ตอนที่ 4 กว่าจะได้เงิน...

หลังจากรับประทานอาหารมื้อดึกเสร็จ ดงชิกก็พาแพทตี้กลับคอนโดของเขา ชายหนุ่มลงทุนซื้อคอนโดเอาไว้ที่พัทยาเพื่อเอาไว้พักผ่อนเวลาที่มาเที่ยว

คอนโดสุดหรูใจกลางเมืองพัทยาทำให้แพทตี้รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง เป็นคนอื่นอาจจะดีใจที่มีลูกค้ามีเงินมาใช้บริการ แต่เธอนั้นรู้ดีว่าลูกค้าพวกนี้นั้นเอาแต่ใจตัวเองมากขนาดไหน และเธอก็ยังไม่แน่ใจว่าดงชิกคนนี้จะแสนดีแบบที่แสดงออกมาจริงไหม

“ดงชิก...คุณอยู่ที่นี่คนเดียวหรือคะ” เสียงหวานเอ่ยถามทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออก

“ใช่สิ... ผมยังโสดนะแพทตี้ ไม่ต้องกังวลหรอก รับรองว่าไม่มีใครมาต่อว่าคุณแน่นอน”

ดงชิกบอกพร้อมทั้งดึงร่างบางให้เดินตามเขาไป ห้องของหนุ่มเกาหลีอยู่ชั้นยี่สิบ มือหนาแตะคีย์การ์ดด้วยมือที่ว่างอยู่ส่วนอีกมือหนึ่งก็จับมือบางเอาไว้ไม่ยอมปล่อย

“คุณอยากอาบน้ำก่อนไหมแพทตี้” เขาเอ่ยถามหลังจากที่พาเธอเดินเข้าไปในห้องเรียบร้อยแล้ว

“อยากเห็นหน้าสดฉันใช่ไหมดงชิก” เธอเอ่ยออกมาติดตลก เพราะครั้งที่แดนเนียลเขาก็ให้เธอไปอาบน้ำล้างหน้าก่อนเพียงเพราะอยากเห็นหน้าสด ดงชิกยิ้มก่อนที่จะยอมรับออกมา

“ใช่สิแพทตี้ คุณสวยมากเลยนะเวลาแต่งหน้า แต่ผมก็อยากเห็นคุณเวลาหน้าสดเหมือนกัน”

“ถ้าเห็นแล้วห้ามเปลี่ยนใจนะดงชิกคิกๆๆ”

แพทตี้บอกก่อนที่จะหัวเราะออกมาจนตาหยี ดงชิกมองหญิงสาวตาพร่า เธอสวยและน่ารัก เสียดายที่เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ทำงานอย่างมีเกียรติ มีศักดิ์ศรี เพราะถ้าครอบครัวของเขารู้ว่าเขาชอบพอกับผู้หญิงกลางคืนที่ใช้ร่างกายแลกกับเงิน พวกท่านก็คงไม่ยอมให้เขาคบกับเธออย่างแน่นอน

ร่างระหงเดินเข้าไปในห้องน้ำก่อนที่จะลงกลอนประตูและเริ่มปลดเปลื้องชุดเดรสที่สวมใส่ออกจากร้านมาอย่างใจเย็น เธอมองเรือนร่างสัดส่วนที่สวยงามของตนอย่างพอใจ ร่างกายและความสวยมันมีระยะเวลาจำกัด และเธอจะใช้เวลาอันน้อยนิดนี้ทำให้ครอบครัวของเธอได้อยู่กันอย่างสุขสบาย

เสียงน้ำจากฝักบัวไหลลงกระทบพื้น ดงชิกเดินไปหยิบเบียร์ขวดเล็กยี่ห้อดังยี่ห้อหนึ่งขึ้นมาจิบ เขารู้สึกตื่นเต้นที่กำลังจะได้ครอบครองร่างงามที่เขาไปตามเฝ้าดูเธออยู่หลายวัน และเสียเงินไปไม่น้อยกว่าที่เธอจะยอมออกมา

ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง ร่างระหงในชุดคลุมอาบน้ำก็เดินออกมาจากห้องน้ำ เส้นผมยังคงเปียกชื้น ดงชิกเดินเข้าไปหาก่อนที่จะยกมือหนาลูบไล้ไปบนใบหน้างามที่ปราศจากเครื่องสำอาง

ใบหน้าของเธอสวย ใส ผิวของเธอก็ขาวและที่สำคัญตัวของเธอหอมมาก หอมจนเขาแทบจะทนเอาไว้ไม่ไหว แต่แล้วหนุ่มเกาหลีก็ต้องตัดใจเดินผ่านเธอเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระล้างร่างกายให้สะอาดบ้าง อย่างน้อยก็ทำให้เธอประทับใจ

แพรวาหรือแพทตี้เดินไปหยิบสมาร์ทโฟนเครื่องเก่าของเธอที่วางอยู่บนหัวเตียงขึ้นมาเปิดดูหน้าจอที่มีรูปครอบครัวเป็นรูปภาพพื้นหลังของหน้าจอหลักอยู่

