ตอนที่5 เจ้านายกับทาส

ณ มหาลัยX

"เฮ่ออออ"

"มึงเป็นอะไรของมึงวันนี้ทั้งวันกูเห็นมึงถอนหายใจรอบที่ล้านแปดล่ะ"เตตะวันเอ่ยถามเพื่อนตัวเล็กขึ้นเพราะวันนี้ทั้งวันเขาเห็นเพื่อนของเขาถอนหายใจทำหน้าเซ็งทั้งวันเลย ปกติเห็นแต่กวนบาทาตลอด

"เฮ่อออ"นิวตัลก็ยังคงไม่ตอบเพื่อนได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างเซ็ง ๆ เหมือนเดิม

"ไอ้สัตว์!ถ้ายังไม่ตอบกูจะถีบแล้วนะ"เตตะวันเอ่ยออกมาอย่างโมโหเมื่อเพื่อนของตนยังคงถอนหายใจไม่ยอมตอบออกมาสักที

"มึงไม่ให้กูเซ็งได้ไง มึงดู" คนตัวเล็กหันมาตอบเพื่อนตนเองพร้อมกับยื่นมือถือที่แสดงหน้าจอช่องแชตของแอปพลิเคชันสีเขียวให้เพื่อนตนดู

"อะไร"กรที่นั่งข้าง ๆ ตะวันก็เอ่ยถามขึ้นอย่างสนอกสนใจก่อนจะแย่งมือถือเพื่อนตัวเล็กมาดูก็เห็นข้อความที่แสดงอยู่

ข้อความ

ฟิลิปป์:เลิกคลาสตอนกี่โมง

"นี้มันเพื่อนเฮียนทีไม่ใช่เหรอ"กรที่เห็นรูปโปรไฟล์คนในใลน์ที่ทักมาถามเพื่อนเขานั้นว่าเลิกคลาสเรียนตอนกี่โมงก็พูดทักขึ้นด้วยใบหน้าสงสัย

"หื้มเพื่อนเฮียเจ้าของผับ?...คนที่มึงไปอ้วกใส่เขาน่ะเหรอ"ตะวันหันไปถามนิวตัล

"เออ!....คนอะไรแม่งเจ้าคิดเจ้าแค้นกูฉิบหาย"คนตัวเล็กตอบเพื่อนพลางบ่นออกมา ใบหน้าเล็กก็แสดงสีหน้าหมดอาลัยตายอยากเมื่อนึกถึงใบหน้าของคนตัวสูง

"แล้วมันน่าแค้นมั้ยล่ะ"ตะวันเอ่ยพูดพร้อมกับหันหน้าไปถามเพื่อนตัวเล็ก

"เออ!ก็ไม่เถียง แต่มันก็นานแล้วปะวะ"นิวตัลบ่นออกมาอย่างหัวเสียอีกครั้ง

"เออว่าแต่ทำไมพี่เขาถึงทักมาหามึงอ่ะ"กรที่เห็นเพื่อนหัวเสียก็ถามขึ้นถึงเรื่องที่เพื่อนของพี่นทีทักมาหาเพื่อนของเขา ซึ่งนิวตัลก็หันมาตอบด้วยใบหน้าแสดงถึงความโมโห

"ก็จะทำไมละ อีตาลุงบ้านั้นคงจะให้กูไปเป็นคนรับใช้เหมือนเดิมอะดิ"

"คนรับใช้?"ตะวันและกรพูดขึ้นพร้อมกันแล้วหันหน้ามองกันอย่างงง ๆ

"เออ!ก็ตั้งแต่พวกมึงสองคนลากกูไปผับพี่นทีวันนั้น อีตาลุงบ้านั้นก็เอาเบอร์กับไลน์กูไปอ้างว่าถ้าตัวเองคิดเรื่องที่จะให้กูไถ่โทษเรื่องที่กูไปอ้วกใส่เขาได้เมื่อไหร่เขาจะติดต่อกูมา จนตอนนี้กูไถ่โทษอีตาลุงนั้นมาจะเป็นเดือนละ แม่ง!อีตาลุงนั้นมันก็ยังไม่พอใจอีก"นิวตัลบ่นออกมาอย่างหัวเสียก่อนที่จะฟุบลงไปกับโต๊ะเหมือนคนจิตหลุด

