ตอนที่ 27 ถูกลักพาตัว

“ปล่อยผมนะ” ผมตะโกนพลันสะบัดตัวขณะที่ดวงตาถูกคลุมด้วยถุงผ้าสีดำจนมืดมิด ผมเป็นห่วงม๊าอย่างมากเพราะตอนนี้ผมแทบจะไม่ได้ยินเสียงของเธอเลยนอกจากเสียงของพวกคนชั่วที่จับพวกเรามา

“รีบขับสิวะ” น้ำเสียงหนาตะโกนสั่งคนขับรถ พวกมันดูร้อนรนและหวาดระแวง อย่างมากเนื่องจากกลัวว่าคนของเฉินจะตามมาทัน รถตู้คันสีดำขับแล่นไปบนถนนก่อนจะเลี้ยวเข้าซอยเปลี่ยว สองข้างทางเต็มไปด้วยป่าทึบและบ้านร้างที่ถูกปล่อยทิ้งไว้จนหญ้าขึ้นปกคลุม

ตอนนี้น้ำฟ้าถูกมอมยาสลบจนหมดสตินอนฟุบอยู่ข้างๆ กับมังกร พวกมันแล่นรถเข้ามาพลันจอดลง หน้าคฤหาสน์ขนาดใหญ่ที่เก่าอีกทั่งยังรกร้าง ก่อนจะแบกน้ำฟ้าขึ้นพาดบ่า และอุ้มมังกรเข้าไปภายใน “โห น่ากลัวว่ะพี่ทำไมต้องเป็นที่นี่ด้วยวะ” หนึ่งในพวกมันเอ่ยปาก ก่อนจะถูกมือหนาของลูกพี่มันตบหัวไปหนึ่งเพียะใหญ่

“มึงจะพูดทำเหี้ยอะไรวะ คนยิ่งกลัวๆ อยู่” ผมตะโกนด่าไอ้แจ็บ

หลังจากที่ซัดฝ่ามือหนาใส่หัวของมันหนึ่งครั้ง แล้วรีบเร่งสาวเท้าเดินเข้าไปภายในให้เร็วที่สุด เพราะหากชักช้านายที่จ้างพวกเราอาจจะดุเอาได้ “เร็วเว้ย”

“...”

“มังกร...” น้ำฟ้าเริ่มได้สติ ครั้นรู้สึกว่าร่างกายถูกมัดแน่นทั้งมือและเท้า ก่อนจะรีบกว