FAZER LOGINเช้าวันใหม่ได้เริ่มต้นขึ้น...
แต่ชายหนุ่มกลิ่นตัวหอมละมุนดุจวนิลลายังคงนอนน้ำลายยืดบนเตียง แดดอ่อนยามเช้าสาดผ่านรูม่านทึบเข้ามาในห้องนอน ส่องไปยังร่างไร้สติบนเตียง ขลับผิวขาวและเรือนผมน้ำตาลอ่่อนให้เด่นชัด ก่อนที่เปลือกตานวลบนหน้าหวานเริ่มกระตุก ค่อยๆตื่นจากห้วงภวังค์ความฝัน แล้วลืมตาขึ้นอย่างสะลึมสะลือ เอนตัวนั่งพลางอ้าปากหาวหวอด
ชายหนุ่มลงจากเตียง จัดการแก้ผ้าจนตัวล่อนจ้อนเผยให้เห็นร่างกายขาวเนียน ยอดอกชมพูรวมไปถึงส่วนลับสีสวยขนาดกระทัดรัดพกพาง่ายดุจแหนมตุ้มจิ๋ว เดินตัวเปลือยไปเข้าห้องน้ำ ก่อนอาบน้ำแปรงฟันให้ร่างกายกระปรี้กระเปร่า
พอเสร็จก็คว้าผ้าขนหนูขาวบนราวเหล็กข้างผนังมายีหัว ขณะก้าวขาออกมาจากห้องน้ำ จนทางเดินเต็มไปด้วยหยดน้ำติ๋งๆจากอุ้งเท้าน้อยๆของเขา
ใครมาเห็นเข้าคงอดใจไม่ไหวกับหุ่นเซ็กซี่เย้ายวนนี้แน่ๆ
ครืด ครืดดด~
เสียงโทรศัพท์ที่นอนแอ้งแม้งบนเตียงสั่นดังเข้าไปในโสตประสาท ทำให้หนุ่มหน้าหวานปลายตามองอย่างใคร่รู้ ใครวะ? ก่อนเห็นรายชื่อบนหน้าจอ 'สารเลว'
ใบหน้าก็หม่นลงทันที เขาเดินเช็ดผมไปเลือกเสื้อผ้าหน้าตู้อย่างไม่สนใจ คว้าเชิ้ตขาวมาสวม ผูกไทสีแดงตบท้ายด้วยการสวมสแล็คดำขายาว ยูนิฟอร์มของบริษัทที่ทำงาน
บริษัทฟู้ดโฟรเซ่น บริษัทอาหารแปรรูป ทั้งสำเร็จรูปและกึ่งสำเร็จรูป ผลิตและจัดหน่ายทั่วโลก
แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยก็คว้าโทรศัพท์บนเตียงเดินออกจากห้องด้วยใบหน้าเรียบเฉย ระหว่างทางกลิ่นหอมฟุ้งจากตัวเขาทำให้หนุ่มน้อยใหญ่โดยรอบ ตั้งแต่หน้าคอนโดยันลานจอดรถพากันเหลียวมองจนคอเคล็ดเป็นระนาว
กลิ่นหอม ตัวเล็ก น่าลัก
แบ๊นนนนน แบ๋นนนนนน~~
เจ้าตัวรู้ แต่ไม่สนใจ ควบมอไซค์เก่าๆคู่ใจบิดสุดไมล์ไปทำงาน แบ่นน แบ้นนน แบ๊นนนนน~
สักพักก็มาถึงบริษัท ทว่าสายตากลับเหลือบไปเห็น'สารเลว' อดไม่ไหว ถุยน้ำลายลงพื้นเสียงดัง "ทุ่ย!" ทำตัวสถุนต่างจากรูปลักษณ์โดยสิ้นเชิง
แต่ฝ่ายนั้นกลับนึกขำ อมยิ้มพลางคิดในใจ น่ารักจังวะ เขาเป็นหนุ่มหล่อแถมยังเป็นดาร์กช็อกกลิ่นเข้มที่ใครๆต่างก็หมายปอง ทั้งสาวน้อย สาวใหญ่ หรือแม้กระทั่งไวท์ช็อกเองก็ตาม
เว้นแต่...ไวท์ช็อกคนนี้
เจ้าตัวทำทีไม่สนใจ เดินหน้าตั้งผ่านหนุ่มหล่อไปเสียอย่างนั้น แต่อีกฝ่ายเองก็ไม่ยอม ตามตูดต้อยๆ จนเขาขมวดคิ้วรำคาญ "ช่วยไปไกลๆหน่อยได้มั้ยครับ" ไม่พูดเปล่ายังกำมือแน่นราวคล้ายอดทนอดกลั้น
"โลมาอยู่ไหน?"
