เข้าสู่ระบบแชร์
10
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-09-07 04:46:46เสียงของเขาดังพอที่จะให้พนักงานคนอื่น ๆ หันมามอง แต่เขาไม่สนใจ รีบก้าวไปดักหน้าหญิงสาวแล้วเชยคางเธอขึ้นมา
เพียะ!
ความตกใจทำให้สุภัครพีมีการตอบสนองที่รวดเร็วเกินคาด เธอฟาดมือใส่แขนของเขาจนมือหลุดจากการเชยคาง
“ทำอะไรของคุณคะ” ถามเสียงสั่นอย่างหวาดหวั่น ไม่กล้าสู้สายตา เพราะกลัวเขาจะจำเธอได้เหมือนที่เธอจำเขาได้
ปฐพีอึ้งกับการกระทำอาจหาญของหญิงสาว แต่แปลกที่เขาไม่โกรธ กลับสนใจเธอมากยิ่งขึ้น เขาเชยคางของเธออีกครั้ง บีบแน่นขึ้นเมื่อเธอพยายามสะบัดหน้าหนีและเพ่งมอง
“เธอชื่ออะไร” ใจของเขาไหววูบขณะถามออกไป เพราะตอนนี้เขารู้แล้วว่าหน้าตาเธอเหมือนใคร แม้แต่รูปร่างก็ยังเหมือน “ฉันถาม.. อ้อ! สุภัคร..” เขาอ่านป้ายชื่อได้เพียงแค่นั้นเพราะเธอรีบเอามือปิด แต่เขาก็รู้แล้วว่าเธอชื่อสุภัครพี ชื่อที่มาจากชื่อพ่อกับแม่รวมกัน
“ปล่อยฉันนะคะ” เธอสั่งเสียงสั่น รู้สึกรังเกียจจนอยากจะหนีไปให้พ้น ๆ คนใจดำพวกนี้ ถ้าเป็นบ้านหลังเก่าที่เคยอาศัยอยู่เธอคงรู้ตัวตั้งแต่มาถึงทันที คงไม่ต้องมาเผชิญหน้ากันแบบนี้
“เธอคือเด็กคนนั้นใช่ไหม... หนูครีมใช่หรือเปล่า” ถึงจะมั่นใจแต่ปากก็ถามออกไป เด็กหญิงหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูชนิดที่น้องสาวเขาเทียบไม่ติด เธอโตเป็นสาวเต็มตัวแล้ว แต่ความน่ารักน่าทะนุถนอมก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง
“ไม่ใช่ค่ะ คุณจำคนผิดแล้ว” เธอตัดสินใจผลักเขาขณะเผลอสุดแรงจนหลุด แล้วรีบวิ่งหนีไปหลบด้านหลังวรวุธที่เดินเข้ามาพอดี
“เกิดอะไรขึ้นครับ พนักงานของเราทำอะไรให้ไม่พอใจบอกผมได้เลยนะครับ” วรวุธทำใจเย็นรับหน้า
“มาคุยกับฉันก่อน” ปฐพีไม่สนใจชายหนุ่ม แต่พูดกับหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างหลังเขา
“พี่ว่านคะ วันนี้ครีมขอกลับก่อนได้ไหมคะ” หญิงสาวไม่ตอบคำถามของเจ้าภาพในค่ำคืนนี้ แต่กระซิบกระซาบขอความเห็นใจจากหัวหน้างานด้วยเสียงที่สั่นเครือ
วรวุธไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ แต่ดูจากอาการตื่นตระหนกตกใจของหญิงสาวแล้วเธอคงทำงานต่อไม่ได้แน่
