로그인공유
ทูต
최신 업데이트:
2025-03-08 23:35:49
관련 챕터
ให้ชะตากรรมนำทาง แบ่งผู้อื่นบ้าง
"ตู้ม"เสียงดังสนั่นหวั่นไหว ร่างของทั้งสามที่เปื้อนไปด้วยโคลนนอนราบอยู่บนพื้น และทั้งสองที่ยืนมองเกราะใสๆแล้วมีตัวทูตอยู่ด้านใน ยืนอยู่ตรงกลางของทั้งสามคนที่นอนอยู่ โคลนที่มีอยู่นั้นเหือดแห้งไปหมด ทิ้งไว้เพียงร่องรอยที่อยู่บนร่างของบุรุษทั้งสามที่เคยตกลงไปเท่านั้น บริเวณพื้นดินไม่มีหลุมไม่มีบ่อแต่อย่างใดเป็นพื้นเรียบเหมือนไม่เคยมีโคลนเกิดขึ้นมาก่อน หากร่างกายของทั้งสามไม่เปื้อนโคลน ก็ต้องคิดว่ามันเป็นภาพลวงตาแน่นอนแต่ภาพของทั้งสามยังนอนป้าพูดกับพื้นแล้วร่างกายเปิดควรไปเกือบที่จะถึงจมูกด้วยซ้ำเจ้าซินจึงนำน้ำอมฤตไปล้างบุรุษทั้งสาม ไม่นานพวกเขาทั้งสามก็ลุกขึ้นได้และพากันยืนมองตัวทูตที่มีเกาะใสๆน้ำหุ้มอยู่ "นั่นมันตัวทูตวิญญาณหนึ่ง มันเป็นของดีเลยทีเดียวข้าว่าในการเดินทางนั้นพวกเจ้าแต่ละคนได้รับแต่สิ่งของดีๆซึ่งพวกข้าเองยังไม่ได้รับเลย และครั้งนี้ก็เป็นที่พวกข้าถูกโคลนดูดไว้ จึงทำให้พวกเจ้าได้เจออย่างนี้ พวกเจ้าไม่คิดจะแบบสิ่งนี้กับผู้อื่นบ้างรู้หรือ พวกข้ามาเสี่ยงที่ป่าอมตะนี้ก็เพื่อแม่นางผู้นั้น ใจว่าอยากกลับมาที่ใดกันในเมื่อมาแล้วของดีๆก็น่าจะแบบกันบ้าง"หลิวเหยียนกล่าวขึ้น ทุกคนที่ไ
최신 업데이트 : 2025-03-09ให้ชะตากรรมนำทาง สมุนไพรเขากวางสามร้อยยอด
ไม่นานทั้งสิบสองก็เดินทางผ่านมาราวๆห้าวันแล้ว แต่ก็ไม่พบว่าจะออกจากดินแดนแห่งนี้ได้เลย พวกเขายังรู้สึกว่าภายนอกยังมีเสียงลิงร้องนกร้องบ้าง บางครั้งก็ยังมีเสียงจั๊กจั่นเรไร บรรยากาศที่เดินผ่านมานั้นไม่มีเปลี่ยนแปลงเลยสักนิดเดียว ไป๋อวิ้นนำแผนที่มากางออก "ในแผนที่ก็ไม่ได้บอกด้วยสิว่าจุดที่มีสมุนไพรเขากวางสามร้อยยอดนั้น มีสิ่งใดที่อยู่ข้างๆพอที่จะสังเกตได้บ้าง นางเพียงแต่บอกว่าผ่านจุดนี้ไปก็จะพบแต่เราเดินอยู่จุดนี้มานานแล้ว ยังไม่สิ้นสุดเลยหรือ หรือว่าดินแดนแห่งนี้ไม่ได้มีแค่ทูตวิญญาณตนนั้นตนเดียว จะมีอย่างอื่นอีกก็เป็นได้"ไป๋อวิ้นกล่าวขึ้น หลิวเหยียนได้แต่เปิดห่อผ้าดูเจ้าทูตวิญญาณที่ตอนนี้เกราะนั้นเริ่มระเหยออกไปมากแล้วเหลืออีกไม่กี่วันแล้วมันน่าจะออกจากเกาะได้แล้ว"ต้องรอถามเจ้าทูตตัวนั้น"เจ้ากระต่ายจิ๋วกล่าวขึ้น"ใครอนุญาตให้เจ้าถามมันกันล่ะ ในเมื่อตอนที่มันอยู่จุดเดิมนั่นไม่มีใครต้องการมัน เป็นข้าผู้เดียวที่แบกมาเจ้ารู้หรือไม่ว่าเกราะนี้หนักเอาการอยู่ ในเมื่อข้าเป็นผู้แบกมา เพราะฉะนั้นข้าก็ต้องได้ครอบครองเจ้าทูตวิญญาณนี้ และข้าจะไม่ให้พวกเจ้าถามมันด้วย ว่าเขากวางสามร้อยยอดนั้นอยู่
최신 업데이트 : 2025-03-10ให้ชะตากรรมนำทาง มันไม่หายใจแล้ว
