LOGINShare
ปกปิดวรยุทธ
Last Updated:
2025-08-15 19:10:30
Latest chapter
ให้ชะตากรรมนำทาง วรยุทธที่อ่อนด้อย
ทางด้านจินเป่าเมื่อออกจากสำนักนางก็พุ่งตัวออกไปในป่าทันที นางคิดว่าจะพาตัวเด็กไปยังบ้านผู้เฒ่าเพราะว่ายังไงที่นั้นก็ใช้วรยุทธไม่ได้ แต่พอคิดอีกทีครั้งที่แล้วยายเฒ่าผู้นั้นยังพ่ายให้กับกลุ่มคนที่ไปจับตัวเด็กได้เลย ความจริงนางไม่ได้มั่นใจเต็มร้อยว่าจะช่วยคนออกมาได้สดวกเช่นนี้ ความจริงนางคิดแต่ว่าจะแบกเด็กนี้วิ่งอยู่ในสำนัก และให้ลี่หลินแกล้งคนในสำนักดีกว่า แต่เมื่อถึงเวลาจริงๆแล้วเหมือนทุกอย่างเปิดโอกาสให้นางออกมาข้างนอก เหมือนมีคนช่วยอยู่เบื้องหลังมากกว่า เมื่อมีโอกาสแล้วนางก็ได้แต่ทะยายพุ่งลงเขาไป เด็กอินหย่าเหมือนจะไม่เคยอยู่อย่างลำบากมาก่อน นางคงจะถูกน้ำค้างเมื่อคืน และเวลาทั้งวันที่อยู่ในป่าก็ร้อนจึงทำให้นางตัวร้อนเหมือนไม่สบาย เมื่ออกมาได้ไกลกันแล้วเป็นเวลาค่ำนางไม่อยากจะเสี่ยงมากกว่านี้จึงเลือกที่จะพักก่อนค่อยเดินทางต่อในช่วงกลางดึง และจะให้ไปถึงหมู่บ้านในช่วงเช้าพอดีจะได้เข้าหมู่บ้านเลย เมื่อนางถึงทางออกหมู่บ้านนางก็ยื่นป้ายหยกที่ได้มาให้ผู้ที่เฝ้าประตู "เจ้าของป้ายหยกนี้ให้ข้านำเด็กผู้นี้มาหาหมอ เขาลงมาไม่ได้เห็นว่ารีบจะไปเข้าสำนัก"จินเป่ากล่าวขึ้น คนที่เฝ้าอยู่หน้าประตู เปิด
ให้ชะตากรรมนำทาง เรือนของหญิงชรา
เวลานี้ดวงอาทิตย์ใกล้จะตกดินแล้วทั้งสามสิบคนจึงเตรียมตัว เมื่อเข้าไปใกล้ตัวเรือนก็รู้สึกถึงความสงบเหมือนบ้านหลังนั้นไม่มีผู้ใดอยู่ โหวเซียวเซียวระมัดระวังตัวอยู่ตลอดเวลาเพราะเขาเคยมาแล้ว ส่วนที่เหลือที่เคยมาไม่ได้มาด้วยเนื่องจากบาดเจ็บต้องรักษาตัวอยู่"พี่เซียวเซียวไม่มีใครอยู่หรอก กลับกันเถอะ"บุรุษผู้หนึ่งพูดขึ้น"จะไม่มีได้อย่างไรค้นรีบๆค้น"โหวเซียวเซียวกล่าวขึ้น แต่ไม่มีใครขยับตัว"พี่เซียวเซียว หากว่าคนพวกนี้ออกจากหมู่บ้านนี้ไปแล้วไปช่วยเด็กน้อยนั่นแล้วกลับเข้ามาที่หมู่บ้านนี้และบ้านหลังนี้มันจะใช้เวลานานสักเท่าไหร่ในเมื่อเรามาด้วยเรือสำริดเรา จึงถึงเร็วข้าเกรงว่าหากเขาไปช่วยจริงๆเขาคงยังมาไม่ถึงหมู่บ้านนี้หรอก"บุรุษผู้หนึ่งกล่าวขึ้น ไป๋อวิ้นคิดได้จึงรีบพุ่งเข้าไปทันที เพราะเขาคิดเช่นเดียวกับบุรุษเมื่อครู่ แล้วถ้าหากว่าโหวเซียวเซียวคิดได้จะย้อนกลับไปยังสำนัก ในระหว่างทางหากเขาตั้งใจไปหาอาจจะเจอกับจินเป่าและเด็ก เขาจึงบุกเข้าไปเป็นคนแรก และก็มีบุรุษสามสี่คนที่บุกไป รวมถึงอินบุหลัน"ทำไมต้องเร่งลงมือนัก ไหนบอกว่าเจ้าจะช่วยเด็กนั่นไง ถ้าเจ้ารีบหาอย่างนี้เจ้าไม่ช่วยแล้วหรือ เจ้าจะเ
ให้ชะตากรรมนำทาง ปกปิดวรยุทธ