“ได้สิ เดี๋ยวพี่ไปส่งขึ้นรถแท็กซี่นะ”
“ถ้าเธอกล้ากลับออกไปตอนนี้ ฉันจะเอาเรื่องกับทางโรงแรมเธอให้ถึงที่สุด” ชายหนุ่มผู้ไม่เคยยอมก้มหัวให้ใครกล่าวเสียงกร้าว กะขู่ให้เธอกลัว
“เรามีสิทธิ์ฟ้องคุณกลับข้อหาลวนลามนะครับ พวกเราทุกคนเป็นพยานได้”
“อะไรกัน จะฟ้องร้องอะไรกัน”
ชายหนุ่มทั้งสองที่กำลังโต้คารมกันอยู่หันไปมองต้นเสียงที่อยู่ทางด้านหลังของปฐพี
“คุณพ่อ” ปฐพีหมุนตัวไปหาบิดา แต่เจตนาของเขาคือจงใจปิดบังใครบางคนไม่ให้ท่านได้เห็นมากกว่า “ออกมาทำไมครับ ยังไม่ถึงเวลาซะหน่อย”
“ยายแอลบอกว่าลูกกำลังสนใจใครบางคนอยู่ พ่อก็เลยอยากเห็นบ้าง”
“ไม่มีหรอกครับคุณพ่อ แอลมันเลอะเทอะ เข้าไปข้างในกันดีกว่าครับ”
ประมาณกวาดสายตามองไปรอบ ๆ เพื่อดูให้แน่ใจ แต่ก็ไม่เห็นใครจะสวยถูกโฉลกแม้แต่คนเดียว ลูกสาวเขาคงแกล้งหยอกจริง ๆ นั่นแหละ
“ก็ได้” เขากับลูกชายมีสเป็กเรื่องผู้หญิงคล้าย ๆ กัน ถ้าเขามองแล้วไม่เข้าตาก็สบายใจได้
เมื่อบิดาหมุนตัวเดินกลับไปตามทางเดิน ปฐพีก็รีบทำมือส่งสัญญาณให้หญิงสาวกลับไปได้ แล้วรีบเดินตามหลังบิดากลับเข้าไปในบ้าน
การกระทำของเขาสร้างความงุนงงสงสัยให้กับทุกคน โดยเฉพาะกับวรวุธและสุภัครพี เพราะก่อนหน้านี้เขายังไม่มีท่าทีว่าจะยอมง่าย ๆ
“คุณไค สวัสดีครับ”
“สวัสดีครับคุณปฐพี”
“ขอบคุณนะครับที่มาร่วมงานวันเกิดของลูกชายผม”
“ด้วยความยินดีครับคุณประมาณ คุณลุงฝากของขวัญมาแสดงความยินดีด้วยนะครับ” ไค เคนชิน ผายมือไปทางเลขาสาวที่ถือกล่องของขวัญสองกล่องมาร่วมงาน “ขอให้มีความสุขมาก ๆ และขอให้ปีนี้เป็นปีทองอีกปีของคุณปฐพีนะครับ”
“ขอบคุณสำหรับของขวัญและคำอวยพรนะครับ หลังจากวันนี้เราคงได้เจอกันบ่อยขึ้น” ปฐพีกล่าวเป็นนัยแอบแฝง เขาต้องไปเจออีกฝ่ายแน่นอน เร็วสุดคือพรุ่งนี้ ช้าสุดก็ไม่เกินพรุ่งนี้เช่นกัน เพราะเขามีเรื่องร้อนใจที่อยากขอความร่วมมือจากอีกฝ่ายนั่นเอง
“ด้วยความยินดีครับ” แม้จะแปลกใจกับคำพูดของอีกฝ่าย แต่ไคก็ไม่ได้แสดงออกไปมากกว่ายิ้มรับ เขาคุยกับเจ้าภาพอีกไม่กี่ประโยคก็ถูกเชื้อเชิญให้เข้าไปในงาน จึงใช้โอกาสนี้สำรวจการทำงานของพนักงานที่โรงแรมไปด้วย
