เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 4.
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-21 20:58:14ตอนที่ 4.
“ไม่ได้หรอกค่ะ ฟ้าต้องเอาไปอย่างน้อยๆ เกือบๆ สิบใบนั้นแหละ ใบแรกก็ชุดนอน ใบที่สองก็ชุดชั้นใน ใบที่สามก็ชุดไพรเวท ใบที่สี่ก็ชุดเที่ยวกลางคืน ใบที่ห้าก็ชุดเที่ยวกลางวัน ใบที่หกก็เครื่องสำอางตอนเช้า ใบที่เจ็ดก็เครื่องสำอางตอนเย็น ใบที่แปดก็...”
“พอเถอะฟ้า พ่อฟังแล้วปวดหัว”
“ยังไม่ครบเลยนะคะคุณพ่อ ใบที่แปดนี่คือครีมกันแดด”
ปฐพีปวดหัวมากกับสิ่งที่ลูกสาวพรรณาออกมาจึงรีบห้ามกลางคัน
“ตามใจฟ้าเถอะจะเอาไปกี่ใบก็ตามใจ เดี๋ยวพ่อจะเกณท์คนใช้มาช่วยจัดกระเป๋าก็แล้วกัน เพราะถึงยังไงซะฟ้าก็ต้องออกเดินทางวันพรุ่งนี้”
หญิงสาวทำหน้าย่น แต่ก็ไม่อยากจะขัดใจบิดานัก เพราะรู้ดีว่าท่านทำไปเพราะห่วงใยหล่อน
“ก็ได้ค่ะ งั้นขอคนใช้สักสิบคนนะคะ”
ปฐพีถอนใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย แต่ก็จำต้องพยักหน้ารับตามในความต้องการของบุตรสาว
“อืม เดี๋ยวพ่อเกณฑ์คนใช้มาให้หมดบ้านเลยดีไหม”
“ดีค่ะ”
หล่อนยิ้มกว้าง และกอดท่านแน่นขึ้น
“ขอบคุณคุณพ่อมากค่ะ”
“อืม งั้นพ่อไปเรียกคนใช้ก่อนนะ”
“ค่ะ”
พ่อของหล่อนเดินออกไปแล้ว ในขณะที่หล่อนยังคงนั่งนิ่งอยู่บนเตียงเช่นเดิม
“ภูเรือเหรอ... คิดว่าไปเที่ยวก็แล้วกันเนอะ ฟ้าลดา”
หล่อนบอกตัวเอง และระบายยิ้มออกมา เมื่อมโนว่าสถานที่ที่กำลังจะไปมันคือสวรรค์ของคุณหนูไฮโซอย่างเช่นตัวเอง
รถตู้สองคันวิ่งเข้ามาภายในอาณาเขตของไร่องุ่นที่มีชื่อว่า ‘ภูพนา’ ฟ้าลดาที่นั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ภายในรถและไม่ได้สนใจสิ่งรอบๆ ตัวเลยอุทานออกมาอย่างโมโหที่รถตู้คันที่นั่งอยู่กระเด้งกระดอนหลายครั้งติด
“นี่ขับรถให้ดีหน่อยไม่ได้หรือไง ฉันกำลังโพสเฟสอยู่นะ กดผิดกดถูกหมดแล้วเนี่ย”
“เอ่อ ขอโทษครับคุณหนู พอดีทางเข้าไร่องุ่นไม่ค่อยดีเท่าไหร่ มันหลุมเยอะน่ะครับ”
“ก็ค่อยๆ หย่อนสิ นิ้วฉันจิ้มตัวหนังสือพลาดหมดแล้วเนี่ย”
“ครับ... ครับคุณหนู”
หญิงสาวถอนใจแรงๆ อย่างหงุดหงิด ก่อนจะก้มหน้าก้มหน้าเล่นเฟสใหม่ ในขณะที่รถตู้วิ่งคลานยังกับเต่าท้องแก่ไม่มีผิด
เกือบยี่สิบนาทีกว่ารถตู้จะแล่นมาจอดที่หน้าบ้านไม้สองชั้นหลังใหญ่
“ถึงแล้วครับคุณหนู”
คนที่นั่งเลื่อนนิ้วบนหน้าจอโทรศัพท์อยู่เงยขึ้น และมองออกไปนอกกระจก
“ที่นี่น่ะเหรอบ้านเพื่อนคุณพ่อน่ะ”