"ทุกคนเล่ามา ว่าสตรีผู้นั้นมีลักษณะอย่างไร"อาจารย์ใหญ่กล่าว ตอนนี้เขาหยุดนั่งสมาธิแล้ว"ข้าเจอนางตอนที่อยู่ทางเข้าสำนักนางก็เป็นสตรีผู้หนึ่งที่ใบหน้าสวย นางแต่งตัวแบบชุดธรรมดาเดินเข้ามาตัวนางไม่มีหอผ้า ใช่ตัวนางไม่มีหอผ้าเลยขอรับ แต่นางแขวนหยกใบหนึ่งไว้ที่เอว เป็นหยกขาวมันแพะสลักรูปสิงห์ซึ่งดูแล้วเหมือนหยกของคนมีเงิน หรือไม่ก็เป็นของที่อาจารย์ให้เพื่อบ่งบอกความสำคัญของสตรีนางนั้น ข้าก็เลยไม่ได้ยุ่งกับนาง"บุรุษผู้ที่อยู่หน้าประตูกล่าวขึ้น อีกคนก็มองซ้ายมองขวา เพราะตนก็เห็นพร้อมๆกับสหายแต่ไม่รู้จะพูดสิ่งใดต่อ"พวกข้าสองคนอยู่ด้วยกันขอรับ"เขาพูดได้คำเดียว"วรยุทธของนางอยู่ขั้นใดที่พวกเจ้าเห็น"อาจารย์ใหญ่ถามขึ้นอีกครั้ง"ขั้นมหาศักดิ์สิทธิ์น่าจะระดับกลางขอรับ"บุรุษผู้หนึ่งกล่าวขึ้น และคนทั้งสามก็พยักหน้า ไป๋อวิ้นคิดว่าเรื่องนี้อาจารย์ใหญ่เคยถามแล้วนิ หรือว่าเขาสงสัยผู้ใดกัน"นางมีอะไรที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวไหม"อาจารย์ใหญ่ถาม"ดวงตาของนางขอรับ ข้ามองตากับนางข้ารู้สึกหวั่นไหวขอรับ"บุรุษที่อยู่เฝ้าหน้าประตูกล่าวขึ้น จึงทำให้ไป๋อวิ้นกลั่นหัวเราะไม่อยู่"ไปหัวเราะเขาทำไม แล้วเจ้าล่ะเห็
ให้ชะตากรรมนำทาง หาไม่พบ
เมื่อตกเย็น โหวเซียวเซียวก็หน้าดำราวก้นหม้อ ตามหาตัวเด็กไม่พบ"ไปเรียกทุกคนมา เด็กคนเดียวไม่มีปัญญาหาได้อย่างไร"โหวเซียวเซียวกล่าวขึ้น ทุกคนจึงมารวมตัวกัน ที่นั่นมีกลุ่มบุรุษทั้งสามสิบคนที่ไม่ได้มารวมตัวกัน เนื่องจากสภาพร่างกายไม่เอื้ออำนวย"ไป๋อวิ่นสหายเจ้าไปไหน"โหวเซียวเซียวถามขึ้น เพราะเขาไม่ชอบไป๋อวิ้นอยู่แล้วจึงอยากที่จะหาเรื่อง ไป๋อวิ่นมองซ้ายมองขวาไม่เห็นจริงๆ"จับไป๋อวิ้นไว้"โหวเซียวเซียวกล่าวขึ้น ลูกศิษย์สี่คนจึงกรูกันเข้ามาจับไป๋อวิ้น ไป๋อวิ้นเองไม่ได้ขัดขืนใดๆเพราะเขารู้อยู่แล้วว่าเขาไม่ได้ผิด ที่สหายเขาหายไปนั้นเขาก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหายไปไหน แต่บอกเลยว่าสหายเขาไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้"ตอบข้ามาว่าสหายของเจ้าหายตัวไปไหนต้องเกี่ยวข้องกับเด็กผู้นั้นเป็นแน่เขาเป็นใครเขาช่วยเด็กผู้นั้นออกไปแล้วหรือ"โหวเซียวเซียวถามอย่างโมโห ทุกคนที่มารวมตัวกันก็แตกตื่น พวกเขาไม่รู้เรื่องอะไรเด็กที่ไหนอะไรยังไง ทุกพื้นที่ของแถวที่เข้ากันอยู่พูดคุยกันอย่างจอแจ เพราะคนที่รู้เกี่ยวกับเด็กก็มีกลุ่มที่ออกไปจับตัวเด็กก็พวกทั้งสามสิบคนนั้น และโหวเซียวเซียวที่ยังมีชีวิตอยู่"ข้าสั่งให้เงียบทุกคนข้าถ
ให้ชะตากรรมนำทาง ตามหาทั่วสำนัก
