LOGINShare
8
Last Updated:
2025-09-06 04:43:36“คงไม่ได้หรอก เพราะครีมต้องไปทำงาน วันนี้ถึงไปเยี่ยมพ่อตั้งแต่เช้าไง”
“ทำไมช่วงนี้ทำงานทุกวันเลยล่ะครีม”
“อือ ครีมก็ไม่รู้ว่าทำไม อาจจะเป็นเพราะว่าครีมทำงานกับเขามานาน หรือเพราะลุงมงคลเขาสงสารครีมเรื่องพ่อมั้ง เขาก็เลยให้ครีมไปทำงานทุกวันที่ว่าง ไม่ต้องรอให้โทรตามเหมือนแต่ก่อนแล้ว”
“ก็ดีนะ แต่ลุงมงคลนี่ไว้ใจได้ใช่ไหม”
“เธอกำลังคิดอะไรของเธอเนี่ยแมว” สุภัครพีใช้สายตาตำหนิเพื่อน
“ก็ฉันเป็นห่วงเธอนี่ ยิ่งซื่อ ๆ อยู่” นันทพรพูดไปยิ้มไป
“ฉันเป็นคนซื่อสัตย์ไม่ได้ซื่อบื้อซะหน่อย”
“เหรอจ๊ะ”
“ทำไมทำเหมือนไม่เชื่อกันเลยเนี่ย”
“ก็ไม่อยากจะเชื่อจริง ๆ นี่ เธอน่ะอ่อนต่อโลกเกินไป จิตใจดีจนน่าเป็นห่วง ไม่เชื่อก็ไปถามจีนกับวาได้เลย เวลาเธอไปทำงานพวกเราเป็นห่วงเธอมากนะรู้ไหม”
“ขอบใจมากนะที่เป็นห่วง ครีมดีใจมากเลยที่มีเพื่อนดีอย่างพวกเธอ แต่เรื่องลุงมงคล ครีมเชื่อใจเขานะ ตลอดสองปีกว่าที่รู้จักกันมา เขาไม่เคยแสดงท่าทางแบบพวกเฒ่าหัวงูเลยนะ ผิดกับเจ้านายโดยตรงของครีม รายนั้นทำตัวแบบหมาหยอกไก่ ทีเล่นทีจริง ประมาณว่าถ้าเล่นด้วยก็เอาอะไรแบบนี้แหละ”
“ถ้าอย่างนั้นเธอต้องอยู่ห่าง ๆ เขาเอาไว้เลยนะ เวลาเลิกงานห้ามขึ้นรถไปกับเขาเด็ดขาด พวกนี้มันจะมีปากเป็นอาวุธ ซื่อ ๆ อย่างเธอติดกับเขาแน่”
“ครีมไม่หลงคนเพราะคารมหรอกน่าแมว”
“แมวไม่ได้หมายความว่าครีมจะยอม แต่ครีมอาจจะโดนคำพูดของเขาหว่านล้อมจนงงงวย พอรู้ตัวอีกทีอาจจะถูกพาเข้าโรงแรมไปแล้ว”
“ถึงครีมจะดูหงิม ๆ ติ๋ม ๆ แต่ครีมก็มั่นใจว่าตัวเองไม่ใช่คนขี้ขลาดจนไม่กล้าสู้คนหรอกนะ ถ้าเขาทำกับครีมแบบที่แมวว่าจริง ๆ ครีมสู้ตายแน่”
“ดีมาก” นันทพรทำเสียงจริงจังกล่าวชมเพื่อน ที่หน้าตาไม่ได้จริงจังเหมือนคำพูดเลยสักนิด ก็เพราะเธอเป็นคนจิตใจดีเกินไปจนโกรธใครไม่เป็นนั่นเอง
สิ้นเดือนแล้ว เงินค่าแรงของเดือนนี้ออกมาแล้ว สุภัครพีคลี่ยิ้มกว้างด้วยความดีใจ เพราะยอดเงินมันค่อนข้างมากกว่าเดือนอื่น ๆ เนื่องจากเป็นช่วงเทศกาลส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ และยังเป็นเดือนที่ได้ทำงานมากขึ้นอีกด้วย หญิงสาวรีบกดเงินที่โชว์ยอดอยู่หน้าตู้เอทีเอ็มออกมาจนหมด หลังจากนั้นก็โทรศัพท์ถึงเลขาของคุณตาฮาโตริ เพราะเธอไม่สามารถติดต่อเขาได้โดยตรงเนื่องจากเขาอยู่ที่ญี่ปุ่น
