CALLIEPaggising ko ay wala na si Zoe sa unit namin. Umalis na ito kaninang madaling araw papuntang Hawaii para samahan ang lola niya. Hindi pa rin nito sigurado kung kailan siya makakabalik. Ito rin ang unang beses na magiging mag-isa ako sa unit namin matapos ang isang buong taon. When I was a mess, Zoe won't leave my side dahil natatakot daw ito na wala na siyang balikan pag-uwi niya. Wala akong plano sa buhay ko no'n kaya hindi ko siya masisisi kung gano'n ang naramdaman niya. I did my usual routine dahil kailangan ko pa ring pumasok sa trabaho ko. Dahil wala si Zoe ay si Freya lang ang kapalitan ko sa shift kaya medyo mababago ang routine naming dalawa. "Good morning," pagbati ko sa mga kasamahan ko nang makarating ako sa shop. Medyo maaga ang pagdating ko ngayon dahil nasaktuhan ko pa na nag-aayos pa lang sila ng table sa loob. Ibinaba ko naman muna sa staff room ang mga gamit ko at nagbihis ng uniporme bago dumiretso sa counter para ayusin naman ang mga gamit doon. "How was
CALLIENaalimpungatan ako nang makarinig ako ng kung anong kaluskos sa loob ng unit ko. Hinayaan ko na muna ang mata ko na mag-adjust sa dilim ng paligid at nang akmang bubuksan ko na ang lamp shade na nakapatong sa bed side table malapit sa akin, somebody caught me from behind. Nakatakip ang kamay nito sa bibig ko kaya hindi ako makagawa ng kung anumang ingay. Magpupumiglas na sana ako sa pagkakahawak nito sa akin nang maamoy ko ang pamilyar na amoy na alam kong si Ethan ang nagmamay-ari. "Be quiet." Nang bumulong ito sa tenga ko, roon ko mas napagtanto na si Ethan nga ito. Anong ginagawa niya sa loob ng unit ko? Tanging ang paghinga naming dalawa ang naririnig kong ingay. He's not making any move kaya nanatili lang din ako sa pwesto ko at inihahanda na lang ang isip ko sa pwede kong gawin kung sakali man na may gawin itong masama sa akin. Natigilan ako sa pag-iisip nang marinig kong parang may kumakalikot sa sliding door ko sa balkonahe. Nang magkaroon ng konting liwanag, doon ko
CALLIEPaggising ko kinaumagahan ay wala na si Ethan sa unit ko. Ni hindi ko na namalayan ang pag-alis nito kaya marahil ay maaga pa itong umalis ng unit ko. Sinilip ko pa muna ang unit nito ngunit nakasara ang pinto no'n kaya bumalik na lang ako sa unit ko kesa manggulo pa sa kaniya gayong wala naman akong sasabihin. Mag-aasikaso na sana ako sa kusina nang makitang may lutong pagkain na na nakahain sa mesa. I don't remember having some leftovers yesterday kaya paniguradong si Ethan ang naghanda nito. A peace offering dahil hindi siya umalis ng unit ko kagabi? Dahil kailangan ko na ring mag-asikaso para sa trabaho ko ay iyong inihanda niya na lang ang kinain ko bago ako naligo at nag-ayos ng sarili. Sinigurado ko na rin muna na nakasara nang maayos ang mga pinto ng sa unit ko bago ko iyon tuluyang iniwan. Habang naglalakad naman ako ay naisipan kong tawagan si Zoe para sabihin ang nangyari kagabi sa unit namin. "Hello?" she greeted me with her voice still hoarse. I checked the tim
CALLIE "Good morning," buo ang ngiti na bati ni Ethan sa akin nang buksan ko ang pinto ng unit ko. Napunta sa bagay na nasa kamay nito ang tingin ko bago ako muling tumingin sa kaniya. "I can cook my own breakfast, Ethan," saad ko. "I know," kaswal na sagot nito at saka pumasok ng unit ko. Pinanuod ko lang siyang ilapag sa mesa ang dala-dala niya. Siya na rin mismo ang nagsalin no'n sa isang plato. Hinila pa nito ang bangko at saka tinapik-tapik iyon habang nakatingin sa akin na animo'y pinapaupo niya ako roon. "Anong trip mo?" pataray kong tanong sa kaniya. "Kung isa na naman 'to sa mga pakulo mo para inisin ako, I'm acknowledging it. Naasar na ako. Okay na? You can stop giving me breakfast every morning, Ethan. Nababalita na tayo rito sa building just so you know." "Who cares about what they're saying?" aniya habang kumakain ng pagkain na dala nito para sa akin. Hindi ko naman napigilan ang pagrolyo ng mata ko dahil sa naging pahayag niya. "If you don't care, well, I do."
