Mag-log inShare
บทที่ 5 เปย์ (เมีย)
Huling Na-update:
2024-11-12 23:53:55บทที่ 5
เปย์ (เมีย)
เพียะ!
หลังจากถอนจูบออก จู่ๆ นิวเคลียร์ก็ตบหน้าแดเนียลอย่างไม่แรงนักจนชายหนุ่มทำหน้างงเล็กน้อยก่อนที่จะถูกเธอบีบแก้ม
"โกหกเหรอ ได้กลิ่นลิปสติกผู้หญิงติดที่ปากนายอยู่นะ"
"อ่า...จมูกดีไม่พอ ปากยังดีด้วย"
"จูบกับใครมา" เธอถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาสุดๆ แต่แดเนียลกลับยกมือขึ้นมาลูบแก้มข้างที่ถูกเธอตบเมื่อครู่
"แค่หอมแก้มเอมม่า"
"ไม่นัดกันไปเอาเลยล่ะ" คำถามประชดประชันที่เธอเอ่ยออกไปทำให้ชายหนุ่มรู้สึกพอใจอย่างบอกไม่ถูก แดเนียลกระชากตัวเธอลงมากอดแล้วประกบปากจูบต่อ เขาสอดเรียวลิ้นเข้าไปหยอกล้อเรียวลิ้นนิวเคลียร์และจบด้วยการกัดริมฝีปากล่างของเธอเบาๆ
"ก็แค่หอมแก้มตามประสาคนรู้จัก"
"คนเคยเอากันต่างหาก"
"หึ...หวงเหรอ"
"ไม่นะ แล้วนายอะหวงเหรอ ถึงตามมาดื่มที่นี่"
"ลืมอะไรไปไหมคนสวย ที่นี่ของดีแลนฉันก็ต้องมาดูแลแทนมันอยู่แล้ว"
"อ๋อเหรอ ปกติไม่เห็นจะชอบขี้หน้ากัน น้องชายแบบนายก็รู้จักช่วยพี่ทำงานด้วย...น่าประทับใจแทนพี่ดีนจริงๆ" นิวเคลียร์เย้าหยอกคนตรงหน้าก่อนจะเอนตัวไปซบอกแกร่ง
"อยากเอาดุ้นตบปากจริงๆ แต่ให้อภัยเพราะเมื่อคืนกูสุดมาก"
"พรุ่งนี้จะไปงานวันเกิดเพื่อน โอนเงินให้ด้วยสี่แสน จะซื้อกระเป๋าใบใหม่"
"อยากได้อะไรอีกไหมนอกจากกระเป๋า" แดเนียลถามอย่างยิ้มๆ แต่คำตอบที่ได้รับก็ทำเอาเขาหมดอารมณ์ทันที
"ไม่อะ กระเป๋าน่าจะมีประโยชน์สุดละ ขายได้เงินด้วย แต่เอานายไม่มีตรงไหนที่มีประโยชน์เลย"
"แล้วมึงจะรู้ว่าตัวเองคิดผิดไป"
"เหอะ!" นิวเคลียร์เลื่อนตัวลงไปนั่งข้างแดเนียลแล้วเอนตัวมาพิงไหล่เขาอีก "ไม่อยากไปซื้อของคนเดียว พรุ่งนี้พาไปหน่อยได้ไหม" เธอหันมาทำตาปริบๆ อ้อนชายหนุ่ม แดเนียลแสยะยิ้มก่อนจะเชยคางมนขึ้นแล้วกดริมฝีปากจูบเบาๆ
"ค่าจ้างคิดเป็นเอาสองยกก็พอนะ"
"ทะลึ่ง!"
