บทที่ 7

🔥 ไฟราคะ 🔥

บทที่ 07

เขมิกาเดินเข้าร้านอย่างเหนื่อยๆ วันนี้เธอตั้งใจว่าจะปิดร้านทั้งวัน เธอยังไม่พร้อมจะเจอใครในเวลานี้ ร่างบางเดินเข้าห้องน้ำ เธอถอดเสื้อผ้าออกก่อนจะเดินไปแช่ในอ่างน้ำ ดีที่เธอทำห้องไว้สำหรับพักเวลาเธอทำงานดึกหรือมีออเดอร์เยอะๆ เธอก็จะนอนค้างที่ร้านเลย เขมิกาหลับตาพริ้มมือบางยกขึ้นถูตามลำตัวที่เขาสัมผัสแรงๆ ราวกับจะให้รอยพวกนั้นหายไป เธอถูจนเป็นรอยแดงปื้นๆ แต่ก็ไม่ได้ลบรอยพวกนั้นออกไปได้เลย หยาดน้ำใสใสไหลรินออกจากดวงตาคู่สวย เธอทำใจให้ลืมภาพวันนี้ไม่ได้จริงๆ มันตอกย้ำเข้ามาในหัวไม่อาจลบเลือนได้ นานแค่ไหนไม่รู้ที่เธอหลับอยู่ในอ่างนั้น..

อีกด้านของชาตรีเขาขับรถมาตามจุดหมายที่กิ่งเหมยบอก ก่อนจะเห็นร่างบางยืนรออยู่ใต้ร่มไม้เขาขับรถไปจอดใกล้ๆ ก่อนจะลงไปหาเธอ

"ชา ทำไมมาช้าจังคะ เหมยรอตั้งนาน" หญิงสาวบ่นกระเง้ากระงอดอย่างแง่งอน เธอยืนรอเขาเป็นชั่วโมง หากโบกรถกลับบ้านตั้งแต่แรกเธอคงถึงบ้านไปแล้ว

"ขอโทษครับ พอดีรถมันติดอ่ะ" ชาตรีเดินเข้าไปหาหญิงสาวก่อนจะสวมกอดเธออย่างรู้สึกผิดที่ทำให้แฟนสาวต้องรอ

"ก็ได้ค่ะ เหมยไม่งอนก็ได้ กลับกันเถอะค่ะ ยืนรอจนเมื่อยขาแล้วเนี่ย" เธอบอกเขาก