CALLIEMarriage―isa sa mga pinakahihintay na dumating ng kahit na sinong babae sa buhay niya at isa ako sa mga babaeng naglolook forward na mangyari 'yon sa buhay ko...and today's the last day na maghihintay ako because after this, I am officially Mrs. Williams.Napatingin akong muli sa singsing na nakalagay sa palasingsingan ko at hindi ko mapigilan ang mapangiti habang inaalala ko ang mga pinagdaanan namin ni Zander bago kami nakarating dito.My mother, brother and I migrated in Canada nang maayos na ang citizenship ni mommy rito. I was high school back then when we migrated at doon ko rin unang nakilala si Zander na isang Filipino-Canadian. He's the kind of guy na halos
CALLIE"Callie!" Napasinghap ako at napapitlag dahil sa lakas ng boses ni Zoe nang tawagin niya ang pangalan ko. "Ano girl? Tulala all day? Walang balak kumain man lang o umalis sa pagkakatitig sa labas ng bintana?""Sorry," halos pabulong na sinabi ko. Hindi ko namalayan na napatitig na naman ako gaya noong mga nakaraan na ginagawa ko na rin. Masyado lang ding marami ang tumatakbo sa isip ko at hindi ko alam kung alin ang uunahin ko sa mga 'yon.I heard her sighed. "Naiintindihan naman kita dahil alam kong mabigat ang dinadala mo," aniya. "Pero hindi sa lahat ng oras dapat mong ikulong sa nangyari sa nakaraan ang sarili mo, Callie. Time's moving on, sana ikaw rin."Hindi ko na lang sinagot ang sinabi nito dahil wala ring salita ang gustong lumabas pa sa bibig ko. Hindi na bago
CALLIE“Hoy, girl! Seryoso? Kada ba kakausapin kita, eh tinatangay ka ng imahinasyon mo?”Napabuntong-hininga ako nang marinig ang sinabi ni Zoe. Sa sobrang okupado ko sa mga nangyari ay hindi ko namalayan na kinakausap niya pala ako. Hindi na rin bago sa kaniya ang mga ganitong senaryo, that’s for sure.“Anong mayroon at parang kasama ka ni peter pan na lumilipad papuntang neverland?” pagbibiro niya pa habang nag-aasikaso ng hapunan naming dalawa na binili ko kanina.“Wala,” simpleng sagot ko at saka muling naisip ang lalaki sa convenient store kanina. He’s using the same perfume as Zander at medyo may hawig din ito sa kaniya but it is definitely not him.“Tingin mo naman ay maniniwala ako sa sinasabi mo?” Zoe said. “Seryoso, Callie, gusto ko ring malaman kung anong nangyayari sa ‘yo.”I sighed. “I met a guy earlier…” I breathed, “he’s using the same perfume as Zander. Hindi ko rin maipaliwanag kung bakit but there’s something about him na nagbibigay pag-asa sa akin na baka bumalik na
CALLIE "So he's the guy na sinasabi mo sa akin?" Zoe asked me for the nth time habang ang mga mata nito ay nasa lalaking nakaupo malapit sa bintana sa hindi kalayuan sa counter kung nasaan kami. I told her about him, na siya ang lalaking nagpaalala sa akin kay Zander dahil sa pabango na gamit nito. "Callie, hindi niya kahawig si Zander kahit konti man lang. Alam mo, napapraning ka lang sa naiisip mo tungkol sa lalaking 'yan." Hindi ko magawang matanggap sa sarili ko ang sinabi nito. Alam ko na hindi ordinaryo ang pabango na ginagamit ni Zander dahil pinacucustomized pa niya 'yon at ngayong may isang lalaki na gumagamit ng kaparehong pabango ng kaniya, hindi ko magawang mapanatag na coincidence lang ang lahat. It's too impossible for two men to have the same formula for a perfume! Natigilan ako sa pag-iisip nang maramdaman ko ang kamay ni Zoe sa balikat ko. "It's been a year, Callie. Ako na ang naaawa sa 'yo sa sitwasyon mo, so I hope you'll give yourself a time to move on. He's no