EPISODE 4 ตามล่าหาสาวบริสุทธิ์

ภายในห้องจัดเลี้ยงเพดานสูงโอ่อ่า ประดับประดาด้วยโคมไฟระย้าคริสตัลส่องประกายระยิบระยับดุจดวงดารา ดอกไม้นานาพันธุ์บานสะพรั่งส่งกลิ่นหอมหวานฟุ้งกระจายไปทั่วห้อง เสียงดนตรีคลาสสิกบรรเลงแผ่วเบา สร้างบรรยากาศอบอุ่นของงาน

ร่างสูงที่สวมชุดสูทสีกรมท่าเรียบหรูเดินเข้ามาในท่วงท่าสง่าผ่าเผย สะกดแทบทุกสายตาให้หันมาสนใจ ไม่เว้นแม้แต่เพื่อนสนิทของเขา

"มาถึงก็ทำโรงแรมกูแปดเปื้อนเลยนะมึง"

แพทริค มาเฟียตัวฉกาจจากอิตาลี เขาสนิทสนมกับคาลิกซ์มาอย่างยาวนานไม่ต่างจากรุ่นบิดาที่เป็นเพื่อนรักกัน

ภาพลักษณ์เบื้องหน้า แพทริคเป็นเพียงนักธุรกิจชาวต่างชาติ เจ้าของโรงแรมหรูแห่งนี้ ที่แม้แต่เจ้าสาวอย่าง ชาลิสา ยังไม่รู้เบื้องลึกเบื้องหลังที่แท้จริงซึ่งถูกเขาซุกซ่อนเอาไว้

"เอริคไม่ได้บอกหรอกเหรอ ว่าเป็นของขวัญวันแต่งงานจากกู"

"ตีงูน่ะ ต้องตีให้ตาย ไม่อย่างนั้นมันจะมาแว้งกัดเราได้"

"มึงสั่งเก็บสองคนนั้น?"

"เป็นของขวัญแทนคำขอบคุณจากกู"

แพทริคพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเยียบเย็น สวะสองตัวที่กล้าฉุดพนักงานสาวของเขาไปทำอนาจารในห้องน้ำก็สมควรได้รับจุดจบเช่นนั้น

"สมกับเป็นมึงจริงๆ "

"..."

"แล้วนี่เมียมึงอยู่ไหน"

"จะถามหาเมียกูทำไม"

"หึงหรือไง ไหนว่าไม่ได้รัก"

"มึงอยากตาย?"

"หึ! กูแค่อยากทักทาย"

"มึงน่ะเหรอ อยากทักทายคนอื่นก่อน"

"คนอื่นที่ไหนกัน นั่นเมียเพื่อน"

"มึงกำลังกวนส้นตีน"

"แล้วก็บอกว่าไม่รักเมีย"

แพทริคขบกรามเข้าหากันแน่น นัยน์ตาสีน้ำตาลคาราเมลเป็นประกายวาววับขณะจ้องมองใบหน้าคมคายของเพื่อน

ครั้นคาลิกซ์เห็นอากัปกิริยาของอีกฝ่ายก็ถึงกับยกยิ้มมุมปากด้วยความพึงพอใจซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่เจ้าสาวของงานเดินมุ่งหน้ามาทางพวกเขา

"สวัสดีค่ะ คุณคาลิกซ์" เจ้าของเรือนร่างสูงระหงในชุดเจ้าสาวสีงาช้างกล่าวทักทายเพื่อนสนิทของสามีพร้อมรอยยิ้มหวานละมุน

"สวัสดีครับ ยินดีด้วยนะครับ"

"ขอบคุณนะคะ ที่อุตส่าห์เดินทางมาตั้งไกล"

"ยินดีครับ วันสำคัญของเพื่อนทั้งทีจะไม่มาได้ยังไงกัน"

"ขาดเหลืออะไรก็บอกนะคะ" ใบหน้าสวยหมดจดเปื้อนรอยยิ้มไม่จางหายก่อนจะหันไปมองเจ้าบ่าวของตัวเอง

"แขกอยากถ่ายรูปกับคุณค่ะ"

"ครับ เดี๋ยวผมตามไป" แพทริครอให้เจ้าสาวเดินออกไปจากตรงนั้นแล้วหันกลับมากระซิบกระซาบกับเพื่อน

"คืนนี้หลังเลิกงาน กูจะไปหามึงที่ห้อง"

"พูดอะไรชวนขนลุกชะมัด"

"กูพูดจริง เพราะฉะนั้น อย่าแม้แต่จะบินกลับโดยไม่บอกกู"

"แล้วทำไมกูต้องเชื่อฟังมึง"

"เพราะกูมีที่ที่อยากพามึงไป"

"แต่กูไม่ได้อยากไปไหนทั้งนั้น"

"ไว้เจอกัน" แพทริคตัดบทแล้วเดินออกไปจากตรงนั้น

คาลิกซ์อยู่ในงานต่ออีกสักพักจึงกลับมาที่ห้องพักด้วยความเบื่อหน่าย เขาถอดสูทตัวนอกออกวางพาดบนพนักโซฟา แล้วปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตจนเผยให้เห็นแผงอกแกร่ง ตามด้วยกระดุมที่ข้อมือทั้งสองข้างก่อนจะพับแขนเสื้อขึ้นถึงข้อศอก