เมื่อหลิวเหยียนรับรู้ว่าแรงต้านมันหายไป ตัวเขาก็พุ่งขึ้นไปด้านบนทันทีส่วนเจ้าตัวฑูตวิญญาณนั้นมันก็ถลาลงไปด้านล่าง "ไม่ถูกต้องทำไมรู้สึกว่าเจ้าสมุนไพรเขากวางสามร้อยยอดสีแดงที่เคยอยู่บนยอดของกองหินนี้หายไป "หลิวเหยียนคิดขณะที่ กำลังวิ่งขึ้นบนก้อนหิน มือของเขาก็ปีนป่ายไปเรื่อยๆ ด้วยความเร่งรีบเพราะกลัวว่าทั้งสามจะพุ่งขึ้นมา เจ้ากระต่ายจิ๋วเมื่อพันร่างของทั้งสองเสร็จแล้ว มันก็พุ่งลงด้านล่างทันที ทุกคนที่อยู่ด้านล่างเห็นปฏิกิริยาของทั้งสี่ที่อยู่ด้านบนก็ตกใจ เพราะเขาเห็นว่าเจ้าทูตวิญญาณนั้นมันได้สมุนไพรเขากวางสามยอดแล้ว ทุกคนที่ยืนอยู่ด้านล่างก็ผิดหวังเพราะจินเป่าจะไม่สามารถรักษาโรคนี้ได้ เมื่อผู้อื่นเป็นคนจับมา ผู้แรกที่นำมันมาได้เท่านั้นที่จะสามารถใช้งานมันได้ แต่เหมือนทุกอย่างเปลี่ยนไป บรรยากาศต่างๆกำลังจะเปลี่ยนไป"ตู้มๆๆๆ"เสียงดังสนั่นกองหินที่ยื่นข้างไปด้านบนเมื่อคู่แตกกระจายร่างของหลิวเหยียนไม่รู้ว่าตกอยู่ที่ใด ส่วนร่างของจินเป่าและห่าวอู๋อวี่ถูกร่างของเจ้ากระต่ายหยกนั้นห่อหุ้มอยู่ ผู้ที่อยู่ด้านล่างนั้นนอนกองอยู่กับพื้น กระอักเลือดออกมาคนละหลายๆคำ จินเป่ารู้สึกตัวขึ้นเมื่อเจ้าท
최신 업데이트 : 2025-03-11ให้ชะตากรรมนำทาง ผู้นำคนใหม่
ขากลับนั้นพวกเขาทั้งสิบสามไม่ได้เดินทางกลับเพียงเจ้าโรจน์วิญญาณนั้นหมุนรอบตัวของพวกเขาทั้งสิบสองร่างของพวกเขาก็ออกมาจากป่าอมตะซึ่งอยู่ท้ายหมู่บ้านอมตะแห่งนี้พวกเขาจึงเดินเข้ามาในหมู่บ้าน"ท่านแม่ที่ข้าเคยคุยกับท่านไว้ว่าหลิวเหยียนที่ท่านต้องการให้หาประสบการณ์ในป่านั้น หากเขาไม่เชื่อฟังข้า และทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนทั้งแม่จะไม่บังคับให้ข้าเป็นผู้นำหมู่บ้านแห่งนี้ ครั้งนี้ในหลายๆครั้งที่มีปัญหาเข้ามา เขามักจะนำปัญหาพวกนั้นมาสู่พวกเราทุกคน เขานั้นเห็นแก่ตัวถึงขั้นต้องการในสิ่งที่ไม่ใช่ของตนอีกต่างหาก"ไป๋อวิ้นกล่าวกับมารดาต่อหน้าทุกคนที่เดินทางกลับมา และยังมีกินรีที่นั่งอยู่กับมารดาของตนอีก"เขาอาจจะยังไม่เติบใหญ่ เอาเป็นว่าช่วงนี้แม่ไม่บังคับเจ้าแล้วกัน หากเจ้าจะติดตามกับลูกศิษย์ของเจ้าไปมิติบนนั้น แต่หากเมื่อเจ้าท่องเที่ยวจนนำใจแล้วจงกลับมา เพราะตำแหน่งนี้ยังไงมันก็เหมาะกับเจ้าอยู่ดี เจ้าสามารถแก้ไขสถานการณ์ได้ทุกอย่าง และตอนนี้เจ้าก็มีตาทิพย์แล้วด้วย"มารดาของไป๋อวิ้นกล่าวขึ้นจึงทำให้หลิวเหยียนไม่ค่อยพอใจยิ่งนัก"ท่านแม่ตั้งแต่ที่เจ้าไป๋อวิ้นนั้นกลับมา ท่านก็สนใจแต่เขา และจะมอบตำแหน่งท่
최신 업데이트 : 2025-03-12ให้ชะตากรรมนำทาง หมู่บ้านที่แปลก
