ตอนที่ 12 ความสงสัยของปราณ

ไฟรักสัมพันธ์ลวง

ตอนที่ 12 ความสงสัยของปราณ

“ทำอะไรก็ให้เธออาบน้ำทำความสะอาดให้ไงร่างกายจะได้สะอาด”

เพราะทั้งโดนน้ำฉีดและโดนดันให้ลงไปนั่งในอ่างกนกแทบสำลักน้ำปราณก้าวขามาในอ่างพร้อมกับนั่งจ้องหน้ากนก “เธอนี่มันร้ายใช่เล่นนะ กล้าดียังไงมาสาดน้ำร้อนใส่ฉันที่เป็นนายจ้างของเธอ”

ปราณพูดพร้อมกับจับที่ข้อมือของกนกขึ้นมาเขาสังเกตุเห็นว่าที่ข้อมือนั้นตอนนี้มันทั้งแดงและบวมน่าจะมาจากที่เธอสัมผัสถูกหม้อที่ร้อนๆ เมื่อก่อนหน้านี่เป็นแน่ ก่อนที่จะก้มลงไปมองที่หน้าอกของตัวเองว่ามันก็แดงเช่นเดียวกัน

“ปล่อยนะฉันเจ็บ ถือว่าหายกันฉันก็แค่อยากจะทำให้นายรู้ว่ามันร้อนจริงๆ เพราะถ้าบอกไปนายก็คงไม่เชื่อสู้ทำให้เห็นน่าจะดีกว่า”

“หายกันอย่างนั้นเหรอเธอ เธอดูแผลที่หน้าอกฉันสิหายกันพูดมาได้นะช่างกล้า” ปราณพูดทั้งที่ยังจับข้อมือของกนกเอาไว้และเอาแต่จ้องหน้าของหญิงสาวที่นั่งตัวเปียกอยู่ในอ่างน้ำก่อนที่จะเอ่ยถามออกมา

“วันนั้นที่เกิดเหตุระหว่างเธอกับพี่สาวของเธอใครเป็นคนขับรถ มันน่าแปลกนะที่น้องสาวต้องขึ้นศาลแต่คนเป็นพี่ไม่อยู่ด้วยแต่กลับไปต่างประเทศซะงั้นทิ้งให้น้องสาวต้องขึ้นศาลต่อสู้เพียงลำพังทั้งที่พ่อแม่ก็ไม่มี ไม่คิดบ้างเหรอว่าหากน้องสาวติดคุกติดตารางขึ้นมาจะทำยังไง”

ปราณพูดทั้งที่เฝ้ามองกนกด้วยแววตาที่จ้องจับผิด

“ปล่อยฉันเจ็บและที่พี่สาวฉันไม่อยู่เพราะเขารู้ดีไงว่าน้องสาวไม่ได้ทำผิดอะไร นายควรเอาเวลาที่สืบเรื่องของฉันไปสืบเรื่องอุบัติเหตุระหว่างน้องชายนายกับคนรักนายไม่ดีกว่าเหรอไม่สงสัยบ้างหรือไงว่าเขาไปไหนกันถึงทำให้ต้องขับรถตีคู่กันมาจนเกิดอุบัติเหตุและสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นกล้องหน้ารถทำไมไม่ไปกู้มาแล้วมาเปิดดู ต่อให้นายทำร้ายฉันจนตายมันก็หนีความจริงที่ว่าไม่ว่าฉันหรือว่าพี่สาวใครจะเป็นคนขับแต่ว่าเราสองพี่น้องก็ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ปล่อยได้หรือยังฉันหนาว”

กนกพูดทั้งที่บิดมือออกแต่แรงผู้หญิงย่อมไม่สามารถสู้แรงผู้ชายได้ปราณช้อนตัวกนกมานั่งบนตักเขาทั้งที่อยู่ในอ่างอันแสนแคบเพราะความจริงมันถูกสร้างมาเพื่ออาบน้ำทีละคนเท่านั้น

“ปล่อยสิเป็นบ้าหรือไงเดี๋ยวมีใครมาเห็นเข้า”

“ก็กอดให้ความอบอุ่นนี่ไงอกร้อนๆ อกอุ่นๆ ที่เธอเพิ่งจะมอบให้เมื่อก่อนหน้านี้ไงอบอุ่นดีไหมล่ะจนกว่าว่าเธอจะบอกว่ามีเหตุผลอะไรที่พี่สาวเธอ ศตพร ไม่มาฟังคำตัดสินในวันที่เธอขึ้นศาลพูดความจริงมาแล้วฉันจะปล่อยเธอ”

ปราณถามพร้อมกับกระชับกนกไว้ในอ้อมกอดแน่น

“ศตพรพี่สาวฉันเป็นโรคหัวใจ ฉันแค่บอกให้เธอไปเรียนไม่ต้องรออะไรทั้งแค่นี้พอหรือยังสำหรับคำตอบที่นายต้องการฟังปล่อยฉันไปเหอะฉันหนาวจริงๆ ตอนนี้ฉันหายใจไม่ค่อยออกแล้วนายจะรังแกฉันทั้งวันเลยหรือไงตั้งแต่เอาฉันบนรถมือฉัน ไหนจะห้องน้ำนี่อีก หรือว่านายยังไม่พอใจจะเอาอีกเหรอได้สิถ้านายต้องการ”

กนกพูดพร้อมกับทำท่าว่าจะถอดเสื้อแต่ปราณลุกพรวดยืนเต็มความสูงในอ่างทำให้กนกที่ตอนแรกนั่งบนตกชายหนุ่มนั้นไถลและรีบคว้าขอบอ่างทำให้หน้าของเธอคะมำไปที่ขอบอ่างทันที ปึก เลือดที่มุมปากค่อยๆ หยดลงไปในอ่างหญิงสาวรีบเม้มปากเอาไว้

“ออกไปจากห้องฉันแล้วอย่ามาให้เห็นหน้าอีกถ้าไม่อยากเจ็บตัว ออกไป”

ปราณชี้นิ้วไปที่ประตูห้องกนกรีบลุกขึ้นหญิงสาวรีบเดินออกไปจากห้องทั้งที่ตัวเปียกเมื่อกลับมาที่ห้องตัวเองกนกยืนหลับตานิ่งและคิดไปถึงเรื่องราวต่างๆ ก่อนเดินไปที่ห้องน้ำแล้วเปิดน้ำใส่อ่างแล้วลงไปนอนหลับตาทั้งเสื้อผ้าที่เปียกอยู่อย่างนั้น “แค่อดทนกนกเธอต้องผ่านมันไปให้ได้เพื่อศตพร”

ภาพความทรงจำในวัยเด็กกลับมาอีกครั้งเมื่อกนกหลับตาหวนคิดถึงมันเพราะเธออยากกินขนมตอนดึกเลยทำให้พ่อกับแม่ต้องพากันไปซื้อ โดยมีศตพรพี่สาวของเธอในวัยเพียง10ขวบตามพ่อกับแม่ไปด้วย

“พี่ไปสิฉันจะทำการบ้านให้ ฉันรู้ดีว่าพี่รู้จักขนมที่ฉันอยากกินพี่ไปน่ะดีที่สุดแล้วกลับมารับรองว่าการบ้านเสร็จแน่นอน”

“แต่พี่ไม่อยากไป พี่ไม่ได้อยากกินสักหน่อยแต่เอาเถอะพี่เป็นพี่ พี่จะไปให้ก็ได้” ผ่านมาเกือบสองชั่วโมงกระทั่งเธอทำการบ้านเสร็จจนหมด เสียงป้าวิ่งเข้ามาภายในบ้านพร้อมกับเสียงร้องห่มร้องไห้เป็นอย่างหนัก

“กนก ทำอะไรอยู่ อยู่ไหนนอนหรือยังลูก” เสียงป้านวลพี่สาวของแม่ร้องไห้ส่งเสียงดังทำให้กนกลุกขึ้นแล้วเดินออกไปดูที่หน้าห้อง “ป้าร้องไห้ทำไมเหรอคะ?”

“ไม่ต้องถามมากมากับป้าเร็วเข้า”

“ไปไหนคะป้าหนูไม่ไปหนูจะอยู่รอพ่อแม่และพี่ที่ไปซื้อขนมให้หนูค่ะป้า” กนกบอกกับป้าก่อนที่ป้าได้ยินแล้วจะผลักกนกล้มก้นกระแทกพื้น “โอ๊ยป้า” ลุงรีบตามขึ้นมาแล้วรีบอุ้มกนกเอาไว้ก่อนหันไปด่าป้า

“เป็นบ้าอะไรทำหลานทำไมเนี่ย เจ็บตรงไหนไมลูกไม่เป็นไรนะ” ลุงปลอบเด็กหญิงกนกในวัย10ขวบที่กำลังจะร้องไห้

“ทำอะไรเหรอพี่รู้ไหมเพราะมันเมื่อกี้มันบอกว่าน้องสาวฉันไปซื้อขนมให้มันแสดงว่าถ้ามันไม่อยากกินขนมน้องสาวฉันกับน้องเขยคงไม่ตายทั้งที่รถเกิดอุบัติเหตุหรอก” คำพูดของป้าทำเอากนกตกใจเป็นอย่างมาก หลังจากเสร็จงานศพพ่อแม่ศตพรพี่สาวก็ป่วยเป็นโรคซึมเศร้าเพราะทำใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้ กนกเดินไปหาพี่แล้วแตะไหลศตพรเบาๆ ก่อนจะสะอื้นแล้วพูดออกมา “พี่อย่าเศร้าอีกเลยฉันไม่เหลือใครนอกจากพี่ถึงแม้เราจะเกิดห่างกันไม่กี่นาทีแต่พี่ก็เป็นพี่นะพี่ไม่ดูแลน้องหน่อยเหรอ” กนกพูดทั้งน้ำตาที่ไหลออกมาอาบสองแก้ม