(ครับผม เคนชินพูดครับ)
“เอ่อ..” หญิงสาวอึกอักพูดไม่ออกเมื่อได้ยินเสียงทุ้มนุ่มหู แต่ไม่ใช่เสียงของผู้หญิงเหมือนทุกครั้ง
(ครับผม ติดต่อเรื่องอะไรครับ)
“นี่ใช่เบอร์ของคุณมัณฑนาหรือเปล่าคะ”
(ไม่ใช่ครับ นี่เบอร์ของผมนะ แต่ถ้าจะคุยกับคุณมัน เดี๋ยวผมเรียกให้ก็ได้ จะให้บอกว่าใครโทรมาครับ)
“ค่ะ รบกวนบอกคุณมันว่าครีมโทรมาค่ะ”
(ได้ครับ รอสักครู่นะ ผมว่าคุณวางสายไปก่อนดีกว่า เดี๋ยวผมให้คุณมันโทรกลับ)
“ค่ะ” สุภัครพีอมยิ้มกับโทรศัพท์ รู้สึกถูกใจเสียงทุ้มนุ่มหูของแฟนเลขา รออยู่ไม่นานโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
(สวัสดีค่ะหนูครีม)
“สวัสดีค่ะคุณมัน ขอโทษที่โทรมารบกวนเวลาส่วนตัวนะคะ”
(เวลาส่วนตัวอะไรกันคะ พี่มันกำลังทำงานอยู่นะเนี่ย ตอนนี้อยู่อินเดียจ้ะ)
“จริงเหรอคะ แสดงว่าครีมเข้าใจผิดสิ อุ๊ย! ขอโทษค่ะคุณมัน” หญิงสาวเผลอพูดสิ่งที่คิดออกไปจนต้องกล่าวขอโทษอีกฝ่ายเสียงแห้ง
(คิกๆๆ ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ พี่มันไม่ถือ แต่ถ้าเจ้านายพี่มันรู้เข้า อาจจะเคืองจนควันออกหูเลยก็ได้) ท้ายประโยคปลายสายกระซิบกระซาบเหมือนคนที่ถูกพูดถึงจะอยู่ใกล้ ๆ (ว่าแต่หนูครีมเถอะจ้ะ โทรหาพี่มันทำไมจ๊ะ มีอะไรหรือเปล่า)
“ค่ะ ครีมอยากจะจ่ายเงินค่ารักษาพ่อให้คุณตาบางส่วนก่อน ครีมต้องทำยังไงคะ ให้โอนเข้าบัญชีหรือให้ฝากเงินไว้กับคุณมัน”
(เรื่องนี้หนูครีมคุยกับคุณท่านแล้วเหรอคะ ทำไมพี่มันไม่เห็นรู้เรื่องเลย)
“ครีมคุยกับคุณตาตั้งแต่แรกแล้วนะคะ รบกวนคุณมันถามคุณตาดูนะคะ บางทีท่านอาจจะลืมบอกก็ได้ ถ้าได้คำตอบแล้วโทรบอกครีมด้วยนะคะ ครีมจะรีบจัดการให้”
(ได้ค่ะ เดี๋ยวพี่มันโทรถามคุณท่านแล้วจะรีบโทรบอกหนูนะ)
“คุณมันคะ”
(จ๋า)
“เบอร์โทรนี้ใช่ของคุณมันหรือเปล่าคะ”
(ใช่สิคะ ทำไมเหรอ)
“แต่เมื่อกี้ เจ้านายพี่บอกว่าเป็นเบอร์ของเขา”
(ช่วงนี้เจ้านายพี่เขาอารมณ์ดี คงหยอกหนูเล่นน่ะ ไม่ต้องคิดมาก โทรหาพี่ที่เบอร์นี้ได้เหมือนเดิมจ้ะ)
“ค่ะ ถ้าอย่างนั้นแค่นี้ก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ”