เธอยิ้มบางๆ เมื่อนึกไปถึงวันที่เธอบังคับบิดาและมารดาให้ถ่ายรูปนี้ด้วยกันเพื่อเป็นที่ระลึกยามห่างไกล แต่เธอยิ้มได้เพียงครู่เดียวน้ำหยดใสๆ ก็ไหลลงมาจากดวงตาคู่งาม

คืนนี้เธอต้องนอนกับผู้ชายแปลกหน้าอีกแล้ว ความสัมพันธ์ของเขากับเธอเป็นเพียงผู้ขายและลูกค้า ผ่านคืนนี้ไปก็ไม่มีความอะไร

ระหว่างที่แพทตี้กำลังนั่งคิดทบทวนถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา เสียงทุ้มของดงชิกก็ดังขึ้นจนหญิงสาวต้องเงยหน้าจากสมาร์ทโฟนเครื่องเก่าของตนขึ้นมอง รูปร่างสูงโปร่งที่มีแผงอกหนั่นแน่นเต็มไปด้วยซิกซ์แพ็ก ผิวกายขาวผ่องตามแบบฉบับของหนุ่มเมืองหิมะ หญิงสาวแทบจะหยุดหายใจเมื่อเขาเดินเข้ามาประชิดกาย

“ดื่มเบียร์หน่อยไหม เผื่อย้อมใจคุณได้ ผมรู้ว่าคุณไม่มีอะไรกับใครมาเป็นเดือนแล้ว หลังจากลูกค้าคนแรกของคุณ.... ใช่ไหม”

“อะ...เอ่อ ค่ะ สักขวดก็พอค่ะ เดี๋ยวเมาแล้วจะง่วงซะก่อน” หญิงสาวบอกยิ้มๆ ชายหนุ่มจึงเดินไปหยิบเบียร์ในตู้เย็นขึ้นมาเปิดและเดินนำมันมาส่งให้กับเธอ ปากเล็กเอ่ยขอบคุณก่อนที่จะลุกจากเตียงไปนั่งตรงระเบียงนอกห้อง ซึ่งชายหนุ่มก็นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวตามออกไป

“ทำไมคุณถึงยอมออกมากับผมล่ะแพทตี้” เขาเอ่ยถามขึ้นมาทันทีที่นั่งลงจนคนฟังแทบจะสำลักเบียร์ที่เพิ่งจะดื่มไปออกมา

“เอ่อ... พอดีที่บ้านมีปัญหาต้องใช้เงินน่ะค่ะ” แพทตี้ตอบเขาก่อนที่จะยกขวดเบียร์ขึ้นมากระดกลงคออีกครั้ง สายตาเรียวเล็กมองใบหน้าสวยริมฝีปากสีชมพูเป็นธรรมชาติด้วยความเห็นใจ

“คุณหาเงินคนเดียวหรือแพทตี้ ถ้าคุณทำงานแบบผู้หญิงกลางวันคงจะดีไม่น้อย” เขาเอ่ยถามในประโยคแรก ก่อนที่จะเอ่ยประโยคต่อมาเสียงเบาราวกับกำลังพูดกับตนเอง

“ใช่ค่ะ แม่ของฉันป่วย พ่อฉันอาจจะทำงานหาเงินได้บ้าง แต่ค่าจ้างก็ไม่เพียงพอต่อการใช้หนี้ ฉันมีหน้าที่หาเงินใช้หนี้ให้ครอบครัวค่ะ คุณคงไม่คิดว่าชีวิตฉันน่าสงสารใช่ไหมคะ แต่ผู้หญิงหลายคนที่มาพัทยาก็มีเหตุผลคล้ายๆ กันค่ะ” เธอบอกเขาก่อนที่จะยกขวดเบียร์ขึ้นมากระดกอีกครั้ง

“แล้วคุณไม่อยากทำงานอย่างอื่นหรอ งานที่ไม่ต้องใช้ร่างกายแลกกับเงิน”

“ถ้างานอื่นมันหาเงินได้เร็วและเยอะเพียงพอต่อหนี้สินและความต้องการของครอบครัว ฉันก็จะทำค่ะ แต่ความจริงโลกมันไม่ได้ใจดีกับคนจนขนาดนั้น หลายๆ คนอาจจะมองว่าพวกผู้หญิงกลางคืนไร้ศักดิ์ศรี ไร้ค่า มันก็ไม่ใช่ความจริงทั้งหมดหรอกค่ะ พวกคุณรู้อะไรไหมคะ พวกเรามีค่าและมีราคากว่าผู้หญิงที่ทำงานดีๆ บางคนเสียอีก”

แพทตี้ร่ายยาวออกมา ดงชิกพยักหน้าอย่างเข้าใจ ค่าแรงขั้นต่ำในประเทศไทยนั้นมันน้อยเกินไปจริงๆ น้อยจนบางครอบครัวก็ต้องกัดก้อนเกลือกินก็มี