แชร์

10 ภายใต้เงา

ผู้เขียน: รอรีวัน
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-08-16 17:00:32

เย่ลู่ไม่วางใจให้นางไปเมืองหน้าด่านเพียงคนเดียวเขาจึงบอกว่าจะออกมาซื้อสมุนไพรในเมือง แล้วให้นางติดรถม้ามาด้วย หนานรั่วซีนึกขำตาเฒ่าหน้าเด็กคนนี้ปากแข็งเหลือเกิน ไปส่งก็คือไปส่งสิ จะอ้อมค้อมทำไม

บรรยากาศนอกหุบเขานั้นอึมครึมนัก พวกเขาพบว่าสงครามเพิ่งจบลง ผู้คนตอนนี้ล้วนทุกข์ยาก เป็นภาพคนบาดเจ็บล้มตายเกลื่อนกลาด มันเป็นสิ่งที่นางไม่เคยเห็น ก่อนเข้าไปในหุบเขาคนที่นี่อยู่ดีกินดี กินอยู่เที่ยวเล่นอย่างไม่ลำบากตอนนี้ พวกเขาต่างแก่งแย่งอาหารไม่เหลือน้ำใจให้แก่กัน สงครามมันน่ากลัวนัก นางจะไม่ยอมให้เรื่องนี้เกิดขึ้นกับซีตัน

หรือว่าฮ่องเต้องค์ใหม่ของเป่ยฮั่นเป็นคนโฉดชั่ว สู้รบกันโดยไม่เห็นหัวของประชาชน ไม่สนใจว่าชาวบ้านจะลำบากขนาดไหน

“เป็นไงละนังหนูยังอยากไปอยู่ไหม” เย่ลู่ส่งเสียงถามนาง

“ทำไมข้าไม่เคยรู้ว่าข้างนอกหุบเขาจะวุ่นวายขนาดนี้”

“ก็เจ้าไม่อ่านจดหมายที่ส่งมาเลยสักฉบับไม่แปลกที่เจ้าไม่รู้อะไรเลย” ในมือของเย่ลู่ยังคงบังคับรถม้า “เจ้านั่งดี ๆ ก็แล้วกัน ระยะทางช่วงนี้อย่าโผล่หน้าออกมานอก

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ได้โปรด...รักข้าเท่าที่ท่านจะรักได้   13 เขาคือเหตุผลของข้า

    ไม่กี่วันต่อมาคนจากซีตันก็มาถึง หนานเจินหยางค่อนข้างตกใจที่หยวนอ๋องผู้อ่อนแอกลายเป็น จักรพรรดิที่ยิ่งใหญ่ผู้นั้น บุคคลที่รวบรวมแผ่นดินเป่ยฮั่นให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวก็คือเขางั้นแสดงว่าเขาทำตามสัญญาที่เคยให้ไว้กับอันรั่ว และเขาทำสำเร็จสินะ แต่ตอนนี้อันรั่วไม่รู้ว่านางอยู่ที่ใดบนพื้นแผ่นดินนี้ ไม่รู้ว่านางจะได้เห็นความสำเร็จหยวนไป๋เจียนหรือไม่เขาให้คนออกตามหานางแบบลับ ๆ แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่มีวี่แววของนาง ทำให้คนของซีตันคิดไม่ตก ขุนนางในราชสำนักต่างก็เกรงกลัวความยิ่งใหญ่ของเป่ยฮั่น บังคับกดดันให้เสด็จพ่อส่งนางไปแทน หากเขารู้ว่าจักรพรรดิเป่ยฮั่นคนใหม่เป็นหยวนอ๋อง เขาจะไม่ยอมให้รั่วซีแทนที่อันรั่วและจะเป็นผู้อธิบายให้เข้าใจเองแต่ตอนนี้เรื่องราวมันเลยเถิดมาไกลกว่าจะแก้ไขได้แล้ว รั่วซียินยอมปลอมตัวเป็นอันรั่วเพื่อรักษาแผ่นดินให้คงอยู่ หากหยวนไป๋เจียนรู้เรื่องราวทั้งหมด จะเป็นเช่นไรเขามิอาจคาดเดาได้รั่วซีออกมาต้อนรับพี่ชายนางยิ้มอ่อนโยนให้เขา ไม่ได้เจอกันเกือบปีพี่ชายของนางดูโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก เขาหล่อเหลาไม่เปลี่ย

