ตอนที่5 งานแต่ง

เช้าวันต่อมาวันนี้ฉันต้องตื่นเช้าเพราะมีนัดประชุมจากที่เลื่อนมาจากเมื่อวานฉันรีบลุกขึ้นมาในยามเช้าอย่างเงียบๆ และทิ้งโน๊ตไว้ให้เขาแทนการไลน์หาเพราะไม่อยากพูดคุยอะไรมาก

"งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้ว ดิฉันก็ขอให้ทุกคนกลับไปประสานงานต่อให้สำเร็จ แล้วยื่นแผนมาให้ก่อนวันมะรืนนะคะ มีใครมีคำถามไหมคะ"

"คุณแอลลีนครับ แผนที่เรานำไปนำเสนอให้กับลูกค้ามีปัญหาเล็กน้อยและต้องแก้ส่งลูกค้าให้ทันภายในอาทิตย์นี้ ผมเกรงว่า....แผนที่เราทำใหม่คงจะไม่ทันครับ"ใช่ที่ฉันต้องรับงานและรีบนำเสนอเพราะจะได้กำไรมากู้บริษัทได้บ้างจึงรีบเร่งให้พนักงานทุกคนทำงานให้เสร็จภายในเวลาที่กำหนด

"งั้นเราแบ่งกันเป็นสองฝ่าย ฝ่ายหนึ่งทำแผนงานของลูกค้าให้เสร็จ! ส่วนอีกฝ่ายรีบทำงานแผนใหม่ให้ทัน ไม่ดีหรอคะ"

"ทำไมเราต้องรีบขนาดนั้นล่ะคะคุณแอลลีน"

"ตอนนี้บริษัทเรากำลังคงตัวได้ไม่ใช่หรอครับ"

"ใช่ครับ"ฉันไม่ได้ตอบและให้ทุกคนพูดออกมาให้หมด ทุกคนที่นี่คิดว่าบริษัทคงตัวได้แล้วแต่เปล่าเลยเงินที่ได้แทบจะไม่พอเลยด้วยซํ้าบางทีขนาดเดือนที่แล้วฉันยังต้องควักเงินตัวเองจ่ายเงินเดือนพนักงานอีกเพราะมันไม่พอจริงๆ

แต่ฉันไม่ได้บอกใครเพราะอยากให้ทุกทำงานอย่างสบายใจต่างหาก

"พวกคุณคิดว่าบริษัทคงตัวจริงๆ งั้นหรอ??"นี่เป็นเสียงของนํ้าขิงที่พูดออกมาแต่ฉันก็ไม่ได้ห้ามเพื่อนแต่อย่างใด

"หมายความว่ายังไงหรอครับ"

"นั่นสิคะ"

"ก็...."

"ทำงานให้เสร็จและทำให้ครบตามที่กำหนด ตามนี้นะคะ แอลขอตัวก่อนนะคะ"พอเลิกประชุมฉันก็เดินหอบสังขารมาที่ห้องทำงานอย่างเหนื่อยล้าจากการตื่นเช้ามาประชุมตั้งหลายชั่วโมง

ฉันนั่งกุมขมับอยู่ที่โต๊ะทำงานและเปิดเพลงคลอๆ เพื่อลดความเครียดของฉันลงก่อนที่เสียงเคาะประตูจะดังขึ้นและผลักเข้ามาในห้อง

"มีคนมาขอพบอ่ะแก"

"ให้เข้ามา"พอได้ยินฉันก็จัดการลุกขึ้นปัดเสื้อผ้าหน้าผมของฉันให้เรียบร้อยและพบเข้ากับแฟนเก่าของฉันเองที่เดินเข้ามาอย่างหน้าตาเรียบนิ่ง

"มาทำไมอีก"

"มาหาเมียไง"พูดแค่นั้นคนเอาแต่ใจก็ฟุบตัวนั่งลงตรงเก้าอี้ตรงหน้าของฉันอย่างสบายใจเฉิบ

ฉันไม่ได้สนใจเขาเลยด้วยซํ้าและนั่งสนใจงานในคอมอย่างใจจดใจจ่อ

"แอลว่า...ถ้าพลูไม่มีอะไรแล้วพลูกลับไปเหอะ"

"เหอะ!! ไล่พลูงั้นหรอ??"นํ้าเสียงราบนิ่งเอ่ยออกมาพร้อมกับแววตาที่น่ากลัวเอามากๆ จนฉันต้องหลีกเลี่ยงการปะทะสายตากับเขา