“ใช่ครับ”
“ยี้ ทำไมหลังเล็กจัง”
หล่อนพูดอย่างดูถูก ก่อนจะนั่งรอให้คนขับรถมาเปิดประตูรถให้
“เชิญครับคุณหนู”
หล่อนมองพื้นดินที่กำลังจะก้าวเท้าลงไปอย่างขยะแขยง
“ทำไมไม่ปูกระเบื้องนะ ดูสิสกปรกไปหมด แค่คอนกรีตก็ยังดี”
“บ้านไร่แบบนี้ไม่นิยมปูกระเบื้องแบบในกรุงเทพฯ หรอกครับคุณหนู”
“นั่นสิ ทำไมที่นี่ดูกันด๊าร กันดารแบบนี้”
ในที่สุดก็ต้องก้าวลงไปจากรถ
“แล้วนี่ฉันจะทนอยู่ได้กี่วันกัน”
คนขับรถได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ และยืนรอเมื่อมีผู้หญิงวัยกลางคนเดินออกมาหา
“คุณหนูฟ้าลดาใช่ไหมคะ”
ฟ้าลดามองผู้หญิงตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่ง
“ใช่ เธอช่วยไปตามเจ้าของที่นี่ให้มาต้อนรับฉันหน่อยสิ”
“คุณหนูครับ นี่แหละครับเจ้าของไร่องุ่นภูพนา”
คนขับรถกระซิบบอกหล่อน
“ห๊ะ เจ้าของไร่เหรอ”
หล่อนแทบไม่เชื่อหู ขณะหันกลับไปมองผู้หญิงตรงหน้าอีกครั้ง ก่อนจะพูดออกมาอย่างไร้สมอง
“แต่งตัวบ้านนอกมาก ฉันก็นึกว่าคนงานเสียอีก”
ผู้หญิงตรงหน้าหล่อนระบายยิ้มน้อยๆ มองหญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่ถือสาหาความ
“ป้าชอบแต่งตัวแบบนี้แหละจ้ะ มันสบายดี”
“เอาเป็นว่าฟ้ามาอยู่ที่นี่ ฟ้าจะสอนวิธีการแต่งตัวให้สมกับฐานะให้กับป้าดีไหมคะ”
คู่สนทนาของหล่อนยิ้มน้อยๆ ก่อนจะหันไปกล่าวทักทายกับคนขับรถ
“ไม่ได้เจอตั้งนาน สบายดีนะคุณชิด”
“สบายดีครับคุณอังกาบ”
หล่อนมองสองคนคุยกัน ก่อนจะถามขึ้น
“ป้ารู้จักลุงชิดด้วยเหรอคะ”
“รู้จักสิจ๊ะ คุณปฐพีมาที่นี่บ่อยๆ คุณชิดก็เป็นคนขับรถมาให้ตลอด”
“อ๋อ”
หล่อนพยักหน้ารับน้อยๆ ขณะหมุนตัวมองไปรอบๆ บ้าน
“ที่นี่สวยนะคะ แต่เล็กไปหน่อย”
“สำหรับป้าไม่เล็กเลยค่ะ ทำความสะอาดทีหนึ่งเหนื่อยแทบขาดใจตาย”
“อ้าว ไม่มีคนรับใช้เหรอคะ”
อังกาบส่ายหน้าน้อยๆ
“ไม่มีหรอกจ้ะหนูฟ้า ทุกคนที่นี่ต้องช่วยเหลือตัวเองน่ะ”
‘ดีนะที่หล่อนพาแววมาด้วย’
หญิงสาวกระหยิ่มยิ้มย่องในอก
“แล้วนี่จัดห้องให้ฟ้าหรือยังคะ”
“เรียบร้อยแล้วล่ะจ้ะ หนูฟ้าเอาของขึ้นไปเก็บได้เลย”
อังกาบตอบหล่อนด้วยน้ำเสียงเป็นมิตรเช่นเคย ก่อนจะเอ่ยถามต่อ
“ว่าแต่รถตู้อีกคันมีใครนั่งมาเหรอจ๊ะ”
ฟ้าลดาหันไปมองรถตู้คันที่สองที่จอดอยู่ถัดออกไป ก่อนจะตอบออกมาด้วยความภาคภูมิใจเป็นที่สุด
“ไม่มีใครนั่งมาหรอกค่ะ”
“อ้าวแล้ววิ่งตามกันมาให้เปลื้องน้ำมันทำไมล่ะจ๊ะ”
“ของฟ้าอยู่เต็มรถตู้คันนั้นต่างหากล่ะคะ”
“ของ?”