(จ้ะ สวัสดีจ้ะ)
ภายในโรงแรมสุดหรู ประเทศอินเดีย
มัณฑนาเดินกลับไปหาเจ้านายที่กำลังนั่งอ่านเอกสารที่จะเตรียมลงนาม หลังจากคุยโทรศัพท์กับสุภัครพีเสร็จแล้ว
“บอสมีอะไรจะถามมันไหมคะ”
“คุณมันอยากให้ผมถามเรื่องอะไรล่ะ เรื่องงานหรือเรื่องส่วนตัว”
“บอสไม่เข้าใจเรื่องไหนก็ถามมาได้เลยค่ะ ถ้ามันรู้มันจะตอบทุกคำถาม”
“หลานสาวคนใหม่ของคุณลุงผมโทรมาทำไม” ไคถามเลขาทั้งที่รู้ทุกเรื่องดีกว่าเธอ เพราะเขาคุยกับผู้เป็นลุงอยู่ตลอดเกี่ยวกับเด็กสาวคนนั้น
“เธอโทรมาบอกว่าจะคืนเงินค่ารักษาให้คุณท่านค่ะ”
“คืนเงิน ทั้งหมดเลยน่ะเหรอ” ถามอย่างแปลกใจ
“เธอบอกว่าบางส่วนนะคะ”
“อ๋อ แล้วคุณมันตอบไปว่ายังไง”
“เรื่องนี้มันไม่ทราบเลยค่ะ คงต้องโทรไปถามคุณท่านก่อน หรือว่าบอสมีคำแนะนำคะ”
“เรื่องนี้ยังไม่ถึงเวลาที่ผมจะแสดงความคิดเห็นหรอกนะคุณมัน ไปถามคุณลุงผมเองดีกว่า”
“ค่ะ ถ้าอย่างนั้นมันขอตัวไปคุยโทรศัพท์กับคุณท่านก่อนนะคะ” มัณฑนาเดินห่างออกไปอีกมุมหนึ่งพร้อมกับโทรศัพท์
ไคมองเลขาสาวที่อายุอานามใกล้เคียงกันจนทำงานร่วมกันได้อย่างดี พลันนึกถึงเสียงใส ๆ ที่ทักทายมาตามสายโทรศัพท์เมื่อสักครู่ เธอคนนั้นถูกคุณลุงหมายตาจะให้มาเป็นคู่ชีวิตของเขาเอาไว้แล้ว แม้เขาจะไม่ได้เสน่หาเธอในทางชู้สาว แต่จากเหตุการณ์ในคืนฝนตก และที่ตามสืบประวัติของเธอมาสักพัก คิดว่าการใช้ชีวิตคู่กับเธอก็คงไม่ลำบากอะไร เขาชอบนะผู้หญิงที่เจียมตัวแบบนั้น แต่เขาก็ยังไม่ได้ตอบรับคุณลุงไปหรอก ทำเฉย ๆ เอาไว้ก่อนดีที่สุด
Latest chapter
โหยตัณหา 9
ห้องจัดเลี้ยงของโรงแรม“ครีม”“ขา”“เรื่องนั้นพี่บอกผู้จัดการให้แล้วนะ แต่ยังไม่ได้คำตอบ เขาบอกว่าต้องคุยกับคุณมงคลก่อน”“ขอบคุณค่ะพี่ว่าน”“อือ ถ้าได้คำตอบแล้วพี่จะบอกนะ แต่คิดว่าคงไม่มีปัญหาหรอก เพราะครีมไม่ใช่พนักงานประจำอยู่แล้ว”“ถ้าไม่ใช่ช่วงสอบสำคัญและพ่อต้องเข้าผ่าตัดด้วย ครีมก็คงไม่ขอหยุดทั้งอาทิตย์แบบนี้หรอกค่ะ พี่ว่านก็รู้นี่คะว่าครีมอยากได้เงินมากแค่ไหน”“พี่เข้าใจ ไปทำงานเถอะ เดี๋ยว ๆ พี่เกือบลืม พรุ่งนี้มาทำงานเร็วหน่อยได้ไหม พรุ่งนี้จะมีโฮมปาร์ตี้ของลูกค้าวีไอพี เขาต้องการพนักงานแค่สิบคนเท่านั้น แต่เขาเลือกครีมมาด้วย”“ได้ค่ะ พรุ่งนี้ครีมไม่มีเรียนอยู่แล้ว ครีมจะรีบมาแต่วันนะคะ”“โอเคจ้ะ มาขึ้นรถที่นี่ตอนสี่โมงเย็นนะ”“ค่ะ ขอบคุณนะคะพี่ว่าน”วันต่อมา“สวัสดีค่ะพี่ว่าน” หญิงสาวทักทายชายหนุ่มที่เพิ่งเดินทางมาถึง“ดีจ้ะ” วรวุธ
