MasukShare
7.ชิงตัว
Terakhir Diperbarui:
2025-09-18 12:42:36ย้อนอดีต/ชิงตัว...
เสียงฝีเท้าหนักแน่นดังขึ้นจากประตูทางเข้า ก่อนที่บานประตูไม้จะถูกถีบออกอย่างรุนแรง ชายฉกรรจ์เจ็ดคนบุกเข้ามาพร้อมเสียงตะโกนก้องไปทั่วห้องโถง "ทุกคนฟังให้ดี ถ้าใครไม่อยากโดนลูกหลงรีบไสหัวออกไปซะ!" เสียงหัวเราะ เสียงลุ้น และเสียงด่าทอในวงพนันเงียบกริบไปชั่วขณะก่อน เหล่าบรรดาผีพนันทั้งหลายหน้าถอดสี บ้างก็หมอบหลบใต้โต๊ะทันทีที่ได้ยินเสียงโจรผู้ร้ายประกาศกร้าว พอได้สติ ต่างพากันวิ่งหนีตายอย่างชุลมุน ลูกน้องเสี่ยโต้เห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งขึ้นไปรายงานผู้เป็นนาย "รู้ไหมที่นี่ของใคร" ชายสามคนเดินแยกออกมาพร้อมกับอาวุธปืนครบมือ ดวงตาแข็งกร้าว เอ่ยถามคนที่กล้ามากระตุกหนวดเสืออย่างเสี่ยโต้ "ไปบอกลูกพี่ของมึงด้วย พวกกูมาทวงคน!"โกสนเอ่ยเสียงเข้มเฉียบ "โง่จริงทำงานอยู่ทุกวันยังมาถามคนอื่นอีกว่าไหมโกสน"โอยักษ์พูดโพล่งขึ้นมา "เข้มเข้าไว้ อย่าพูดเล่นเดี๋ยวพวกมันไม่กลัวเรา" "กลัวทำไม ฉันสู้ใครไม่เคยแพ้"โอยักษ์กล่าวด้วยความมั่นใจ ในฝีมือของตน "ลูกพี่คงลอบเข้าไปในด้านในได้แล้ว"โกสนเอ่ยอีกครั้ง "เฮ้ยจะกระซิบกระซาบ กันอีกนานไหม" "ใครอยู่ในนี้ ก็เป็นคนของที่นี่" "ถ้าพวกมึงยังอยากกินข้าวแบบคน มาทางไหนกลับไปทางนั้น"เอก ลูกน้องคนสนิทของเสี่ย โพล่งขึ้นมาเสียงดัง "ฉายาฉันคือ โอยักษ์ ไม่เคยแพ้ " ตุบ! โอยักษ์ถีบกลางอกของเอกลูกน้องของเสี่ยโต้ จากนั้นทั้งสองฝ่ายวิ่งเข้าใช้กำลังกันอย่างลูกผู้ชายหมัดแลกหมัด ไม่นานลูกน้องเสี่ยสามคนเพี้ยงพล้ำให้แก่กลุ่มชายฉกรรจ์ผู้บุกรุก บนห้องนอนเสี่ย... ปึก ๆ ...เสียงเคาะประตูดังขึ้น "เสี่ยครับ "เสียงลูกน้องวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาเพื่อรายงานสถานการณ์ด้านล่างบ่อน "ว่ายังไง ใครมันกล้ามายิงปืนที่ถิ่นของกูวะ" ลูกน้องชื่อดำกระซิบกระซาบ เสี่ยโต้ได้ฟังเหตุผล ถึงกับหน้ากระตุกนัยตาฉายแววโหดขึ้นมาทันที พร้อมกับที่มือกำแน่น "คนของกูใครกล้ามาแตะ!'' ขณะเดียวกันเสียงฝีเท้าของกลุ่มคนกำลังเดินขึ้นมายังชั้นบน ไม่นานก็ปรากฏตัวชายเจ็ดคน ถือปืนเล็งปลายกระบอกไปยังคนในห้อง "ส่งเธอมาให้พวกเรา" "ฝันไปเถอะ ว่าแกจะได้เธอไปง่าย ๆ "เสี่ยโต้พูดพลางยิงปืนใส่คนด้านนอกไปหลายนัด ก่อนใช้มืออีกข้างคว้าแขนน้ำหวานให้หลบเข้าไปยังห้องลับ...ซึ่งซ่อนอยู่หลังตู้เหล้า ในห้องลับ... แต่ยังไปไม่ถึงไหน เพราะในห้องลับกลับมีชายหนุ่มร่างสูงสวมชุดดำสนิท ยืนแอบในเงามืด... ชายคนนั้นใช้ผ้าคลุมสีทึบบดบังทุกเสี้ยวของใบหน้าเหลือเพียงแค่ดวงตา คมดุราวเหยี่ยวจ้องตรงมาที่ฉันทั้งเย็นชา และไร้ความปราณีก่อนใช้ปืนจ่อไปที่หัวเสี่ยโต้ "ทิ้งปืน ยกมือขึ้น เดินกลับไปทางเดิมซะ" "แกเป็นใคร!"เสี่ยถามเสียงเข้มห้าว "ไม่ต้องรู้ว่าฉันเป็นใคร ปล่อยผู้หญิงคนนี้มาให้ฉัน ไม่อย่างงั้นที่นี่มันจะเป็นแค่ตำนาน"เสียงราบเรียบแต่เฉียบขาด ไม่ดัง ไม่ดุ แต่เย็นเยียบจนฉันรู้สึกขนลุก "ถ้าฉันไม่ยอม"เสี่ยเอ่ย ปัง! เสียงกระสุนทะลุผ่านของบางอย่าง โอ๊ย! เสียงร้องของความเจ็บปวดเสี่ยถูกยิงเข้าที่ขา "บอกแล้วว่านี่ไม่ใช่การขู่"เสียงเอ่ยราบเรียบแต่แฝงแววจริงจัง 'นี่มันเรื่องอะไรกัน เสี่ยโต้ยังไม่ทันไปไหน...ยังมีโจรห้าร้อยบุกชิงตัวฉันกลางวันแสก ๆ อีก' "เสี่ยพวกผมมาช่วยแล้ว"ลูกน้องของเสี่ยวิ่งมาสบทบอีกนับสิบ "ก็รีบมาดิวะ มึงจะเสียงดังทำไมกลัวพวกมันไม่ได้ยินหรือไงวะ! ไอ้ห่า!"เสี่ยสบถด่าในความโง่ของลูกน้อง "พวกเราถอย"เสียงชายที่เอาปืนจ่อหัวเสี่ยโต้ส่งเสียงเรียกพรรคพวกก่อนจะผลักเสี่ยโต้ออกไปให้ลูกน้อง และแน่นอนพวกมันไม่ลืมฉัน... แขนของฉันถูกคว้าพร้อมถูกบังคับให้เดินไปด้วย "ปล่อยฉันนะ ฉันไม่ไป” เสียงสั่น พยายามดิ้นสุดแรง แต่ยังไม่ทันได้ขยับอะไรมาก มีบางอย่างกระแทกปะทะเข้าใบหน้าก่อน...โลกจะหมุนเคว้งและทุกอย่าง...ก็ดับวูบไปในความเงียบงัน ................. ใครจะคิดเหตุการณ์ในวันนั้นลากฉันจากนรกเข้าสู่นรกอีกขุมที่ลึก มืดและหนาวเย็นกว่าเดิม จากถูกขายให้เสี่ยโดยแม่เลี้ยงเดือนนำไปสู่การโดนลักพาตัวจากชายลึกลับ ที่ไม่รู้แม้ชื่อของเขา ให้มายืนท่ามกลางไร่ส้มพันไร้ เปรี้ยง! ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน แต่เสียงฟ้าผ่ากลางป่าทำให้ฉันสะดุ้งตื่น ภาพในอดีตดับหายไปทันที... 'แต่ความเหน็บหนาวใจ ยังคงไหลเวียนทั่วกายตราบใดที่ฉันยังถูกขังอยู่ที่นี่'