องค์ชายหกต้าเหว่ยหยิบแผนที่ออกมาและกางออกมาดู จุดกึ่งกลางของแผนที่นี้คือหลวงของมิตินิมิตแห่งนี้ ส่วนพวกเขาเองตอนนี้อยู่ทางด้านขวามือสุดก็คือหมู่บ้านอมตะ ส่วนจุดที่พวกเขาจะไปนั้นจะเป็นจุดด้านบนสุดของแผนที่คือป่าอัสดง "หากเราไม่ไปทางทิศวังหลวงแล้วเราก็ต้องตัดไปในทางทิศเหนือเราเดินไปสักระยะก็จะเข้าหมู่บ้านจามจุรีเราถึงจะเดินทางต่อไปยังทิศตะวันออกแล้วเราจะอ้อมเขาจามจุรีไป ต่อไปพวกเจ้าต้องเรียกแต่ชื่อข้าแล้วนะเพื่อความปลอดภัยของข้าเองและทุกคนด้วย"องค์ชายหกต้าเหว่ยกล่าวขึ้น พลางชี้ให้ทุกคนดูที่จุดต่างๆ"ท่านต้าเหว่ยลองอธิบายเกี่ยวกับหมู่บ้านจามจุรีให้พวกข้าฟังบ้างจะได้ไหม พวกข้าจะได้เตรียมตัวถูกว่าจะเจอกับสิ่งใดบ้าง"จินเป่ากล่าวขึ้น"อย่าว่าแต่เจ้าที่อยากรู้เลยว่าหมู่บ้านจามจุรีนั้นมีที่มาที่ไปอย่างไรและมีสภาพแวดล้อมอย่างไร เพราะข้าเองก็อยากรู้เช่นเดียวกัน เพราะข้าไม่รู้สิ่งใดเกี่ยวกับหมู่บ้านต่างๆมากนักหรอก แต่ข้าแค่มองแผนที่ออกว่าต้องเดินไปจุดไหนเท่านั้นเอง"องค์ชายหกต้าเหว่ยกล่าวขึ้น ทุกคนจึงมองหน้ากันไม่มีผู้ใดรู้มาก่อนว่าหมู่บ้านจามจุรีนั้นต้องมีอะไรหรือไม่"ท่านอาจารย์ก็ไม่รู้เหมือ
최신 업데이트 : 2025-03-13ให้ชะตากรรมนำทาง หมู่บ้านจามจุรี
ทั้งแปดคนเดินเข้าหมู่บ้านด้วยความหวาดระวังตลอดเวลา "ตู้มๆๆๆ"เสียงห่าวอู๋อวี่ซัดพลังวรยุทธใสสัตว์อสูรที่พุ่งเข้ามาหาพวกเขาอย่างจัง"กรี๊ดๆๆๆๆๆ"สัตว์อสูรตนนั้นกรี๊ดและกระโดดลอยไปไกล ทุกคนต่างตกใจ"มันเป็นสัตว์อสูรประเภทใดกันนะมันมากับความเร็วและจากไปกับความเร็วจริงๆ"จางซินกล่าวขึ้น"มันเป็นตัวคล้ายๆกับอีกัวน่าไม่มีผิดเพี้ยน แต่เด็กสามคนที่เราเห็นนั้นมันไม่ใช่อีกัวน่าเสียหน่อย น่าจะเป็นพวกกวางหรืออะไรทำนองนั้น แต่เมื่อสักครู่ข้ารู้สึกว่าเป็นอีกัวน่า"ห่าวอู๋อวี่กล่าวขึ้น ทุกคนก็เดินทางต่ออย่างระมัดระวังเช่นเดิม ไม่นานพวกเขาก็เห็นเด็กคนหนึ่งเดินมาพวกเขาต่างมองหน้ากันว่านั่นใช่สัตว์อสูรหรือเด็กจริงๆ ห่าวอู๋อวี่เองก็ไม่มั่นใจ เพราะบางครั้งจะมีวรยุทธ์มากกว่าเขาจึงมองไม่ออกว่าเป็นสัตว์อสูรหรือเป็นมนุษย์"พวกน้ามาทำอะไรกันหรือ หมู่บ้านแห่งนี้มันอันตรายแทบทุกเวลา พวกน้ารีบออกจากหมู่บ้านก่อนที่จะค่ำเถอะ "เด็กน้อยกล่าวขึ้น ทุกคนก็เริ่มสงสัยอีกครั้งว่าตกลงเด็กที่ผู้เขาเห็นอยู่นั้นเป็นมนุษย์หรือสัตว์อสูรกันแน่"เจ้าเด็กน้อยเจ้าเป็นคนใช่หรือไม่"จางซินถามขึ้น"ก็ใช่น่ะสิข้าคือคนท่านน้าจะว่าข้าเ
최신 업데이트 : 2025-03-14ให้ชะตากรรมนำทาง มนต์สกดอสรู
