EP 2 เพื่อนที่น่ารัก

หลังจากเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้วภาคินก็พาทิวาลงมาหาอะไรง่าย ทานกันที่ร้านประจำของเขา ที่อยู่ไม่ไกลจากคอนโดของพวกเขามากนัก ร้านนี้เป็นร้านอาหารตามสั่งทั่วไป ที่มีเมนูหลากหลายให้ทุกคนได้เลือก อีกทั้งรสชาติยังอร่อย ได้เยอะราคาไม่แพง จึงทำให้นักศึกษาหรือคนทั่วไปมาทานที่ร้านนี้ค่อนข้างมาก

“มึงจะแดกอะไร เดี๋ยวกูจะได้สั่งทีเดียว”ภาคินเอ่ยถามอีกฝ่ายที่เอาแต่นั่งมองบรรยากาศรอบ ๆ ด้วยความตื่นเต้นกับภาพที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

“พี่คินกินอะไร วาก็กินแบบนั้นแหละ”ทิวาตอบอีกฝ่ายออกไปโดยที่ไม่ได้สนใจมองเขาเพราะตัวเขาเองกำลังตื่นเต้นกับบรรยากาศรอบข้างที่ได้เห็น

“เออ!!เอางั้นก็ได้ มึงพูดเองนะว่าจะกินเหมือนกูกินไม่ได้ก็อย่ามาร้องแล้วกัน” พูดจบภาคินก็เขียนเมนูใส่กระดาษก่อนจะนำกระดาษที่เขาเขียนไปส่งให้พนักงานในร้านแล้วก็กลับมานั่งที่เดิม

“ไอ้คิน!!” พีระที่เป็นเพื่อนสนิทของภาคินเอ่ยตะโกนเรียกเพื่อนรักของเขาด้วยความดีใจ ก่อนจะรีบเดินตรงดิ่งมาที่โต๊ะของคนทั้งคู่ แล้วก็รีบนั่งลงข้าง ๆ ภาคินโดยที่อีกฝ่ายไม่ต้องเชิญ

“อ้าว!!!ไอ้พีมึงมาได้ไงวะแล้วนี่มึงมาคนเดียวเหรอ” ภาคินเอ่ยทักทายเพื่อนของเขา

“เออ กูพึ่งกลับมาจากบ้าน เอาของไปเก็บที่ห้อง แล้วก็เกิดหิวขึ้นมา ก็เลยมาหาอะไรแดกนี่แหละ แล้วนี่ใครวะหน้าตาน่ารักชิบหาย เด็กใหม่มึงเหรอไอ้คิน” พีระตอบคำถามของเพื่อนรักก่อนจะเหลือบไปเห็นทิวาที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามจึงเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย

“เด็กใหม่พ่อง!! นี่น้องกูชื่อทิวา จะมาเรียนคณะบริหารที่มหาลัยเดียวกับพวกเรา กูพึ่งไปรับมาวันนี้ ”ไอ้วานี่ไอ้พีเพื่อนกูที่คณะ ภาคินด่าเพื่อนรักของเขาก่อนจะแนะนำคนทั้งคู่ให้รู้จักกัน

“สวัสดีครับพี่พี” ทิวายกมือไหว้อีกฝ่ายพร้อมกับส่งยิ้มสดใสไปให้

“สวัสดีครับน้องวา ไม่น่าเชื่อนะครับว่าคนน่ารัก ๆ อย่างน้องวา จะเป็นน้องชายคนอย่างไอ้คินได้ ถ้าน้องวาอยากให้พี่พีช่วยอะไรบอกได้เลยนะครับ พี่พีสุดหล่อคนนี้ยินดีให้บริการครับ” พีระส่งยิ้มหวานให้ทิวา ก่อนจะพูดกับอีกฝ่ายด้วยท่าทีเป็นกันเองจนน่าหมั่นไส้

“อย่ามาหน้าหม้อใส่น้องกูไอ้เหี้ยพี จะมาแดกข้าวก็แดกไป นี่น้องกูห้ามจีบ” ภาคินบอกกับเพื่อนเขาด้วยความหงุดหงิด โดยที่เขาเองก็ไม่ทราบสาเหตุว่าเขาหงุดหงิดเพราะอะไร