โหยตัณหา 8
“คงไม่ได้หรอก เพราะครีมต้องไปทำงาน วันนี้ถึงไปเยี่ยมพ่อตั้งแต่เช้าไง”“ทำไมช่วงนี้ทำงานทุกวันเลยล่ะครีม”“อือ ครีมก็ไม่รู้ว่าทำไม อาจจะเป็นเพราะว่าครีมทำงานกับเขามานาน หรือเพราะลุงมงคลเขาสงสารครีมเรื่องพ่อมั้ง เขาก็เลยให้ครีมไปทำงานทุกวันที่ว่าง ไม่ต้องรอให้โทรตามเหมือนแต่ก่อนแล้ว”“ก็ดีนะ แต่ลุงมงคลนี่ไว้ใจได้ใช่ไหม”“เธอกำลังคิดอะไรของเธอเนี่ยแมว” สุภัครพีใช้สายตาตำหนิเพื่อน“ก็ฉันเป็นห่วงเธอนี่ ยิ่งซื่อ ๆ อยู่” นันทพรพูดไปยิ้มไป“ฉันเป็นคนซื่อสัตย์ไม่ได้ซื่อบื้อซะหน่อย”“เหรอจ๊ะ”“ทำไมทำเหมือนไม่เชื่อกันเลยเนี่ย”“ก็ไม่อยากจะเชื่อจริง ๆ นี่ เธอน่ะอ่อนต่อโลกเกินไป จิตใจดีจนน่าเป็นห่วง ไม่เชื่อก็ไปถามจีนกับวาได้เลย เวลาเธอไปทำงานพวกเราเป็นห่วงเธอมากนะรู้ไหม”“ขอบใจมากนะที่เป็นห่วง ครีมดีใจมากเลยที่มีเพื่อนดีอย่างพวกเธอ แต่เรื่องลุงมงคล ครีมเชื่อใจเขานะ ตลอดสองปีกว่าที่รู้จักกันมา เขาไม่เคย
โหยตัณหา 7
“ขอบคุณพี่กาแฟมากนะคะ แค่นี้ครีมก็ซาบซึ้งมากแล้วค่ะ แต่ครีมยังไหวค่ะ”“ยังไม่ทันได้ช่วยอะไรก็ซาบซึ้งแล้วเหรอ”“แค่มีน้ำใจให้ครีมก็ซาบซึ้งแล้วค่ะ”“ซาบซึ้งอะไรกันจ๊ะ”เสียงทักกระแนะกระแหนจากทางด้านหลังทำให้หนุ่มสาวรุ่นพี่รุ่นน้องต่างหันไปมอง“นิ่ม!”“ทำไมต้องทำท่าตกใจขนาดนั้นด้วยล่ะกาแฟ” หญิงสาวที่เข้ามาใหม่ถามชายหนุ่มรุ่นเดียวกัน เหลือบมองไปทางหญิงสาวรุ่นน้องด้วยสายตาไม่เป็นมิตร “ได้ยินแต่คำร่ำลือว่ากาแฟมาติดพันรุ่นน้องปีหนึ่ง แต่เพิ่งมีโอกาสได้เห็นตัวจริงก็วันนี้เอง รอดสายตานิ่มไปเกือบปีได้ยังไงกันนะ”“ครีมคิดว่าพี่สาวกำลังเข้าใจผิดนะคะ” สุภัครพีตอบยิ้ม ๆ เพื่อจะทำให้อีกฝ่ายสบายใจ แต่เธอคงคิดผิด เธอรีบหุบยิ้ม เม้มปากแน่นแล้วหันไปมองชายหนุ่มตัวต้นเหตุ ส่งสายตาบอกให้เขาช่วยแก้ไขความเข้าใจผิดกับหญิงสาวผู้มาใหม่ ซึ่งน่าจะเป็นคนรักของเขา“พูดอะไรแบบนั้นล่ะนิ่ม อย่าทำให้แฟกับน้องครีมมองหน้ากันไม่ติดสิ”“ทำไมนิ่มต้องทำแบบที่กาแฟพูดด้วยล่ะ นิ่มหึงนิ่มก็แสดงออกว่าหึง นิ่มผิดด้วยเหรอ” อดีตดาวมหาวิทยาลัยนามว่ากชกรบอกกับชายหนุ่มอดีตเดือนมหาวิทยาลัย“จะมาหึงแฟทำไม เราเป็นแค่เพื่อนกันนะ” พรหมเทพทำ
