22

“โกหก จะไปอยู่กับผู้ชายคนนั้นล่ะสิ ใช่สิ พี่มันจนนี่ น้องครีมก็เลยไม่มอง” อยู่ดี ๆ ชายหนุ่มขี้เมาข้างห้องก็โผล่มาต่อว่าหญิงสาวที่ยืนหันหลังให้

“พี่สมบัติมาตั้งแต่ตอนไหนจ๊ะ” เธอกลัวชายหนุ่มคนนี้มากในเวลาที่เขาเมา แต่เธอก็ไม่กล้าหือใส่เพราะกลัวเขาจะทำมิดีมิร้าย ได้แต่ฝืนยิ้มเป็นมิตรให้

“จะถามทำไม ในเมื่อพี่ไม่ใช่คนสำคัญของครีมแล้วนี่” เสียงอ้อแอ้ของเขาฟังแล้วน่ารำคาญ

“หนูครีมรีบไปเถอะ ไอ้สมบัติมันเมาเหมือนหมาแบบนี้ คุยไปก็เปลืองน้ำลาย” ลุงเวียงกระซิบบอกหญิงสาว

“งั้นหนูไปก่อนนะคะลุง ฝากลาป้าด้วยนะจ๊ะ” หญิงสาวยกมือไหว้คนข้างห้อง แล้วรีบเดินไปที่รถอย่างเร็ว

“เดี๋ยวสิครีม จะรีบไปไหน คุยกับพี่ก่อนสิ จะทิ้งพี่ไปไหน พี่ไม่ยอมนะ”

ลุงเวียงรีบเดินไปขวางชายขี้เมาที่ร้องโวยวายอย่างกับถูกเมียทิ้ง  “ไปเมามาจากไหนแต่หัววันวะสมบัติ”

“ลุงอย่ามายุ่ง ฉันจะไปคุยกับน้องครีม น้องครีมจะหนีฉันไปแล้วไม่เห็นเหรอ”

“หนีบ้าอะไรล่ะ ครีมไม่ใช่เมียมึงนะไอ้