อังกาบเลิกคิ้วแปลกใจ ในขณะที่ฟ้าลดาอมยิ้มอย่างมีความสุข
“ของใช้ส่วนตัวเล็กๆ น้อยๆ ของฟ้าน่ะค่ะ แวว ไปขนลงมาเถอะ”
อังกาบยืนมองสาวใช้และคนขับรถของฟ้าลดาหิ้วกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ลงจากรถตู้ลูกแล้วลูกเล่าจนละลานตาไปหมด
“หมดแล้วใช่ไหมจ๊ะหนูฟ้า”
อังกาบเอ่ยถามเมื่อกระเป๋าเดินทางใบที่สี่ออกมาจากรถตู้แล้ว
ฟ้าลดาหันมายิ้มให้กับอังกาบ
“ยังค่ะ เหลืออีกสี่ห้าใบ”
“ห๊ะ...?”
“ทำไมคุณป้าจะต้องทำหน้าตกใจด้วยล่ะคะ นี่ยังน้อยไปด้วยนะคะ ปกติตอนที่ฟ้าไปเที่ยวต่างประเทศ ฟ้าขนไปมากกว่านี้อีกค่ะ”
บทล่าสุด
ไร่รักกับดักวิวาห์ ตอนที่ 57. ตอนอวสาน
ตอนที่ 57. ตอนอวสาน“ใครจะกล้าไปสารภาพรักกับคุณหนูขาวีนอย่างคุณกันล่ะ มีหวังถูกหัวเราะเยาะตายกันพอดี”หล่อนกับเขาสบตากัน และหล่อนก็ได้เห็นประกายความรักจากดวงตมคมกริบของเขาชัดเจน หัวใจของหล่อนฟูฟ่อง แต่ก็ยังอดสงสัยไม่ได้“ถ้าฉันนิสัยไม่ดีขนาดนั้น ก็อย่ามายุ่งสิ ปล่อยฉันไปตามทางของฉัน”“ใครจะปล่อยเมียตัวเองไปได้ล่ะ ไม่มีวันเสียล่ะ ผมรักของผม”“แต่ฉันนิสัยไม่ดีนะ แถมยังชอบใส่จีสตริงด้วย”เขาหัวเราะร่วน ก้มลงจูบแก้มนวลอย่างแสนรัก“ใส่เฉพาะในห้องนอน ตอนอยู่กับผมบนเตียงน่ะไม่ว่าหรอก แต่ห้ามใส่ไปเดินอวดผู้ชายคนอื่น เพราะผมหึงคุณมาก เข้าใจไหม”หล่อนยังคงมึนงง และไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน“นาย... ไม่ได้โกหกฉันใช่ไหม เรื่อง... ที่บอกว่ารักฉันน่ะ”ศีรษะทุยส่ายน้อยๆ ก่อนจะระบายยิ้มหวานฉ่ำให้กับหล่อน“เรื่องแบบนี้ใครเขาเอามาล้อเล่นหรือโกหกกันล่ะ ผมรักคุณจนแทบจะล้นออกมาจากอกอยู่แล้ว รักทั้งๆ ที่คิดเสมอว่าคุณเป็นผู้หญิงรักสนุก”“อีตาบ้า ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นสักหน่อย”“ผมรู้ก็ตอนที่ได้เข้าไปในตัวของคุณแล้วนั่นแหละ” เขาอมยิ้ม มองลึกเข้ามาในดวงตาคู่งามของหล่อน “ผมรักคุณนะฟ้าลดา ยิ่งได้กอด ได้จูบ ผมก็ยิ
ไร่รักกับดักวิวาห์ ตอนที่ 56.