โหยตัณหา 6
มือใหญ่เอื้อมไปลูบศีรษะของสาวน้อยเบา ๆ ส่งยิ้มเป็นมิตรให้กับเธอ “ตาบอกแล้วไงว่าไม่ต้องกังวลเรื่องของพ่อ ตาจะรับผิดชอบทุกอย่างเอง”“ไม่ได้หรอกค่ะคุณตา เราไม่ได้เป็นอะไรกัน หนูจะเห็นแก่ตัวได้อย่างไรคะ”“ทำไมจะไม่ได้เป็น หนูเป็นหลานของคุณสุนทรี คนที่เคยดีกับตาทุกอย่าง ดังนั้นตามีโอกาสได้ตอบแทนน้ำใจของท่านก็ตอนนี้แหละ”“แม่บอกว่ายายทำความดีไม่เคยหวังผลตอบแทนหรอกค่ะคุณตา แม่หนูก็สอนหนูแบบนี้เหมือนกัน”“ถ้าอย่างนั้นคิดซะว่าหนูเป็นหลานของตาก็แล้วกันนะ หลานยายสุนทรีคือหลานตาฮาโตริ ดีไหม.. หือ” เห็นเธอลังเลเขาจึงย้ำถามในลำคอ“ค่ะ แต่คุณตาคะ”“หือ”“หนูซาบซึ้งในน้ำใจของคุณตามาก ๆ และกราบขอบพระคุณที่เมตตาหนู แต่หนูคงรับน้ำใจของคุณตาฝ่ายเดียวไม่ได้ เอาเป็นว่าหนูจะพยายามหาเงินมาใช้ให้คุณตานะคะ หนูจะค่อย ๆ ผ่อนใช้ให้คุณตาเท่าที่หนูจ่ายไหวนะคะ”“หนูเรียนหนังสืออยู่ไม่ใช่เหรอ” เขารู้ว่าเธอทำงานพาร์ตไทม์ที่โรงแรมในเครือมามิยะ แต่ก็แกล้งถามไปอย่างนั้นเอง“เรียนค่ะ แต่หนูก็ทำงานด้วย เดี๋ยวหนูจะลองหางานทำเพิ่มอีกสักอย่าง”“อย่าทำแบบนั้นเลยนะหนู ร่างกายจะย่ำแย่เอา ถ้าป่วยขึ้นมาอีกคนใครจะดูแลพ่อล่ะ เอาเป็น
โหยตัณหา 5
บทที่ 5 ความรักไม่ใช่ความผิดสุภัคถอนหายใจ เดินคอตกไปนั่งร่วมวงกับลูกสาว แล้วตักข้าวใส่ปากด้วยมือที่สั่นเทาเพราะหิวเหล้าจัดหญิงสาวมองอาการมือสั่นจนน่ากลัวของบิดา ได้แต่ฝืนกลั้นไม่ให้น้ำตาไหลออกมา เป็นขนาดนี้แล้วแต่ก็ยังไม่ยอมหยุดเหล้า ท่านไม่ห่วงเธอที่เป็นลูกเพียงคนเดียวบ้างเลยเหรอ ผิดกับเธอที่เป็นห่วงท่านที่สุดในชีวิต ห่วงจนตัดใจไม่ยอมรับทุนแลกเปลี่ยนที่ทางมหาวิทยาลัยเสนอให้ เธอยอมทิ้งอนาคตเพื่อท่าน แต่ท่านไม่เคยคิดจะสร้างอนาคตให้เธอเลยแต่ถึงจะเป็นแบบนี้เธอก็ไม่โกรธท่านหรอก เพราะรู้ว่ามันเกิดจากความรักที่ท่านมีต่อมารดา ความรักไม่ใช่ความผิด“พ่อ!” สุภัครพีอุทานด้วยความตกใจ เมื่อบิดาที่เพิ่งตักข้าวใส่ปากได้แค่สองคำช้อนร่วงลงจากมือ ตัวงอกุมท้องร้องโอดโอย