"ไถ่โทษ?"กรและตะวันสบถออกมาพร้อมกันพลางหัวคิ้วของทั้งสองก็ขมวดมุ่นเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจกับการไถ่โทษที่นิวตัลพูด

"ไถ่โทษอะไรของมึง"กรที่ทนความสงสัยได้ไม่นานก็เอ่ยถามขึ้น

"นั้นดิ มึงไถ่โทษอะไรยังไงของมึงว่ะ"ตะวันเสริม ด้านนิวตัลที่ได้ยินเพื่อนทั้งสองถามก็เลิกฟุบโต๊ะก่อนจะสาธยายให้เพื่อนทั้งสองฟังยาวเหยียด

"จะยังไงละ วันต่อมาอีลุงนั้นก็โทรเรียกให้กูไปหาที่บริษัทแล้วอีลุงนั้นก็ใช้กูอย่างกับทาสก็มิปาน มึงรู้ไหม้อีตาลุงนั้นใช้กูทำอะไรบ้าง? อีตาลุงนั้นทั้งใช้กูขัดห้องน้ำถูพื้นเช็ดฝุ่นแบกเอกสารไปมา (ที่หนักเป็นโลๆ) ทั้งวิ่งซื้อน้ำที่ร้านไกลจากบริษัทมันมากแถมอีลุงบ้านั้นทำงานอยู่ตั้งชั้นที่25 ถ้าซื้อไม่ถูกใจมัน กูก็ต้องไปซื้อให้ใหม่ วัน ๆ กูก็ต้องวิ่งตามอีลุงบ้านั้นไปนั้นมานี้ทั้งวัน อีลุงบ้านั้นไปไหนกูก็ต้องติดสอยห้อยตามไป กูทำอย่างนี้มาจะเป็นเดือนแล้ว ฮื่อออออเมื่อไหร่กูจะหลุดพ้นจากระบบทาสของอีลุงฟิลิปป์สักทีT0T"นิวตัลบ่นสาธยายให้เพื่อนทั้งสองฟังใบหน้าเศร้าๆ

"นี้มันทาสชัด ๆ สู้ ๆ เพื่อน"กรสบถออกมาก่อนจะหันไปให้กำลังใจเพื่อนตัวเล็กของตน

"สู้เหี้ยยยอะไรล่ะ แทนที่มึงจะหาวิธีช่วยกู เสือกมาบอกให้กูสู้ ๆ ไอ้เพื่อนสารเลว"คนตัวเล็กด่ากรพร้อมกับส่งสายตาไปให้อย่างเคือง ๆ

"มึงไม่ต้องไปด่าไอ้กรเลย ใครสร้างเรื่องคนนั้นก็ต้องแก้"ตะวันเอ่ยออกมานิ่ง ๆ

"โฮ่ววววววเมียยยย เมียไม่คิดจะช่วยผัวสุดหล่อคนนี้หน่อยเหรอครับ ผัวโดนใช้แรงงานจนร่างผัวจะพังหมดแล้ววว"นิวตัลขยับเข้าหาตะวันพร้อมกอดอ้อน ๆ นิวตัลนั้นมักจะเรียกตะวันว่าเมียแล้วแทนตัวเองว่าผัวเล่น ๆ แบบนี้เป็นประจำ

"มึงไม่ต้องไปอ้อนไอ้ตะวันเลย ยังไงมันก็ช่วยมึงไม่ได้หรอก"กรเอ่ยบอกนิวตัลก่อนที่จะดึงนิวตัลออกจากตะวัน