เขาชะงัก...
คำถามนี้ทำให้ไวท์ช็อกหยุดเดินฉับพลัน ขบกรามแน่นจนเส้นเลือดขึ้นขมับสองข้าง ก่อนสูดหายใจเข้าลึกๆปรับอารมณ์
"คุณมีสิทธิ์ถามด้วยเหรอครับ?" เขามองหน้าหนุ่มหล่ออย่างไม่เกรงกลัว ตาต่อตา ฟันต่อฟัน ทั้งที่ในใจสั่นไหว ดวงตาร้อนผ่าวคล้ายจะมีหยดน้ำตาเต็มที
"ทำไมจะไม่มีสิทธิ์? พี่ก็พ่อนะ"
อีกฝ่ายโน้มใบหน้าลงมากระซิบข้างหูแผ่วเบา จนคนตัวเล็กกว่าสั่นสะท้านไปทั้งร่าง ไม่ไหวแล้ว! เขาก่นด่าคนตรงหน้าว่า "สารเลว" ก่อนย้ำเท้าเดินหนีอย่างหมดความอดทน
เดินตึงตังมาถึงห้องประชุมเป็นคนแรก ไม่นานคนอื่นๆก็ตามเข้ามาติดๆ
หัวหน้าฝ่าย หนุ่มหล่อนุ่มนวลชวนมองเรือนผมสีทองดวงตาสีฟ้าเข้ม สไตล์หนุ่มลูกครึ่งเยอรมัน เดินมานั่งข้างๆไวท์ช็อกแทนที่จะนั่งหัวโต๊ะซึ่งเป็นที่นั่งประจำ
ใครๆต่างก็รู้ว่าเขาจีบไวท์ช็อกหน้าหวานคนนี้
"หวัดดีครับหัวหน้า" ไวท์ช็อกหน้าหวานยิ้มทักทายเขา ต่างจากที่คุยกับอีกคนเมื่อครู่ลิบลับ
"หวัดดีครับคุณไวน์ วันนี้ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะครับ" นอกจากหล่อแล้วยังชมเก่ง ไม่เหมือนใครบางคน
ทำเอาไวน์หน้าแดงระเรื่อแอบเขิน ก็ลมหายใจอุ่นๆของหัวหน้าเป่ารดหูชวนจั๊กจี้ขนาดนั้น แต่เมื่อ'สารเลว'ก้าวเข้ามา อารมณ์ของเขาก็หม่นลงทันที
เมื่อในห้องประชุมอยู่กันครบทีม โดยมีสมาชิกทั้งหมดสิบคน รวมหัวหน้าฝ่ายเป็นสิบเอ็ด ทั้งหมดนั่งเรียงหน้าฝั่งละห้าคนตามทีม
ทีมBมีสมาชิกทั้งหมดห้าคน เรียงแถวอยู่ฝั่งขวา
หัวหน้าทีมคือไวน์ มีสมาชิกในทีมอีกสี่คนได้แก่
ปอ สาวเนิร์ดสวมแว่นหุ่นอวบนิสัยเรียบร้อย
เขียด หนุ่มร่างผอมกะหร่องแม้จะแดกสะบัดแต่หุ่นก็ไม่เคยจะอ้วนสักที เขาสงสัยว่าในตัวมีพยาธิช่วยกิน จึงมักทานยาถ่ายทุกหกเดือน แต่ไม่เป็นผล แห้งยังไงก็แห้งอย่างงั้น
ไก่ หนุ่มตี๋ตาเรียว ผิวขาว คนนี้เป็นการเป็นงานที่สุดในทีีม
กิ๊ฟซี่ ชื่อเซ็กซี่แต่เนื้อแท้คือพี่กระเทยถึกผิวคล้ำ อันที่จริงเขาชื่อสมศักดิ์ แต่อยากเปลี่ยนชื่อเผื่อหน้าตาจะเปลี่ยนตาม ใครเผลอเรียกสมศักดิ์โดนตบปากแตกทุกราย เพราะตัวพี่กระเทยฝันอยากเป็นไวท์ช็อก ตะเล็กตะน้อย พยายามลดน้ำหนักจากหนึ่งร้อยเหลือเก้าสิบ
จะตะเล็กได้ยัง?
