Lahat ng Kabanata ng The Boy Next Door: Kabanata 1 - Kabanata 10

CALLIE"Callie!" Napasinghap ako at napapitlag dahil sa lakas ng boses ni Zoe nang tawagin niya ang pangalan ko. "Ano girl? Tulala all day? Walang balak kumain man lang o umalis sa pagkakatitig sa labas ng bintana?" "Sorry," halos pabulong na sinabi ko. Hindi ko namalayan na napatitig na naman ako gaya noong mga nakaraan na ginagawa ko na rin. Masyado lang ding marami ang tumatakbo sa isip ko at hindi ko alam kung alin ang uunahin ko sa mga 'yon. I heard her sighed. "Naiintindihan naman kita dahil alam kong mabigat ang dinadala mo," aniya. "Pero hindi sa lahat ng oras dapat mong ikulong sa nangyari sa nakaraan ang sarili mo, Callie. Time's moving on, sana ikaw rin." Hindi ko na lang sinagot ang sinabi nito dahil wala ring salita ang gustong lumabas pa sa bibig ko. Hindi na bago

CALLIE "So he's the guy na sinasabi mo sa akin?" Zoe asked me for the nth time habang ang mga mata nito ay nasa lalaking nakaupo malapit sa bintana sa hindi kalayuan sa counter kung nasaan kami. I told her about him, na siya ang lalaking nagpaalala sa akin kay Zander dahil sa pabango na gamit nito. "Callie, hindi niya kahawig si Zander kahit konti man lang. Alam mo, napapraning ka lang sa naiisip mo tungkol sa lalaking 'yan." Hindi ko magawang matanggap sa sarili ko ang sinabi nito. Alam ko na hindi ordinaryo ang pabango na ginagamit ni Zander dahil pinacucustomized pa niya 'yon at ngayong may isang lalaki na gumagamit ng kaparehong pabango ng kaniya, hindi ko magawang mapanatag na coincidence lang ang lahat. It's too impossible for two men to have the same formula for a perfume! Natigilan ako sa pag-iisip nang maramdaman ko ang kamay ni Zoe sa balikat ko. "It's been a year, Callie. Ako na ang naaawa sa 'yo sa sitwasyon mo, so I hope you'll give yourself a time to move on. He's no

CALLIE"It seems like wala talaga siyang balak na patahimikin ka," bulong sa akin ni Zoe habang kumukuha ito ng orders at nasulyap sa kinaroroonan ng isang taong pamilyar na pamilyar na sa aming dalawa. I let out a hiss upon hearing her statement. Napunta sa kinaroroonan ni Ethan ang mga mata ko and when our eyes meet, he smiled at me as he raised his cup of coffee a bit. Agad naman na nag-iwas ako ng tingin. Hindi ito ang unang beses na nakita ko siya sa coffee shop na ito. Mula no'ng nagkairingan kami sa unit niya, tila ba paborito na nito ang tumambay sa pinagtatrabauhan namin. Hindi ko alam kung natataon lang na naging paborito niyang tambayan ang coffee shop o naroon lang ito dahil alam niyang naiirita ako sa presensya niya. After that night, akala ko talaga ay matatahimik na ang mundo ko ngunit mukhang isang malaking pagkakamali pala iyon. "Magtrabaho na lang tayo," sabi ko kay Zoe na agad namang sinang-ayonan nito. Naging abala rin kami sa dami ng customer na pumapasok sa cof

CALLIE"Are you sure okay ka lang na maiwan mag-isa rito? Pwede ko rin naman iexcuse sarili ko muna tapos magpatake over na muna tayo kay Freya sa pag-assist sa counter," sabi ko kay Zoe. May sakit kasi ito at medyo nag-aalangan ako na iwan siya mag-isa. Bihira kung magkasakit si Zoe pero matindi kung bumigay ang katawan nito kapag nagkakasakit siya. I heard her let out a hiss. "How many times do I have to tell you na okay lang ako?" aniya. "You don't have to worry about me kasi trangkaso lang naman ito. Kasalanan ko rin naman dahil nagpahamog pa ako kagabi." Napalabi naman ako dahil sa tinuran nito. "But promise me that if naramdaman mo na sumama ang pakiramdam mo, you'll call me, okay?" paalala ko na tinanguan naman nito bago mag-ayos ng higa. I heard her let out a soft whimper, siguro'y dahil na rin sa sakit ng katawan na mula pa kagabi ay inirereklamo niya na. Hindi ko na ito kinulit pa at iniwan ko na siya sa unit namin gaya ng gusto niya. Pagdating na pagdating ko sa shop ay

CALLIEPaggising ko ay wala na si Zoe sa unit namin. Umalis na ito kaninang madaling araw papuntang Hawaii para samahan ang lola niya. Hindi pa rin nito sigurado kung kailan siya makakabalik. Ito rin ang unang beses na magiging mag-isa ako sa unit namin matapos ang isang buong taon. When I was a mess, Zoe won't leave my side dahil natatakot daw ito na wala na siyang balikan pag-uwi niya. Wala akong plano sa buhay ko no'n kaya hindi ko siya masisisi kung gano'n ang naramdaman niya. I did my usual routine dahil kailangan ko pa ring pumasok sa trabaho ko. Dahil wala si Zoe ay si Freya lang ang kapalitan ko sa shift kaya medyo mababago ang routine naming dalawa. "Good morning," pagbati ko sa mga kasamahan ko nang makarating ako sa shop. Medyo maaga ang pagdating ko ngayon dahil nasaktuhan ko pa na nag-aayos pa lang sila ng table sa loob. Ibinaba ko naman muna sa staff room ang mga gamit ko at nagbihis ng uniporme bago dumiretso sa counter para ayusin naman ang mga gamit doon. "How was