ตอนที่ 56.“ผมจะแต่งงานกับฟ้าครับ ผมรักเธอ”ปฐพีระบายยิ้มโล่งอกออกมา“พูดแบบนี้ พูดเสียงดังๆ เลยนะ เวลาอยู่ต่อหน้ายายฟ้าน่ะ”“แต่ผม... ไม่รู้เลยครับว่าเธอไปอยู่ที่ไหนตอนนี้”ปฐพีหัวเราะร่วน “โอ๊ย... การตามหาตัวยายฟ้าน่ะไม่ยากหรอก”“คุณลุงหมายความว่ายังไงครับ”“เดี๋ยวดูจากข้อมูลการใช้บัตรเครดิตก็รู้แล้วล่ะพ่อเอกว่ายายฟ้าไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหน”เอกกวีได้ฟังคำพูดของปฐพีก็ระบายยิ้มออกมาอย่างโล่งอก“คุณหนูขา... เราจะไปช็อปปิ้งกันอีกแล้วเหรอคะ”แววที่เดินตามฟ้าลดาเข้ามาในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งในจังหวัดภาคตะวันออกเอ่ยถามด้วยความวิตกกังวล“ใช่ ฉันเครียด ช็อปปิ้งแล้วมันทำให้รู้สึกดีขึ้น”“แต่ที่ห้องพักของเรามันแทบจะไม่มีที่เดินแล้วนะคะคุณหนู มีแต่ของที่ซื้อไว้เต็มห้องไปหมดเลย”“งั้นฉันจะซื้อวันนี้อีกวัน พรุ่งนี้จะไม่ซื้ออะไรแล้ว โอเคไหมแวว”“ค่ะคุณหนู”ฟ้าลดาเดินตรงหน้าไปในร้านเสื้อผ้ายี่ห้อดัง หยิบทุกชุดที่อยู่ตรงหน้าส่งให้แววถือ จนแววต้องรีบเตือนสติเพราะเกรงว่าคุณหนูของตัวเองจะไม่มีมือหิ้วกลับห้อง“คุณหนูขา พอเถอะค่ะ นี่ก็สิบกว่าชุดแล้วนะคะ”“ก็ได้”ฟ้าลดาแขวนชุดเดรสสีดำคืนที่เดิม ก่อนจะหันมาห
ไร่รักกับดักวิวาห์ ตอนที่ 55.
ตอนที่ 55.“ก็คุณหนูฟ้าลดาคนสวยไงครับ”“บ้า ฉันจะไปงอนนายทำไมกันล่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย อ๊ะ... อื้อ... อย่าขยับแบบนี้สิ คนบ้า อื้อ... อ๊า... อา...”หล่อนครวญครางเลยทีเดียวเมื่อคนที่นอนทับนิ่งๆ อยู่เคลื่อนไหวสะโพกเป็นวงกลม คลึงเค้นจนหล่อนเสียวสะท้าน“ก็ผมอยากจะยืนยันไงครับว่าเราสองคนเป็นอะไรกันแค่ไหน”หล่อนแก้มแดงก่ำ และก็อดตัดพ้อไปอย่างน้อยใจไม่ได้“ก็แค่เซ็กซ์เท่านั้นแหละ”“ถึงจะเป็นแค่เซ็กซ์ แต่มันก็ทำให้เราสองคนได้ใช้ชีวิตร่วมกัน ผมว่าชีวีตคู่หากไม่มีเซ็กซ์เป็นส่วนประกอบก็คงจะจืดชืดมากเลยทีเดียว”“ไอ้คนบ้ากาม”“ผมบ้าคุณต่างหาก เมียจ๋า...”“นี่อย่ามาพูดแบบนี้นะ ออกไปจากตัวฉันเลย”“อย่าไล่ผัวสิครับ” เขาพูดเสียงอ่อนเสียงหวานและระดมพรมจูบหล่อนทั้งใบหน้า มือใหญ่ก็บีบเค้นเต้าอวบตลอดเวลา“นายรักฉันหรือเปล่า”ในที่สุดหล่อนก็ตัดสินใจถามออกมา และจ้องหน้าเขาอย่างรอคอยคำตอบเอกกวีระบายยิ้มอ่อนโยน มองลึกเข้าไปในดวงตาคู่งามของภรรยาคนสวย“ผมจะพิสูจน์ให้คุณดู ฟ้าลดา”แล้วเขาก็ก้มลงมาบดขยี้ปากอิ่มของหล่อน ปลุกเร้าให้หล่อนร้อนผ่าวและร้อนฉ่าพรักพร้อมต่อเกมสวาทของเขาอีกครั้งหล่อนอยากฟังคำตอบ
ไร่รักกับดักวิวาห์ ตอนที่ 54.
