Share

39 ความน้อยใจของเด็กชาย

last update Last Updated: 2025-09-14 17:00:24

แม้นางจะไม่ตอบคำถามของเขาว่าอาจื้อเป็นใครแต่หยวนไป๋เจียนก็พอจะเดาได้ว่า เด็กคนนี้เป็นบุตรของเขาอย่างแน่นอน

ส่วนเด็กชายวัยสิบขวบอีกคนเล่าเป็นใครกัน?

เด็กคนนี้มีความหมายเช่นไรกับพวกนาง?

เขาจะต้องถามให้รู้เรื่องให้ได้ และถ้าหากไม่ได้มีส่วนสำคัญอะไร เขาก็ไม่จำเป็นจะต้องสนใจเด็กชายผู้นั้น หยวนไป๋เจียนดูออกว่าเด็กชายไม่ชอบหน้าตน

ส่วนตัวของเด็กชายผู้พี่ก็ไม่ชอบหน้าบุรุษคนนั้นเช่นกัน แตกต่างกับเด็กชายผู้น้องที่ดูเหมือนว่าจะถูกชะตากับคนเขาเป็นพิเศษ อีกทั้งตัวหยวนไป๋เจียนก็เอ็นดูหนานเฉินจื้อออกนอกหน้า

แม้หนานเฉินจงจะเป็นเด็ก เขาก็รับรู้ได้ว่ามารดามีความสัมพันธ์ไม่ธรรมดากับเขา หนานเฉินจงรู้ตัวดีว่าเป็นเพียงลูกเลี้ยง แม้จะไม่ชอบเขาขนาดไหนแต่ก็ยังมีความเกรงใจผู้เป็นแม่อยู่มาก เด็กชายรู้จักประมาณตนและรู้ว่าควรอยู่ตรงจุดใด

“อาจง” เย่ลู่เห็นเด็กชายออกมานั่งซึมที่มุมหนึ่งของเรือนไม้ไผ่ จึงตามออกมาดู

“ขอรับท่านหมอ”

เด็กชายดูเซื่องซึมอย่างเห็นได้ชัด

“ทำไมสองสามวันมานี้เจ้าถึงดูซึมนั

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ได้โปรด...รักข้าเท่าที่ท่านจะรักได้   39 ความน้อยใจของเด็กชาย

    แม้นางจะไม่ตอบคำถามของเขาว่าอาจื้อเป็นใครแต่หยวนไป๋เจียนก็พอจะเดาได้ว่า เด็กคนนี้เป็นบุตรของเขาอย่างแน่นอนส่วนเด็กชายวัยสิบขวบอีกคนเล่าเป็นใครกัน?เด็กคนนี้มีความหมายเช่นไรกับพวกนาง?เขาจะต้องถามให้รู้เรื่องให้ได้ และถ้าหากไม่ได้มีส่วนสำคัญอะไร เขาก็ไม่จำเป็นจะต้องสนใจเด็กชายผู้นั้น หยวนไป๋เจียนดูออกว่าเด็กชายไม่ชอบหน้าตนส่วนตัวของเด็กชายผู้พี่ก็ไม่ชอบหน้าบุรุษคนนั้นเช่นกัน แตกต่างกับเด็กชายผู้น้องที่ดูเหมือนว่าจะถูกชะตากับคนเขาเป็นพิเศษ อีกทั้งตัวหยวนไป๋เจียนก็เอ็นดูหนานเฉินจื้อออกนอกหน้าแม้หนานเฉินจงจะเป็นเด็ก เขาก็รับรู้ได้ว่ามารดามีความสัมพันธ์ไม่ธรรมดากับเขา หนานเฉินจงรู้ตัวดีว่าเป็นเพียงลูกเลี้ยง แม้จะไม่ชอบเขาขนาดไหนแต่ก็ยังมีความเกรงใจผู้เป็นแม่อยู่มาก เด็กชายรู้จักประมาณตนและรู้ว่าควรอยู่ตรงจุดใด“อาจง” เย่ลู่เห็นเด็กชายออกมานั่งซึมที่มุมหนึ่งของเรือนไม้ไผ่ จึงตามออกมาดู“ขอรับท่านหมอ”เด็กชายดูเซื่องซึมอย่างเห็นได้ชัด“ทำไมสองสามวันมานี้เจ้าถึงดูซึมนั