ตอนกลางคืนพวกเขาก็พักผ่อนกัน หลังจากหลับกันไม่นานก็ได้ยินเสียงดังจากภายนอก ทุกคนลืมตาแต่ไม่มีใครออกไปดู เนื่องจากบุรุษผู้นั้นได้เตือนพวกเขาแล้ว เด็กน้อยที่พวกเขาเห็นนั้นกำลังนั่งกอดเข่าตัวเองด้วยความหวาดกลัว จินเป่ามองหน้าห่าวอู๋อวี่ในความมืดสักพักก็มีสายลมพุ่งออกไปจากเรือนหลังนี้สองครา เด็กน้อยที่นั่งกอดเข่านั้นตกใจสะดุ้งเล็กน้อยเขาคิดว่ามีผู้คนที่เข้าหมู่บ้านมานั้น พุ่งตัวออกไปแล้วทั้งสองคนเ ขากลัวทั้งสองจะเป็นอะไรเขาจึงพยายามมองทุกคนและนับทุกคนก็อยู่กันครบ แล้วมันลมอะไรกันนะ สักพักใหญ่ๆข้างนอกก็มีการต่อสู้กันขึ้นเสียงนั่นดังขึ้นราวๆหนึ่งก้านธูปก็สงบลง"นายท่านข้าจะไปที่บ้านอดีตผู้นำ จะได้รู้ว่ามีสิ่งใด" อสูรอีกาดำสามขาสื่อมาให้ผู้เป็นเจ้านายรับรู้ มันกับจิ้งจอกเก้าหางพุ่งไปยังบ้านที่บุรุษผู้นั้นอธิบายให้ฟัง แต่เมื่อเขาใกล้บริเวณกลางหมู่บ้านลี่หลินก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนร่างกายของนางจะควบคุมไม่ได้ นางเดินไปบ้านของอดีตผู้นำหมู่บ้านอย่างช้าๆจนจืออี้เฉินรับรู้ได้ถึงความผิดปกตินี้ "นายท่านลี่หลินถูกสกดจิตบอกนายหญิงเรียกมันกลับคืนด้วย"เสียงเจ้าจืออี้เฉินส่งกระแสจิตมา"จินเป่าเรียกอสูรของ
최신 업데이트 : 2025-03-15ให้ชะตากรรมนำทาง ท่อนไม้
เมื่อพวกเขาทั้งแปดไปถึงกลางหมู่บ้าน"วืดๆๆๆ วืดๆๆๆ วืดๆๆๆ วืดๆๆๆ วืดๆๆๆ"เสียงลมพัดไปซ้ายไปขวาและเหมือนมีเงาบางสิ่งบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่รอบๆตัวพวกเขาเมื่อเสียงหวืดไปทางใดพวกเขาก็หันไปดูทางนั้น"ตู้มๆๆๆ"เสียงวรยุทธปะทะกัน ดังสนั่นเรือน การต่อสู้นั้นสิ้นสุดภายใน 1 ก้านธูปพวกเขา จับบุรุษได้ซึ่งบุรุษผู้นั้นเป็นมนุษย์ไม่ได้เป็นสัตว์อะไรอสูรเนื่องจากเวลากลางวันนั้น สัตว์อสูรเหล่านั้นไม่มีแรงที่จะออกมา นอกเสียจากบางประเภทเท่านั้นที่ออกมาได้ ไป๋อวิ้นเขาจับบุรุษผู้นั้นมัดไว้ที่ลานหน้าบ้าน"พวกเจ้าเป็นใครหรือเข้ามาที่หมู่บ้านแห่งนี้แล้วมาจับข้ามัดแบบนี้ พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าเป็นใคร"บุรุษผู้นั้นถามขึ้น"ข้าไม่รู้หรอกว่าเจ้าเป็นใครข้ารู้แต่ว่า ข้าเดินมาในหมู่บ้านนี้ยังไม่ได้สอบถามใครเลยเจ้าเป็นใครหรือ"ไป๋อวิ้นพูดขึ้น"ข้าเป็นผู้นำหมู่บ้านที่นี่ เจ้ามาจับข้าไว้แบบนี้มับนี้มันถูกต้องแล้วหรือที่จะมาจับผู้นำหมู่บ้านแบบข้า"บุรุษผู้นั้นกล่าวขึ้น"ผู้นำหมู่บ้านหรือ ไหนมีคนบอกว่าผู้นำหมู่บ้านได้ตายไปจากที่นี่แล้ว เจ้าเป็นผู้ที่มาอยู่ในหมู่บ้านนี้แล้วทำให้ผู้นำหมู่บ้านตายล่ะสิ"จางซินกล่าวขึ้น"ไม่
최신 업데이트 : 2025-03-17
최신 챕터
ให้ชะตากรรมนำทาง ไข่มังกร