ตอนที่ 54. ฝ่ามือกางออกเค้นคลึงจนยอดถันแข็งชันเป็นไต นิ้วยาวถูไถจนเม็ดทรวงเคร่งครัด ก่อนจะส่งเข้าไปในอุ้งปาก ดูดอมมันอย่างเอร็ดลิ้น ทั้งกัดทั้งดูดทั้งเลียจนสาวน้อยกรีดร้องทรมานร่างอวบอัดส่ายระริก ดิ้นพล่านด้วยความเสียวกระสัน หยาดน้ำสวาทไหลซึมออกมาจนกลีบสาวเปียกชุ่ม ความร้อนฉ่าอัดแน่นอยู่เต็มซอกขา“อ๊า... อา... อ๊า...”หล่อนกรีดร้องด้วยความเสียวซ่านทรมาน ยิ่งยามที่เขาดูดเม็ดทรวงแรงๆ ตามด้วยการขบกัดด้วยแล้ว หล่อนก็ยิ่งแสนรัญจวน ร่างสาวลอยสูงขึ้นทุกขณะ“อ๊า... อา... เอก... เอกขา...”เขาคลายยอดถันออกจากปาก เลื่อนหน้าต่ำลงไปยังหน้าท้อง สองมือเลื่อนนำหน้าลงไปกระชากต้นขาอวบให้แยกกว้างออกจากกัน ซึ่งก็เป็นจังหวะเดียวกันที่ใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำลดต่ำลงไปอยู่ที่เนินสวาทพอดิบพอดีเสียงคำรามด้วยความพึงพอใจจากปากหยักสวยดังขึ้นไม่หยุด นิ้วยาวค่อยๆ แยกแย้มกลีบนางออก ดวงตาคมกริบจับจ้องมองสีสันความงดงามนั้นด้วยความตื่นตะลึง เขารู้สึกพรึงเพริดทุกครั้งที่ได้จับจ้องกับความอูมอวบของฟ้าลดา“สีสวยเหลือเกินฟ้าจ๋า...”หล่อนจิกเล็บลงกับศีรษะของเขา และกรีดร้องไม่หยุด เมื่อกลีบสาวถูกโจมตีด้วยปากด้วยลิ้น และนิ้วมื
ไร่รักกับดักวิวาห์ ตอนที่ 53.
ตอนที่ 53.“ไปเถอะแวว ฉันรับรองด้วยเกียรติของลูกผู้ชายว่าจะไม่ทำร้ายคุณหนูของแววให้ต้องเจ็บปวด ฉันจะพูดดีๆ กับคุณหนูของแววโอเคไหม”“ก็ได้ค่ะ แต่อย่าทำให้คุณหนูร้องไห้นะคะ”“รับรองครับ”แววเดินจากไปแล้ว เขาจึงหันมามองบานประตูไม้ตรงหน้า ยกมือขึ้นค้างอยู่กลางอากาศ ตั้งใจจะเคาะเรียก แต่ก็รู้ดีว่าเจ้าของห้องไม่มีทางยอมเปิดง่ายๆ แน่นอน ดังนั้นการไขกุญแจเข้าไปเลยจึงเป็นวิธีที่ดีที่สุดคนที่นอนกระสับกระส่ายอยู่บนเตียงรีบดีดตัวลุกขึ้นทันที เมื่อเห็นประตูห้องเปิดออกโดยไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้า แต่นั่นยังไม่น่าตกใจเท่ากับคนที่ปรากฏตัวขึ้นหลังบานประตูไม้“นาย...”หล่อนช็อกค้าง ตาเบิกกว้าง ปากเผยอจนน้ำลายไหลย้อยออกมาคนตัวโตระบายยิ้มอ่อนๆ ก้าวข้ามธรณีประตูเข้ามาหา และดึงประตูให้ปิดสนิทลง พร้อมกับล็อกอย่างแน่นหนา“นี่ผัวนะไม่ใช่ผี ไม่ต้องทำหน้าตกใจแบบนั้นก็ได้ ฟ้าลดา”“นาย... มาได้ยังไง”“ขับรถมาครับ”“แล้ว... เข้ามาทำไม”เขาอมยิ้มน้อยๆ ก้าวเดินเข้ามาหา หญิงสาวตัวแข็งทื่อขยับไม่ได้“ก็เข้ามาหาเมียไงครับ”“ออกไปนะ ใครเป็นเมียนาย”เขามาหยุดยืนที่ขอบเตียง และมองหล่อนทั้งตัว มองด้วยสายตาเป็นเจ้าข้าวเจ้า
ไร่รักกับดักวิวาห์ ตอนที่ 52.