"หึ..." เขาตวัดแขนโอบไหล่มนแล้วนั่งดื่มกับนิวเคลียร์ต่อจนกระทั่งถึงเวลาเที่ยงคืน สองหนุ่มสาวเดินออกมาจากคลับพร้อมกัน
"อ๊ะ!" แดเนียลรั้งตัวนิวเคลียร์เข้ามากอดแล้วหอมขมับบางหนักๆ
"พรุ่งนี้เจอกันสิบโมงเช้า ห้ามสาย ไม่งั้นจะลดเงินที่ขอไปเหลือแค่แสนเดียว"
"โอเค แล้วเจอกัน" นิวเคลียร์หันหลังเดินไปขึ้นรถอีกคันซึ่งแดเนียลเตรียมไว้ให้เธอแล้ว หญิงสาวลดกระจกลงแล้วโบกมือให้ก่อนที่จะชูนิ้วกลางใส่แดเนียล "แล้วจะโทร. หา ถ้าไม่หลับก่อน"
"อืม" แดเนียลโบกมือให้หญิงสาวก่อนจะกลับเข้าไปในคลับอีกครั้ง เขาสั่งงานลูกน้องแล้วกลับไปพักผ่อนที่ห้อง
สิบโมงตรงตามที่นัดกันไว้ แดเนียลยืนสูบบุหรี่รอนิวเคลียร์อยู่ลานจอดรถชั้นใต้ดินที่นัดหมายกันไว้เมื่อสิบนาทีที่แล้ว
"มาเร็วเหมือนกันนิ" นิวเคลียร์เดินเข้ามาหาแดเนียลด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แต่เขากับยืนมองเธอราวกับกำลังพิจารณาอะไรสักอย่าง "ทำไม มีอะไรผิดปกติเหรอ?" นิวเคลียร์ก้มมองตัวเองพลางหมุนตัวหนึ่งรอบ
"แค่แปลกใจ"
"ยังไง"
"ไม่เคยเห็นแต่งตัวแบบนี้สักที มันก็น่ารักอีกแบบ" ก็พอดีวันนี้เธอขี้เกียจแต่งตัวเวอร์วัง เลยหยิบเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนขาสั้นมาใส่ และปล่อยผมยาวดัดลอนช่วงปลายก็แค่นั้น หน้าก็แต่งบางๆ เพราะเดี๋ยวก็ต้องอาบน้ำเตรียมไปงานวันเกิดเพื่อนอีก
"ขี้เกียจแต่งตัว เอาง่ายๆ แบบนี้แหละ เขาคงให้เข้าร้านอยู่หรอก"
"หึ..."
"แต่นายไม่ต้องซื้อให้ก็ได้นะ ฉันแค่พูดเล่น" แดเนียลเชิดหน้าไปที่ประตูฝั่งข้างคนขับเป็นเชิงบอกให้นิวเคลียร์ขึ้นรถ เมื่อเข้ามาในรถแล้วเขาก็หยิบบัตรเครดิตออกจากกระเป๋าสตางค์ใบหรูโยนให้เธอ
"แต่กูจริงจัง" เขาพูดอย่างไม่ใส่ใจนัก เธอจึงรับบัตรเครดิตมาเพื่อไม่ให้เสียน้ำใจแดเนียล เพราะถ้าปฏิเสธก็คงจะโดนยัดเยียดให้เหมือนเดิม เขามันเอาแต่ใจตัวเองที่สุด
เมื่อมาถึงห้างสรรพสินค้า แดเนียลก็จับมือนิวเคลียร์เดินตรงไปยังช็อปขายกระเป๋าแบรนด์เนมที่ตั้งใจพาเธอมาซื้อ เขายืนรอนิวเคลียร์คุยกับพนักงาน หางตาก็เหลือบเห็นชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่กำลังเดินเข้ามาในช็อป แดเนียลเบือนหน้าหนีด้วยความเบื่อหน่าย
"โลกมันกลมหรือพื้นที่มันแคบวะ ทำไมต้องเจอมึงที่นี่ตอนนี้ด้วย"