เมื่อทั้งหกเห็นภาพที่ปรมาจารย์ไป๋อวิ้นนั้นสัมผัสกับแหวนได้ ทุกคนก็ตระหนักขึ้นแล้วว่ามีของมีค่าบางประเภทที่สามารถหยิบฉวยไปได้นั่นเอง ต่างคนก็ต่างที่จะลองหยิบฉวยของมีค่าเหล่านั้นแต่ก็ไม่สามารถที่จะนำมันมาไว้ในมือของตนได้เลย ทุกคนต่างปวดแสบมือไปหมด พวกเขาหันไปมองปรมาจารย์ไป๋อวิ้นแล้วได้แต่ถอนหายใจ "ข้าไม่ได้หยิบฉวยของมีค่ามีสุ่มสี่สุ่มห้าเสียเมื่อไหร่กัน ข้าเพียงมองแล้วมันคุ้นสายตาข้าทข้าจะลองเข้าไปดูเพียงเท่านั้นเอง ของในที่นี้หากเป็นของเราเราจะสามารถสัมผัสมันได้หากไม่ใช่ของของเรา เราสัมผัสเราก็จะเจ็บปวดเช่นพวกเจ้านั้นแหละ"ปรมาจารย์ไป๋อวิ้นกล่าวขึ้น ทุกคนก็เกิดความโลภอยู่ในตัวจึงมองไปรอบๆของเรานั้นแต่ก็ไม่มีผู้ใดรู้สึกคุ้นเคยกับของเหล่านี้เลย"ท่านอาจารย์ไม่ต้องหลองข้าแล้ว พวกข้าไม่รู้สึกคุ้นเคยกับของเหล่านี้เลยสักนิด"จางซินกล่าวขึ้น เมื่อของในที่นี่ไม่ใช่ของของพวกเขาพวกเขาจึงล้มเลิกความที่จะอยากได้ของเหล่านั้นมาเป็นของตัวเอง แต่ตอนนี้ทุกคนก็วิตกกังวลว่าจะออกไปจากที่นี่ได้อย่างไร"ถ้าข้ารู้นะว่าของเหล่านี้ไม่มีของของข้าอยู่ ข้าก็ไม่เข้ามาตั้งแต่แรกแล้วล่ะ แบบนี้น่าจะให้ปรมาจารย์ไป๋อว
ให้ชะตากรรมนำทาง แหวน
เพื่อพวกเขาเข้ามาเสร็จแล้วก็ต้องพบกับความประหลาด ด้านในนี้มีแก้วแหวนเงินทองอยู่มากมาย ตรงกลางโถงกว้างมีไข่ขนาดใหญ่หนึ่งใบวางอยู่ ลวดลายของใข่ใบนั้นมีลวดลายที่งามวิจิตรยิ่งนัก และไอวิเศษที่เข้มข้นก็ไหลออกมาจากไข่ใบนี้นี้เอง แต่ช่างแปลกเมื่อพวกเขาทั้งเจ็ดเข้ามาในนี้แล้ว ไอวิเศษนั้นก็ไม่สามารถที่จะทำอันตรายใดๆกับพวกเขาทั้งเจ็ดนั้นได้ "ไข่นั้นมันเป็นไข่อะไรกัน ลวดลายแปลกตาจัง"ซิงอีถามขึ้นเขาไม่เคยเห็นมันมาก่อน"มันน่าจะเป็นไข่มังกรข้าเคยศึกษามา น่าจะเป็นไข่มังกรศักดิ์สิทธิ์เป็นแน่ รวดลายของมันช่างมากมายขนาดนี้ มันน่าจะเป็นสัตว์อสูรที่อยู่ในขั้นที่สูงๆเป็นแน่ แต่เราจะนำมันออกจากไข่ได้อย่างไรกัน หรือว่าเราจะพามันออกจากถ้ำนี้ได้อย่างไร"ต้าเหว่ยกล่าวขึ้น ซิงอีจึงพยายามลองเก็บของที่อยู่ในนี้ดู เหมือนของเหล่านี้จะไม่ยอมเข้ามาในมิติของนางเลยสักชิ้น รวมถึงไข่ที่ต้าเหว่ยบอกว่าเป็นไข่มังกรด้วย มันไม่ยอมเข้ามาเลยสักนิด "ข้าเกรงว่าสมบัติที่อยู่ในนี้พวกเราไม่สามารถที่จะครอบครองมันได้ รวมทั้งไข่มังกรที่เจ้าว่าด้วย"จางซินกล่าวขึ้น ด้านข้างนอกนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงของพญาวานรนั้นกำลังอาละวาดอยู่ เพร
ให้ชะตากรรมนำทาง ช่องลับ
ความเคลื่อนไหวของสัตว์อสูรตัวใหญ่นั้นเงียบลงแล้ว แสดงว่ามันน่าจะสงบลงพวกเขาจึงวางแผนกันใหม่ว่าจะเข้าไปยังถิ่นที่อยู่ของมันได้อย่างไรเนื่องจากไอวิเศษที่เข้มข้นพวกเขาไม่สามารถที่จะทนกลับไอวิเศษที่อยู่รอบๆตัวของมันได้เลย "ข้าว่าหากพวกเราเข้าไปใกล้ๆมันแล้วไอวิเศษนั้นมันเข้มข้นมากพวกเราจะไม่ตายเพราะไอวิเศษนั้นหรอกหรือ มันมีสิ่งใดบ้างที่จะทำให้ไอวิเศษนั้นลดน้อยลงได้หรือว่าเราสัมผัสกับไอวิเศษนั้นได้น้อยลงล่ะ"ห่าวอู๋มู๋ลี่กล่าวขึ้น"มันไม่น่าจะลดไอวิเศษนั้นได้เนื่องจากว่าเรานั่งเสพไอวิเศษนั้นอยู่สามวันมันก็ยังไม่ลดเลยใครมีวิธีดีๆบ้างล่ะ"ไป๋อวิ้นกล่าวถามคนอื่น"เราใช้วิธีหลอกล่อดีหรือไม่ ให้คนกลุ่มนึงอยู่ฝั่งด้านในโน้น หากว่าคนกลุ่มหนึ่งหลอกล่อมันออกไปยังจุดนี้แล้ว คนกลุ่มที่อยู่ด้านในนั้นก็เคลื่อนตัวเข้าไปดูว่าข้างในมีสิ่งใด วิธีนี้พวกเราจะแบ่งกันเป็นสามคนและสี่คนดีหรือไม่"จางหยงกล่าวขึ้น"แล้วมันจะไม่รู้หรือว่ายังมีอีกกลุ่มที่อยู่ด้านในถ้ำนี้ไม่ได้หลอกล่อมันออกไปนอกถ้ำ"ต้าเหว่ยถามขึ้น"ท่านบอกเองไม่ใช่หรือว่ามันตาบอดเพียงแค่เราอยู่ด้านไหนและกบกินกายของเราแล้วเราอยู่เฉยๆอะไรการเคลื่อนไหว
ให้ชะตากรรมนำทาง พญาวานร
ทางด้านทั้งหกและสัตว์อสูรหนึ่งตนที่ตอนนี้กำลังนั่งบำเพ็ญอยู่ในถ้ำแห่งหนึ่ง ซึ่งพวกเขารับรู้ได้ถึงพลังงานภายในห่างพวกเขาออกไปหากเดินทางเข้าไปไม่เกินครึ่งก้านผู้พวกเขาต้องเจอกับบางสิ่งบางอย่างที่มีแรงกดดันมหาศาล อยู่ในนั้นพวกเขาเลือกจุดนี้เพราะว่าไอวิเศษนั้นมาถึงกลุ่มของพวกเขาทำให้พวกเขาได้ใช้ประโยชน์จากไอวิเศษของสิ่งเหล่านั้น เมื่อเวลาผ่านไปส่มวันจู่ๆก็รู้สึกว่าตัวของเขานั้นเย็นวูบน่าจะสามครั้งได้ นางยิ้มด้วยความดีใจเพราะวรยุทธของนางอยู่เฉยๆก็เพิ่มขึ้น อาจจะเป็นเพราะผู้เป็นนายของเขานั้นมีวรยุทธเพิ่มขึ้นก็ได้ ทุกคนมองหันมาที่ลี่หลินเพียงคนเดียวเพราะพวกเขาทุกคนสามารถรับรู้ถึงแรงกดดันก่อนที่วรยุทธนั้นจะเพิ่มขึ้น"ไม่ใช่ว่าเจ้าจะบรรลุวรยุทธอีก 3 ขั้นแล้วหรือ"ไป๋อวิ้นถามขึ้น"ข้านั่งฝึกวรยุทธภายในอยู่สามวัน ข้าไม่คิดว่าร่างกายของข้าจะเพิ่มวรยุทธขึ้นได้มากขนากนี้ ข้าคิดว่าผู้เป็นนายของข้าน่าจะมีวรยุทธเพิ่มขึ้นข้าถึงได้ผลประโยชน์ขนาดนี้"ลี่หลินพูดด้วยความดีใจ"ลี่หลินเจ้าเสื่อกับผู้เป็นนายของเจ้าได้แล้วหรือ พวกเขาอยู่ที่ใดกัน พวกเราจะรีบตามพวกเขาไป"ซิงอีกล่าวขึ้น ลี่หลินได้แต่ส่ายหัวมันรับ
ให้ชะตากรรมนำทาง ผลขจี
หลังจากกลุ่มของจินเป่าไปตกอยู่สถานที่หนึ่งนั้นราวๆสามวันพวกเขาทั้งสามนั้นก็รู้สึกตัว พวกเขาเหี่ยวสถานที่หนึ่งเหมือนเป็นกองฟางและมีแอ่งตรงกลางแต่กองฟางที่พวกเขานอนนั้นมองแล้วลักษณะเป็นสีขาวไข่มุก ซึ่งพวกเขาก็ไม่รู้ว่าเป็นที่ใด ห่าวอู๋อวี่ลุกขึ้นได้จึงนั่งขับเคลื่อนวรยุทธของตัวเอง เส้นลมปานของเขานั้นเสียหายไปสามส่วน เลือดยังคลั่งอยู่ที่สมองเขาก็กระอักเลือดออกมาคำตอบ เจ้าอีกาดำสามขาจื่ออี้เฉินงั้นถึงกับปีกหักและขาที่สามของมันก็หักเลยทีเดียว ร่างกายของมันกระทบกับของแข็งประเภทใดตัวมันเองก็ยังไม่รู้ จินเป่าเมื่อลืมตาขึ้นมาก็รับรู้ได้ถึงคลื่นมหาศาลถาโถมเข้าตัวของตัวนางเอง นางรู้สึกเย็นวูบวาบสามครา นางลืมตาแล้วมองมือของตัวเองทั้งสองข้างวรยุทธของนางนั้นเพิ่มขึ้นอีกแล้วตั้งสามขั้น