เขาสั่งให้เลขาสาวคนเก่งไปลองชิมรสชาติของอาหาร ขณะที่กำลังยืนอยู่นั้นก็เห็นพนักงานโรงแรมกำลังยกถาดเครื่องดื่มมองมาทางนี้พอดีจึงกวักมือเรียก มองป้ายชื่อที่หน้าอกก็รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นระดับหัวหน้า “เป็นอย่างไรบ้าง มีปัญหาอะไรหรือเปล่า” เขาถามขณะหยิบเครื่องดื่ม
“มีนิดหน่อยครับ ผมตั้งใจจะเขียนรายงานให้ผู้จัดการทราบในวันพรุ่งนี้ครับ” วรวุธคิดว่าปัญหาที่เกิดไม่จำเป็นต้องรายงานถึงผู้บริหารระดับสูง จึงตอบเลี่ยง ๆ อย่างสุภาพ
“มีเรื่องอะไรรายงานมา จะได้แก้ไขเฉพาะหน้าไปก่อน”
“ไม่ใช่ปัญหาใหญ่หรอกครับ ผมแก้ไขเรียบร้อยแล้ว” ถึงอย่างไรเขาก็ยังเห็นว่าเรื่องนี้ไม่สมควรเดือดร้อนถึงระดับผู้บริหาร เพราะพวกเขาคงไม่เห็นใจพนักงานระดับล่างแบบพวกตน
ผู้บริหารหนุ่มหรี่ตาเย็นยะเยือกมองอีกฝ่าย รู้สึกว่าหัวหน้างานคนนี้จงใจกันเขาออกจากเรื่องนี้ มันยิ่งทำให้เขาอยากรู้
“บอกผมมาว่าเกิดอะไรขึ้น” ไม่ใช่เพราะอยากเอาชนะ แต่เพราะเป็นเรื่องขององค์กรต่างหาก
เมื่อถูกคาดคั้นมากขึ้น หัวหน้าพนักงานฝ่ายจัดเลี้ยงอย่างวรวุธจึงยอมเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ให้แก่เจ้านาย
คิ้วเข้มของชายหนุ่มชาวญี่ปุ่นขมวดมุ่นด้วยความเคร่งเครียด แม้ไม่แน่ใจว่าการกระทำของปฐพีนั้นคืออะไร ระหว่างจำสุภัครพีได้ว่าเป็นหลานสาวที่ถูกพ่อของเขาขับไล่ออกจากบ้าน หรือสนใจเธอในทางชู้สาว หรืออาจจะเป็นทั้งสองอย่าง
“คุณทำถูกแล้ว พรุ่งนี้ให้ส่งรายงานถึงผมโดยตรงเลยนะ” เขารู้สึกว่าเรื่องนี้คงไม่จบง่าย ๆ เมื่อนึกถึงคำพูดแปลก ๆ ของปฐพีตอนที่ทักทายกันเมื่อสักครู่
“ครับท่าน”
“ไปทำงานได้แล้ว”
“ครับ” วรวุธโค้งศีรษะแล้วเดินแยกจากไป
บทล่าสุด
โหยตัณหา 82 ตอนจบ
ใบหน้าเคร่งขรึมเผลอยิ้มออกมา เมื่อเห็นร่างที่นอนหลับไร้สติตะแคงตัวอยู่บนเตียงนอน ข้าง ๆ เตียงมีกล่องของขวัญที่สุทธิดาส่งมาให้แทนคำขอบคุณเปิดอยู่ ข้างในมีชุดชั้นในและชุดนอนผ้าซีทรูที่เข้าชุดกันหลายชุด เขาเดินเข้าไปนั่งลงบนเตียงอย่างนุ่มนวลที่สุด เพราะกลัวจะทำให้เธอตื่น แต่ก็ทำพลาดจนได้ ร่างบางส่งเสียงอุทธรณ์ในลำคอก่อนจะลืมตาขึ้นมา “พี่ไค” เธองัวเงียเรียกเขา “มานานแล้วเหรอคะ ทำไมไม่ปลุกครีมล่ะ” “พี่บอกให้กลับบ้านไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ” สามีตีหน้าขรึมเสียงขรึมใส่ภรรยา คิด ๆ แล้วก็อยากงอนเธอไปอีกหลาย ๆ วัน ที่ทำกับเขาเหมือนไม่ใช่สามี แต่ก็ทำไม่ลงเพราะรักเธอมากเกินไป คนถูกดุที่อยู่ใต้ผ้าห่มนวมเม้มปากแน่นก่อนจะค่อย ๆ คลายออก “ครีมไม่สบายใจนี่คะ ครีมอยากมาง้อ อยากมาขอโทษ” “ขอโทษเรื่องอะไร ครีมทำอะไรผิดถึงต้องมาขอโทษ” สุภัครพีลุกจากที่นอนแล้วดึงมือสามีมากุมไว้ “รู้ไหมคะว่าครีมดีใจมากแค่ไหนเวลาที่พี่ไคไปรับครีม แต่ถึงจะดีใจมากครีมก็ไม่อยากให้พี่ไคไปรับ เพราะครีมไม่อยากตกเป็นเป้าสายตา ไม่อยากถูกครหาและไม่อยากให้พี่ไคต้องถูกนินทาไปด
โหยตัณหา 81
ปฐพีแปลกใจกับการแสดงออกอย่างยิ้มแย้มแจ่มใสไร้การเสแสร้งนั้นนัก เธอยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติแบบนั้นได้อย่างไรกัน ไม่รู้สึกเป็นปมด้อยกับตัวเองบ้างเหรอ ที่เกิดมาสวยและรวยมากแต่กลับกลายเป็นคนง่อยเปลี้ยเสียขา“แล้วปกติหนูเล็กใช้ชีวิตอยู่ในบ้านอย่างไรครับ คือผมสงสัยเพราะคุณบอกว่าจะซื้อรถเข็นมาใช้ แสดงว่าคุณยังไม่มีถูกไหมครับ”“ค่ะ” หญิงสาวตอบตรง ๆ “ปกติเล็กจะทำงานอยู่ในห้องนอนเสียส่วนใหญ่ ห้องนอนของหนูเล็กเหมือนคอนโดห้องหนึ่งเลยค่ะ มีมุมทานข้าว มุมนั่งเล่น มุมทำงาน ใช้ชีวิตอยู่ในนั้นได้ 24 ชั่วโมงเลยค่ะ ถ้าจะออกจากห้องนอนก็ค่อย ๆ เดิน ค่อย ๆ พัก เดี๋ยวก็ลงมาถึงข้างล่างเองค่ะ แต่ส่วนใหญ่หนูเล็กจะขี่หลังจัสตินลงมามากกว่าค่ะ จัสตินบอกว่าหนูเล็กอวบเกิน เขาอุ้มไม่ไหวค่ะ” เธอเล่าไปยิ้มไป และยิ้มกว้างขึ้นเมื่อพูดถึงเพื่อนเกย์สุดที่รักที่เพิ่งมาจากอังกฤษ แต่ตอนนี้กำลังไปเที่ยวทะเลภาคใต้กับแฟนหนุ่มเพื่อหาไอเดียใหม่ ๆ“ใครคือจัสตินเหรอจ๊ะ” ประมาณถามอย่างสนใจเพราะรู้แน่ ๆ ว่าฝ่ายนั้นคือผู้ชาย“เพื่อนที่สนิทกันมาก ๆ ของหนูเ
โหยตัณหา 80
