ตอนที่ : 32 เป็นไปไม่ได้

ช่วงหัวค่ำวันหนึ่งหลังจากที่เวลาผ่านไปอยู่ร่วมเดือน

หลังจากที่กลับมาจากดูแลย่าในช่วงตอนกลางวัน วันนี้ฝนตกตั้งแต่หัวค่ำมะปรางก็เลยไม่ได้ออกไปเดินเล่นที่ไหน ส่วนอนาคินทร์ก็นั่งทำงานอยู่ที่ห้องทำงานของเขา โดยที่เรียกให้เธอนั้นไปนั่งอยู่เป็นเพื่อนด้วย

มะปรางนั่งขดตัวอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ซุกตัวใต้ผ้าห่มบางๆ เพราะหนาวจากเครื่องปรับอากาศในห้องและบรรยากาศด้านนอกที่ฝนกำลังตกพรำๆ มันเลยชวนให้อากาศเย็นเยียบมากกว่าปกติ

เธอมองเขานิ่งๆ นานมากพอที่หัวใจจะบอกตัวเองว่า 'เธอตกหลุมรักเขาไปแล้ว'

ไม่ใช่แค่เพราะเขาเป็นคนดี ไม่ใช่แค่เพราะเขาช่วยเหลือเธอ แต่เพราะในทุกวัน ทุกการกระทำเล็กๆ แม้แต่ความเงียบของเขา มันค่อยๆ ซึมลึกเข้ามาในใจเธอ

แต่เธอก็รู้ดีว่าเขาไม่ได้มองเธอแบบเดียวกัน

สำหรับเขาเธอก็แค่ 'หลานสาวของยายชรา' ที่เขายื่นมือเข้ามาช่วยตามคำสั่งเสียของยายตัวเอง

และยิ่งไปกว่านั้นเธอก็ไม่เคยลืมคำพูดของเขาในคืนแรกที่เธอเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้

เธอไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวของเขาเลย เพราะเธอก็แค่ผู้หญิงที่เขาซื้อมาไว้สำหรับปรนเปรอและบำเรอความต้องการให้แก่เขา ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะชอบหรือรัก หรือรู้สึกดี

"คุณคิม" มะปรางเอ่ย