ก่อนจะอาเจียนเลือดสด ๆ ออกมา “พ่อ! พ่อเป็นอะไร พ่อจ๋า” หญิงสาวเข้าไปประคองบิดา น้ำตาไหลด้วยความตกใจและเป็นห่วง“พ่อไม่เป็นไรหรอกลูก ไม่ต้องตกใจไป” สุภัคเช็ดเลือดที่ปากแล้วปลอบโยนลูกสาวเสียงอ่อนโยน ทนข่มอาการปวดท้องที่เป็นบ่อยมากในระยะหลัง ๆ มานี้ มันไม่ใช่เรื่องแปลกที่เขาอาเจียนออกมาเป็นเลือด เพียงแต่ว่าครั้งนี้มันมาเกิดต่อหน้าลูกสาวเ
โหยตัณหา 4
บทที่ 4 เพื่อนเราคนนี้ไร้เดียงสาอารยารู้ว่าเพื่อนประหยัดมาก เงินทุกบาทที่หามาได้ต้องใช้สอยอย่างรอบคอบ แม้แต่ของฟุ่มเฟือยเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็แทบจะไม่ได้ซื้อ เธอจึงมักจะแบ่งปันสิ่งที่ตัวเองมีให้เพื่อนด้วย อย่างพี่สาวของเธอที่ทำงานอยู่ในบริษัทเครื่องสำอางชั้นนำ เมื่อได้สินค้าทดลองใช้มา เธอก็มักจะนำมาแบ่งปันให้เพื่อนคนนี้ได้ใช้เสมอ“อือ อีกประมาณหนึ่งอาทิตย์ภาคต่อของทรูเลิฟจะออกมาแล้วนะ ได้อ่านที่ให้ไปหรือยัง”“อ่านแต่แบบเล่มเดียวจบ แบบที่เป็นเล่มต่อยังไม่ค่อยได้อ่านหรอก อ่านแล้วอารมณ์มันค้างน่ะ”“จีนก็ไม่อ่านเหมือนกัน เมื่อก่อนอ่านนะ อ่านแล้วเสียอารมณ์เป็นบ้า บางทีค้างตอนเลิฟซีน หงุดหงิดมากขอบอก”“ปั่นหัวเพื่อนครีมอีกแล้วนะคุณหนูจีน” พันวาที่เพิ่งเดินเข้ามาสมทบเหน็บเพื่อนสาวลูกเจ้าของธุรกิจที่มีนิสัยก๋ากั่น ปากคอเราะรายผิดกับคุณหนูทั่วไป“ปั่นอะไรยะคุณวา ฉันยังไม่ได้เริ่มด้วยซ้ำ”“เธอก็รู้ว่าเพื่อนเราคนนี้ไร้เดียงสาแค่ไหน ยังจะพูดเรื่องเลิฟซีนให้นางฟังอีก เดี๋ยวนางก็ตัวแดงหรอก” เป็นที่รู้กันในกลุ่มว่าเวลาเพื่อนสาวคนนี้อายทีไร ตัวจะแดงเถือกทั้งตัว ไม่ใช่แดงเฉพาะใบหน้าเหมือนชาวบ้านชาวช่องเขา
You may also like
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก
พะเนินเทินทึก75.5K viewsสลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด
กิตติรวิชญ์68.8K viewsพิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
เจ้าหน่อไม้น้อยแห่งตระกูลกู่229.7K viewsยั่วรักท่านประธาน
ชะนีติดมันส์50.7K viewsทาสบำเรอสุลต่าน
สาริศา1.6K viewsเพียงเศษใจ
อัญจรี514 viewsตรวนรักร้ายท่านประธานมาดนิ่ง
นกขมิ้นขาว152 viewsเรื่องสั้นใต้สะดือ
ไป๋เหลียนฮวา653 views