"กูมาซื้อของใช้" ดีแลนตอบน้องชายหน้านิ่ง เขายกยิ้มรับไหว้หญิงสาวเพื่อนสนิทน้องชายและเอ่ยถาม "คนสวยมาซื้ออะไรครับ"
"มาดูกระเป๋าค่ะ พอดีอยากได้กระเป๋าสะพายออกงานเย็นนี้" ดีแลนพยักหน้าอย่างยิ้มๆ พลางปรายตามองน้องชายที่เอาแต่พ่นลมหายใจฟึดฟัดอยู่ข้างๆ เขา
"งั้นพี่ไม่กวนดีกว่า เหมือนใครบางคนมันจะขาดใจตายแล้วถ้าพี่ยังยืนอยู่ที่นี่" ดีแลนยิ้มให้นิวเคลียร์แล้วหันหลังเดินออกมาจากช็อปกระเป๋าแบรนด์เนม นิวเคลียร์ยิ้มให้ชายรุ่นพี่แล้วหันมาถลึงตาใส่แดเนียล
"เป็นอะไรมากไหมนายอะ ทำตัวเหมือนเป็นผัวฉัน" เธอหันไปเลือกของที่อยากได้อีกสองสามชิ้น เมื่อได้ของที่ต้องการแล้วก็ให้แดเนียลถือให้
"เดี๋ยว" แดเนียลคว้ามือนิวเคลียร์ไว้ มุมปากหนายกยิ้มบางๆ ทั้งที่อีกฝ่ายรอฟังเขาพูดอยู่ "เดี๋ยวก็รู้เอง ไม่ต้องทำหน้าสงสัยขนาดนั้นหรอก" แดเนียลไม่ยอมพูดอะไรแล้วพานิวเคลียร์ไปที่ที่หนึ่ง
"เดี๋ยวนะ พามาโชว์รูมรถ?"
"ซื้อรถ"
"ฮะ! จะบ้าเหรอ รถอะไรของนายเยอะแยะเนี่ย" หญิงสาวกอดอกแล้วพ่นลมหายใจออกเบาๆ รู้ว่ารวยแต่จะใช้เงินเหมือนพรุ่งนี้โลกแตกก็ไม่ได้ปะวะ นิวเคลียร์กลอกตามองบน ก่อนจะถูกแดเนียลลากแขนลงจากรถ เขาโอบหลังเธอแล้วพาเดินดูรถหรูที่จอดเรียงกันอยู่ห้าคัน
"ชอบคันไหน" แดเนียลเอ่ยถามคนข้างกาย นิวเคลียร์ชี้ไปที่รถคันสีขาวเพราะเป็นสีที่เธอชอบอยู่แล้ว แดเนียลพยักหน้าให้แล้วเดินไปเปิดประตูรถ "ลองเข้าไปนั่งดูสิ"
"ไม่เอา รถนายก็ลองนั่งเอง"
"แต่เธอจะได้นั่งเบาะข้างคนขับตลอด" นิวเคลียร์ชะงักไปชั่วครู่กับคำพูดนั้น มันหมายความว่าเธอต้องไปไหนมาไหนกับแดเนียลตลอดสินะ "ยืนอ้าปากอยู่ทำไม ฉันตั้งใจพามาเลือกรถเพราะไม่อยากฟังเธอบ่นว่าเบาะแข็ง ปวดขาปวดเข่า"
"ไม่เอา ไม่ใช่รถฉัน นายอยากซื้อก็เลือกเองเถอะ" นิวเคลียร์จะเดินออกมาแต่ฝ่ามือหนากลับยื่นมาจับท้ายทอย เขารั้งตัวเธอเข้ามาหาตัวเองจนแผ่นหลังบอบบางชนกับอกแกร่งอย่างแรง
"อย่าเรื่องมาก เลือกไป" แดเนียลกระซิบบอกเสียงพร่าอย่างเอาแต่ใจ นิวเคลียร์ตีสีหน้าเรียบนิ่ง ก้าวเข้าไปนั่งเบาะข้างคนขับของรถลัมโบร์กินีคันสีขาว "เป็นไง" แดเนียลนั่งลงข้างประตูและวางมือไว้บนหน้าขาขาวเนียน ลูบไล้เบาๆ ขณะเดียวกันก็สำรวจภายในรถด้วยก่อนหยุดสายตาไว้ที่ใบหน้าบูดบึ้งแต่เขาเลือกที่จะไม่สนใจ
"คันนี้เลยไหม หรือเลือกคันอื่นก่อน?"