ร่างสูงเดินไปหยิบไวน์ขาวพร้อมแก้วหนึ่งใบวางบนโต๊ะพลางทิ้งกายลงบนโซฟาตัวยาวเพื่อผ่อนคลายก่อนจะเอื้อมมือรินไวน์ใส่แก้วแล้วกระดกรวดเดียวจนหมด

นัยน์ตาคู่นั้นเหม่อมองไปยังทัศนียภาพยามค่ำคืนของเมืองหลวง ความเงียบสงัดทำให้เขารู้สึกโดดเดี่ยวอย่างบอกไม่ถูก

กระทั่งเวลาล่วงเลยไปหลายชั่วโมงที่มาเฟียหนุ่มนั่งอยู่ตรงนั้นก่อนจะได้ยินเสียงเปิดประตูพร้อมฝีเท้าที่เดินเข้ามา

"คิดว่าเป็นเจ้าของโรงแรมแล้วจะทำอะไรก็ได้เหรอ" เอ่ยปากพูดโดยไม่แม้แต่จะหันไปมอง

"กูทำแบบนี้กับมึงแค่คนเดียว"

"ควรดีใจ?"

"แต่กูดีใจ ที่มึงยังไม่กลับ" ว่าแล้วทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา

"ที่ยังไม่กลับเพราะกูยังไม่อยากกลับ ไม่ใช่อยู่รอมึง"

"เข้าใจแล้วครับเพื่อน"

"..."

"สีหน้ามึงดูไม่ค่อยดีนะ ของขาดหรือไง"

"คนอย่างกูน่ะเหรอจะของขาด"

"แต่สภาพมึงบ่งบอกว่าแบบนั้น"

"ว่าแต่มึงเถอะ คืนแต่งงานอะไรวะ ถึงได้ออกมาจากห้องหอได้"

"จะวันแต่งงานหรือวันไหนๆ มันก็เหมือนกันนั่นแหละ"

"เมียมึงก็แปลก ที่ยอมปล่อยให้ออกมา"

"พอกูบอกว่าจะมาหามึง เธอก็ไม่ได้ว่าอะไร"

"..."

"พร้อมยัง"

"จะพากูไปที่ที่มึงว่าน่ะเหรอ"

"ใช่ ตอนนี้ที่ห้องลับใต้ดินกำลังจะเริ่มประมูลผู้หญิงสามคนสุดท้ายซึ่งเป็นทีเด็ดของงานนี้"

"ยังไง"

"ว่ากันว่า...พวกเธอยังบริสุทธิ์"

"บริสุทธิ์? แล้วจะมั่นใจได้ยังไง ว่าเธอจะเป็นแบบนั้นจริงๆ "

"คนที่ได้ไปเท่านั้นถึงจะรู้" แววตาเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์และท้าทาย

"..."

"แต่สิ่งที่มันสนุกและน่าตื่นเต้นกว่านั้นคือ สองในสามคนนี้มีตัวหลอกอยู่ด้วย"

"ก็แสดงว่าสาวบริสุทธิ์มีแค่คนเดียว"

"ใช่"

"ทำไมต้องทำให้มันยุ่งยากด้วยวะ"

"เพราะนอกจากแววตาที่เฉียบคมเรื่องผู้หญิง ยังต้องอาศัยดวงเข้าช่วยด้วยว่ะ น่าสนใจใช่มั้ยล่ะ"

"กูไม่ชอบผู้หญิงบริสุทธิ์ พวกเธอไม่เป็นงาน"

คนที่ผ่านความสัมพันธ์ฉาบฉวยและผู้หญิงมาหลากหลายรูปแบบอย่างคาลิกซ์ ไม่ได้โปรดปรานหรือมีรสนิยมตามล่าหาสาวบริสุทธิ์ไว้สนองตัณหาของตัวเอง

"บางทีคนที่มึงเลือก อาจจะไม่บริสุทธิ์แล้วก็ได้ ใครจะไปรู้" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มตรงมุมปาก แฝงความนัยที่คลุมเครือราวกับกำลังทดสอบอะไรบางอย่าง

"มึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบสาวไทย"

"อย่าอคติไปหน่อยเลย ใช่ว่าทุกคนจะเป็นเหมือนอย่างที่มึงเคยเจอ"

"หุบปาก"

"โอเค กูจะไม่พูดเรื่องนี้อีก ก็แค่ชวนไปเล่นสนุกๆ อย่าคิดมากสิ"

"หึ! แล้วคนวงในอย่างมึงล่ะ รู้หรือเปล่า ว่าผู้หญิงบริสุทธิ์คนนั้นเป็นใคร"

"กูยอมรับเลยว่า ยังไม่เคยเห็นผู้หญิงพวกนั้นแม้แต่คนเดียว"

คาลิกซ์ได้ยินอย่างนั้นก็ทวนถามในสิ่งที่เขามองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าเพื่อนต้องการอะไร

"เลยอยากไปให้เห็นกับตาว่าเรดาร์ของตัวเองยังใช้งานได้อยู่มั้ย?"

"เออ!"

"แต่มึงอย่าลืมสิ ว่าตัวเองเพิ่งจะแต่งงาน"

"แต่งงานแล้วทำไมล่ะ"

"เลวบัดซบดีจริงๆ "

"กูมีเหตุผลของกูก็แล้วกัน"

"..."

"ว่าไง มึงสนใจไปกับกูมั้ยล่ะ"