Home / มาเฟีย / ใต้อาณัติมาเฟีย / ตอนพิเศษ 2 ธรรมดาที่แสนพิเศษ

Share

ตอนพิเศษ 2 ธรรมดาที่แสนพิเศษ

Author: RICHES.
last update Last Updated: 2025-10-29 13:21:55

“ลดาแต่งตัวไม่สวยถูกใจคุณเหรอคะ เห็นมองแบบนั้นตั้งแต่ก่อนออกจากบ้านแล้ว”

ฉันฉีกยิ้มกว้างอย่างต้องการแกล้ง ขณะสายตาจับจ้องไปยังใบหน้าหล่อคมคาย ทว่าบูดบึ้งของคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามซึ่งมีโต๊ะกั้นกลางระหว่างเรา

“ฉันว่าคืนนี้อากาศมันค่อนข้างหนาว เดี๋ยวจะไม่สบายเอา”

เขาเลือกที่จะเปลี่ยนเรื่องพร้อมลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แล้วหยิบเสื้อสูทสีเทาเรียบหรูที่พาดอยู่บนเก้าอี้มาคลุมลงบนลาดไหล่เปลือยเปล่าของฉันราวกับต้องการสร้างความอบอุ่น

“หนาวที่ไหนกันคะ อากาศกำลังดีเลย”

ฉันหัวเราะเบา ๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ดึงเสื้อคลุมออกอย่างที่ตั้งใจไว้ เพราะรู้ดีว่าการกระทำของเขากำลังบ่งบอกอะไร จึงอดที่จะหยอกล้อพร้อมระบายรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ไม่ได้

“หวงก็บอกว่าหวงสิคะ ไม่เห็นจะยากตรงไหนเลย”

“...”

คนปากแข็งเลือกที่จะเงียบเหมือนไม่ใส่ใจ แต่กลับเหลือบไปมองบรรดาหนุ่ม ๆ ที่นั่งรวมกลุ่มรับประทานอาหารอยู่ไม่ไกลอีกครั้ง สีหน้ายังคงฉายชัดถึงความไม่พอใจ เมื่อเห็นสายตาหลายคู่มุ่งมองตรงมาที่ฉัน

“ไม่หวงก็ไม่หวง...” ฉันแกล้งลากเสียงแล้วยักไหล่เบา ๆ เหมือนไม่ใส่ใจเช่นเดียวกัน

"อืม”

“ก็ดีค่ะ เพราะคุณบอกเองว่าให้ลดาแต่งตัว
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ใต้อาณัติมาเฟีย   ตอนพิเศษ 3 ยังมีน้ำยา!

    “ที่รัก ซื้ออะไรมาเยอะแยะครับ”เขาเอ่ยปากถามทันทีที่เดินเข้ามาหยุดยืนภายในห้องนั่งเล่น แล้วเห็นข้าวของที่ฉันเพิ่งไปเลือกซื้อมาวางกระจัดกระจายเต็มโต๊ะ“ลดาซื้อพวกอาหารเสริมมาให้คุณค่ะ”“จะว่าผัวแก่ ไร้สมรรถภาพแล้วอย่างนั้นเหรอ” เขาหรี่ตามองฉันก่อนแกล้งทำเสียงดุ“เปล่านะคะ ลดาแค่อยากให้คุณสุขภาพดีก็เท่านั้น” ฉันหัวเราะเบา ๆ พร้อมส่ายหน้าปฏิเสธในสิ่งที่เขากล่าวออกมา“จริงเหรอ”“แน่นอนค่ะ เพราะฉะนั้นอย่าลืมกินเด็ดขาด”“ที่รักก็ต้องเป็นคนจัดให้ผัวสิ ผัวจะได้ไม่ลืม” เขายกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ตามสไตล์“คุณนี่ก็…” ฉันหัวเราะแล้วส่ายหน้าอีกครั้ง ก่อนจะยื่นมือไปหยิบกล่องอาหารเสริมมาจัดใส่ตะกร้าแยกไว้ให้เป็นระเบียบเราสองคนแต่งงานกันมาแล้วสองปี…สองปีที่ผ่านมา ใช่ว่าจะมีแต่เรื่องราวน่ารักและความสุขเสมอไป เพราะชีวิตแต่งงานนั้นมีอะไรให้เรียนรู้ยิ่งกว่านั้น ทั้งเรื่องเล็ก เรื่องใหญ่ และต้องยอมรับว่าค่อนข้างต้องใช้ความอดทนเป็นอย่างมากด้วยแต่ท่ามกลางอุปสรรคและปัญหาเหล่านั้น…ก็ยังมีรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และความห่วงใยเล็ก ๆ ที่ทำให้ทุกวันของฉันกับเขายังคงมีความหมายตอนนี้ฉันได้เข้าทำงานที่บริษัทยัก