  • ได้โปรด...รักข้าเท่าที่ท่านจะรักได้   12 ความอ่อนโยนของเขา

    วันทั้งวันของหนานรั่วซี ครุ่นคิดถึงเรื่องของหนานอันรั่วว่าเหตุใดนางจึงหายตัวไป นางตกทะเลจริงหรือไม่ ในบรรดาจดหมายที่ส่งมาให้นางตอนที่อยู่กับตาเฒ่า มีจดหมายของหนานอันรั่วรวมอยู่ด้วย แต่เมื่อตัดสินใจไม่อ่านจดหมายแล้ว นางก็ไม่อ่านของใครทั้งสิ้นเมื่อคิดถึงตอนนี้รั่วซีนั้นรู้สึกผิด หากนางเปิดจดหมายพวกนั้นอ่านเสียหน่อยคงได้รู้เรื่องราวความเป็นไปของโลกภายนอก ไม่แน่ว่าในใจความจดหมาย อาจมีเรื่องราวของหยวนไป๋เจียนรวมอยู่ในนั้นด้วย น่าเสียดายนักที่นางไม่ใส่ใจเรื่องระหว่างพวกเขาตอนที่นางไม่อยู่ไม่รู้ว่ารุดหน้ากันไปถึงไหน พวกเขาได้พบเจอกันบ่อยหรือไม่ นางไม่รู้เลย เรียกได้ว่าไม่รู้อะไรเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพวกเขาเลยตอนนี้รั่วซีจึงทำได้เพียงทำในสิ่งที่อันรั่วเคยทำ ชอบในสิ่งที่อันรั่วชอบ ลืมตัวตนของตัวเองไปให้หมดสิ้น อีกไม่นานหากคนจากซีตันมาถึงเมื่อไหร่พวกเขาคงจะบอกอะไรนางบ้าง อย่างน้อยก็ต้องเล่าถึงความสัมพันธ์เหล่านั้นให้นางฟังและตั้งแต่วันนั้นนางกับหมอเย่ลู่ก็ไม่ติดต่อกันอีกเลย แม้ว่าจะรู้สึกเป็นห่วงแต่นางเชื่อว่าตาเฒ่านั่นจะเอาตัวรอดไ

  • ได้โปรด...รักข้าเท่าที่ท่านจะรักได้   11 คำสัญญานั้นไม่ใช่ของนาง

    หยวนไป๋เจียนนำนางขึ้นม้าไปพร้อมกัน กลิ่นสมุนไพรลอยเข้ามาในจมูกเขาเพียงแวบหนึ่ง เป็นกลิ่นที่เขาคุ้นเคย เหมือนเคยได้กลิ่นนี้ที่ไหน แต่ก็เป็นแค่เพียงชั่วครู่เท่านั้นไม่นานกลิ่นนั่นก็จางหายไปเพราะนางตัวเปียกมาตลอดบ่าย ทำให้คนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดเขา ตัวร้อนจี๋ หยวนไป๋เจียนมองดวงหน้าเล็ก ๆ ของนางซึ่งตอนนี้กำลังแดงเป็นลูกตำลึงสุก คงเพราะไข้กำลังจะขึ้นเขารู้ว่าหนานอันรั่วเป็นสตรีที่รักอิสระแต่ไม่คิดว่านางจะหาญกล้าออกมาเที่ยวเล่นตามลำพังขนาดนี้ มีอย่างที่ไหนเที่ยวเล่นจนหลงป่า หากเขาไม่ผ่านมาทางนี้ นางไม่ถูกคนอื่นจับตัวไปแล้วหรือหากศัตรูของเขาล่วงรู้ว่านางคือว่าที่ฮองเฮาในอนาคตจะทำเช่นไร นอกจากนางจะทำให้เขารักสุดหัวใจแล้ว ยังชอบทำให้เขาต้องเป็นห่วงอยู่ตลอดเวลาแบบนี้“เจ้าหนีออกมาจากขบวนจากซีตันทำไมกัน หรือว่าไม่อยากแต่งกับข้าแล้ว” หยวนไป๋เจียนอดไม่ได้ที่จะถาม แววตาคมกริบของเขาแฝงไปด้วยความขุ่นเคือง“.....” นางไม่กล้าตอบและไม่กล้าสบตาเขา จึงได้แต่ก้มหน้าแสดงความน่าสงสาร หนานรั่วซีไม่ใช่คนโกหกเก่ง นางกลัวว่าหาก

  • ได้โปรด...รักข้าเท่าที่ท่านจะรักได้   10 ภายใต้เงา

    เย่ลู่ไม่วางใจให้นางไปเมืองหน้าด่านเพียงคนเดียวเขาจึงบอกว่าจะออกมาซื้อสมุนไพรในเมือง แล้วให้นางติดรถม้ามาด้วย หนานรั่วซีนึกขำตาเฒ่าหน้าเด็กคนนี้ปากแข็งเหลือเกิน ไปส่งก็คือไปส่งสิ จะอ้อมค้อมทำไมบรรยากาศนอกหุบเขานั้นอึมครึมนัก พวกเขาพบว่าสงครามเพิ่งจบลง ผู้คนตอนนี้ล้วนทุกข์ยาก เป็นภาพคนบาดเจ็บล้มตายเกลื่อนกลาด มันเป็นสิ่งที่นางไม่เคยเห็น ก่อนเข้าไปในหุบเขาคนที่นี่อยู่ดีกินดี กินอยู่เที่ยวเล่นอย่างไม่ลำบากตอนนี้ พวกเขาต่างแก่งแย่งอาหารไม่เหลือน้ำใจให้แก่กัน สงครามมันน่ากลัวนัก นางจะไม่ยอมให้เรื่องนี้เกิดขึ้นกับซีตันหรือว่าฮ่องเต้องค์ใหม่ของเป่ยฮั่นเป็นคนโฉดชั่ว สู้รบกันโดยไม่เห็นหัวของประชาชน ไม่สนใจว่าชาวบ้านจะลำบากขนาดไหน“เป็นไงละนังหนูยังอยากไปอยู่ไหม” เย่ลู่ส่งเสียงถามนาง“ทำไมข้าไม่เคยรู้ว่าข้างนอกหุบเขาจะวุ่นวายขนาดนี้”“ก็เจ้าไม่อ่านจดหมายที่ส่งมาเลยสักฉบับไม่แปลกที่เจ้าไม่รู้อะไรเลย” ในมือของเย่ลู่ยังคงบังคับรถม้า “เจ้านั่งดี ๆ ก็แล้วกัน ระยะทางช่วงนี้อย่าโผล่หน้าออกมานอก