จนล่าสุดเมื่อไม่นานมานี้ มารดาของเธอก็ยื่นคำขาดว่าจะไม่ยอมอ่อนข้อให้อีก เพราะเธอผลัดท่านมาสองปีแล้ว ท่านยอมรับข้อเสนอเรื่องที่เธอให้โกหกใครต่อใครว่าเป็นโรคประหลาด เท้าอ่อนเปลี้ยเพลียแรง เดินเหินด้วยตัวเองแทบไม่ได้ ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วอาการที่ว่ามานั้นจะเกิดขึ้นได้ยากมาก ต้องเดินไกล ๆ เป็นกิโลหรือยืนนาน ๆ เป็นชั่วโมงเท่านั้นอาการถึงจะกำเริบแล้วท่านก็รับปากอีกข้อว่าถ้าแต่งงานแล้วในอนาคตต้องหย่าร้างกัน ท่านจะไม่ก้าวก่ายกับชีวิตส่วนตัวของเธออีกดังนั้นเธอจึงตัดสินใจรับปากเรื่องแต่งงาน เมื่อสืบประวัติของว่าที่เจ้าบ่าวมาอย่างละเอียดแล้วรู้ว่าฝ่ายนั้นก็ตกที่นั่งเดียวกับเธอเหมือนกัน เขาเป็นคนเย็นชาไม่รู้จักกับความรัก เป็นเพลย์บอยตัวพ่อ ชอบผู้หญิงสวยสง่าและเซ็กซี่ซึ่งต่างกับเธออย่างสิ้นเชิงเธอเป็นคนบ้า ๆ บอ ๆ และฝันที่จะมีความรักแบบเจ้าชายกับเจ้าหญิง ถ้าเขาเป็นขั้วบวกเธอก็เป็นขั้วลบ รับรองว่าชีวิตคู่ต้องล่มจมไม่เป็นท่าตั้งแต่ปีแรกแน่ ๆ แบบนี้แหละที่เธอต้องการที่สุด“ถ้าลูกตัดสินใจเองพ่อก็ตามใจลูก พ่อหวังว่าลูกจะมีความสุขกับการตัดสินใจของลูกนะ”
โหยตัณหา 79
“ส่วนเธอ ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอไปได้ยินอะไรมาหรืออิจฉาอะไรครีมเขา แต่เธอควรจะรู้เอาไว้ว่าครีมไม่ใช่เด็กเสี่ยอย่างที่เธอเข้าใจ ครีมเขาเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของฉันทุกประการ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปอย่าให้ฉันได้ยินว่าเธอดูถูกภรรยาฉันอีก ฉันจะดำเนินคดีกับเธอสถานเดียว” ไคหยิบนามบัตรจากกระเป๋ายื่นให้เธอ “เธอควรรู้เอาไว้ว่าฉันเป็นใคร ก่อนที่คิดจะท้าทายคำพูดของฉัน” แล้วยื่นอีกใบให้คนที่เป็นอาจารย์กชกรรับนามบัตรมาอ่าน.. ปากที่แสยะอย่างไม่ค่อยพอใจเปลี่ยนเป็นเม้มแน่น ใจแป้วลงไปทันทีที่ได้เห็นชื่อบริษัทและตำแหน่งบนนามบัตรใบนั้นแม้แต่พรหมเทพยังตกใจเมื่อได้รู้ความจริง เขาหันไปมองหญิงสาวที่เคยตามจีบ ดูไม่ออกจริง ๆ ว่าเป็นเมียมหาเศรษฐี เพราะเธอทำตัวติดดินมาก“พี่ขอโทษแทนนิ่มด้วยนะครีม พี่สัญญาว่าจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้อีก วา จีน แล้วก็แมวด้วย พี่ขอโทษจากใจเลย”“คุมเมียพี่ให้ดีหน่อยก็แล้วกันพี่กาแฟ อย่าปล่อยให้บ้าอีกล่ะ” พันวากล่าวอย่างไม่ค่อยเต็มใจจะยกโทษให้สักเท่าไหร่“ครีมแต่งงานกับพี่ไคแล้วจริง ๆ พวกเราเป
