ตอนที่82 ว่าที่แฟน

ร่างกำยำสมส่วนลุกขึ้นเต็มความสูงเดินดุ่มๆ ไปล้มตัวลงนอนบนเตียงคนไข้ข้างหญิงสาวที่นอนหลับอยู่ อยากจะคว้าร่างบางเข้ามากอดแนบอกอย่างที่เคยทำแต่ก็ต้องอดทนเพราะแผลผ่าตัดยังขยับมากไม่ได้ยังต้องใช้เวลาอีกนานกว่าจะฟื้นตัวกลับมาเป็นปกติ เปลือกตาหนักอึ้งหลับลงไม่นานลมหายใจเข้าออกก็สม่ำเสมอบ่งบอกว่าทั้งคู่หลับสนิท เมื่อไม่มีการเคลื่อนไหวไฟในห้องก็หรี่ลงอัตโนมัติ ปกติจะมีเจ้าหน้าที่พยาบาลเข้ามาวัดไข้และตรวจดูอาการโดยรวมของคนไข้ทุก 4 ชั่วโมงแต่คนไข้ VIP รายนี้มีหมอหนุ่มส่วนตัว ค่ำคืนนี้จึงไม่มีใครเข้ามารบกวนจนถึงเช้า

6 โมงเช้า

แอ๊ด..

ชู่…

ลุคค์ที่ตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้าแต่ไม่ยอมลุกจากเตียงยกมือขึ้นส่งสัญญาณให้คุณหมอหนุ่มเจ้าของไข้ไม่ให้ส่งเสียงรบกวนคนไข้ที่ยังนอนหลับอยู่บนเตียง

“มึงขึ้นไปนอนห่าอะไรบนนั้น ห้องพักญาติคนไข้ก็มีเสือกไม่ไปนอน” พีทด่าออกไปเสียงดังในลำคอเพราะกลัวคนไข้จะตื่น

“กูพอใจ รีบๆ ตรวจแล้วออกไป จะมาทำห่าอะไรตั้งแต่เช้า” ลุคค์ยังทำหน้าระรื่นนอนเหยียดยาวอยู่บนเตียงคนไข้ที่ใหญ่ราวเตียงขนาดคิงไซซ์ของโรงแรมแต่ไม่ได้นุ่มเด้งเท่าเพราะเตียงที่โรงพยาบาลถูกออกแบบมาให้เหมาะสำหรับผู้ป่วย

“กูมีคิวผ่าตัดคนไข้ตอน 7 โมงเลยมาตรวจให้ก่อน เคสนี้ค่อนข้างยาก เมื่อไหร่มึงจะกลับมาช่วยกูรักษาคนไข้วะลุคค์ เมื่อไหร่มึงจะเลิกดองเหล้าแล้วกลับมารักษาคน” พีทอดไม่ได้ที่จะถามคำถามนี้ออกไปทั้งที่รู้คำตอบดีอยู่แล้ว แต่อดไม่ได้เมื่อร่างกายกำลังเผชิญกับความเหนื่อยล้า

“หมอคนอื่นมีตั้งเยอะแยะ โรงพยาบาลมึงจะจ้างหมอเก่งๆ กี่คนก็ได้มึงจะโวยวายทำไม” คำตอบเดิมที่พีทได้รับเมื่อ 5 ปีก่อนยังไง ตอนนี้ก็ยังเป็นคำเดิมไม่เปลี่ยนแปลง

“หมอเก่งๆ มีเยอะอย่างที่มึงพูดก็จริง แต่หมออย่างมึงไม่มีไง กูหวังว่าเหตุการณ์ครั้งนี้จะทำให้มึงเปลี่ยนใจ มึงลองคิดดูว่าตอนที่รู้ว่าดีไซน์ปลอดภัยมึงรู้สึกดีใจแค่ไหน ญาติคนไข้คนอื่นๆ คงอยากรู้สึกแบบเดียวกับมึงแล้วมึงก็สามารถทำแบบนั้นได้ พรสวรรค์ที่พระเจ้ามอบให้ท่านไม่ได้มอบให้ผิดคนหรอก กูเชื่อแบบนั้น” พีทพูดจบก็หันหลังเดินออกไปเมื่อตรวจทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว

ร่างบางขยับตัวตั้งท่าจะลุกขึ้นหลังจากที่แกล้งหลับอยู่นาน และได้ยินสิ่งที่ทั้งสองคุยกันตั้งแต่ต้น

“คุณยังอยากกลับมาเป็นหมออีกไหมคะ” หญิงสาวลืมตาตื่นเอ่ยถามเสียงหวาน

“ผมมีภาระหลายอย่างต้องรับผิดชอบ คงไม่มีเวลากลับมาเป็นหมอหรอกครับ และอีกอย่างคุณเองก็ชอบทะเล ถ้าเราย้ายไปอยู่ที่ภูเก็ตผมเองก็ต้องบริหารธูรกิจของครอบครัวต่อ”

“ฉันอยู่ที่กรุงเทพฯ ได้ค่ะ เอาไว้ไปเที่ยวตอนวันหยุดก็ได้ค่ะ”

“ฉันเชื่อว่าลึก ๆ แล้วคุณเองก็รักการเป็นหมอมากไม่อย่างนั้นคงไม่ทนเรียนมาจนเกือบ 10 หรอกค่ะ คนเราสามารถทำในสิ่งที่รักพร้อม ๆ กันไปด้วยได้นี่คะ ไม่จำเป็นต้องทิ้งอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อที่จะไปทำอย่างใดอย่างหนึ่งเพียงอย่างเดียว”

“ขอบคุณนะครับที่เข้าใจผม แต่ผมก็มีความสุขในสิ่งที่กำลังทำอยู่มากเหมือนกัน เอาไว้ทุกอย่างลงตัวแล้วผมจะคิดเรื่องนั้นดูอีกทีนะครับ”

“แต่ก่อนอื่นคุณต้องจีบฉันให้ติดก่อนนะคะ อย่าลืมว่าตอนนี้เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”

“ไม่ต้องย้ำบ่อยก็ได้ครับ ได้ยินทีไรมันรู้สึกเจ็บทุกที ไอ้คำว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน อย่าพูดมันบ่อยนักนะครับสงสารคนฟังอย่างผมบ้าง”

“ตอนคุณแกล้งหลอกฉันคุณยังไม่สงสารคุณเลยนี่คะ รวมหัวกันกับยายไนซ์ ร้ายนักนะพี่น้องคู่นี้”

“ก็ยัยไนซ์เป็นคนต้นคิด ผมก็เลยต้องยอมทำตามน้ำไปเรื่อย ๆ”

“ค่ะ ยอมตามน้ำไปเรื่อย ๆ จนฉันแทบจะเป็นลูกค้าประจำ”

หลังจากที่ดีไซน์รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลหนึ่งสัปดาห์เต็มๆ คุณหมอหนุ่มเจ้าของไข้ก็อนุญาตให้กลับไปพักรักษาตัวที่บ้านได้ โดยกำชับว่าห้ามทำอะไรที่ต้องออกแรงเยอะเด็ดขาดเพราะแผลผ่าตัดยังไม่หายดีถ้าแผลด้านในฉีกขาดขึ้นมาจะเป็นอันตรายพร้อมย้ำกับลุคค์หลายครั้งว่าต้องรอให้แผลหายดีก่อนก่อนที่จะพาทำอะไรที่ต้องออกแรง