  • ได้โปรด...รักข้าเท่าที่ท่านจะรักได้   38 ทำทุกทางให้นางให้อภัย

    เขาฝัน!! เขาฝันว่าซีเอ๋อหนีเขาไปอีกครั้ง หยวนไป๋เจียนสะดุ้งตื่นในอีกวัน เขาพบว่าตอนนี้มีเด็กชายตัวเล็กกำลังนั่งจ้องมองเขาอยู่ข้างเตียง“ท่านลุงเคราเฟิ้ม ท่านมานอนอยู่ที่นี่ได้อย่างไร” หนานเฉินจื้อทักทายชายที่นอนอยู่บนเตียงเด็กชายเห็นมารดาเดินเข้าออกจากห้องนี้ แถมยังสั่งห้ามไม่ให้เขาเข้ามาในห้องนี้เด็ดขาด แต่ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ อาจื้อแอบเข้ามาตอนที่มารดาของตนเผลอ“เจ้าหนู เจ้าเป็นใคร” หยวนไป๋เจียนพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า“ท่านลุงดื่มน้ำก่อน” เด็กชายส่งถ้วยน้ำให้เขาดื่มเมื่อเห็นว่าท่านลุงเคราเฟิ้ม เสียงแหบแทบไม่มีเสียงพูดพอได้ดื่มน้ำ หยวนไป๋เจียนจึงได้รู้สึกว่ามีแรงขึ้นบ้าง เขามองหน้าเด็กชายตรงหน้า ใบหน้าผุดผ่องสะอาดสะอ้าน จักรพรรดิหนุ่มรู้สึกถูกชะตากับเขาอย่างบอกไม่ถูก“เจ้ายังไม่ได้บอกข้าเลยว่าเป็นใคร”“ข้ามีชื่อว่า หนานเฉินจื้อ อายุห้าขวบเป็นบุตรชายคนเล็กของท่านแม่” อาจื้อแนะนำตัวเสียงดังฟังชัด เด็กชายรู้สึกถูกใจชายคนนี้“เจ้าบอกว่าอ

  • ได้โปรด...รักข้าเท่าที่ท่านจะรักได้   37 เดินทางไปหานาง

    ข่าวจากเมืองทางใต้ถูกส่งไปยังเมืองหลวง นี่เป็นข่าวดีแรกในรอบหลายปีของหยวนไป๋เจียน เมื่อจดหมายมาถึง จักรพรรดิหนุ่มเร่งรีบออกเดินทางในทันทีม้าเร็วถูกจัดเตรียมไว้ยังหัวเมืองต่าง ๆ เขารีบร้อนเดินทางจนแทบไม่ได้กินไม่ได้นอน พักผ่อนเพียงสองสามชั่วยาม หยวนไป๋เจียนก็ออกเดินทางต่อ เป็นเช่นนี้อยู่ทุกครั้งที่ถึงช่วงระยะทางหนึ่งใช้เวลาไม่นานหยวนไป๋เจียนก็ถึงเมืองทางใต้ บุรุษตัวสูงในชุดสีเทาสะบัดกายลงจากม้า ใบหน้าที่เคยหล่อเหลาตอนนี้เปรอะเปื้อนไปด้วยฝุ่นดินสีแดงแถมหนวดเคราครึ้มอาคารหลังย่อมอยู่สุดทางของถนนในเมืองทางใต้ปรากฏขึ้น เขารีบลงจากม้าเข้าไปด้านในทันที“ถวายบังคมฝ่าบาท” นายกองและพลทหารประจำกองถวายความเคารพนายเหนือหัวของแผ่นดิน นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขามีโอกาสเข้าเฝ้า“ไม่ต้องมากความ รีบบอกมาว่าพบเจอนางที่ใด” หยวนไป๋เจียนรีบร้อนให้เขาบอกเรื่องที่พบเจอ“กราบทูลฝ่าบาท นับตั้งแต่วันที่เจอสตรีที่ใบหน้าละม้ายคล้ายกับฮองเฮา พวกเราก็คอยติดตามเฝ้าดู นางอาศัยอยู่ที่เรือนไม้ชายป่า&rdquo

  • ได้โปรด...รักข้าเท่าที่ท่านจะรักได้   36 สตรีที่สูญเสียการมองเห็น

    เพราะไม่ต้องการให้เขาหาตัวพวกนางแม่ลูกเจอ รั่วซีจึงหนีมาอยู่ไกลถึงชายแดนใต้ นางเคยอ่านหนังสือในห้องหนังสือของหยวนไป๋เจียน มีบางเล่มบรรยายว่าภูมิประเทศทางใต้นั้นอุดมสมบูรณ์ เมื่อถึงฤดูหนาวอากาศที่นี่ก็ไม่หนาวจนเกินไป เหมาะกับผู้ที่ไม่ชอบอากาศหนาว อาหารที่นี่ก็อร่อยนั่นเป็นเหตุผลสำคัญที่ทำให้นางมาอยู่ที่นี่ เพราะของกินของภาคใต้เยอะและอร่อยมาก ผู้เขียนบรรยายไว้เช่นนั้นวันนี้รั่วซีนึกอยากเดินตลาด สตรีเช่นนางไม่ค่อยได้มีโอกาสออกมาเที่ยวเล่นนอกบ้านสักเท่าใดนัก นางกลัวว่าตนจะเป็นภาระของผู้อื่น รั่วซีจึงถือโอกาสนาน ๆ ครั้งจะออกมาสักทีหนานเฉินจงและหนานเฉินจื้อสองพี่น้อง ขนาบข้างมารดาของตน คนพี่อยู่ซ้ายคนน้องอยู่ขวาคอยเป็นดวงตาให้มารดาในมือของรั่วซีมีไม้เท้าหนึ่งอัน ซึ่งเป็นของที่เย่ลู่สรรหามาให้ ที่ตัวไม้เท้ามีกระดิ่งกรุ้งกริ้งเป็นสัญญาณนำทางให้นาง“ท่านแม่ วันนี้ในตลาดคึกคักมากเลย” หนานเฉินจื้อผู้เป็นน้องชายพูดเจื้อยแจ้ว ผิดกับหนานเฉินจงที่ไม่ค่อยพูดจา แต่สายตาเขาคอยระแวดระวังภัยให้ผู้เป็นมารดาตลอดเ

