Chapter11.บุรุษแปลกหน้า

หญิงสาวลุกขึ้นนั่ง ไม่สนใจเสื้อผ้าที่อยู่บนร่างจะเป็นเช่นไหร่ ใบหน้าที่ดูอ่อนหวานใสซื่อเปลี่ยนไป มุมปากของนางยกยิ้ม แต่เป็นรอยยิ้มที่ดูชั่วร้าย

“พลังหยางของเจ้าไม่เลวเลยทีเดียว” หญิงสาวยกมือขึ้นเสยเส้นผมที่ลงมาปรกหน้าพลางเลียริมฝีปากด้วยท่าทีอิ่มเอม

“ข้าจะให้ในสิ่งที่เจ้าปรารถนา ไม่เกินสามวันเจ้าจะได้ในสิ่งที่ต้องการ”

หานเหลียงไม่รู้ว่าควรทำเช่นไร ประตูห้องถูกเปิดออก กวงหมินก้าวเข้ามาพร้อมเสื้อคลุมตัวหนึ่ง เขาตวัดเสื้อคลุมสีม่วงออกคลี่คลุมร่างของหญิงสาวไว้แล้วจึงดีดนิ้วหนึ่งที สิ้นเสียงดีดนิ้วพลันปรากฏบ่าวรับใช้เดินเข้ามาสองคน ทั้งสองก้มหน้าไม่มองหญิงสาวบนเตียง

“คุณชายหานเหลียง เชิญทางนี้”

ชายหนุ่มยังมึนงงอยู่จึงยอมให้บ่าวรับใช้ประคองออกไปทั้งที่สวมเสื้อผ้าไม่เรียบร้อย

กวงหมินยืนนิ่งอยู่ข้างเตียง แม้ไม่ได้จ้องมองโดยตรงแต่รับรู้ว่าร่างเย้ายวนเคลื่อนไหวมาใกล้ นางยืดตัวขึ้นสำลอกเอาไข่มุกสีขาววาววับออกมาจากปาก เขารีบหยิบผ้าเช็ดหน้าออกจากอกเสื้อยื่นไปรองรับไข่มุกเม็ดนั้น นางสำลอกเอาไข่มุกออกมาแล้วก็ยกหลังมือขึ้นเช็ดน้ำลาย

“ลีลาไม่ได้ความแต่พลังหยางของบุรุษที่ยังพรหมจรรย์อยู่นั้นยอดเยี่ย