  • ได้โปรด...รักข้าเท่าที่ท่านจะรักได้   9 จดหมายจากซีตัน

    เมื่อตัดสินใจได้แล้ว ทั้งหมอเย่ลู่และหนานรั่วซีก็ตกลงว่าจะออกเดินทางในวันพรุ่งนี้ เมื่อจัดการทุกเรื่องเรียบร้อย ทุกอย่างเป็นไปตามแผน ก็ถึงเวลาที่คนจากซีตันจะกลับบ้านเสียที โชคดีที่พวกเขาเจอกับหมอเย่ลู่ระหว่างทาง ไม่จำเป็นต้องไปตามหาถึงเมืองหลวง เจอเขาที่กลางทางช่วยย่นระยะเวลาได้ดีไม่น้อยหากนางเข้าไปอยู่ในหุบเขาแล้วเรื่องทุกอย่างภายนอกก็ขอไม่รับรู้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของคนซีตันหรือเขา ช่วงเวลาต่อแต่นี้ไปนางจะดูแลรักษาร่างกายของตัวเองให้ดีที่สุด ไว้นางออกไปค่อยใส่ใจก็ยังไม่สายเกินไปต้องมีสักวันที่นางลืมเขา แต่ก่อนนางเคยสงสัยว่าทำไมท่านอาหลานอี้ ถึงไม่สามารถลืมเสด็จพ่อของนางได้ บัดนี้นางเข้าใจแล้ว พิษของความรักเมื่อยังไม่ได้รับพิษย่อมไม่รู้สึก แต่เมื่อวันใดที่พิษนั้นกัดกินหัวใจ เมื่อนั้นก็ยากจะจบสิ้นความทรมานเมื่อใกล้รุ่ง หนานอันรั่วรีบตื่นออกมาส่งฝาแฝด“รั่วซี เจ้าจะไปแล้วจริง ๆ หรือ” หนานอันรั่วจับมือแฝดน้องแน่น นางไม่อยากแยกจากรั่วซีแม้เพียงสักวัน ความรู้สึกที่นางต้องจากกันในวันนี้เหมือนกับจะจากกันไป

  • ได้โปรด...รักข้าเท่าที่ท่านจะรักได้   8 จุดเริ่มของโศกนาฏกรรม

    กระทั่งฟ้าใกล้มืดพวกพี่ ๆ นางจึงกลับมา ในมือพวกเขาเต็มไปด้วยสิ่งของมากมาย หน้ากาก ว่าวลมโคมไฟ ขนมขึ้นชื่อ ของเล่น พี่ใหญ่กลายเป็นคนถือของ ของทั้งหมด สิ่งที่ซื้อมาเป็นผลงานของพี่สาวฝาแฝดนางทั้งนั้นรั่วซีเห็นแล้วก็รู้สึกอิจฉา พวกเขาสามารถออกไปเที่ยวเล่นได้ทั้งวัน กลับมาแล้วก็ยังดูไม่เหนื่อย มีร่างกายแข็งแรงนี่ดีจริง ๆไฟในห้องรับประทานอาหารส่องสว่าง อาหารท้องถิ่นหลายอย่างถูกห้องครัวจัดเตรียมไว้พร้อมแล้ว ที่ข้างด้านข้างมีบุรุษสองคนนั่งดื่มชารอคอยกันเงียบ ๆ คนหนึ่งคือหยวนไป๋เจียนซึ่งทุกคนรู้จัก ส่วนอีกคนเป็นใครก็ไม่รู้ สวมชุดสีสันประหลาด สีเขียวแดงฟ้าตัดกันมั่วไปหมด“ท่านนี้คือ” หนานเจินหยางถามน้องสาว“ท่านหมอเย่ลู่ เขาหาเราเจอก่อนที่เราจะเริ่มตามหาเขาเสียอีก” นางผายมือแนะนำ“เข้าเรื่องเถอะ ข้าไม่อยากเสียเวลา” เย่ลู่ตัดบท “เจ้าจะพูดเองหรือให้ข้าพูด” เขาถามคนไข้ของตนนางพยักหน้าส่งสัญญาณว่าจะพูดเอง“พวกท่านจำได้ใช่ไหม จุดประสงค์ที่เราออกเดินทางในครั้งน

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status