  • ใต้อาณัติมาเฟีย   ตอนพิเศษ 2 ธรรมดาที่แสนพิเศษ

    “ลดาแต่งตัวไม่สวยถูกใจคุณเหรอคะ เห็นมองแบบนั้นตั้งแต่ก่อนออกจากบ้านแล้ว”ฉันฉีกยิ้มกว้างอย่างต้องการแกล้ง ขณะสายตาจับจ้องไปยังใบหน้าหล่อคมคาย ทว่าบูดบึ้งของคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามซึ่งมีโต๊ะกั้นกลางระหว่างเรา“ฉันว่าคืนนี้อากาศมันค่อนข้างหนาว เดี๋ยวจะไม่สบายเอา”เขาเลือกที่จะเปลี่ยนเรื่องพร้อมลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แล้วหยิบเสื้อสูทสีเทาเรียบหรูที่พาดอยู่บนเก้าอี้มาคลุมลงบนลาดไหล่เปลือยเปล่าของฉันราวกับต้องการสร้างความอบอุ่น“หนาวที่ไหนกันคะ อากาศกำลังดีเลย”ฉันหัวเราะเบา ๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ดึงเสื้อคลุมออกอย่างที่ตั้งใจไว้ เพราะรู้ดีว่าการกระทำของเขากำลังบ่งบอกอะไร จึงอดที่จะหยอกล้อพร้อมระบายรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ไม่ได้“หวงก็บอกว่าหวงสิคะ ไม่เห็นจะยากตรงไหนเลย”“...”คนปากแข็งเลือกที่จะเงียบเหมือนไม่ใส่ใจ แต่กลับเหลือบไปมองบรรดาหนุ่ม ๆ ที่นั่งรวมกลุ่มรับประทานอาหารอยู่ไม่ไกลอีกครั้ง สีหน้ายังคงฉายชัดถึงความไม่พอใจ เมื่อเห็นสายตาหลายคู่มุ่งมองตรงมาที่ฉัน“ไม่หวงก็ไม่หวง...” ฉันแกล้งลากเสียงแล้วยักไหล่เบา ๆ เหมือนไม่ใส่ใจเช่นเดียวกัน"อืม”“ก็ดีค่ะ เพราะคุณบอกเองว่าให้ลดาแต่งตัว

  • ใต้อาณัติมาเฟีย   ตอนพิเศษ 1 ภาคภูมิใจ

    สองปีต่อมา...แชะ แชะ แชะ!เสียงกดชัตเตอร์ดังรัวพร้อมแสงแฟลชที่สาดกระทบเข้ามาไม่มีทีท่าว่าจะหยุด โชคยังดีที่วันนี้ผมใส่แว่นกันแดดมาด้วย ไม่อย่างนั้นมีหวังได้ตาลายกันพอดี“ทำอะไรของเธอเนี่ย”ผมถึงกับผงะพลางถามด้วยความงุนงง หลังจากคนตัวเล็กข้างกายประนมมือหันมากราบแนบอกของผมโดยไม่ทันได้ตั้งตัว“ขอบคุณนะคะ ที่ส่งลดาเรียนจนจบ” พูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มใสซื่อ แววตากลมโตคู่นั้นเปล่งประกายอย่างคนซาบซึ้งใจจนปิดไม่มิดในตอนนั้นเองที่ผมเริ่มจับจ้องใบหน้าจิ้มลิ้มซึ่งถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางเพิ่มความสวยโดดเด่นจนคนมองแทบละสายตาไม่ได้แต่ก่อนที่ผมจะทันได้ปริปากพูดอะไร เธอก็เดินไปรับกรอบรูปยายมาจากเอริคแล้วยกขึ้นกอด จากนั้นจึงบอกช่างภาพด้วยน้ำเสียงสดใส“ถ่ายหลาย ๆ รูปเลยค่ะ”หลังจากได้ถ่ายรูปกับเธอแล้วก็ยาย ผมจึงเดินออกมาเพื่อให้ลดาเก็บภาพความทรงจำนั้นไว้ แสงแฟลชยังคงสาดวาบอย่างต่อเนื่อง ท่ามกลางรอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยความภาคภูมิใจของบัณฑิตเกียรตินิยมอันดับหนึ่งบอกตามตรงเลยว่า ผมรู้สึกภาคภูมิใจในตัวเธอ พอ ๆ กับที่เธอภาคภูมิใจในตัวเอง ผมเห็นทุกความพยายาม มุ่งมั่น ตั้งใจ มีวินัยและอดทนมาโดยตลอดถึงแม้อากา