"ไล่ยังไงก็ไม่ไป เมื่อคืนแอลยังไม่ได้บอกเลยว่าแอลจะแต่งงานกับใคร"

"ถ้าแอลบอกพลูจะไปใช่ปะ"เขาไม่ได้ตอบอะไรออกมาแต่นั่งนิ่งมองไปที่เอกสารของฉันที่วางไว้ที่โต๊ะทำงาน

"ทำไมอยากแต่งงานขนาดนั้นเลยหรอ"

"ใช่แอลอยากแต่ง แอลอยากแต่งงานกับเขามาก พลูอยากรู้ไหมว่าทำไม เพราะแอลอยากออกไปจากชีวิตคนสารเลวอย่างพลูไง"คำพูดของฉันไม่ได้สะทกสะท้านถึงคนตรงหน้าเลยด้วยซํ้า

คนตัวสูงนั่งแสยะยิ้มออกมาและหัวเราะอยู่ในลำคออย่างราบนิ่งจนฉันเริ่มรู้สึกกลัวและหวั่นๆ เอามากๆ กับคนเจ้าเล่ห์อย่างเขา

"เหอะ!! แอลคงไม่รู้จักคำว่านรกสินะ พลูจะเป็นนรกให้แอลกับไอ้หมอนั่นเอง แอลจำไว้นะถ้าพลูไม่มีความสุข อย่าหวังว่าแอลกับแม่งจะมีความสุข!!"คนตรงหน้าพูดขู่ออกมาและลุกขึ้นจัดชุดของตัวเองให้เข้าที่ก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องอย่างไม่ได้รํ่าลาเลยด้วยซํ้า

พอเขาลับสายตาฉันก็ค่อยๆ ปิดเปลือกตาลงและกลับมานั่งกุมขมับอีกครั้งและเริ่มเจ็บหัวเอามากๆ ก่อนที่เสียงเปิดประตูจะดังเข้ามาอีกครั้งและพบเข้ากับเพื่อนสนิทของฉันหรือเลขาคนสนิทของฉันนั้นเอง

"พลูโตไม่ได้ทำอะไรแกใช่ปะ"

"ไม่อ่ะ เมื่อไหร่ฉันจะพ้นจากเขาสักทีฉันปวดหัวจะแย่อยู่แล้วขิง"ฉันสบทคำออกมาอย่างลืมตัวเพราะสภาพของฉันตอนนี้มันรับไม่ไหวแล้วจริงๆ

"พ่อแก....สั่งให้คนมาบอกว่า วันนี้รีบไปคุยกับรัฐเรื่องแต่งงานนะ"ฉันถอนหายใจออกมาอย่างดังในคำสั่งงี่เง่าที่ยากเกินกว่าจะอธิบาย

"โว้ยยยอะไรกันหนักหนา เห้อออ~~ ปะไปเหอะ!"ฉันพูดแค่นั้นก่อนที่จะลุกเดินขึ้นเตรียมตัวที่จะเดินออกไปพร้อมกับเพื่อนสนิทของตนเอง

ฉันตัดสินใจที่จะไปพูดคุยกับสหรัฐตามคำสั่งของพ่อเพราะท่านทั้งส่งข้อความและโทรมาบอกฉันให้ไปหาเขาทันที

ตลอดทั้งทางฉันก็เอาแต่เงียบไม่ได้พูดคุยอะไรเพราะต้องการเก็บรวบรวมสมาธิเพื่อที่จะไปสู้รบกับคนเย็นชาอย่างสหรัฐ

พอมาถึงที่บริษัทฉันก็ยืนทำใจกับนํ้าขิงที่หน้าประตูเพราะพ่อของฉันกดดันมามากพอสมควรรวมถึงพ่อของสหรัฐด้วยที่พูดบอกให้ฉันกดดันสหรัฐให้ไปลองชุดให้ได้

ฉันถอนหายใจไปเฮือกหนึ่งและเดินเข้าไปในห้องของสหรัฐโดยที่ไม่ได้เคาะประตูเลยด้วยซํ้าและพบเข้ากับสหรัฐและเด็กนักศึกษาสาวคนหนึ่ง

ฉันเผลอจ้องมองเธออย่างไม่เข้าใจจนลืมตัวเผลอทำสีหน้าที่ไม่เป็นมิตรออกมา

พอสหรัฐเห็นว่าใครเป็นคนเดินเข้ามาเขาก็รีบผละตัวออกจากเด็กสาวคนนั้นทันทีและนั่งลงกับเก้าอี้ทำงานพร้อมกับดึงตัวให้เด็กสาวคนนั้นนั่งลงบนตักเขา

"อ๊ะ!!!พี่รัฐปล่อย!!"