Bab terbaru
ใจเถื่อนรัก 33.ไม่ยอมรับหัวใจ
แสงตะวันลูบไล้ยอดไม้ เสียงนกกระจอกบินมาจับขอบระเบียง ฉันตื่นขึ้นท่ามกลางอ้อมกอดของพ่อเลี้ยงอธิษฐ์ ที่กอดแน่นราวกลับกลัวหาย'มันหมายความว่าอย่างไรปากบอกแสนเกลียด แต่กอดแน่นขนาดนี้'สายตาคู่งามลอบมองใบหน้าอันหล่อเหล่าที่ยามหลับดูหน้าเข้าหา ภาพรอนกล้ามเนื้อตึงแน่นที่เคยสัมผัส เพียงนึกก็ใจเต้นโครมคราม ตื่น!ยายน้ำหวาน เขาไม่มีทางชอบฉัน"เธอมองให้ฉันละลายเลยเหรอ"พ่อเลี้ยงอธิษฐ์เอ่ยกับคนในอ้อมแขน ทั้งที่ตาไม่ยอมลืม และแขนกอดแน่นกว่าเดิม'เขารู้ได้ไง ว่าฉันมอง'"ปล่อยนะคะ""อย่าเล่นตัวให้มันมากนัก เงินที่น้าหยกจ่ายเธอไป ฉันซื้อผู้หญิงได้ตั้งเยอะ มีผู้หญิงหลายคนต่อแถวอยากเป็นของฉัน ใช้นามสกุลฉัน เธอควรภูมิใจ น้ำหวาน"น้ำเสียงราบเรียบไม่ใช่คำขอแต่มันคือคำสั่งว่าฉันต้องตามใจเขา จากแขนที่โอบกอดกลายเป็นกระชากเต็มแรง เขาไม่สนว่าคนถูกลากจะเจ็บหรือไม่ เพียงเขาโกรธทุกอย่างต้องย่อยยับเป็นธุลี"เสียอารมณ์!"แขนเรียวถูกสะบัดตามแรงเหวี่ยง ก่อนพ่อเลี้ยงจะลุกขึ้นยืนเดินออกไปด้วยใบหน้าไม่สบอารมณ์"ก็ดี ไปให้พ้น ๆ "ฉันเอ่ยพึมพำพลางพับที่นอนแล้วจึงเดินไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนทำอาหารเช้าต้มจืดหมูสับตำลึง ไข่เจียว
ใจเถื่อนรัก 32.เผด็จการ
ท่ามกลางความเงียบสงัด ถนนอันมืดสลัวมีเพียงแสงไฟสีส้มตลอดสองข้างทางสาดส่องพอให้มองเห็น เหนือขึ้นไปท้องฟ้า ดวงดาวระยิบพรางพราวสวยกว่าคืนไหน ๆ เหงื่อไหลอาบแก้มเนียน ร่างบางนั่งพิงเสาด้วยความอ่อนแรง มือกุมท้องแน่นสายตาเลื่อนลอยเฝ้ารอรถสักคันที่จะพาไปให้พ้นค่ำคืนนี้กระทั่งจู่ ๆ โลกทั้งใบเหมือนหยุดหมุนฉันถูกยกขึ้นจากพื้นด้วยวงแขนแข็งแรงของเขา"ปล่อย ฉันนะคะ"เสียงแผ่วเบาสั่นพร่าดิ้นรนสุดแรงที่เหลืออยู่ ไม่อยากให้เขาแตะต้อง ไม่อยากอ่อนแอต่อหน้าเขาอีกแต่พ่อเลี้ยงอธิษฐ์กลับเอ่ยสั่งด้วยสีหน้าราบเรียบ"อยู่นิ่ง ๆ "ความเจ็บในท้องกับความดื้อในใจตีกันจนแทบร้องไห้"เผด็จการ"เสียงบนแผ่วเบาแต่ดังพอให้คนตัวโตตอบกับทันควัน"เพิ่งรู้เหรอ!"