"ท่านอาจารย์ใหญ่ขอรับเด็กนั่นหายไปจากเรือนสตรีแล้วขอรับ"โหวเซียวเซียวกล่าวขึ้น อย่างเสียงอ่อย"หายไปได้อย่างไรยังอยู่ในสำนักหรือไม่มีใครพานางไป"อาจารย์ใหญ่ลืมตาจากการขับเคลื่อนวรยุทธมาถามลูกศิษย์ผู้เขาไว้ใจ โหวเซียวเซียวได้แต่ส่ายหัว"ไม่รู้เลยขอรับบังเอิญตอนยามสามเรือนสตรีมีเรื่องวุ่นวายนิดหน่อยพอข้าลงไปเคลียร์เสร็จสิ้นแล้วจึงเข้าไปดูก็ไม่พบเด็กแล้วขอรับ"โหวเซียวเซียวกล่าวขึ้น"เป็นลูกศิษย์สตรีพวกนั้นหรือที่ก่อเรื่องแล้วทำให้เด็กหายหรือว่าเรื่องเป็นมาอย่างไร"อาจารย์ใหญ่ถามขึ้น เขาไม่มีความคิดว่าเด็กคนหนึ่งจะหายออกไปได้หากเป็นฝีมือของลูกศิษย์ในสำนักแล้วต้องเป็นไปไม่ได้"เป็นเรื่องที่ศิษย์น้องที่ข้าให้ไปเฝ้าเรือนสตรีขอรับ พวกเขาเกิดความอยากและคิดจะลงมือกับสตรี เมื่อคนหนึ่งคิดจะทำผู้อื่นคงจะคิดตามๆกันจนเกิดเรื่องใหญ่โตเลยขอรับ ศิษย์ผู้รับผิดชอบเรื่องเปิดปิดประตูเรือนพักสตรีนั้นก็เปิดออกแล้วรีบมาหาข้าน่าจะเป็นช่วงเวลานั้นทีเด็กนั้นหายไปขอรับ"โหวเซียวเซียวกล่าวขึ้น "แล้วเด็กนั้นออกไปนอกประตูสำนักหรือยัง"อาจารย์ใหญ่ถามขึ้น"ไม่ได้ออกไปขอรับ คนคุมประตูแน่นหนา"โหวเซียวเซียวตอบอย่างลั
ให้ชะตากรรมนำทาง เด็กหายไป
ไป๋อวิ่นไปแอบดูจินเป่าแล้วก็เข้าเรือนพักไปก่อน รอให้คนเรียกถึงจะลงไปดูสถานการณ์ ได้"ห้ะอะไร ลูกศิษย์พวกนั้นจะขืนใจสตรีหรือ ไปเรียกบุรุษออกไปช่วยกันจัดการ"โหวเซียวเซียวกล่าวขึ้น เขาไปได้ล่าช้าเพราะต้องรอให้อาจารย์อีกคนลงมาเฝ้าหน้าหอคอยเสียก่อน ตนจึงไปที่อื่นได้ เมื่อบอกว่าเหล่าบุรุษจะขืนใจสตรีทำให้ทุกคนสนใจเรือนสตรี แม้แต่คนเฝ้าประตูก็ต่างวิ่งกรูเข้ามาจัดการผู้ที่กระทำผิด จึงทำให้จินเป่ามีโอกาสได้ออกไปนอกสำนัก ตอนนั่นเป็นเวลากลางคืนข้างนอกช่างน่ากลัวจิงๆ แล้วคนอย่างจินเป่าจะกลัวอะไรได้เล่า นางออกประตูที่ตัวเองนั้นเข้ามาและปิดพร้อมเรียบร้อย ก่อนที่จะทะยานออกไป ตอนนี้นางยังไม่วางใจว่าจะปลอดภัยสักเท่าไหร่ นอกจากว่าจะพ้นผ่านเที่ยงคืนของวันพรุ่งนี้นางมีเวลาอีสี่สิบสามชั่วยาม หากนางไม่ถูกจับได้ก็แสดงว่ารอดแล้ว เมื่อโหวเซียวเซียวมาถึงทุกคนก็ถูกจัดการแล้ว ร่างกายของทั้งสามสิบนั้นสบักสบอมไปหมด เพราะทั้งสามสิบคิดจะใช้กำลังกับสตรีจึงมีบทลงโทษเช่นนี้ ไม่มีบุรุษหน้าไหนออกมาให้ปากคำได้เลย โหวเซียวเซียวเดินมาด้วยความโมโห"ข้าถามพวกเจ้าว่าทำสิ่งใดกันข้าให้พวกเจ้าทุกคนรับปากแล้วไม่ใช่หรือว่าจะไม่ทำให
You may also like
ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980
Ainthira06 / โจวเหว่ยฟาง3.4K viewsลิขิตสัญญานาคา
นรินทร์ลดา313 viewsศึกเทพชิงพิภพ
นักเขียนบ้านนา305 viewsเมื่อฉันเข้ามาในนิยายที่ฉันอ่านจบแล้ว ชีวิตของฉันก็หวานหมูสิ
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า861 viewsสวรรค์ไร้ใจ ข้าขอไร้วาสนา
rasita_suin674 viewsสาวน้อยส่งอาหารทะลุมิติxองค์ชายมังกรน้ำแข็ง
เซเรีย749 views5/B กับหีบต้องคำสาป
ยัยแม่มดแสนน่ารัก339 views5/B ปราสาทต้องคำสาป
ยัยแม่มดแสนน่ารัก190 views
