ตอนที่ 14 คำมั่นสัญญาของพี่น้อง

ไฟรักสัมพันธ์ลวง

ตอนที่ 14 คำมั่นสัญญาของพี่น้อง

สองพี่น้องพากันออกมารอนอกห้อง

“พี่ไม่ไปทำงานเหรอครับไหนบอกว่าจะไปทำงานบ่ายนี้ไงแล้วนี่ก็ใกล้เวลาแล้วด้วยนะครับ”

ปราณยกข้อมือขึ้นมามองเวลาก่อนจะยิ้มแล้วหันมาตอบกับน้องชายของเขา” คงไม่ทันแล้วแหละว่าจะอยู่ให้ลุงหมอตรวจสักหน่อยกลัวแผลจะติดเชื้อเหมือนกัน”

สองพี่น้องมองหน้ากันแล้วได้แต่ถอนหายใจปริญมองหน้าพี่ชาย “พี่พรพิมลเพิ่งจะเสียได้ไม่นานอย่าบอกนะว่าพี่ลืมเธอไปแล้วไม่อยากจะเชื่อ ไหนพี่บอกว่ารักพี่พรพิมลนักหนาไง”

“แล้วนายล่ะ? เมื่อไหร่นายจะบอกพี่ว่านายกับมลทำไมถึงถึงเกิดอุบัติเหตุ ถ้านายตอบได้พี่จะเลิกวุ่นวายกับนาย”

“ผมบอกพี่แล้วไงว่าผมเห็นพี่มลออกมาจากโรงแรมกับผู้ชายและตอนที่เธอจอดให้ผู้ชายลงรถเธอเห็นผมเลยขับหนีผมก็เลยขับตามแค่นั้น”

“พี่หวังว่าผู้ชายคนนั้นคงไม่ใช่นายหรอกนะ !”

ปราณกอดอกมองหน้าน้องชายด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามอย่างมากมาย

“ไม่มีทางผมไม่มีทางมีอะไรกับแฟนพี่หรอกและมันไม่มีทางที่พี่น้องกันจะมีแฟนหรือมีเมียคนเดียวกันหรอกผมรับไม่ได้”

“อืมดี...ตอบได้ดีมากงั้นจำคำนี้ของนายเอาไว้ก็แล้วกันนะอย่าลืมมันซะล่ะว่าวันนี้นายพูดอะไรที่สำคัญพูดแล้วทำให้ได้ด้วยล่ะ”

“อยู่นี่เองทั้งสองคนแม่ตามหาให้ทั่วบ้านอย่าบอกนะว่าลูกสองคนมาเฝ้าแม่พยาบาลที่จะมาดูแลตาปริญเนี่ยแปลกไปไหมเนี่ย” แม่ถามลูกชายทั้งสองคนของท่าน และการเงียบของทั้งสองคนถึงกับทำให้แม่โมโหเป็นอย่างมาก

“แม่จะบอกให้นะบ้านเรามีแค่สามคนแม่ลูก ซึ่งปราณลูกเป็นพี่เป็นหัวหน้าครอบครัวอย่าให้มันเกิดเรื่องที่แม่กลัวได้นะแม่จะไม่ถามไม่พูดมากอะไรทั้งนั้นลูกเข้าใจใช่ไหม”

“ผมรู้ครับแม่ว่าอะไรเป็นอะไร และเจ้าปริญมันก็เพิ่งเอ่ยกับผมเมื่อกี้นี้เองว่ามันจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับคนรักหรือว่าเมียของพี่ชายเป็นอันขาดจริงไหมปริญ?”

ปราณพูดจบก็หันไปถามน้องชายทันทีและปริญก็ตอบออกมาเพื่อให้แม่ของเขาสบายใจ

“ใช่ครับแม่ผมไม่มีทางที่จะมีอะไรหรือว่ารักผู้หญิงคนเดียวกันกับพี่แน่นอนผมรับไม่ได้แม่สบายใจได้เลยครับ”

ปราณไม่พูดไม่ตอบหันไปมองที่ประตูที่หมอออกมาพร้อมกับป้าแดง “เป็นไงบ้างครับลุงหมอ”

ปริญถามด้วยความสนใจเป็นอย่างมาก ปราณเองก็นิ่งเงียบรอฟังคำตอบ

“ก็อาการไข้ทั่วไปนั่นแหละให้กินยาพักผ่อนแล้วอีก2-3วันก็คงหายไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหรอก”