สายตานิ่งขรึม พูดราบเรียบ'นั่นสิ เพิ่งรู้เหรอว่าเขาเป็นคนแบบนี้'เขาพาเดินไปยังรถที่จอดอยู่หน้าบ้าน มีเพียงอากาศไหลผ่านกาย ไร้เสียงพูดคุยต่อจากนั้นไม่นานรถก็ขับแล่นออกไปตามถนนสายหลัก จอดหน้าร้านขายยา เพียงรถหยุดหมุน ฉันกำลังพยุงกายหยาบลงไป"อยู่เฉย ๆ "เสียงเข้มสั่งพร้อมกับขาที่ก้าวเดินเข้าไปยังในร้านแทนชายสูงโปร่งออกจากร้านมาพร้อมกับถุงขนาดใหญ่ ท่าทางหล่อไม่เบาของเขา
ใจเถื่อนรัก 31.เธอหวังอะไร
คืนนี้เป็นคืนที่สองของการมีสามี พ่อเลี้ยงยังคงทำงานอยู่ที่อู่ซ่อมรถ เขาไม่เอ่ยปากว่าให้นั่งรอกลับบ้านพร้อมกัน หรือสั่งให้กลับก่อน ฉันจึงตัดสินใจเอาเอง วิ่งข้ามถนนกลับมายังบ้านอาคารพาณิชย์ เพราะอาการปวดท้องน้อย การเกิดเป็นลูกผู้หญิงแสนจะลำบาก นอกจากจะเป็นประจำเดือนแล้ว ยังปวดท้องอีกหลังอาบน้ำเสร็จ เหงื่อยังซึมเต็มกรอบหน้า ฉันนอนคุดคู้ กุมท้องใต้ผ้าห่ม พยายามข่มตา แต่ยิ่งปวดก็ยิ่งหลับไม่ลงเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากชั้นล่างดังเข้ามาใกล้ก่อนจะผ่านเลยขึ้นไปชั้นที่สาม เสียงเปิดปิดประตูก่อนที่เสียงน้ำกระทบพื้นกระเบื้องไม่นานทุกอย่างเงียบลง'ปวดท้องจัง หรือจะขอให้พ่อเลี้ยงช่วยดีนะ'ห้องชั้นสาม….พ่อเลี้ยงอธิษฐ์เอนตัวลงนอนเหมือนเช่นเคยอย่างทุกวัน แต่กลับหลับไม่ลง” เป็นไรวะ “เขาสบถหยาบในใจทั้งที่เมื่อคืนวานไม่ได้นอน และวันนี้ทำงานอยากหนักร่างกายอ่อนเพลีย แต่กลับนอนไม่หลับเขาลุกขึ้นนั่งหลังพิงหัวเตียง กดเปิดโคมไฟตรงข้างเตียงนอน หยิบหนังสือแต่งรถมาเปิดอ่าน แต่ภาพในหัวกลับผุด ร่างเปลือยเปล่าใต้แขนแกร่งกลิ่นคาโมมายล์เมื่อคืนยังติดจมูก เสียงหวานเรียกชื่อเขายังดังก้อง… แทบจะเดินลงไปหาทันที"ไม่! ฉันไม
ใจเถื่อนรัก 30.เสน่ห์
