บทที่ 4 หงุดหงิดใจ

บทที่ 4

หงุดหงิดใจ

หลังจากหลับจากกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาที่บ้านพ่อกับแม่แล้วแดเนียลก็กลับมาอาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะออกไปดื่มกับเพื่อนสนิทที่คลับของพี่ชายตัวเอง แม้จะไม่ถูกคอกัน แต่แดเนียลก็ช่วยเป็นหูเป็นตาให้พี่ชายอีกแรงหนึ่ง ไม่ใช่อะไรหรอกไปกินเหล้าฟรีและเหล่หญิง

แต่งตัวเสร็จฉีดน้ำหอมฝรั่งเศสทั่วกายแล้วก็เดินออกมาจากห้องพร้อมกับกุญแจรถยนต์หรูคันโปรดที่เมื่อสองปีก่อนพ่อซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด นี่ก็ถึงเวลาที่เขาจะต้องเปลี่ยนรถขับแล้ว

แดเนียลเดินอาดๆ เข้ามาในคลับทางเข้าของแขกวีไอพี เขาพยักหน้าทักทายลูกน้องที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูทางเข้า มือหนาล้วงกระเป๋ากางเกงเดินขึ้นไปชั้นสองตรงไปที่ที่นั่งประจำ ทุกคนรู้ดีว่าเจ้านายจะเข้ามาตรวจงานก็เตรียมเหล้าและกับแกล้มให้เรียบร้อยพร้อมกับสาวสวยรอปรนนิบัติ

"พี่แดน..." เอมม่า หญิงสาวนัยน์ตาสีน้ำตาลหน้าคมเอ่ยเรียกแดเนียลอย่างสนิทสนม ชายหนุ่มยกยิ้มและพยักพเยิดทักทาย ก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มเธอฟอดใหญ่ แล้วนั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกัน

"ไม่ได้เจอกันหลายวัน ดูเธอขี้ยั่วมากกว่าเดิมนะ" แดเนียลเชยคางมนขึ้นเล็กน้อย แต่ในตอนจะเลื่อนใบหน้าเข้าไปจูบ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขัดจังหวะเสียก่อน เขาถอนหายใจพรืดใหญ่ด้วยความหงุดหงิดที่เห็นเบอร์พี่ชายโชว์หราอยู่หน้าจออีก

"อะไรอีก มึงเกิดมาเพื่อมาขัดจังหวะกูหรือไงวะ" เขาสบถอย่างหัวเสียที่พี่ชายโทร. มาขัดจังหวะราวกับจะแกล้งเขาทุกครั้งไป

(วันนี้ไม่ได้เข้าไปดูแล ฝากมึงด้วย) ดีแลนฝากฝังน้องชายดูแลคลับเพราะวันนี้เขางานยุ่งจนไม่ได้เข้าไปตรวจความเรียบร้อย แต่ก็รู้ว่าไอ้น้องตัวดีมันไปทำหน้าที่ทุกคืน เขาจึงไม่หวงอะไรมาก

"เหล้าฟรี หญิงก็พร้อมสบายใจได้"

(ค่าเหล้าเดี๋ยวกูคิดทีหลัง)

"ไอ้!...แม่งเอ๊ย" ไม่ทันจะได้ตอบกลับดีแลนก็วางสายไปก่อน เขาโยนโทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่ที่เพิ่งซื้อมาได้ไม่นานลงบนโต๊ะหน้าโซฟาอย่างไม่ไยดีแล้วรินเหล้าใส่แก้วที่เอมม่าใส่น้ำแข็งไว้แล้วกระดกดื่มจนหมด ลำคอเขาร้อนผ่าวจนต้องเปล่งเสียงเบาๆ

"ดื่มเก่งเหมือนเดิมเลยนะคะ" หญิงสาวนวดคลึงหน้าขาชายหนุ่มเบาๆ เธอค่อยๆ ขยับมือขึ้นมาเรื่อยๆ แต่กลับถูกแดเนียลปัดออก

"ที่นี่มีใครมาก่อเรื่องไหม" เขาถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาสุดๆ พลางยกแก้วขึ้นมากลั้วไปมาเบาๆ สายตาแดเนียลมองลงไปด้านล่าง คล้ายว่ากำลังมองหาใครบางคนอยู่ ส่วนเอมม่ายิ้มน้อยๆ

"ไม่มีเลยค่ะ ใครจะกล้าเข้ามามีเรื่องในนี้ล่ะ ใครๆ ก็รู้ว่าพี่ดีนกับพี่แดนเอาจริง ถ้าคนกล้าเข้ามามีเรื่องในนี้คงถูก…" แดเนียลกระตุกยิ้มแล้วหันมามองหน้าเอมม่า เขาเชยคางมนขึ้น

"ถูกอะไรเหรอคนสวย..." หญิงสาวหลบสายตาแล้วคลี่ยิ้มกลบเกลื่อนความกลัว ใครก็รู้ว่าสองพี่น้องนี้ร้ายกาจแค่ไหน แม้คนเป็นพี่จะนิ่งๆ เหมือนไม่ร้ายกาจแต่เขาก็ได้ฉายาปีศาจมาเหมือนกัน ส่วนแดเนียลไม่ต้องพูดถึง พี่เขาร้ายกาจแค่ไหน เขามันร้ายกาจมากกว่าหลายเท่า

"ไม่มีอะไรค่ะ ให้เอมม่าปรนนิบัติพี่แดน…บนเตียงด้วยไหมคะ" หญิงสาวยกมือขึ้นมาลูบคอหนาเบาๆ ก่อนจะถือวิสาสะขึ้นไปนั่งบนหน้าตักแดเนียลแล้วก้มลงไปจูบลำคอหนาฝากรอยลิปสติกสีแดงไว้