"ขอโทษนะคะ แอลแค่อยากจะมาคุยกับรัฐเรื่องงานแต่งงานของเรา"และท่าทางของทั้งสองทำเอาฉันนึกออกได้เลยว่าเธอคนนั้นคือใครแต่ด้วยความกดดันมาทางพ่อของฉันและพ่อของเขาที่บอกว่าเขี่ยผู้หญิงที่อยู่ใกล้ตัวสหรัฐออกฉันจึงจ้องมองไปทางเธออย่างไม่เป็นมิตรด้วยความจำใจ

แต่ใจจริงฉันไม่ได้อยากจะทำแบบนี้เลยด้วยซํ้าเพราะเธอน่ารักมากและอยากเข้าไปเป็นเพื่อนเธอเลยด้วยซํ้า เด็กสาวทำได้แค่ก้มหน้าก้มตาอยู่แบบนั้น

"เรย์....ไปทำงานต่อก่อนนะคะเย็นนี้เจอกัน"บรรยากาศที่เงียบลงทันทีและฉันยังคงยืนมองพวกเขาไปก่อนที่เธอคนนั้นจะลุกขึ้นและพูดออกมา แต่ก็ถูกสหรัฐที่จับรั้งข้อมือไว้

"เรย์ .....พี่อธิบายได้นะ"

"ค่อยคุยกันนะคะเรย์มีงานต่อ ขอตัวก่อนนะคะ"เธอคนนั้นเดินออกไปด้วยรอยยิ้มที่ทิ้งท้ายและเดินหายไปทิ้งฉันไว้ตรงนั้นกับไอ้คนเย็นชา

สหรัฐไม่ได้สนใจฉันเลยแม้แต่น้อยและคงจะรวมถึงงานแต่งงานที่ถูกบังคับ สหรัฐได้แต่ก้มมองดูเอกสารในมืออย่างเงียบๆ และทิ้งฉันไว้อย่างอากาศ

"รัฐจะไปลองชุดเมื่อไหร่คะ สถานที่พ่อรัฐจะจัดที่ลอนดอนแอลไปดูมาแล้วนะคะ"ฉันตัดสินใจเดินเข้าไปพูดกับเขาและยื่นไอแพดที่มีรูปต่างๆ ที่พ่อของพวกเราส่งมาให้เขาดู แต่เขากลับไม่ได้สนใจอะไรเลยด้วยซํ้ารวมถึงฉันด้วย

"รัฐคะนี่งานแต่งของเรานะคะ ตกลงรัฐยังจะแต่งงานอยู่ไหม"

"ฉันไม่เคยอยากจะแต่งงานกับเธอ แล้วฉันก็ไม่เคยพูดด้วยว่าอยากแต่งงาน เพราะฉะนั้นจะไม่มีงานแต่งบ้าๆ นี้อีก จบนะ"

เขาพูดจบก็รีบลุกยืนขึ้นเต็มความสูงเพื่อที่จะเดินออกไปอธิบายความจริงกับแฟนของเขาแน่ๆ จนฉันต้องยื่นเอกสารบางอย่างออกมาให้เขาดู

"รัฐแน่ใจนะคะ ว่ารัฐจะไม่แต่ง หุ้นของแอล20%กว่าพ่อรัฐอยากได้มาก แอลก็คงยกให้ไม่ได้นะคะ ลองกลับไปคิดดูดีๆ ถ้ารัฐกับพ่อรัฐไม่ได้หุ้นนี้ .....โรงแรมจะเป็นไง แอลไม่ได้ขู่นะแต่พ่อแอลฝากมาให้บอกรัฐแบบนี้"

"เธอขู่ฉันหรอ ฉันจะไม่แต่งงานกับเธอหรอกนะ กลับไป!!!!"สหรัฐตะคอกเสียงดังออกมาจนทำเอาฉันตกใจเอามากๆ และก็เป็นเวลาเดียวกับที่มีคนใหม่ที่เดินเข้ามาภายในห้องและนั่นคือเพื่อนของเขาหรือแฟนเก่าของฉันนั้นเอง

"แอลขอตัวก่อนนะคะรัฐ แอลจะให้รัฐเลือกดูดีๆ แล้วแอลจะมาใหม่"พอเห็นว่าพลูโตเดินเข้ามาฉันจึงตัดสินใจที่จะเอ่ยบอกลาและพยายามจะออกไปจากเขาให้เร็วที่สุด

"ไม่คิดจะทักผัวเก่าเธอหน่อยหรอแอล มาที่นี่ทำไมหรอหรือว่า....คิดจะจับเพื่อนฉันล่ะ?"เสียงของพลูโตที่พูดขึ้นมาทำเอาฉันรีบหลบหน้าและเดินออกไปจากห้องนั้นทันทีและรีบเดินไปหายัยนํ้าขิงที่กำลังยืนคุยกับใครคนหนึ่งอยู่

"แต่ฉันเป็นห่วงเพื่อนหนิ!!"

