ตอนที่20||ข้ารู้สึกป่วยเพคะ

ระหว่างควบม้าติดตามสาวใช้ของจีเมี่ยวหลัว ซ่างกวนโทวก็ทบทวนสิ่งที่ตนเองนั้นปฏิบัติกับนางไปด้วย เขาทบทวนว่าแท้จริงเขากดดันอันใดจีเมี่ยวหลัวมากเกินไป นางจึงหลบหนี แต่ก็คิดไม่ออก จึงตัดสินใจว่าหากพบหน้าเขาจะถามนางอย่างตรงไปตรงมาคงดีที่สุด ถึงจะเป็นฮ่องเต้อยู่เหนือผู้คนแต่เขาก็มิใช่เทพเซียน ย่อมไม่อาจหยั่งรู้ความในใจของใครได้ดังนั้น หากเขาอยากรู้ก็มีแต่ต้องเอ่ยปากเท่านั้น

"ที่นี่หรือ"

ซ่างกวนโทวที่ควบม้าติดตามสองสาวใช้มาจนถึงสถานที่แห่งหนึ่งซึ่งอยู่นอกเมืองอิ๋งโจว

"เพคะ หากมีเรื่องไม่สบายใจ คุณหนูลิ่วจีมักจะมาที่นี่"

เป็นจางลี่ที่ตอบ ส่วนเสี่ยวม่านนั้นลงจากหลังม้าเดินนำหน้าเข้าไปภายใน โดยมีกุ้ยไป๋ติดตามเข้าไปด้วย ซ่างกวนโทวเองก็ลงจากหลังอาชาของตนเองเช่นกัน

พอก้าวเท้าเข้ามาภายในไม่ต้องกล่าวมากย่อมรู้สถานที่แห่งนี้คือโกดังเก็บโลงศพซึ่งประกอบเสร็จแล้ว เสี่ยวม่านเดินไปหยุดที่โลงใบหนึ่ง นางส่งสายตาว่าจีเมี่ยวหลัวนายหญิงของตนเองอยู่ด้านในแน่นอน

"พวกเจ้าออกไปรอเจิ้นที่ด้านนอกก่อน"

ซ่างกวนโทวก้าวเดินไปยืนที่ด้านข้างโลงศพดังกล่าวจึงค่อยแลเห็นชัดเจนว่าฝาโลงนี้ไม่ได้ปิดสนิทจึงกระจ่างเหตุใดเสี่ยวม่านน