  • ได้โปรด...รักข้าเท่าที่ท่านจะรักได้   35 จะไม่ยอมทำพลาดอีก!

    ยามเมื่อลมพัด กระดิ่งลมที่แขวนไว้บริเวณชายคาทำให้สตรีเช่นนางรู้สึกสบายใจ นางชอบดมกลิ่นของฤดูกาลต่าง ๆ ยามนี้เป็นช่วงฤดูใบไม้ผลิดอกไม้ต่างแข่งกันเบ่งบานชูช่อ เป็นเวลาหลายปีแล้วที่รั่วซีทำได้แค่เพียงฟังเสียงและดมกลิ่น นางไม่มีโอกาสได้ชื่นชมดอกไม้ในฤดูใบไม้ผลิมาตอนนี้ก็นับเป็นเวลาห้าปีกว่าแล้วนับตั้งแต่วันที่ตัดสินใจคลอดบุตรชาย นางก็ยอมละทิ้งทุกอย่างเพียงแค่ให้เขามีชีวิตอยู่“ท่านแม่” เสียงเด็กชายตะโกนเจื้อยแจ้วเข้ามาภายในเขตบ้านเขารู้ว่าดวงตาของมารดามองไม่เห็นยามเมื่อมากลับมาที่บ้านเด็กชายจะตะโกนเรียกผู้เป็นมารดาเสียงดัง พร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปให้มารดาสัมผัส เขาทำเช่นนี้จนติดเป็นนิสัย“อาจื้อ” รั่วซีเรียกชื่อบุตรชาย แม้จะไม่เคยเห็นหน้า แต่นางก็รักเขาดั่งดวงใจ“ข้าไปตกปลาที่แม่น้ำมา เอามาฝากท่านแม่ด้วย” เด็กชายยื่นข้องที่เต็มไปด้วยปลาให้มารดาลองยกสัมผัส“หนักขนาดนี้แสดงว่าได้มาหลายตัว” รั่วซีนึกเอ็นดู“ขอรับท่านแม่ วันนี้อากาศค่อนข้างแจ่มใส่ ทำให้ปลาที่แม่น้ำชุกชุม 

  • ได้โปรด...รักข้าเท่าที่ท่านจะรักได้   34 นางหายไปไหน

    ฝูกงกง แจ้งแก่หนานเจินหยางว่าหยวนไป๋เจียน ผู้เกรียงไกรนั้นดื่มสุราอยู่ที่ตำหนักคุนหนิง เขาจึงรีบไปที่นั่นโดยมีหรงอี้เป็นผู้นำทาง นางเล่าให้ฟังระหว่างทางว่าสมัยตอนที่ยังอยู่ที่นี่ ตนนั้นสนิทกับพี่สะใภ้คนนี้ แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร มีอยู่ครั้งหนึ่งพี่ชายนำตัวสตรีผู้หนึ่งเข้ามาในวังสตรีผู้นั้นหน้าตาเหมือนกับพี่สะใภ้ไม่มีผิด วันนั้นพวกเขาทะเลาะกันใหญ่โต ความสัมพันธ์ของพวกเขาเริ่มเปลี่ยนไปเรื่อย ๆเมื่อสตรีตัวกลมที่กึ่งวิ่งกึ่งเดินตามหลังเขา พูดถึงสตรีอีกคนที่หน้าคล้ายกับรั่วซียิ่งใจเต้นรัว หรือว่าผู้หญิงคนนั้นที่หยวนไป๋เจียนเจอจะคืออันรั่ว“แล้ววันนั้นทำไมเจ้าไม่ห้ามพวกเขา”“ข้าโดนเสด็จพี่ใช้ทหารเป็นสิบลากตัวออกไป จนพี่สะใภ้เป็นคนสั่งให้ข้ากลับไป ข้าจึงไม่ดื้อดึงรั้งอยู่ต่อ”“อืม” เขาฟังแล้วก็เข้าใจ หยวนไป๋เจียนไม่ใช่คนที่จะถูกขัดใจได้หนานเจินหยางและหรงอี้ทั้งวิ่งทั้งเดินมาจนถึงตำหนักคุนหนิง ไฟในตำหนักไม่ได้ถูกจุด กลิ่นสุราคละคลุ้งไปทั้งตำหนัก หนานเจินหยางชอบดื่มสุราก็จริง แต่ถ้าให้อยู่กับกลิ่นนี

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status