"เอาคันนี้ ชอบสีขาว"
"อืม โอเค เอาคันนี้แล้วกัน" แดเนียลดึงนิวเคลียร์ลุกออกมาแล้วพาเธอไปหาพนักงานขายที่นัดกันไว้แล้วพร้อมจ่ายเงิน
"รวยมากเหรอ"
"ก็รวยพอสมควร รวยพอที่จะให้เงินเธอซื้อกระเป๋าได้พันๆ ใบ"
"แหวะ! ขี้อวด"
"หึหึ.."
Pinakabagong kabanata
ไฟร้ายพลาดรัก 20+ ตอนพิเศษ
ตอนพิเศษเนญ่านั่งเล่นของเล่นอยู่ในคอกกั้นเด็ก ขณะที่แดเนียลกำลังขมวดคิ้วยุ่งกับการต่อของเล่นที่พี่ชายตัวดีซื้อมาให้หลานสาว“คิดว่ากูฉลาดมากเหรอ ซื้อของที่มันต่อยากมาให้แบบนี้อะ” เขาต่อสายหาพี่ชายทันทีเพราะพยายามต่อแล้วมันก็ล้มเหลวทุกครั้ง ดีแลนแค่นหัวเราะในลำคออย่างขำขันที่ไม่ใช่เรื่องที่แดเนียลโง่ต่อของเล่นไม่ได้ แต่ขำตรงที่น้องชายโทร. มาหาเพราะต่อของเล่นไม่ได้แล้วหัวเสีย(คนฉลาดเขาจะอ่านคู่มือก่อนประกอบนะ)“ก็อ่านแล้วไอ้เหี้ย ต่อยากฉิบหายเลย”(เอาไว้ว่างจะเข้าไปหาแล้วกัน)“ช่วยมาทีเถอะ”“คุณพ่อพูดไม่เพราะ” เนญ่าลุกขึ้นเดินมานั่งลงตรงหน้าพ่อ เธอเงยหน้ามองพ่อแล้วทำหน้าดุใส่ เลียนแบบแม่ที่ชอบทำหน้าดุตอนที่พ่อพูดไม่เพราะ “ต้องโดนตีนะคะ” ว่าจบหนูน้อยก็ฟาดแขนพ่อเบาๆ สองที ทำเอาคนที่อยู่ในสายระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างหนัก แถมยังให้ท้ายกันอีกด้วย(ลุงอนุญาตให้ตีปากพ่อได้นะลูก พ่อหนูชอบพูดไม่เพราะ) เนญ่าอมยิ้มที่ได้ยินเสียงลุงดีแลน เธอแบมือขอโทรศัพท์จากพ่อเพราะอยากคุยกับลุง“อยากคุยกับลุงหนูต้องหอมแก้มพ่อก่อน”“หอมแก้ม” เด็กน้อยเขยิบตัวไปนั่งลงบนหน้าตักพ่อแล้วหอมแก้มซ้ายขวาไปฟอดใหญ่จนน้ำล
ไฟร้ายพลาดรัก 20+ บทที่ 30 บทส่งท้าย เติมเต็มให้กันและกัน
บทที่ 30บทส่งท้าย เติมเต็มให้กันและกัน"เนญ่าขา" เสียงหวานของแม่ทำให้เนญ่าที่ตั้งท่าจะงอแงรีบคลานไปหาแม่และอ้าแขนออกกว้างเพื่อให้นิวเคลียร์อุ้ม เธอเบะปากร้องไห้แล้วชี้ไปหาพ่อคล้ายว่าจะฟ้องแม่ว่าพ่อแกล้ง"พ่อเปล่าทำเลยนะ ก็หนูคลานแล้วล้มเองอะลูก" มาเฟียหนุ่มรีบอธิบายให้แฟนสาวฟัง แต่กระนั้นเนญ่าก็ยังไม่หยุดร้องไห้เหมือนเจ็บปวดนักหนา เธอซบหน้าลงกับคอแม่ ทว่าในตอนที่นิวเคลียร์ไม่ได้มองเธอกลับคลี่ยิ้มให้พ่อ "นั่น!" แดเนียลโพล่งขึ้นพลางชี้นิ้วไปหาลูกสาวจนนิวเคลียร์ตกใจมองหน้าลูก"อะไรแดน""ลูกแสยะยิ้ม ร้ายกาจมากเนญ่า""หึหึ…แล้วลูกใครละคะ ลูกพ่อก็ได้พ่อมานั่นแหละ""เออนะ งั้นมานี่เลย" ทำท่าจะอุ้มแต่เนญ่ากลับปีนขึ้นไปขี่คอแม่แล้วกรีดร้องออกมาเสียงดังด้วยเพราะกลัวพ่อจับได้ "เด็กน้อย" แดเนียลยิ้มตามลูกจนตาหยี"แดน""ว่า?""เราไปเที่ยวทะเลไหม ยายหนูน่าจะไปเที่ยวกับเราได้แล้ว""เอาสิ""เที่ยวทะเลไหนดี""ทะเลที่ไทยเนี่ยแหละ ภูเก็ต? กระบี่? หรือไม่ก็ใกล้บ้านเราที่สุดเลยชลบุรี""งั้นเราไปเที่ยวทะเลภูเก็ตกันดีกว่า นายมีญาติที่นั่นด้วยนี่" แดเนียลพยักหน้าเข้าใจก่อนที่จะรั้งตัวคนรักลงมานั่งบนหน้าตักต
ไฟร้ายพลาดรัก 20+ บทที่ 29 ความสุข
บทที่ 29ความสุขหลายนาทีต่อมาแดเนียลยิ้มหน้าระรื่นเดินเข้ามาในสวนหลังบ้าน ทุกคนหยุดเคลื่อนไหวแล้วหันไปมองเขาพร้อมกัน เนญ่ากรีดร้องเสียงหลงเมื่อเห็นหน้าพ่อ"หายหัวไปไหนมา" ดีแลนถามน้องชายแต่แดเนียลกลับไหวไหล่ใส่น้อย ๆ เดินผ่านหน้าพี่ชายไปหาลูกสาวตัวน้อย"อยู่กับคุณย่าเล่นสนุกไหมครับ""หายไปไหนมาเนี่ย ไม่ใช่พาว่าที่ลูกสะใภ้แม่ไปทำอะไรมิดีมิร้ายนะแดน" แดเนียลอมยิ้มแล้วเคลื่อนใบหน้าเข้าไปหอมแก้มแม่ฟอดใหญ่"โธ่แม่ ผมกับนิวไม่มีเวลาจู๋จี๋กันเลยนะครับ แทบจะไม่ได้พักกันเลย""แกเนี่ยจริงๆ เลยนะแดน""ขอนิดหนึ่งนะ""แล้วจะเอายังไงกันสองคนเนี่ย" ขวัญข้าวหันไปถามลูกชายคนโต ดีแลนเลิกคิ้วเป็นคำถาม "แกสองคนจะเอายังไง อายุก็ไม่น้อยแล้วนะ""แม่หมายถึงอะไร""ก็เรื่องแต่งงานยังไงล่ะ ผู้หญิงเรามีแต่เสียหาย" ประโยคสุดท้ายขวัญข้าวหันมองหน้าซัมเมอร์"จริงๆ หนูคุยกับพี่ดีนไว้แล้วค่ะ" พอเห็นเธอว่าแบบนั้นขวัญข้าวจึงพยักหน้าให้ เธอเองก็ไม่อยากบีบบังคับลูกเพราะโตกันหมดแล้ว แต่เพราะเป็นห่วงความรู้สึกว่าที่ลูกสะใภ้ทั้งสองมากกว่า"แล้วเราล่ะ" เมื่อเห็นนิวเคลียร์เดินเข้ามาพอดิบพอดีขวัญข้าวจึงเอ่ยถาม หญิงสาวทำหน้างง
ไฟร้ายพลาดรัก 20+ บทที่ 28 แม่ของลูก NC