ตอนที่ 52.ฟ้าลดาจำรถของเอกกวีได้ ทันทีที่เห็นมันแล่นเข้ามาจอดที่หน้าคฤหาสน์ของตัวเองเท่านั้น หล่อนก็รีบโกยแน๊บขึ้นห้องนอนและล็อกประตูอย่างแน่นหนาเลยทีเดียว พร้อมกับกำชับแววไว้ ให้บอกว่าหล่อนไม่อยู่ไปบวชชีสามปีนั่นแหละถึงจะกลับมาแววรีบออกมาต้อนรับเอกกวีที่หน้าบ้านตามหน้าที่ ด้วยสีหน้าไม่ค่อยสบายใจนัก เพราะไม่ชอบที่จะโกหกแต่ก็เลี่ยงไม่ได้“สวัสดีค่ะคุณเอก ลมอะไรหอบมาถึงที่นี่คะ”เอกกวียิ้มตอบให้กับแวว“ไม่ได้มีลมอะไรหอบฉันมาหรอก ฉันตั้งใจมาที่นี่ด้วยตัวเองเลยแหละ”“เอ่อ ตั้งใจเลยเหรอคะ”“อืม”เอกกวีพยักหน้ารับ ก่อนจะชะเง้อคอมองเข้าไปภายในคฤหาสน์หลังงามเบื้องหน้า“คุณลุงอยู่ไหมครับ แวว”“อยู่ค่ะ เดี๋ยวเชิญคุณเอกเข้าไปนั่งดื่มน้ำเย็นๆ ในห้องรับแขกนะคะ แล้วแววจะไปเรียนคุณท่านให้ค่ะว่าคุณเอกมาขอพบ”“ขอบใจมาก” เอกกวีระบายยิ้ม“เชิญค่ะ”แววทำหน้าที่เชื้อเชิญแขกเข้าไปในบ้าน เอกกวีเดินตามไป แต่ก็อดที่จะเงยหน้าขึ้นมองชั้นบนของบ้านไม่ได้ และก็ได้เห็นเงาของใครบางคนแอบอยู่หลังม่านในห้องหนึ่ง เขาระบายยิ้มน้อยๆ และรีบก้าวตามแววไป“เชิญนั่งก่อนนะคะ เดี๋ยวแววไปเรียนคุณท่านก่อนค่ะ”เอกกวีพยักหน้ารับ ท
บางทีคุณอาจจะชอบ
ธุลีใจ
เอเวอลีน เอ็มเอ็ม45.3K viewsบำเรอรัก❤️คุณหมอมาเฟีย NC18++
Me'JinJIn49.8K viewsเมียสวมรอย
ชะนีติดมันส์14.1K viewsคลั่งรักสุดใจของนายCEO
นครแสงจันทร์74.1K viewsดอกไม้และข้อความ
ไดโนที่ชอบอมยิ้ม71 viewsลุงคนนี้เป็นมาเฟีย(25+)
หญิงแก่114 viewsพิศวาสรักเมียชั่วคืน
เพียงเม็ดทราย6.4K viewsซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย
SS.WONDER618 views