ส่วนหัวหน้าฝ่ายที่นั่งข้างไวน์ ไอ้หนุ่มหน้าฝรั่งผมทองตาฟ้านั่นน่ะ ชื่อเจอาร์ เรียกสั้นๆว่าเจ แต่ส่วนใหญ่คนในบริษัทจะเรียกเขาว่า หัวหน้า ส่วนลับหลังมีฉายาว่า ไอ้หรั่ง จะเรียกไอ้หล่อก็มีคนหล่ออยู่อีก เลยเรียกหรั่งแทน
ส่วนอีกทีม อยู่ฝั่งตรงข้าม หัวหน้าทีมคือ 'สารเลว' ที่ไวน์ชอบเรียก ชื่อจริงคิมหันต์ เรียกสั้นๆว่าคิม สมาชิกในทีมล้วนมีแต่ผู้หญิงและไวท์ช็อก
อย่างว่า เขาหล่อ เขาโซฮอต
ออนนี่ สาวสวยหมวยเอ็กซ์เอาใจเก่งแถมยังเอาเก่งแต่โทษทีคิมหันต์ไม่เล่นด้วย
จุ๊บแจง สาวตัวเล็กน่ารักแต่นิสัยอาจจะยังน้า
เลย์ หนุ่มไวท์ช็อกผมฟ้าขนตางอน
ซัน ไวท์ช็อกเล็บเจล หน้าเทาประดุจผีจูออนจนอยากเข้าไปกระซิบข้างหูว่าเปลี่ยนรองพื้นเป็นเบอร์สองเถอะนะ แต่ทำไงได้ มีคนเคยทักท้วงดันถูกเจ้าตัวแย้งว่า 'ปัดไปก่อนเดี๋ยวอ่อนเอง'
เมื่อสมาชิกครบทีมการประชุมที่ไม่ต่างอะไรจากสงครามเย็นก็เริ่มต้นขึ้น...
ว่ากันว่าในตอนที่คนเรามีความสุขเวลามักจะผ่านไปเร็วเสมอ ยิ่งสุขมากเท่าไหร่ก็จะเร็วมากเท่านั้น เหมือนตอนงานเลี้ยงเลิกราทุกคนต่างแยกย้าย มือเย็นเองก็รวดเร็วกว่าตอนที่คิมหันต์คิดไว้"เดี๋ยวผมล้างเองครับ"คิมหันต์อาสาล้าง พูดจบก็เก็บกวาดถ้วยชาม เศษอาหารบนโต๊ะ แต่โดนลูกของแม่ยายแย้ง"ไม่ต้องครับ พี่ไปอยู่กับลูกเถอะ ลูกอยากอยู่ด้วย ทางนี้ผมจัดการเอง" ไม่พูดเปล่าคนตัวเล็กกว่าเอื้อมมือไปแย่งชามเปล่าจากคิมหันต์"เถอะน่า" คิมเองก็ไม่ยอมทั้งคู่ดูยืดเยื้อจนคนมองอย่างกานดายิ้้ม ในสายตาของหญิงมากประสบการณ์ทั้งดูแปลกไปเล็กน้อย ใช้ชีวิตมาขนาดนี้ดูก็รู้ว่า'ผัวเมียงอนกัน'อยู่"ไม่ต้องทั้งคู่นั่นแหละ เดี๋ยวแม่ทำเอง ไปอยู่กับลูกเถอะ" เธอไล่คู่ผัวเมียเข้าห้อง ก่อนหันไปมองหลานตัวน้อยที่กำลังจ้องการ์ตูนอย่างตั้งใจ "โลมา ไปเล่นกับป๊าม้าก่อนลูก ก่อนนอนเดี๋ยวยายไปรับมาฟังนิทานเรื่องใหม่""วันนี้เรื่องอะไรฮับ!" เด็กน้อยเลิกสนใจจอทีวี หันไปมองหน้าคุณยายอย่างใคร่รู้ "วิธีง้อม่ะม้าขี้งอน"แน่ใจนะว่าชื่อนิทาน ไม่ใช่การบอกทริคลูกเขยทางอ้อม "ฮับ!" ตัวเล็กตาลุกวาว รีบลงจากเก้าอี้ วิ่งไปจับมือป่ะปิ๊กับป่ะป๊า พาสองคน
