตอนนี้เขาก็ไม่สนใจว่าฉันจะเป็นจะตาย--เซียวเซียวกัดฟันแน่น แล้วเข้าไปสถานีตำรวจกับเขา แต่ไม่เห็นฉันเจ้าหน้าที่ตำรวจถามว่า: “หานซูหยาทำไมไม่มาครับ?”ฟู่ซือหนานถอนหายใจอย่างหมดหนทาง “เธอทะเลาะกับผม ทั้งแจ้งตำรวจ ทั้งบอกเลิก จริงๆแล้วไม่มีเรื่องใหญ่โตอะไร ทำให้พวกคุณต้องมาวุ่นวาย”เซียวเซียวจับแขนของฟู่ซ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status