"หึงที่กูกอดตะวันหรือไงไอ้ผัวน้อย"นิวตัลหันไปพูดหยอกเล่นกับกร กลุ่มของพวกเขาสามคนจะเล่นกันแบบนี้เป็นประจำโดยที่จะตะวันจะโดนเรียกว่าเมียส่วนนิวตัลและกรจะแทนตัวเองว่าผัวซึ่งนิวตัลจะโมเมว่าตัวเองเป็นผัวหลวงและว่ากรเป็นผัวน้อย

"ประสาท!"กรว่านิวตัลก่อนที่จะผลักหัวของนิวตัลเบา ๆ

ครืดดดด ครืดดดดด ครืดดดดด

มือถือของคนตัวเล็กสั่นขึ้นจึงทำให้คนตัวเล็กที่กำลังเล่น (ทะเลาะมากกว่า) กับเพื่อนหันมาดูพร้อมกันว่าใครเป็นคนโทรเข้ามาเจ้านายอันประเสริฐ ชื่อคนโทรเข้าโชว์ขึ้นให้คนตัวเล็กได้เห็นว่าใครนั้นโทรหาเขา ซึ่งพอคนนิวตัลเห็นว่าใครโทรมาก็แสดงสีหน้าหงุดหงิดทันที

จะไม่ให้ผมหงุดหงิดได้ไงล่ะ ก็ไอ้เจ้านายอันประเสริฐของผมเนี่ยก็คือไอ้ลุงบ้าที่ใช้ผมอย่างกับทาสยังไงล่ะ

"แม่งเจ้ากรรมนายเวรโทรหากูแล้ว"คนตัวเล็กสบถออกมาก่อนจะกดรับสาย

"ฮัลโหลสวัสดีครับ นายท่านโทรหาทาสคนนี้มีอะไรให้ทาสอย่างผมรับใช้ครับ"พอกดรับสายคนตัวเล็กก็เอ่ยถามคนในสายอย่างกวนประสาททันที

/ทำไมไม่ตอบใลน์ฉัน/ปลายสายถามขึ้นเสียงนิ่ง

"พอดีทาสอย่างกระผมมิว่างตอบขอรับ"

/แต่ว่างรับโทรศัพท์คุยว่างั้น/ฟิลิปป์ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆ ตามเคย

"กะ..ก็ผมไม่เห็นนี่"นิวตัลเอ่ยตอบขึ้นอย่างติดขัด

/อย่ามาแถ ไลน์มันขึ้นว่านายอ่านแล้วแค่พิมพ์ตอบว่าเลิกคลาสตอนกี่โมงนิ้วมันจะหักเลยหรือไง/

นั้น!มีการมาประชดกูอีก

"เออ ๆ ๆ ผมเลิกเรียนแล้วลุงมีไร"คนตัวเล็กเอ่ยตอบออกมาอย่างตัดรำคาญ

/หึ!มาหาฉันที่บริษัท ฉันมีงานที่จะให้นายทำ/ฟิลิปป์เอ่ยบอกถึงเหตุผลที่ตัวเองโทรหาคนตัวเล็ก

"โฮ่วววววอีกแล้วเหรอลุง วันนี้ผมไม่ไปได้ไหมผมเหนื่อย ลุงให้ผมพักสักวันเหอะ"นิวตัลที่ได้ยินที่ปลายสายบอกก็ร้องโอดครวญออกมา ซึ่งมีหรือว่าคนที่อยู่ปลายสายจะยอม

/ไม่!มึงต้องมา ไหนมึงบอกจะไถ่โทษที่มึงจูบกับอ้วกใส่กูไง/

นั้นไง! บังคับกูเรื่องนี้อีกแล้ว เฮ่อออไอ้นิวตัลอยากจะบ้าตายชาติที่แล้วกูไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้กับอีตาลุงบ้าฟิลิปป์ว่ะเนี่ยยยย

"ครับ ๆ ๆ ทาสคนนี้จะไปหาเจ้านายอันประเสริฐเดี๋ยวนี้เลยครับ"