บทที่ 28แม่ของลูก NCเช้าแสนสดใสของวันที่ต้องพาลูกน้อยไปเยี่ยมปู่กับย่าที่บ้านหลังใหญ่ แดเนียลกับเนญ่ายังคงนอนอยู่บนเตียงท่าเดียวกัน แถมยังทำคิ้วขมวดเหมือนกันอีกต่างหาก นิวเคลียร์อมยิ้มอย่างนึกเอ็นดูสองพ่อลูก ไม่แปลกใจเลยที่คนอื่นจะทักแรงว่าลูกสาวไม่เหมือนเธอเลย ทั้งรอยยิ้มและโครงหน้าได้แดเนียลมาเต็มๆ จะมีก็แต่รอยยิ้มสดใสที่เนญ่าได้จากเธอไป"แดน เช้าแล้วนะไหนบอกว่าจะพาไปบ้านแม่แต่เช้าไง" เธอเขย่าขาแดเนียลเบาๆ เป็นการปลุกให้ตื่น แต่ไม่ว่าจะปลุกด้วยวิธีไหนเขาก็ยังนอนนิ่งทั้งพ่อทั้งลูกขี้เซากันมากๆ "งั้นนิวไปอาบน้ำแต่งตัวรอนะ" เธอหันหลังให้ไม่ถึงนาที แดเนียลก็พึมพำเสียงพร่า"เมื่อกี้น่ะ…แทนตัวเองว่านิวน่ารักดีนะ""ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่" นิวเคลียร์ขมวดคิ้วถาม"เมื่อครู่ ตอนที่เธอบอกว่าจะไปอาบน้ำรอ""อา…งั้นพาลูกไปอาบน้ำด้วยแล้วกัน""ไม่อยากไปเลยอะ เนอะลูก" แดเนียลโอบกอดเนญ่าที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ข้างกายไว้หลวมๆ ก่อนที่จะหอมแก้มเธอฟอดใหญ่จนตื่น เด็กน้อยลืมตาขึ้นมองหน้าพ่อแล้วคลี่ยิ้มอย่างอารมณ์ดี เนญ่ามักจะยิ้มหวานละมุนให้พ่อกับแม่ทุกครั้งที่เธอตื่นนอน และยังยอมให้พ่อพาไปอาบน้ำแปรงเหงือกอย่างว
ไฟร้ายพลาดรัก 20+ บทที่ 27 สุดหวง
บทที่ 27สุดหวงหลายเดือนต่อมา"คิ้วขมวดแบบนี้หมายความว่ายังไงลูก" แดเนียลขมวดคิ้วตามลูกสาวตัวน้อย เล่นกับพ่อได้ไม่ถึงนาทีเธอก็ขมวดคิ้วเป็นปมแถมยังทำหน้าบึ้งตึงใส่เขาอีก "มันต้องผ่อนคลายนะลูก ผ่อนคลายนะครับ" เสียงของพ่อพร้อมกับสัมผัสของฝ่ามือหนาที่แนบลงสองแก้มป่องทำให้เนญ่ายิ้มออก เธอหัวเราะชอบใจที่เห็นพ่อทำสีหน้าตลกๆ"ยิ้มหวานจริงเชียวคนสวย""อ้าว" แดเนียลเงยหน้ามองพี่ชายกับเลขาฯ คนสวยอย่างเป็นคำถาม "มาหากู?""อย่าสำคัญตัวขนาดนั้น""ไม่ได้มาหาแล้วมาทำไม""เลิกกวนตีนแล้วส่งตัวเนญ่ามาให้กูอุ้ม" ดีแลนอ้าแขนรอรับตัวหลานสาว แต่ทว่าน้องชายตัวดีไม่ยอมให้เขาอุ้ม แถมยังเดินหนีอีกต่างหาก"ก็บอกไปแล้วว่าอยากได้ก็ไปทำเอาเอง มาขออุ้มลูกคนอื่นแบบนี้ได้ยังไง" ดีแลนพยายามสะกดกลั้นความโกรธไว้ภายใต้สีหน้าเรียบนิ่งก่อนจะหันมองหน้าซัมเมอร์ "แค่อยากมาหาเนญ่า?" แดเนียลถามพี่ชายอีกครั้ง"อืม ซัมอยากมาเล่นกับหลาน""อา…เธอควรจะมีลูกให้เขาได้แล้วนะซัม จะได้ไม่ต้องมาวุ่นวายกับลูกฉันแบบนี้""แดน" ผู้เป็นพี่กดเสียงต่ำเรียกชื่อน้องชายเป็นการเตือน"เอาเถอะๆ ไหนๆ ก็มาแล้ว" คราวนี้แดเนียลยอมให้ดีแลนอุ้มหลาน แต่ทว่าใ