แต่นางสงสัยยิ่งนักวรยุทธของผู้อื่นนั้นสูงขึ้นนั้นจะเกิดทัฑคาด แต่ทำไมนางซึ่งวรยุทธสูงเลยระดับมามหาศักดิ์สิทธิ์มาเกินสามขั้นแล้ว นางยังไม่ถูกทัณฑฆาตเสียเลย นางมองไปรอบๆก็เห็นเจ้าอีกาดำสามขาที่นอนหมดแรงอยู่กับฟางสีขาวไข่มุกนั้น นางจึงหยิบยาสมุนไพรรักษาเส้นลมปราณธรรมดาออกมาให้มันกินไปพลางๆ และยื่นน้ำอมฤตให้ นางมองดูหน้าข
ให้ชะตากรรมนำทาง ภาพเหมือน
พญาหงส์ขาวที่กำลังต่อสู้นั้นหยุดชะงักและม้วนตัวพุ่งไปหาต้นขจีทันที ห่าวอู๋อวี่เองยังไม่ทันได้ตั้งตัวด้วยซ้ำ พญาหงส์ขาวที่ต่อสู้กันอยู่ดีๆก็พุ่งไปหาจินเป่า จินเป่าที่ตอนนี้เห็นท่าไม่ดีเขากำลังอยู่ใกล้ต้นขจีเพียงนิดเดียวหากเขาหลบก็ไม่ทันเสียแล้ว เจ้าต้นขจีก็มัวแต่พลักดันนักยุทธให้ถ่อยกลับไปแต่มันไม่ได้ใช้ตามองจินเป่า เนื่องจากว่ากลิ่นอายของนางนั้นเป็นต้นหลิวต้องแสงจันทร์ในเมื่อนางนั้นได้กลืนกินพลังของต้นหลิวต้องแสงจันทร์แล้ว นางก็ปล่อยพลังของมันออกมา จึงทำให้ต้นขจีซึ่งเป็นพืชวิเศษเหมือนกันไม่สามารถแยกแยะได้ว่าเป็นมนุษย์มันจึงไม่ได้ระวังตัวจากจินเป่าเลย แต่พญาหงส์ขาวรับรู้การไปของจินเป่าดีจึงพุ่งไปหานางและพ่นไฟใสทันที นางแบมือเก็บไฟดังเดิม แต่คราวนี้เจ้าพญาหงส์ขาวนั้นพุ่งเข้ามาหานางอย่างรวดเร็ว จึงไม่ทันระวังและเก็บมันเข้าไปในมิติทันที หลังจากที่มันเข้าไปในมิติแล้วจินเป่าจึงใช้กริชที่กรีดเลือดของตัวเองนั้นแทงเข้าไปยังรากของต้นขจีทันที "วี้ดๆๆๆๆๆๆ วี้ดๆๆๆๆ วี้ดๆๆๆๆๆ"เสี่ยงต้นขจีกรีดร้องและเอนไปเอนมาตอนนี้รากของมันถอนขึ้นจากดินเสียแล้ว จินเป่าได้ทีจึงโบกมือและเก็บต้นขจีก่อนที่มันจากอาละ
ให้ชะตากรรมนำทาง พญาหงส์ขาว
ทั้งสองคุยกันอยู่สักพักก็เข้าใจกันส่าตะจัดการเช่นไร"นั่นไงทั้งสองคนอยู่ตรงนั้นกำลังคุยกันอยู่แล้วแผนของพวกเขาจะเป็นอย่างไรต่อล่ะลี่หลิน"จางซินกล่าวถาม"แผนของพวกเขาคือให้พวกเราทุกคนระวังตัวเองและแก้ไขสถานการณ์ไปตามเหตุการณ์ต่างๆ"ลี่หลินกล่าวขึ้น ทุกคนก็มองไปยังลี่หลินเพราะพวกเขาไม่แน่ใจว่านางได้สื่อสารกับผู้เป็นนายจริงหรือไม่ เนื่องจากพอถามพบนางก็ตอบทันที "งั้นพวกเราก็ต้องดูแลตัวเองและปกป้องด้วยให้ได้ เพื่อที่จะไม่เป็นตัวถ่วงของพวกสองคนนั้น"ไป๋อวิ้นกล่าวขึ้น"แต่มีบางสิ่งบางอย่างที่ข้าสงสัยยิ่งนัก ทำไมข้าที่อยู่มิติแห่งนี้มาตั้งแต่เกิด แต่ไม่เคยรับรู้ถึงเรื่องนี้เลยล่ะ เรื่องที่มีผลขจีสุกอะไรนั่น ทำไมหรือพอดูดูแล้วเหมือนจะเป็นเรื่องใหญ่ เพราะสัตว์อสูรต่างๆก็รายล้อมเข้ามา และนักยุทธต่างๆก็เหมือนสนใจสิ่งเหล่านี้ ข้าอยากรู้เหลือเกินว่ามันเป็นสิ่งใด"ต้าเหว่ยกล่าวขึ้น"ข้าเองก็สงสัยว่าทางราชสำนักไม่ได้ส่งผู้ใดมาเข้าชิงผลขจีเลย เป็นไปได้หรือไม่ว่าทางราชสำนักนั้นไม่สนใจกับสมุนไพรชนิดนี้ เจ้าที่อยู่ในเมืองหลวงนั้นจึงไม่รู้ว่ามีของดีแบบนี้"ห่าวอู๋มู๋ลี่กล่าวขึ้น ทุกคนขอพยักหน้าพร้อมที่จ