“เอ้า!! ไอ้นี่ น้องมึงแล้วไง น้องมึงก็เหมือนน้องกู กูไม่ได้จะจีบน้องมึงสักหน่อยวันนี้ แต่วันหลังก็ไม่แน่” พีระยังคงพูดจายียวนกวนประสาทเพื่อนรักของเขาต่อ

“จีบตีนกูไหมหล่ะ ไอ้เหี้ยนี่ ข้าวมาแล้วรีบแดกเลย ก่อนที่จะได้แดกตีนกู” ภาคินบอกกับเพื่อนของเขาก่อนที่จะยกจานข้าวที่พนักงานเพิ่งจะนามมาเสิร์ฟย้ายฝั่งไปนั่งข้างทิวาที่ได้แต่นั่งมองทั้งคู่คุยกันพร้อมกับนั่งงงอยู่

“ไอ้สัส!! หวงชิบหาย” พีระบ่นเพื่อนของเขาพร้อมกับก้มหน้าก้มตาทานอาหารที่พนักงาน นำมาเสิร์ฟและยิ้มออกมาเบา ๆเมื่อเห็นอาการของเพื่อนรักของเขา เพราะเท่าที่เขาจำได้ตั้งแต่เขากับภาคินรู้จักกันมา เขาไม่เคยเห็นเพื่อนของเขามีอาการหึงหวงใครออกหน้าออกมาแบบนี้มาก่อน เด็กหน้าหวานคนนี้ต้องมีอะไรพิเศษแน่ ๆ เพราะเท่าที่เขารู้มา ภาคินเป็นลูกชายคนเดียว ไม่มีพี่น้อง แต่คนนี้ภาคินกลับแนะนำว่าเป็นน้องมิหนำซ้ำยังหวงอีกฝ่ายออกหน้าออกตาขนาดนี้อีกต่างหาก มันต้องมีอะไรในกอไผ่แน่ ๆ เขาคิดอย่างนั้น

วันนี้ยังไม่ถึงวันเปิดเทอม ภาคินจึงพาทิวา มาที่มาหาวิทยาลัย เพื่อจะได้ศึกษาเส้นทางและจะได้คุ้นชินกับสถานที่นี่ เมื่อถึงวันเปิดเทอมจะได้ไม่งง และไปไหนมาไหนได้สะดวกซึ่งหลังจากศึกษาเส้นทางเรียบร้อยแล้ว เขาก็จะพาไปซื้อของใช้ส่วนตัวที่ทิวาจำเป็นต้องใช้ และแน่นอนว่า หนึ่งในนั้นก็คงจะต้องเป็นเสื้อผ้าที่ไว้ใส่ออกไปไหนมาไหน เพราะจากที่เขาดู เสื้อผ้าของทิวาส่วนใหญ่มีแต่กางเกงขาสั้นเกือบจะทุกตัว ซึ่งเขาคงไม่มีวันยอมให้ทิวาได้มีโอกาสใส่อีกแน่นอน

“อันนี้เป็นตึกคณะบริหาร ที่มึงต้องมาเรียนนะ” เมื่อภาคินขับรถพาทิวามาถึงเขาก็อธิบาย รายละเอียดต่าง ๆของตึกตึกนี้ ให้อีกฝ่ายฟัง อย่างละเอียด โดยที่ทิวาเองก็ตั้งใจฟังที่ภาคินอธิบายและพยายามเก็บรายละเอียดทุกอย่าง

หลังจากอธิบายเกี่ยวกับคณะบริหารแล้ว ภาคินก็ขับรถพาคนทิวามาอีกที่ที่หนึ่งนั่นคือคณะวิศวกรรมศาสตร์ คณะที่เขากำลังเรียนอยู่นั่นเอง

“นี่คณะวิศวะ คณะที่ที่กูเรียนอยู่ ส่วนนั่นลานเกียร์ ส่วนอีกมุมทางด้านนู้นสนามบาสที่กูซ้อม” ภาคินอธิบายพร้อมกับชี้ให้ทิวา มองตามจุดต่าง ๆที่เขาบอก

“เรียนวิศวะ เป็นนักกีฬามหาวิทยาลัย ครบสูตรเลยนะ แบบนี้คงเป็นหนุ่มฮอต มีเอฟซีเพียบเลยสิ” ทิวาพูดออกมาอย่าหมั่นไส้ผู้ชายที่ยืนข้าง ๆ

