Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman의 모든 챕터: 챕터 11 - 챕터 20

Bumalik si Madeline sa walang taong villa nila at inisip niya na ang tungkol sa divorce papers na sinasabi ni Jeremy. Nananakit ang kanyang puso na tila ba hinihiwa ito ng isang kutsilyo.Hindi niya akalaing gano’n lebel pala ang galit ni Jeremy sa kanya. Masyado itong walang puso para sabihin sa kanyang ipalaglag ang bata.Natatakot si Madeline. Kung gusto talaga itong gawin ni Jeremy, ano ba ang dapat niyang gawin?Sa pagkakataong ito, may maririnig na mga ingay sa pinto. Nakabalik na si Jeremy. Nakatayo ito nang tuwid at mukhang elegante.Nagulantang si Madeline, subalit mas kinakabahan siya.Natatakot siyang gustong ipalaglag ni Jeremy ang bata. Subalit, sa kanyang sorpresa, walang sinabi si Jeremy tungkol sa divorce o abortion. Sa kabilang banda, sinabihan lamang siya nito na samahan siya sa Whitman Manor bilang kanyang asawa sa araw ng ika-50 na kaarawan ng nanay niya.Ikinagulat ito ni Madeline. Ibig sabihin b anito ay sinusubukan niyang tanggapin si Madeline?Subalit, ag

Kumuha ng maraming atensyon ang mga pambibintang ng babae. Ganoon pa man, sinubukan ni Madeline na maging kalmado. “Madam, kayo po ang nakabangga sa akin ngayon lang. At, hindi rin po ako kasambahay ng Whitman.”Nagulantang ang babae. Saka tinignan ang suot ni Madeline. Isang ngiti ng panghahamak ang makikita sa elegante nitong mukha. “Hindi ka mukhang kasambahay. Para kang isang pulubi sa tabi-tabi.”Ganoon din, may mga tawa ang maririnig sa isang gilid. Subalit, ayaw nang makipagtalo ni Madeline. Nang paalis na siya, nakita niyang naglalakad si Meredith.Maganda ang suot nito at may makeup. Nang makita niya si Madeline, gulat na gulat ang mukha niya. “Ikaw pala iyan, Maddie.”Nang marinig ng babae ang sinabi ni Meredith, tinignan niya ito ng may galit. “Mrs. Whitman, kilala mo ang pulubing ito?”Nagulantang si Madeline. Inakala ng babaeng ito na si Meredith ang asawa ni Jeremy. Subalit, hindi naman ito itatama ni Meredith. Sa kabilang banda, binigyan niya pa ito ng isang ngiti.

Napabilis ang tibok ng puso ni Madeline sa hindi inaasahang matamis na pakikitungo nito. Namula rin siya nang bahagya.Itinaas niya ang kanyang ulo para tignan si Jeremy. Ang gwapo niya talaga kahit nakatagilid, subalit tila ba wala na namang paki ang mukha nito.“Andito si Lolo.”Sinabi niya ang tatlong salitang iyon nang malamig at agad itong naunawaan ni Madeline.Gusto lamang niyang magpanggap na maayos sila sa harap ng Old Master Whitman. Nanlamig na naman ang puso ni Madeline, at naramdaman niyang isang kabalintunaan ang lahat.Walang ibang tao sa hapag. Kung mayroon, si Meredith lang.Mabuti ang mga mata ni Old Master Whitman. Subalit, sa hindi maipaliwanag na dahilan, pamilyar siya. Tila ba nagkita na sila dati.Ang ikinagulat ni Madeline ay kung paanong hindi pinansin ni Jeremy si Meredith at inasikaso lamang siya nito upang mapasaya ang old master.Hindi lamang siya nito pinagdalhan ng pagkain, kundi pinagbalat pa siya nito ng hipon. Ito ang unang beses na nakita ni M

Naulanan si Madeline ng malalamig na pamimintang mula sa lalaki, at para bang isang malaking biro ang lahat.“Hindi ba alam mo namang ganyan talaga ako, Mr. Whitman?”Lalong nagalit si Jeremy sa sagot ni Madeline. Inangat niya nang marahas ang baba nito at tinignan ito nang masama gamit ang kanyang mga itim na mata.“Nagpunta ka pala para hanapin ang dati mong nobyo, hmm?”‘Dating nobyo? Si Daniel siguro ang tinutukoy niya.’Magkaklase si Jeremy at Daniel. Dalawang taon na mas matanda ito sa kanya at seniors niya sila.Nang umamin si Daniel kay Madeline noong graduation ceremony, inakala ng lahat na nagdedate na sila pagkatapos no’n.Hindi alam ni Madeline na pinaniwalaan rin ni Jeremy ang mga sabi-sabing iyon.“Madeline, sinasabi ko s aiyo, kahit paalisin kita sa buhay ko, hindi ka makakapunta sa ibang lalaki. Gusto kong makita kung sino ang mangangahas na pulutin ang basurang tinapon ko na dati!”Basura.Nilalarawan siya ng lalaking ito gamit ang mga gano’ng salita.Nanana

Matapos ang ilang sandal, dumating na si Jeremy. Subalit, hindi upang makita si Maddie. Kundi, upang parangalan siya nang matindi.Madilim ang liwanag sa meeting room. Ganoon pa man, sapat na ito para makita ni Madeline ang malisya at galit sa mukha ng lalaki.Pirming sumagot si Madeline. “Hindi ko tinulak si Meredith. Nahulog lang siya sa sarili niya. Jeremy, pakiusap maniwala ka naman!”Nang marinig ang mga salita niya, inabot niya ang kanyang kamay kay Madeline. Sinunggaban niya ito sa likod ng leeg saka hinila papunta sa kanya.Para bang matatalas na kutsilyo ang tingin nito kay Madeline at saka sinabing, “Hindi lamang may ebidensya, pero may mga nakakikita pa. Pero may apog ka pa ring sabihin na hindi mo iyon kagagawan?”“Hindi ko naman talaga ginawa! Finrame lang ako ni Meredith. Hindi ko siya tinulak! Hindi!” Nagiging emosyal na si Madeline. Patuloy niyang sinasambit ang totoo sa pag-asang maniwala sa kanya ang lalaki.Subalit, lalo lamang naging nakakatakot ang mga mata n