“ลุงหมอครับดูแผลที่อกให้ผมด้วยครับ” ปราณพูดพร้อมกับผายมือให้ลุงหมอเดินเข้าไปในห้องของกนกอีกครั้งก่อนที่เขาจะตามเข้าไปแล้วปิดประตูและล๊อคทันที ปราณนั่งลงที่เก้าอี้แล้วถอดเสื้อให้ลุงหมอ กนกได้แต่นอนมองโดยที่ไม่พูดอะไร

“มันจะดีเหรอตรวจในนี้หนูกนกเอ่อ...” ลุงหมอพูโพร้อมกับหันมองกนก “ไม่เป็นไรครับเราเห็นกันมาเยอะแล้ว...ผมหมายถึงรู้จักกันดีครับ”

ปราณมองหน้าหญิงสาวที่นอนหน้าซีดอยู่บนเตียง ลุงหมอตรวจเสร็จแล้วหันมาบอกปราณ

“อาการเดียวกันกับหนูกนกเลยนะโดนมาเหมือนกันหรือไงงั้นลุงจะจัดยาล้างแผลและยาทาเพิ่มให้นะ ส่วนวิธีการล้างแผลนั้นเดี๋ยวลุงล้างให้ก่อนแล้วปราณค่อยทำเองวันหลัง ขยับมาสิ”

ลุงหมอบอกกับปราณแต่ชายหนุ่มกลับรีบใส่เสื้อ

“ลุงหมอสอนวิธีล้างแผลให้เธอแล้วใช่ไหมครับดีเลยผมจะได้ให้เธอล้างให้ขอบคุณนะครับ ขอตัวก่อนผมมีงานที่ต้องไปทำครับ” พูดจบก็ลุกออกไปทันทีทำเอาลุงหมอและกนกหันมองหน้ากันอย่างงงๆ

เมื่อออกมาหน้าห้องปราณเดินออกไปโดยที่ไม่พูดกับใครในทันทีปริญรีบเดินมาที่หน้าประตู

“เกิดอะไรเหรอครับลุงหมอ” ปริญถามด้วยความอยากรู้

“ไม่มีอะไรหรอก ลุงขอตัวก่อนนะปล่อยให้คนป่วยได้พักผ่อนเหอะเราล่ะปริญเป็นไงบ้างดูแลรักษาตัวเองดีๆ นะอย่าทำอะไรหรือออกำลังกายอะไรที่มันหนักๆ เพราะมันอาจจะไม่โชคดีเหมือนครั้งนี้นะ”

“ครับๆ ทราบแล้วครับ ไปกันผมเดินไปส่งที่รถครับ” ครั้นพอไปถึงที่จอดรถก็เห็นว่ารถพี่ชายของเขาขับออกไปอย่างรวดเร็ว

“นายครับที่บริษัทบอกว่าวันนี้ช่วงเช้าามีเรื่องวุ่นๆ นิดหน่อยคือคุณอนุพงษ์เข้ามาที่บริษัทและถามถึงเรื่องหุ้นของคุณพรพิมลครับ” ภาคินรีบรายงานเจ้านายทันที

“หืม...ทำไมเกิดอะไรขึ้นแล้วจัดการกันยังไง?” ปราณถามพร้อมกับหยิบโทรศัพท์มาดูอะไรสักอย่าง

“คุณเลขาบอกว่าแจ้งคุณอนุพงษ์ไปว่าจะเรียนให้นายทราบอีกทีครับเลยเงียบแล้วก็ยอมกลับไปในที่สุดครับไม่มีอะไรนอกจากนี้ แต่เห็นว่าคุณอนุพงษ์ติดการพนันหนักมากเลยครับ” ภาคินยังคงรายงานต่อไปเป็นระยะ

“อืมเข้าใจแล้วไปสืบมาว่าไปเล่นที่บ่อนไหน มูลค่าความเสียหายเท่าไหร่กันอย่าให้ใครรู้เรื่องนี้เป็นอันขาด”

“ครับนายอีกเรื่องอีก2-3วันนี้ที่นายให้จัดการไปพักผ่อนที่เกาะตกลงจะไปหรือยกเลิกครับเกาะที่จะไปกับ....”

“ไปเหมือนเดิมจัดการให้เรียบร้อยด้วยก็แล้วกันอย่าให้ปริญรู้เรื่องนี้เด็ดขาด” “ได้ครับนาย”