หลังทานมื้อเช้าเสร็จ ไวน์ขับรถมาส่งโลมาที่โรงเรียน"กอดเอวป่ะปิ๊ไว้แน่นๆนะโลมา""ฮับ!" มือน้อยๆกำชับเอวผู้ให้กำเนิดอย่างว่าง่าย"เก่งมาก"สิ้นเสียงมอเตอร์ไซค์คันเก่าก็เคลื่อนตัวอย่างระมัดระวัง กระจกซ้ายหมุนให้เห็นหน้าคนซ้อนท้าย ส่วนด้านขวาไว้มองทาง ถึงถนนจะปลอดโปร่งแต่คนเป็นพ่อเป็นแม่มักห่วงลูกตัวเองเสมอ เขากังวลทุกครั้งที่ยายต้องมาส่งหลานด้วยรถประจำทาง และใจหายเวลาโลมาต้องเผชิญหน้ากับสังคมที่ไม่คุ้นเคย เขามักฟุ้งซ่านและคิดมาก ห่วงเสมอ ลูกจะล้มไหม เพื่อนจะแกล้งหรือเปล่า กลัวอันตรายรอบด้าน แต่เขาทำได้แค่เฝ้ามองการเติบโต และเป็นห่วงอยู่ห่างๆเพราะทุกบาดแผลล้วนทำให้คนเราเติบโตอย่างเข้มแข็งมาถึงหนา้โรงเรียนเขาดับรถ ก่อนลงรถเป็นคนแรกตามด้วยการอุ้มลูกชายตัวจ้อยลงรถเป็นอันดับถัดมา ก่อนย่อตัวแล้วพร่ำสอนลูกชายด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "ถ้าเพื่อนแกล้งให้ต่อยกลับเลยนะ แต่เราห้ามแกล้งเพื่อนก่อน เข้าใจมั้ยครับ?""ฮับ" เด็กน้อยพยักหน้ารับ"ถ้าล้มหรือไม่สบายต้องรีบบอกครูนะโลมา""ฮับ" "เก่งมาก" ไวน์ลูบหัวลูกชายก่อนจำใจปล่อยเด็กตัวจ้อยเดินดุ๊กดิ๊กเข้าไปในโรงเรียนที่มีธงสีฟ้าขาวโบกสะบัดอยู่ริมรั้ว พอเห
กระทั่งถึงลานจอดรถในคอมโด ไวน์ดับเครื่องก่อนลงรถ เดินไปเคาะกระจกเก๋งขาวที่จอดเทียบข้างๆ ก๊อกๆ! เบาๆสองที ไม่นานหน้าต่างสีทึบก็ลดลงเผยให้เห็นโฉมหน้าคนขับ"ลงมา" เขาชะโงกหน้าเข้าไปในตัวรถอย่างไม่เกรงกลัว กระดิกนิ้วทำหน้าเหมือนจะหาเรื่อง คนขับลงจากรถด้วยท่าทางเหลอหลา หน้าแดง ตาปรือ ต้อยๆมายืนตรงหน้าเหมือนหมารอรับคำสั่ง ดูก็รู้ว่าเมาหนักมาก"ตามมาทำไมครับ?" ไวน์เปิดประเด็น ไม่รู้จะได้ปูดหรือได้เปรียบ "เป็นห่วง" ร่างสูงตรงหน้าตอบกลับสั้นๆ ก่อนหน้าบอกพลาดจูบ ตอนนี้บอกเป็นห่วง สักพักบอกคิดถึง สุดท้ายพรุ่งนี้ ข้ออ้างก็คือ'เมา' ตบท้ายด้วยคำขอโทษ จะเล่นกับใจของเขาไปถึงไหนกัน!จับปล้ำแล้วบอกพลาดไปเลยดีไหม?ไวน์ก็ได้แค่คิดเขาไม่กล้าหรอก ก็โดนผลักไสขนาดนัั้นหนิ "เห็นแล้วหนิครับว่าผมไม่เป็นไร เพราะงั้นไสหัวไปได้แล้วครับ""งั้น..