บทที่ 20 : ต่อจากนี้ไป ทรายคือภรรยาพี่

เวลาผ่านไปจนกระทั่งแสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้อง คอสโม่ค่อย ๆ ประคองร่างของเอื้องทรายขึ้นอย่างทะนุถนอม อุ้มเธอเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะปล่อยให้เธอจมลงในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยฟองสบู่อุ่น ๆ

เขาไม่ยอมปล่อยให้เธอทำอะไรเอง ชายหนุ่มบรรจงขัดผิวเนียนละเอียดของเธออย่างอ่อนโยนราวกับสัมผัสแก้วที่เปราะบาง จากนั้นก็สระผมให้เธออย่างตั้งใจ มือที่เคยถือปืนและเซ็นเอกสารพันล้านรวมทั้งจับกระบอกปืน บัดนี้กำลังทำหน้าที่ดูแลเธออย่างละเอียดอ่อนที่สุด

“สบายตัวไหม” คอสโม่พึมพำขณะลูบไล้ฟองสบู่ออกจากแผ่นหลังของเธอ

“ทราย... รู้สึกเหมือน... ได้หายใจอีกครั้ง” เธอสารภาพ

คอสโม่ดึงเธอมากอดไว้จากด้านหลังอย่างแนบแน่นในอ่างอาบน้ำ เขาก้มลงจูบที่ไหล่ของเธอแผ่วเบา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยการตัดสินใจเด็ดขาด

“ทราย... ต่อจากนี้ ทรายคือภรรยาของพี่”

เอื้องทรายชะงัก เธอรีบหันมาสบตาเขาด้วยความตกใจ ดวงตาของเธอเบิกกว้าง “ภรรยา? พี่คอสโม่คะ...มันจะไม่เร็วไปเหรอคะ”

คอสโม่จับใบหน้าเธอไว้มั่น ดวงตาของเขากลับมาจริงจังอีกครั้ง แต่แฝงไว้ด้วยความห่วงใยอย่างแท้จริง

“ไม่เร็วไปหรอกทราย ช้าไปด้วยซ้ำ” เขาตอบหนักแน่น “สิบปีที่ผ่านมา พี่จมอยู่กับอดีตจนไม่รู้จักปล่อยวาง และที่สำคัญ... พี่รู้ดีว่าคนที่พยายามฆ่าครอบครัวพี่เมื่อสิบปีก่อน ยังคงเคลื่อนไหวอยู่ คนพวกนั้นต้องการฮุบทุกอย่างของเอร์นานเดซ รวมไปถึงโรงแรมนี้ และมันก็เป็นต้นเหตุให้พ่อทรายกับลิลลี่ตาย”

เขาบีบมือเธอเบา ๆ “ถ้าทรายเป็นของพี่ เป็น ภรรยา ของพี่อย่างถูกต้องตามกฎหมายและพฤตินัย ไม่มีใครกล้าแตะต้องทรายได้แน่ๆ เพราะการทำร้ายทราย... เท่ากับการประกาศสงครามกับตระกูลเอร์นานเดซอย่างเต็มรูปแบบ”

คำพูดนั้นทำให้ความกังวลของเอื้องทรายถูกแทนที่ด้วยความอบอุ่นและความเชื่อมั่นในตัวเขา เธอพยักหน้ารับอย่างช้า ๆ

“ค่ะ... ทรายจะเป็นภรรยาของพี่”

หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย ทั้งคู่ก็นั่งรับประทานอาหารเช้าที่ถูกจัดเตรียมมาอย่างหรูหราที่ระเบียงห้องชุด เสียงพูดคุยเบา ๆ เต็มไปด้วยความผ่อนคลายที่หายไปนานหลายปี

เอื้องทรายมองนาฬิกาข้อมือ แล้วหันไปเตือนเขา

“พี่คอสโม่คะ วันนี้พี่มีนัดคุยงานสำคัญไม่ใช่เหรอคะ” เธอยื่นแฟ้มสีเข้มที่เธอเตรียมไว้ให้เขา “ประมาณเก้าโมงเช้าอย่าลืมเข้าประชุมด้วยนะคะ”

มาเฟียหนุ่มรับแฟ้มมาดู แต่สายตายังคงจ้องมองเธอ “ประชุมครั้งนี้อาจไม่ใช่แค่เรื่องธุรกิจ แต่มีเรื่องความเป็นความตายปะปนอยู่ด้วย”

“หมายถึง?” ทรายถามอย่างระมัดระวัง

ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นจากถ้วยกาแฟ ก่อนจะวางแก้วเครื่องดื่มลง พลางยื่นมือมาลูบไล้ผิวแก้มเธออย่างหวงแหน “จำคนที่ตัดสายเบรกในคืนนั้นได้ไหม ทราย” เขาถาม “เขาคือคนที่ต้องการให้พ่อของพี่ น้องสาวพี่ และ... พ่อของทรายบตายทั้งหมด เพื่อให้เขาสามารถฮุบกิจการโรงแรมและการลงทุนในลาสเวกัสนี้ได้”

“แล้วใครคือคนคนนั้นคะ”