ไฟร้ายพลาดรัก 20+ บทที่ 26 กำลังใจ
บทที่ 26กำลังใจหนึ่งเดือนต่อมา"นอนเถอะลูก นอนหลับพักผ่อนพรุ่งนี้จะได้มีแรงตื่นขึ้นมางอแงอีก" ชายหนุ่มทั้งพูดทั้งอุ้มลูกน้อยเดินไปมาอยู่ในห้องนอนในเวลาตีสองกว่าๆ เนญ่ายังตาแป๋วไม่ยอมนอนคล้ายว่าเธออยากกลั่นแกล้งพ่อกับแม่"อื้อ~" เด็กน้อยในวัยหนึ่งเดือนกว่ายังทำตาแป๋วใส่พ่อไม่ยอมนอนง่ายๆ ขณะเดียวกันพ่อกับแม่ง่วงแทบจะลืมตาไม่ขึ้น ยอมรับว่าหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเป็นช่วงเวลาที่เขากับนิวเคลียร์ทุ่มเทเวลาทั้งหมดกับลูกมากๆ แทบไม่มีได้คุยกันเรื่องอื่นเลยนอกจากดูแลลูกสาว"เอาลูกมาให้ฉันอุ้มก็ได้""เธอนอนเถอะ""ไม่เป็นไร นายไม่ได้นอนมาสองวันแล้ว…ไปพักเถอะ" นิวเคลียร์อุ้มลูกมาแนบอกแล้วเชิดหน้าไปที่เตียงนอนเป็นการบอกให้แดเนียลไปพักผ่อน "ไม่เป็นไรหรอก ฉันไหว" เธอย้ำชัดว่าตัวเองไหว"ปลุกด้วยแล้วกัน" เขาบอกเธอผ่านความเหนื่อยล้าแล้วไปนอนตามที่นิวเคลียร์บอก ทุกอย่างที่คิดเอาไว้พังหมดเพราะชีวิตจริงหลังได้อยู่กับลูกตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงมันไม่ง่ายอย่างที่เขาคิดเอาไว้เลย เข้าใจแล้วว่าพ่อกับแม่ต้องอดทนมากแค่ไหนที่เลี้ยงเขากับพี่ชายให้เติบโตมาได้ทุกวันนี้"หนูอย่ากวนพ่อนักเลย พ่อเขาเหนื่อยนะคะ" เด็กน้อยอ้าปากห
Maaari mong magustuhan
หายนะมาเยือนหลังค้นพบความลับของบอสสาว
จิ้งไห่จวินเจี๋ยตู้สื่อ80.5K viewsสามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา
เด็กเสิร์ฟไวน์88.4K viewsบทเพลงแห่งความเงียบ(The Symphony of Silence)
theoneyoulove276 viewsหมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ
จันทร์ส่องแสง1.5K viewsหลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว
ดื่มน้ำให้เยอะ415.1K viewsลูกเขยฟ้าประทาน
เจว๋เหริน311.7K viewsเกลียดที่สุด หยุดที่รัก
ฮาลาปัญ731 viewsย้อนเวลาไปเป็นนักล่ายุคก้าวกระโดด
วิถีมารไร้ขอบเขต1.1K views