เจอ..กั..นนะ""ไม่เจอจะดีมากเลยครับ" ใจไม่อยากให้กลับหรอก แต่ให้ทำไงอะ ปากมันไปไวกว่าสมอง สุดท้ายเลยได้แต่มองแผ่นหลังกว้างของคิิมหันต์หายเข้าไปในรถตาละห้อยไม่นานเก๋งขาวก็เคลื่อนตัวผ่านไวน์ไป แม่งเอ๊ย! คงเป็นเสียงสบถผ่านสีหน้าของเขาตอนนี้ สามปีไม่เคยพลาดท่า แต่มาตกม้าตายเ
"ทำไมครับ?" หือ? เสียงนี้... คิมหันต์ หันไปมองเจ้าของเสียงที่เดินตามมา เห็นเป็นหนุ่มผมทองตาฟ้าเบ้าหน้าลูกครึ่งถึงกับตกใจ "เปล่าครับ ผมสะกิดคนผิด" กะจะสะกิดไหล่ไวน์แต่ดันเป็นเจอาร์ หน้าเลยหมองลง"คุณชอบไวน์เหรอครับ"คิมหันต์กำลังจะเดินกลับแต่คำถามอีกฝ่ายทำให้เขาชะงัก "ไม่ได้ชอบ" ตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ "ผมดูออกน่่า อย่าปฏิเสธหน่อยเลย""รักเลยต่างหาก"และคำตอบนัั้นทำให้หนุ่มผมทองนิ่งค้าง ทั้งที่คนตอบเดินจากไปแล้ว เขาไม่คาดคิดถึงสิ่งที่ได้ยิน นั่นมันไม่ต่างอะไรจากการป่าวประกาศว่าเป็นศัตรูกับเขาโต้งๆเลยสักนิด เพราะใครๆต่างก็รู้ว่าเขากำลังจัีบคุณไวน์อยู่ขณะเดียวกันคิมหันต์เดินออกจากห้องน้ำ สายตาทอดมองไปไกล ทัศนียภาพในกรอบสายตาเห็นเพียงไวท์ช็อกผมน้ำตาลอ่อนนั่งดื่มคนเดียว เขารีบจ้ำอ้าว พยุงตัวให้มั่นไปหาอีกฝ่ายอย่างไร้สติ มาถึงก็จับมือน้อยๆของไวท์ช็อกผมน้ำตาลโดยไม่รู้ตัวไวน์ที่กำลังเคี้ยวเนื้อแก้มตุ่ยถึงกับตกใจ ดวงตาเบิกกว้าง ไม่ทันได้ถามก็ถูกฉุดกระชากให้เดินตามอย่างเลี่ยงไม่ได้ "จะพาผมไปไหน!" เขาพยายามสะบัดข้อมือสุดแรงแต่กลับไม่เป็นผล ถูกลากมาที่รถเก๋งขาว กระจกทึบคันหนึ่ง จอดนิ่ง
"ทีมB ขอเสนอข้าวปั้นต้มยำกุ้งครับ วัตถุดิบทัั่วไป แต่...""ผมมองว่ามันธรรมดาไป"ไวน์ยังไม่ทันพูดจบคิมหันต์ก็ตัดบททันที"ไม่มีใครสอนเรื่องมารยาทเหรอครับ?"