“อย่ามากวนตีนกู

ไปทางนู้นต่อ”พูดจบภาคินก็ดึงมือทิวาเดินดูนั่นดูนี่รอบ ๆบริเวณในมหาวิทยาลัย ในจุดอื่น ๆต่อ ทิวาเองก็เดินมองนั่นมองนี่อย่างตื่นตาด้วยความตื่นเต้นที่ได้เห็นอะไรใหม่ ๆเยอะแยะไปหมด

ภาคินพาทิวาดูนั่นดูนี่ในมหาวิทยาลัยไปเรื่อยสักพัก พีระและนทีเพื่อนสนิทของเขาอีกคนที่มาทำธุระที่มหาวิทยาลัยเมื่อเห็นว่าภาคินอยู่แถวนั้นก็เดินตรงดิ่งมาหาพวกเขาทั้งคู่ทันที

“สวัสดีครับน้องวา มาศึกษาสถานที่ ก่อนจะมาเรียนเหรอครับ” พีระรีบทำหน้ายิ้มแป้นแล้นพร้อมกับยิ้มทะเล้นให้กับทิวาทันทีที่เขาเดินเข้ามาถึง

“ไอ้สัส!!มาถึงก็หน้าหม้อใส่น้องกูเลยนะมึงไอ้พี” ภาคินรีบแขวะเพื่อนรักของเขาด้วยความหมั่นไส้ เพราะเขาเองยังยืนอยู่ด้วยแท้ ๆ กลับทำหน้าหม้อใส่ทิวาอย่างหมั่นไส้

“น้องวาเหรอ ใครวะไอ้คิน น้องหน้าตาน่ารักที่ชื่อน้องวาคือใคร เด็กใหม่มึงเหรอ”นทีที่เดินมาพร้อมกับพีระเอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัย

“ไอ้สัส!! ปากหมาเหมือนไอ้พีเป๊ะ นี่น้องกู จะมาเรียนที่นี่คณะบริหารปี 1กูเพิ่งไปรับมา” ภาคินบอกกับเพื่อนรักของเขา

“น้องมึงเหรอ กูไม่เชื่อมึงหรอก กูไม่เชื่อว่าคนน่ารัก ๆ อย่างน้องวาจะเป็นน้องมึง มึงบอกกูมาซะดี ๆ ว่าน้องวาเป็นอะไรกับมึง ต้องเป็นเด็กมึงแน่ ๆ แล้วมาตอแหลว่าเป็นน้องมึงหลอกพวกกูใช่ไหม” นทีบอกกับภาคินอย่างจับผิด พร้อมกับกอดคอกระซิบถามที่ข้างหูเพื่อนรักของเขา

“น้องกูจริง ๆ แต่เป็นน้องข้างบ้าน ไม่ใช่น้องแท้ ๆ” ภาคินรีบอธิบายกับเพื่อนเขาทั้งสองคน ก่อนที่จะโดนเข้าใจผิดไปมากกว่านี้

“น่านไงก็ว่าแล้ว ว่าน้องวาต้องไม่ใช่น้องมึงแน่ ๆ ไม่อย่างนั้นมึงไม่หวงก้างกูขนาดนี้หรอก” พีระรีบแซะเพื่อนของเขาอย่างรู้ทัน

“ไอ้สัส!!มึงคิดอะไรของมึงเนี่ย กูแค่ไม่อยากให้น้องกูมีแฟนเป็นคนอย่างพวกมึงไง”ภาคินอธิบายให้เพื่อนของเขาฟัง

ทิวาก็เอาแต่มองหน้าภาคินกับเพื่อนทั้ง2คนของเขาที่เถียงกันไปกันมาพร้อมกับยิ้มออกมา ที่เห็นพวกเขาทั้งสามคนเถียงกันไปด่ากันมาแม้จะพูดจาหยาบคายใส่กันบ้างแต่กลับไม่โกรธกันเลย เขาเองก็อยากจะมีเพื่อนแบบนี้บ้าง เพราะจริง ๆแล้วเขาก็มีเพื่อนที่สนิทกันที่ตอนม.ปลาย แต่เมื่อเขาต้องเปลี่ยนที่เรียนเขาก็คงต้องหาเพื่อนใหม่และสังคมใหม่และหวังว่าเขาคงจะได้เจอเหมือนที่ดีเหมือนที่ภาคินได้เจอ

**************************************************************************************************************