รถแล่นมาจอดที่บ้าน อาคารพาณิชย์ ฝั่งตรงข้ามอู่ซ่อมรถ ที่นี่เปรียบเสมือนที่ซุกหัวนอนใหม่ของฉัน"เอ่อ งอนกับลูกพี่เหรอครับ" โอยักษ์โพล่งถามออกมาเพราะทนอาการคันปากอยากรู้ไม่ไหว"เปล่า" ฉันรีบปฏิเสธ ทันทีแม้ในใจลึก ๆ รู้ดีว่าเขาเคร่งขรึมเพราะเรื่องอะไร"แต่เหมือนลูกพี่จะตึง ๆ ครับ"โอยักษ์ยังไม่หายข้องใจ แต่ถูกโกสนห้ามเสียก่อน"เลิกสงสัยได้แล้ว!"สองเพื่อนเกลอหยอกล้อกันไปมา ใบหน้างามก็พลอยยิ้มตาม"ฉันจะทำอาหารพวกเธอช่วยเป็นลูกมือหน่อยนะคะ""ได้ครับ/ครับผม"ทั้งคู่ตอบพร้อมกันสมกับเป็นเพื่อนที่เข้าใจกันโอยักษ์พลังช้างสมชื่อโคกพริกกระเทียมทำน้ำจิ้มซีฟูดดังสะท้อนทั้งบ้านส่วนโกสนเจ้าละเอียด เป็นคนจัดเตรียมวัตถุดิบ ส่วนฉันมีหน้าที่ปรุงอย่างเดียวไม่นานอาหารก็เสร็จ ต้มยำทะเล กุ้งย่าง กุ้งทอดกระเทียมสำหรับเด็ก ๆ ถูกยกขึ้นรถ โดยที่ลูกน้องพ่อเลี้ยงอธิษฐ์ไล่ให้ฉันไปนั่งรอในรถไม่ยอมให้ช่วยยก"ตอนนี้ท้องผมร้องแล้วครับแม่เลี้ยง"โอยักษ์เอ่ยพร้อมมือลูบท้อง รถเคลื่อนตัวออกไป ไม่ถึงห้านาทีก็ถึงอู่ซ่อมรถ โอยักษ์และโกสนถือหม้อแกงเข้าไปยังโรงอาหารทุกคนเริ่มทานข้าวกันแล้ว แม่ครัวคนทำอาหารคือแม่เลี้ยงของน้ำเ
ใจเถื่อนรัก 29.เมียพ่อเลี้ยง
รถแล่นมาจอดช่องจอดภายในอู่ซ่อมรถขนาดใหญ่ที่มีบริการครบครัน พ่อเลี้ยงถือถุงเดินนำเข้าไปภายในร้านโดยไม่รอเช่นเคย ฉันที่นั่งนิ่งเงียบมาตลอดทาง เดินตามลงไปมีชายหนุ่มรูปร่างสูงวิ่งออกจากร้านกล่าวทักทายพร้อมกับช่วยถือของในมือพ่อเลี้ยงอธิษฐ์"สวัสดีครับลูกพี่"พ่อเลี้ยงอธิษฐ์ไม่ตอบเพียงยื่นถุงให้ ชายหนุ่ม เขามองดูถุงนมผงในมือยิ้มจนเห็นฟันทุกซี่ด้วยความดีใจกระโดดกอดพ่อเลี้ยงอธิษฐ์หอมแก้มฟอดใหญ่"ขอบคุณครับลูกพี่""อืม ขืนแกยังไม่เลิกทำท่าทางอุบาทว์ ฉันจะคิดเงินแก"ชายหนุ่มรีบผละตัวออกทันทีจัดแจงเสื้อผ้า พ่อเลี้ยงอธิษฐ์เองก็เช็ดรอยปากที่ลูกน้องฝากไว้ เป็นภาพที่หาดูได้ยาก ทำให้ฉันที่ตลอดทั้งวันยิ้มแทบไม่ออกกลับยิ้มได้ง่ายดายชายหนุ่มหันมาเจอฉันที่ยืนอยู่ ถึงกับค้างกลางอากาศก่อนจะตั้งสติแล้วเอ่ยถาม"คุณเป็นเมียลูกพี่ใช่ไหมครับ"ฉันยังไม่ตอบเขากลับวิ่งหน้าตั้งแหกปากตะโกนเข้าไปบอกคนในอู่"ลูกพี่มากับเมีย วู้ ทุกคน"พ่อเลี้ยงอธิษฐ์ไม่สบตาฉันเดินนำเข้าไปยังสำนักงาน'อะไรของเขา ตั้งแต่ฉันบอกว่าเป็นประจำเดือน เขาก็เคร่งขรึมทันที'ระหว่างทางที่เดิน ไปยังห้องทำงานพ่อเลี้ยงอธิษฐ์ ต้องผ่านแผนกต่าง ๆ ทุกแ
ใจเถื่อนรัก 28.หึง
หลังจากเลือกซื้อของเสร็จ ฉันเดินขึ้นมานั่งรอพ่อเลี้ยงบนรถอย่างเงียบ ๆ ทั้งที่วันนี้อากาศดี ไม่ร้อนอบอ้าวแม้แต่น้อย แต่ความรู้สึกเหมือนมีบางอากาศกดทับจนหายใจติดขัด"เป็นอะไร"พ่อเลี้ยงจ้องหน้านิ่งพลางเอ่ยถาม ก่อนหน้ายังดี ๆ"เปล่าค่ะ"ปากอิ่มพูดน้ำเสียงราบเรียบ เอาแต่จ้องมือถือ ไม่หันมามองเขา"เธอหึงฉันกับชบา"พ่อเลี้ยงเอ่ยด้วยแววตากรุ้มกริ่ม ฉันไม่ตอบเพียงแค่นึกในใจ'ถ้าจะไปหาคนรักเก่า ปลุกฉันตื่นมาทำไมก่อน'"หิวข้าวยัง!""เมื่อไหร่จะถึงบ้านคะ"พ่อเลี้ยงถามอย่างใจเย็น ฉันที่ไม่อยากตอบ จึงตอบคำถามด้วยคำถาม แต่พ่อเลี้ยงยังคงอธิบายความสัมพันธ์กับสาวร้านขายผัก ราวกับใส่ใจว่าฉันจะเสียใจที่เห็นสาวมายุ่งกับเขา"ฉันกับชบาไม่ได้เป็นอะไรกัน"'อกเกยแขนขนาดนั้น บอกไม่มีอะไร'"ฉันซื้อชาไทยมาให้ หวานน้อยแบบที่เธอชอบ"ชานมถูกยัดใส่มือฉัน พร้อมกับสายตาบังคับให้กิน ความเย็นของน้ำแข็งในแก้วกับของที่ชอบ ค่อย ๆ ทำให้ห้วใจที่โดนอากาศกดทับดีขึ้นฉันกดซื้อเสื้อผ้าของร้านที่ชอบในไลฟ์สด แก้วในมือยื่นให้คนข้าง ๆ ถืออย่างลืมตัว"ขอชิมหน่อยนะ"พ่อเลี้ยงอธิษฐ์ไม่ชอบทานของหวานเลย แล้วยิ่งเป็นของที่วัยหนุ่มสาวชื่นชอ
Anda juga akan menyukai
เศรษฐีสาวขอเอาคืน
เกาลัดไม่หวาน73.4K Dibacaบอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน
ถานฉี53.0K Dibacaชีวิตหลังความตายของเซินมาน
จี้เสี่ยวนวน88.1K Dibacaจะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด
ชะนีติดมันส์31.3K Dibacaแม่บ้านนางบำเรอของมาเฟียร้ายกาจ
พอร์นจัง352 Dibacaพันธะจำนนรัก
JustLazyInk306 Dibacaข้ามเส้นเงา
เพียงหนึ่งในใต้หล้า140 Dibacaโฉมงามคลั่งรัก
inglada739 Dibaca