เอาแล้ว! ดูเหมือนไวน์จะเริ่มฉุน"นั่นสิครับ สงสัยต้องหาเมียสักคนไว้สอนเรื่องมารยาท"กึดไวน์กัดฟันเสียงดังจนคนที่นั่งข้างๆอย่างเจอาร์ได้ยิน แต่เขากลับยิ้มกริ่ม ดูชอบใจที่เห็นไวน์ทำหน้าบึ้งตึงใส่คนตรงหน้า"ผมว่าหัวหน้าทีมBก็พูดถูกนะครับ หัวหน้าทีมAควรจะฟังให้จบก่อน ส่วนจะธรรมดาหรือเปล่านั้นค่อยมาตัดสินหลังจบประชุมกันเถอะครับ" เจอาร์แทรกขึ้นถึงจะอย่างนั้น แต่ตอนนี้ดูเหมือนไวน์จะไม่มีอารมณ์สาธยายต่อ เขาไม่ชอบที่คิมหันต์พูดแทรก ขัดแข้งขัดขาตลอด แต่เขาจะไม่ลาออกเพราะเรื่องแค่นี้เด็ดขาด! คิดได้ก็สูดหายใจเข้าลึกๆปรับอารมณ์แล้วเริ่มนำเสนองานต่อ "ที่ผมจะบอกคือ ต้มยำกุ้งเป็นอาหารที่ได้รับความนิยมมากที่สุด เพราะมีรสชาติจัดจ้านเป็นเอกลักษณ์ แต่ใช้เวลาในการปรุงค่อนข้างนาน ทำให้คนที่อยากทานแต่มีเวลาน้อยอย่างเช่นพนักงานออฟฟิศ หรือกลุ่มคนใช้แรงงาน ผมจึงอยากนำเสนอในรูปแบบข้าวปั้น อิ่ม อร่อย ในงบประหยัดครับ เราเทสสูตรมาแล้วด้วย ลองชิมดูสิครับ" หัวหน
เช้าวันใหม่ได้เริ่มต้นขึ้น...แต่ชายหนุ่มกลิ่นตัวหอมละมุนดุจวนิลลายังคงนอนน้ำลายยืดบนเตียง แดดอ่อนยามเช้าสาดผ่านรูม่านทึบเข้ามาในห้องนอน ส่องไปยังร่างไร้สติบนเตียง ขลับผิวขาวและเรือนผมน้ำตาลอ่่อนให้เด่นชัด ก่อนที่เปลือกตานวลบนหน้าหวานเริ่มกระตุก ค่อยๆตื่นจากห้วงภวังค์ความฝัน แล้วลืมตาขึ้นอย่างสะลึมสะลือ เอนตัวนั่งพลางอ้าปากหาวหวอดชายหนุ่มลงจากเตียง จัดการแก้ผ้าจนตัวล่อนจ้อนเผยให้เห็นร่างกายขาวเนียน ยอดอกชมพูรวมไปถึงส่วนลับสีสวยขนาดกระทัดรัดพกพาง่ายดุจแหนมตุ้มจิ๋ว เดินตัวเปลือยไปเข้าห้องน้ำ ก่อนอาบน้ำแปรงฟันให้ร่างกายกระปรี้กระเปร่า พอเสร็จก็คว้าผ้าขนหนูขาวบนราวเหล็กข้างผนังมายีหัว ขณะก้าวขาออกมาจากห้องน้ำ จนทางเดินเต็มไปด้วยหยดน้ำติ๋งๆจากอุ้งเท้าน้อยๆของเขาใครมาเห็นเข้าคงอดใจไม่ไหวกับหุ่นเซ็กซี่เย้ายวนนี้แน่ๆครืด ครืดดด~เสียงโทรศัพท์ที่นอนแอ้งแม้งบนเตียงสั่นดังเข้าไปในโสตประสาท ทำให้หนุ่มหน้าหวานปลายตามองอย่างใคร่รู้ ใครวะ? ก่อนเห็นรายชื่อบนหน้าจอ 'สารเลว' ใบหน้าก็หม่นลงทันที เขาเดินเช็ดผมไปเลือกเสื้อผ้าหน้าตู้อย่างไม่สนใจ คว้าเชิ้ตขาวมาสวม ผูกไทสีแดงตบท้ายด้วยการสวมสแล็คดำขายา



![เกิดใหม่เป็นตัวร้ายในซีรีส์วายเรื่องหนึ่ง [Mpreg]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)