"ขิงกลับเหอะ!"

"ปล่อยนะ!! ไปเหอะ"ท่าทีของยัยขิงและชายคนนั้นดูแปลกไปแต่ฉันก็ไม่ได้อะไรมากและเดินไปที่รถพร้อมกับมัน

"แกกับเค้าเป็นอะไรกัน"

"ป่าว ไม่ได้เป็นอะไร รีบกลับเหอะเบื่อจะแย่"

PART PRUTO

"เหอะ!!!พ่อยัยนั่นคงอยากได้มึงเป็นลูกเขยนะ มึงไม่สนใจไง??"ผมถามเพื่อนของผมออกไปเล่นๆ เพราะดูจากสีหน้าของมันตอนนี้ดูจริงจังและเครียดเอามากๆ เลยก็ว่าได้

"กูไม่กินต่อเพื่อน แล้วกูก็มีเมียแล้ว"มันพูดออกมานิ่งๆ ก่อนที่จะเดินไปหยิบไวน์พร้อมกับแก้วมาดื่มกินกับพวกผมเหมือนอย่างเช่นเคย

"กูว่ายัยนี่ไม่จบกับมึงแน่ไอ้รัฐ ไปอธิบายกับเมียมึงด่วนเลย"

"ให้กูจัดการให้ปะล่ะ?? "ผมเสนอคำพูดออกมาอย่างเจ้าเล่ห์เพราะมีแผนไว้อยู่แล้วแค่รอให้เพื่อนผมตกลงเท่านั้น

มันพยักหน้าตอบจึงทำให้ผมแสยะยิ้มไปและนั่งจิบไวน์อยู่ที่เดิม

"มึงคงไม่ได้จะกลับไปรีเทิร์นหรอกนะไอ้เสือ??"

"ไม่แน่ ถ้ามันเด็ดกลับไปอีกกี่ร้อยครั้งกูก็ยอม"ผมพูดแค่นั้นและทำให้พวกมันเข้าใจเลยทีเดียวเพราะที่ผ่านมาผมก็ไม่ได้คิดที่จะมูฟออนจากแฟนเก่าของผมเลยสักนิด

เพราะผมรู้ว่าเธอรักผมแต่ผมแค่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเลิกกับผมด้วยทั้งๆ ที่จริงเรายังรักกันมากและมากที่สุดเลยด้วย

"แล้วเมียมึงเอาไง มีเมียแม่ง!!!ปวดหัวชะมัด เป็นโสดไม่ดีกว่าหรอว่ะ เอาเสร็จแยกย้ายจบ"

"คืนนี้กูจะไปฉลองให้เมียกู พวกมึงไปปะ"

"ถ้ามึงชวนกูก็ไป แต่เสียดายเมียมึงนะไม่น่ามาคบกับคนอย่างมึงเลย กูจำวันแรกที่เจอได้เลยแม่ง!!!น่ารักสัส"พอได้ยินเสียงผมที่พูดถึงเมียมันแบบนั้นคนขี้หึงแบบมันก็ไม่ทุบโต๊ะอย่างดังพร้อมกับใบหน้าที่ดุเดือด

"เมีย!!กู!!!อย่า!!เสือก!!"มันพูดกดเน้นไปทุกถ้อยคำที่เอ่ยออกมา ทำเอาพวกผมหันหน้ามองกันและหัวเราะชอบพอกันยกใหญ่

"ใครวะ เมียมึงหรอ"

"พี่เขยกู เอาเป็นว่าเย็นนี้ที่ผับกู อย่าสายนะมึง"

"จัดเด็กให้กูด้วยคืนนี้กูว่าจะฟันสักหน่อย"ผมพูดออกมาตอบกลับมันและพูดคุยกันต่อในธุรกิจของไอ้สหรัฐและพวกผมที่ได้คุยกันไว้ว่าจะร่วมหุ้นกันเปิดรีสอร์ตกันที่ต่างจังหวัด