  • ใต้อาณัติมาเฟีย   EPISODE 31 โหมดกลัวเมีย (END)

    “ไปพักผ่อนบ้างเถอะนะครับนาย” เอริคเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงเห็นใจแกมขอร้องหลังจากอุบัติเหตุครั้งใหญ่เมื่อสัปดาห์ก่อน ทุกสิ่งทุกอย่างก็ล้วนเปลี่ยนแปลงไป คนที่ฟื้นขึ้นมาเป็นคนแรกอย่างเขากลับต้องต่อสู้กับความทรมานทางกาย รวมถึงบาดแผลลึกในใจที่ยากจะเยียวยา“จะให้ทำแบบนั้นได้ยังไง ถ้าเธอฟื้นขึ้นมาแล้วไม่เจอกูล่ะ”ริมฝีปากหยักพึมพำเสียงแผ่ว แต่แฝงไว้ด้วยความดื้อดึง ทั้งที่ตัวเองก็อยู่ในสภาพผู้ป่วย แถมตามร่างกายยังมีร่องรอยบาดแผลหลายแห่ง แต่กระนั้นกลับเลือกที่จะนั่งเฝ้าเธอไม่ยอมห่างมือของเขาเลื่อนกอบกุมมือบอบบางอย่างระมัดระวังพร้อมจับจ้องใบหน้าซีดเซียวด้วยความห่วงใยพอ ๆ กับกังวลใจ เพราะก่อนหน้านี้ หัวใจของหญิงสาวหยุดเต้นไปแล้วรอบหนึ่ง จึงต้องคอยเฝ้าระวังอย่างใกล้ชิดถึงแม้เวลาจะล่วงเลยมากว่าหนึ่งสัปดาห์แล้ว แต่ร่างกายของเธอยังคงไม่ตอบสนอง เพราะสมองได้รับความกระทบกระเทือนรุนแรง“ผมรู้ว่านายเป็นห่วงเธอ แต่อย่าลืมนะครับว่าร่างกายของตัวเองก็สำคัญไม่แพ้กัน”“...”“เดี๋ยวผมอยู่เฝ้าเอง แล้วถ้าเธอฟื้นขึ้นมาเมื่อไหร่ ผมจะรีบไปบอกนายทันที” พยายามโน้มน้าวอย่างไม่ยอมแพ้ แม้ลึก ๆ จะรู้อยู่เต็มอกว่าผู้เป็นเจ้า