ให้ชะตากรรมนำทาง ต้นขจี
เมื่อถึงยามเที่ยงคืนแล้วสัตว์อสูรตนนั้นก็ออกมาจากต้นขจีมันเป็นสัตว์อสูรสีขาวสว่างไสว มองไกลๆราวกลับนกกินรีสีขาวแต่พอมองดีๆก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่กินรีแต่อย่างใด"นั่นมันพญาหงส์นิสัตว์มหาอสูรที่เฝ้าอยู่ต้นขจีมันคือพญาหงส์นี่เอง"บุรุษกลุ่มที่จับตัวทั้งสองคนมากล่าวขึ้น "พวกเจ้าแกะมัดมือข้าทั้งสองได้แล้วกระมังข้าจะได้หาวิธีที่จะเอาชนะสัตว์มหาอสูรตนนั้น"ห่าวอู๋อวี่กล่าวขึ้น กลุ่มคนที่จับตัวพวกเขามาจึงปรึกษากันไม่นานเขาก็แกะเชือกวิญญาณนั้นออก "ข้าทั้งสองจำเป็นที่จะต้องโจมตีพร้อมๆกันแล้วพวกเจ้ามีใครที่ต้องการที่จะลงมือบ้าง ข้าจะได้วางแผนเผื่อพวกเจ้า"ห่าวอู๋อวี่กล่าวขึ้น ทั้งหมดที่จับตัวทั้งสองคนมานั่นนั่งเงียบทันทีไม่มีผู้ใดกล่าวสิ่งใดเพราะไม่มีใครต้องการที่จะลงมือ "ทำไมพวกท่านไม่คิดที่จะลงมือเลยหรอ ในเมื่อต้องการของแต่ถ้าไม่ลงมือพวกท่านจะมีหน้ารับของพวกนี้ได้อย่างไร"จินเป่าถามขึ้ม"เอาเป็นว่าพวกข้าไม่ลงมือต่อสู้กับสัตว์มหาสูรแต่พวกข้าจะลงมือแย่งชิงกับผู้มียุทธเหล่านั้นเอง ถ้าพวกข้าได้ผลขจีมามากพอพวกข้าจะแบ่งให้พวกเจ้า "บุรุษผู้หนึ่งกล่าวขึ้น"ข้าเองจะไปสู้กับสัตว์อสูรเหล่านั้นแต่ข้าเอง
ให้ชะตากรรมนำทาง ตอบแทน
เมื่อยามค่ำคืนเข้ามากล้ำกรายในห้องห่าวอู๋อวี่กับจินเป่านอนด้วยกันบนเตียงนอน"ข้าอยากให้มันเป็นแบบนี้ตลอดไปจังที่เราสองคนได้นอนกอดกันบนเตียงนุ่มแบบนี้ หากเราช่วยท่านพ่อตากับแม่ยายได้แล้วเราแต่งงานกันนะ"ห่าวอู๋อวี่กล่าวออกมาอย่างหยอกล่อและจิงจังในท่าที จินเป่าไม่ได้กล่าวอะไรนางได้ยินเสียงกุกกักนอกประตูนางรู้ดีว่าห่าวอู่อวี่รับรู้ได้ก่อนนางเสียอีกแต่เขาก็แกล้งพูดไปต่างๆนานา เมื่อด้านนอกได้ยินเสียงคนพูดคุยกัน เขาก็ไม่กล้าที่จะบุกเข้ามา ห่าวอู๋อวี่สังเกตเห็นถึงข้อนี้"ข้านอนแล้วนะเจ้าเองก็นอนเถอะ"ห่าวอู๋อวี่กล่าวขึ้น เพื่อจะได้เดินตามแผนของกลุ่มคนที่มาดักจับสองคนเขา สักพักใหญ่ๆเสียงเคลื่อนไหวภายในห้องก็สงบลง บุรุษผู้หนึ่งโบกมือเป็นสัญญาณให้ผู้ที่อยู่ด้านหลังค่อยๆเปิดประตูโรงเตี้ยมให้ แล้วค่อยๆบุกเข้าไปจับตัวทั้งสองได้ เมื่อถูกจับทั้งสองคนก็แกล้งทำเป็นหลับไหลไม่ได้สติ จินเป่าทำท่าทางตกใจตื่นขึ้นมา"หวกเจ้าเป็นใครกัน ทำไมถึงมาจับพวกข้าเช่นนี้ พวกข้าทั้งสองไปทำอะไรให้พวกเจ้าโกรธเคืองกัน"จินเป่าพูดขึ้น"แม่นางอย่าดิ้นรนเลย อย่าต่อรองกับการจับกุมในครั้งนี้ พวกเราวางแผนมานานแล้ว แล้วคนที่จับต