"วันนี้ไม่มีอารมณ์ เอาไว้วันไหนอยากก่อนแล้วกันจะโทร. เรียกเอง" เขาเลิกคิ้วให้หญิงสาวแล้วให้เธอออกไปก่อน วันนี้รู้สึกอารมณ์ไม่ดีเท่าไร อาจเป็นเพราะเจอหน้าพี่ชายหรือเป็นเพราะคนบางคนหนีไปเที่ยวก็ไม่อาจรู้ได้

หลายนาทีต่อมา แดเนียลหมุนควงไฟแช็กเล่นแก้เบื่อ ไม่รู้ว่าทำไมวันนี้เขาถึงรู้สึกเบื่อนักทั้งที่เพลงในผับก็ดัง เสียงคนพูดคุยกันก็ดังมันยิ่งทำให้เบื่อหน่ายพานไปถึงรสชาติเหล้ามันก็ดูจืดชืดไปเสียหมด แดเนียลเคาะบุหรี่ออกจากซองมาจุดสูบหนึ่งมวนแล้วกดโทร. หานิวเคลียร์เพื่อจะถามว่าเธออยู่ที่ไหน แต่สายกลับถูกตัดไปเสียดื้อๆ ไม่มีคนรับ

"อะไรกันวะ!" เขาเริ่มหัวเสีย แต่หางตากลับเหลือบเห็นแผ่นหลังบางที่คุ้นเคยอยู่ด้านล่าง มุมปากหนายกขึ้นเล็กน้อยก่อนที่เขาจะทิ้งบุหรี่ลงบนที่เขี่ยแล้วเดินลงไปชั้นล่าง

"อ๊ะ!"

"จับได้แล้ว…" นิวเคลียร์สะดุ้งตัวโยนเมื่อถูกฝ่ามือหนาจับที่ไหล่จากนั่นก็เลื่อนไปจับเอวเธอแทน แดเนียลกระตุกยิ้มมุมปากแล้วก้มหน้าลงเล็กน้อย กระซิบบอกเธอเสียงพร่า "จะตามขึ้นไปชั้นสองหรือให้กูจูบโชว์เพื่อน" หญิงสาวหันไปมองเพื่อนที่ยืนทำหน้าสลอนอยู่อีกฝั่งของโต๊ะ

"มาได้ไงเนี่ย"

"ไปคุยกันข้างบน" ว่าจบแดเนียลก็จูงมือนิวเคลียร์ให้เดินตามขึ้นมาชั้นบน มันน่าแปลกที่ว่าความเบื่อหน่ายเมื่อครู่หายไปทันทีที่เจอนิวเคลียร์ที่นี่ เธออยู่ใต้จมูกเขาเองหรอกเหรอ

"ทำไม..." หญิงสาวนั่งกอดอกแล้วเอ่ยถามชายหนุ่มเสียงเรียบเชิงไม่พอใจนัก

"โทร. หาไม่รับสาย แถมยังหนีมาเที่ยวอีกแบบนี้ก็น่าสนุกดี"

"สนุกอะไรก็แค่มาเที่ยวกับเพื่อน นายยังมาดื่มเลยเราสองคนเจ๊ากัน"

"จุ๊ๆ...ไม่สิคนสวย" แดเนียลกระตุกยิ้มมุมปากพลางส่ายนิ้วชี้ไปมาเบาๆ เขาตบหน้าขาตัวเองสองครั้งเป็นการบอกให้นิวเคลียร์มาหา หญิงสาวพ่นลมหายใจออกแล้วลุกขึ้นมานั่งคร่อมตักเขาแทนการนั่งเบี่ยง สองคนสบตากับนานนับนาที

"จะจูบเหรอ" นิวเคลียร์เอ่ยถาม

"ไม่ เธอไปจูบกับใครมาหรือเปล่า"

"นับก่อนนะ..." เธอทำหน้าครุ่นคิดแล้วคลี่ยิ้มบางๆ จ้องนัยน์ตาดุดันอย่างนึกสนุก "ยังไม่ได้จูบใครเลย ว่าแต่นาย..." ปลายนิ้วชี้เชยคางบึกบึนขึ้นเล็กน้อยแล้วจับหน้าแดเนียลหันไปอีกฝั่งหนึ่งเพราะเห็นรอยลิปสติกจางๆ ที่แก้มเขาและลำคอด้วย "รอยลิปสติกสีแดงนี่คงเป็นคำตอบของคำถามฉันสินะ"

"เอมม่า" แดเนียลตอบกลับตรงๆ

"เหรอ"

"อืม"

"แล้วปากมีคนจูบยัง" นิวเคลียร์ถามเสียงกระเส่า ริมฝีปากจิ้มลิ้มสัมผัสกับปลายจมูกโด่งคมจนแดเนียลได้กลิ่นแอลกอฮอล์จางๆ จากลมหายใจแผ่วเบาที่เป่ารดปลายจมูกเขา

"ยัง...รอเธอจูบอยู่ อึก!" ทันทีที่คำพูดนั้นหลุดออกจากปากเขานิวเคลียร์ก็ประกบริมฝีปากจูบอย่างดูดดื่ม โดยไม่สนใจสายตาคนอื่นที่มองมา แดเนียลยกมือขึ้นมาลูบแผ่นหลังขาวเนียนและจูบตอบอย่างดูดดื่มเช่นกัน

"ยั่วแล้วต้องรับผิดชอบด้วยนะคนสวย…"