  • ใต้อาณัติมาเฟีย   EPISODE 30 น้ำตาลูกผู้ชาย

    “อีกหนึ่งความสุขของเธอ คือการได้กินของอร่อย ๆ สินะ”“แน่นอนค่ะ อาหารร้านนั้นอร่อยถูกปากลดามากเลย ไว้วันหลังเราไปกินกันอีกนะ”ทั้งสองนั่งรถออกมาจากร้านอาหารญี่ปุ่นเปิดใหม่ย่านใจกลางเมืองกรุง ฯ หลังจากอิ่มหนำสำราญกับมื้อค่ำสุดพิเศษ“ได้สิ” คาลิกซ์เอ่ยรับปาก พลางทอดสายตาไปยังถนนเบื้องหน้าด้วยความรู้สึกผ่อนคลาย“คุณรับปากแล้วนะคะ หวังว่าจะไม่ลืม”“ฉันไม่ได้ความจำสั้นเหมือนปลาทองเสียหน่อย”มาเฟียหนุ่มพูดติดตลกแล้วเหลือบมองเธอแวบหนึ่ง แต่ก็พอที่จะเห็นรอยยิ้มกว้างอย่างคนมีความสุขบนใบหน้าจิ้มลิ้ม“น่ารักที่สุดเลยค่ะ” น้ำเสียงละมุนละไมเอ่ยปากออดอ้อนคาลิกซ์อดไม่ได้ที่จะเลื่อนไปจับมือน้อย ๆ ของคนข้างกายเอาไว้แล้วจุมพิตแผ่วเบา ขณะสายตายังคงจดจ้องอยู่กับถนนหนทางเพื่อความปลอดภัย“ปล่อยได้แล้วค่ะ” ใบหน้าหวานขึ้นสีระเรื่อด้วยความเขินอาย ถึงแม้จะพยายามดึงมือกลับ แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ยอมปล่อยง่าย ๆ“ขอฉันชื่นใจอีกหน่อย” สูดดมความหอมสดชื่นเฉพาะตัวเข้าปอดเต็มแรง ราวกับต้องการตักตวงช่วงเวลาแห่งความสุขนี้เอาไว้อย่างบอกไม่ถูกหญิงสาวจึงปล่อยให้มาเฟียหนุ่มทำตามใจต้องการโดยไม่อิดออด ตั้งแต่เธอทำใจและยอม

  • ใต้อาณัติมาเฟีย   EPISODE 29 เคียงข้าง

    “วันนี้เธอเป็นยังไงบ้างครับ”มาเฟียหนุ่มหันไปถามแม่บ้านวัยกลางคนที่เพิ่งเดินเข้ามาหยุดยืนภายในห้องนั่งเล่นพร้อมถาดของว่างยามบ่ายด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง“ยังไม่ค่อยดีขึ้นเลยค่ะ” เมแกนลอบถอนหายใจออกมาเบา ๆ อดที่จะสงสารคุณหนูของเธอไม่ได้“ผมไม่คิดว่าเธอจะเป็นถึงขนาดนี้” ทั้งที่ตอนนี้เวลาก็ล่วงเลยมาหลายวันแล้ว แต่เธอยังคงเอาแต่นอนขลุกตัว จมจ่อมอยู่กับความเศร้าโศกและแทบไม่ย่างกรายออกจากห้องนอนของตัวเอง“คุณหนูรักเจ้าแอบิเกลมากเลยนะคะ นกตัวนั้นเข้ามาอยู่ที่นี่ไล่เลี่ยกันกับเธอ ซึ่งในช่วงแรกที่ยังปรับตัวไม่ได้ ก็มีเจ้าแอบิเกลนี่แหละค่ะ ที่ช่วยให้เธอไม่รู้สึกโดดเดี่ยวจนเกินไป”คาลิกซ์ฟังถ้อยคำเหล่านั้นจากปากของแม่บ้าน โดยไม่ปริปากพูดอะไร อีกทั้งยังนึกเห็นใจหญิงสาวที่เพิ่งสูญเสียสัตว์เลี้ยงตัวโปรดซึ่งเปรียบเสมือนเพื่อนคนหนึ่งของเธอยิ่งกว่าเดิมหลังจากเมแกนกล่าวจบก็ขอตัวไปจัดการงานในห้องครัวอย่างเช่นทุกวัน มาเฟียหนุ่มจึงหันไปหาลูกน้องคนสนิทที่นั่งอยู่ไม่ไกล“เรื่องเชฟเป็นยังไงบ้าง”“รอแค่ยืนยันวันที่จะเริ่มเรียนไปให้ทางนั้น ทุกอย่างเป็นอันเรียบร้อยครับ”“ถ้าอย่างนั้น ฉันจะให้ลดาเริ่มเรียนตั้งแต่วัน

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status