“วรัท” คอสโม่เอ่ยชื่อออกมาอย่างเชือดเฉือน “นาย วรัท อิทธิกุล อดีตหุ้นส่วนที่หวังจะให้ตระกูลพี่ล่มสลาย วันนี้เขาจะมาที่นี่เพื่อประชุมคณะกรรมการบริหารชุดเก่า โดยเชื่อว่าเขาจะได้ควบคุมกิจการของแอสทรีอาอย่างสมบูรณ์ โดยไม่รู้ว่าโรงแรมนี้. ..กลายเป็นของคนอื่นไปแล้ว”

คอสโม่ยิ้มเหี้ยม พลางจิบกาแฟ

“ของคนอื่น อะไรกันคะ พี่คอสโม่ไม่ได้เทคโอเวอร์แอสทรีอาไปเหรอคะ” 

“เอาไว้พี่จะบอกทรายอีกทีนะ พี่ว่าตอนนี้กินเพิ่มพลังงานก่อนดีกว่า” สิ้นประโยคเขาก็หั่นแพนเค้กราดน้ำผึ้ง แล้วใช้ส้อมจิ้มจากนั้นก็ยัดใส่ปากเธอจนแก้มพองเป็นปลาทอง 

หลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จสิ้น คอสโม่ไม่รอช้า เขาพาเอื้องทรายเข้าไปในห้องแต่งตัวขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยชุดหรูหราที่ถูกจัดเตรียมไว้ล่วงหน้า เขาเลือกชุดเดรสยาวผ้าไหมสีเทาเข้มแบบคอปก ที่มิดชิดกว่าชุดเมื่อวานนี้มาก ชุดนี้เน้นย้ำถึงภาพลักษณ์ของผู้หญิงที่สง่างามและมีระดับ แต่ยังคงความเรียบร้อยอย่างไม่เปิดเผย

ระหว่างที่เอื้องทรายกำลังแต่งตัว คอสโม่ก็จัดการเรื่องสำคัญบางอย่างผ่านโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงเย็นชา ก่อนจะเข้ามายืนรอเธออยู่หน้ากระจก

เมื่อทรายเดินออกมา เขากวาดสายตามองเธอตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าด้วยความพึงพอใจ

“สวยมาก... ภรรยาของพี่” เขาเอ่ยชมอย่างจริงใจ เอื้องทรายหน้าแดงก่ำ เธอพยายามซ่อนความรู้สึกเขินอายไว้ภายใต้ท่าทางที่เป็นมืออาชีพ 

“ขอบคุณค่ะ พี่คอสโม่”

ก่อนออกจากห้อง เขายื่นมือมาจับฝ่ามือของเธอไว้แน่น เขากระชับมือเธอไว้ตลอดทางที่เดินออกจากห้องชุดส่วนตัว และตลอดการเดินทางด้วยลิฟต์ส่วนตัวที่นำไปสู่ชั้นประชุม สายตาของเขาไม่ได้ละไปจากเธอเลยแม้แต่วินาทีเดียว ราวกับว่าเขาต้องการประกาศให้โลกรู้ว่าผู้หญิงคนนี้คือทรัพย์สมบัติที่มีค่าที่สุดของเขา

*************

สถานที่นัดหมายวันนี้คือ เลานจ์หรูที่ถูกจองไว้สำหรับคณะกรรมการบริหารของ The Astraea Palace โดยเฉพาะ วรัท อิทธิกุล นั่งรออยู่ก่อนแล้วที่โต๊ะกลางห้อง ด้วยรอยยิ้มที่มั่นใจเกินเหตุ เขาแต่งกายด้วยชุดสูทสั่งตัดราคาแพง แต่ทว่ารังสีอำนาจที่แผ่ออกมานั้นไม่อาจเทียบกับคอสโม่ได้เลย

ทันทีที่คอสโม่และเอื้องทรายก้าวเข้าสู่ห้อง วรัทก็เลิกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจระคนไม่พอใจ ที่เห็นทายาทของเอร์นานเดซพาใครบางคนที่ไม่ใช่ผู้บริหารระดับสูงเข้ามาในวงประชุมสำคัญนี้

คอสโม่ไม่สนใจปฏิกิริยาของอีกฝ่าย เขาเดินนำไปที่โต๊ะ และกระชับฝ่ามือของเอื้องทรายแน่นยิ่งขึ้น ก่อนจะฉุดรั้งให้เธอนั่งลงบนเก้าอี้ข้างกายเขาในตำแหน่งที่เรียกได้ว่าแทบจะแนบชิดกัน

วรัทมองหญิงสาวข้างกายคอสโม่อย่างพิจารณา เมื่อเห็นใบหน้าของเธอชัดเจน รอยยิ้มของเขาก็หายไปทันที

“ว้าว... ไม่คิดว่าจะได้เจอเธอนะ เอื้องทราย” วรัทกล่าวทักทายด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยียบและเต็มไปด้วยการหยั่งเชิง “นึกว่าไปตายที่ไหนแล้วเสียอีก... ตั้งแต่พ่อเธอตาย”