โหยตัณหา 78
“พอ ๆ หยุด ๆ” ความโกลาหลเกิดขึ้นในทันที เพื่อน ๆ ของทั้งสองฝ่ายต่างก็ช่วยกันห้ามช่วยกันดึงเพื่อนออกมา“ปล่อยกู! กูบอกว่าปล่อยกูไงไอ้กาแฟ มึงไม่เห็นเหรอว่ามันตบกูตั้งหลายที” กชกรพยายามจะดิ้นออกจากวงแขนของคนรักให้ได้“มาสิอีดอก อีร่าน มึงแน่จริงมึงก็เข้ามาเลย กูจะตบเลาะฟันให้ร่วงหมดปากเลยมึง” พันวาก็พยายามจะถลาเข้าไปหาอีกฝ่าย แต่ก็ถูกเพื่อน ๆ ดึงตัวเอาไว้“มึงเสือกอะไร กูไม่ได้ด่ามึงซะหน่อย คนโดนด่าเขายังไม่ร้อนตัวเลย”“ก็เพราะครีมมันไม่ร้อนไงกูถึงได้ร้อนแทน ปากมึงว่างนักเหรอไง ถ้าว่างมากก็ไปแดกขี้ลูกมึงไป จะได้เลิกเห่าหอนใส่ชาวบ้านเขา”“พอเถอะวา อายเขา” สุภัครพีห้ามเพื่อน “เดี๋ยวอาจารย์มาเห็นเข้าก็เป็นเรื่องหรอก”“เป็นก็เป็นสิ จะได้รู้กันไปเลยว่าใครผิด”“มึงนั่นแหละผิด กูจะเอาเรื่องมึงให้ถึงที่สุดคอยดูสิอีวา อีดอก”“ก็เอาเลยสิอีนิ่ม อีดอกทองเอ๊ย”“กรี๊ดดดด..” กชกรสะบัดแขนสุดแรงจนสามารถพาตัวเอ
โหยตัณหา 77
“ขอบใจมากเลยนะที่ยังนึกถึงพี่ แล้วที่ญี่ปุ่นเป็นอย่างไรบ้าง หมดหนาวหรือยัง” “ไม่หนาวไม่ร้อน อากาศกำลังดีถ้าใส่แขนยาวนะคะ” “แล้วได้ไปเที่ยวที่ไหนบ้างล่ะ” “ก็ไม่ค่อยได้ไปไหนหรอกค่ะ” เธอไล่ชื่อสถานที่เที่ยวที่ได้ไปในช่วงหนึ่งอาทิตย์ที่อยู่ญี่ปุ่นให้เขาฟัง “เขาว่าหนุ่มญี่ปุ่นหล่อ ๆ เยอะ เดินกันเกลื่อนถนนจริงหรือเปล่า” “ไม่จริงหรอกค่ะ ที่ครีมเห็นยังไม่มีใครหล่อเท่าพี่ชายของครีมสักคน” เธอพูดเอาใจเขาพร้อมรอยยิ้มกว้าง“รวมคุณไคด้วยหรือเปล่า”“คนนั้นเป็นข้อยกเว้นค่ะ คนนั้นเขาเป็นเทพบุตรค่ะ”“ไม่ค่อยเข้าข้างสามีตัวเองเลยนะ” แม้จะรู้สึกคันยิบ ๆ ที่หัวใจ แต่เขาก็แ
บางทีคุณอาจจะชอบ
ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว
เล่อเอิน58.8K viewsเมียขัดดอก
ชะนีติดมันส์82.3K viewsบอสฮั่ว พี่ชายทั้งสิบของคุณผู้หญิงเร่งให้หย่าอีกแล้วนะ
เจียงซือซัน53.4K viewsไลฟ์สดสยองขวัญ
เด็กสาวผู้กลืนกินวิญญาณ34.8K viewsมนตร์เสน่หาอสูร
จิ่วเทียนอี้อี106 viewsดิบ เถื่อน รัก
พราวนภา1.9K viewsดอกไม้ในมืออัคคี
พริมริน51 viewsรักร้อยใจในไร่ชา
ญาสิตา72 views
