Isa sa magandang dahilan kung bakit masarap manirahan sa probinsya kaysa sa lungsod ay dahil sa sariwang hangin na mayroon dito. Tila ba bawat ihip ay kasabay na tinatangay ang anumang problemang dinadala mo.Ibinaba ako ng tricycle driver sa tapat ng basketball court malapit sa barangay hall ng Sta. Monica. Nilakad ko na lamang ang lubak-lubak na daan patungo sa munting kubo, na pilit ipina-memorize ang itsura sa akin ni Cloud kahapon.Sa aking likod ay ramdam na ramdam ko ang presensya ni Ice. Akala ko ba'y sina Hail at Sun ang magbabantay sa akin? Nasaan ba sila? Marahil ay magaling lang talaga silang magtago kaya hindi ko mahagilap ni hibla ng kanilang buhok sa paligid.Tinanggal ko ang aking blazer at sinubukang maglakad ng sexy katulad ng karakter ni Dona sa script na ibinigay sa akin. Hindi ako si Kai ngayon, ako si Dona at kailangan kong umakto bilang siya.Tumigil ako sa tapat ng isang kubo na napapaligiran ng kawayang-b

Si Dona ay liberated, kung siya ang manghihikayat kay Sir Jobet ay paniguradong lalandiin  niya ito. Kung bilang si Kai naman ay magmamakaawa ako sa kan’ya. Ang sabi ni Ice ay huwag ko daw kakaligtaan si Fire. Ano ba ang ibig niyang sabihin? Kukuhanan ko ng pictures si Sir Jobet sa bawat anggulo para mapapayag ko siya?“Hindi mo ba gusto ang pagkain?” tanong ng babae na nasa aking tabi nang padabog kong maibaba sa plato ang kutsara.Nasa pribadong kwarto kami ng gusali at kumakain ng pananghalian. Dumagdag pa sa aking pagkayamot ang kakaunting pagkain na inihanda para sa amin. Hindi man nila sabihin ay nakukuha ko ang gusto nilang mangyari, iyon ay ang mapanatili ang magandang hubog ng pangangatawan ng mga babaeng ito. Iyon ang dahilan kung bakit simula pa kaninang umaga ay halos ayaw na nila kaming pakainin ng maayos.“Gusto. Dumulas lang kasi,” pagpapalusot ko.Isang oras ang ibinigay na breaktime sa amin. Bawal lumaba

Kanina ko pa naririnig ang pagkatok ni Zid sa unit ko pero hindi ko alam kung paano siya haharapin. Tandang-tanda ko pa ang sinabi niya kagabi pati ang palitan namin ng ‘good night’ sa isa’t-isa. Normal lang naman siguro iyon sa dalawang magkaibang kasarian na magkakilala, hindi ba?Kung siguro’y magkaibigan kami ni Zid ay hindi ako maiilang ng ganito. Magkaibigan na nga ba kami? O magkatrabaho? Baka magkaibigan na kami kaya ganoon na siya makipag-usap sa akin. Pero kaming dalawa ni Fredo ay hindi naman ganoon. ‘Ni hindi ko nga maalalang nagsabi ako ni good morning sa kan’ya. Paano’y sabunutan ang batian namin.Huminga ako ng malalim bago siya pinagbuksan ng pinto. Pareho na kaming nakabihis at handing umalis.“Good morning,” aniya.Para siyang commercial model ng kape sa umaga. Napaka-alive niyang tingnan.“G-good morning din.” Ano ba ‘yan bakit nauutal ako?Pagdating s

Tagumpay na na-release ang The Veracity tabloid. Naipakulong ang lahat ng taong sangkot sa human trafficking. Muli din na naigawad sa mga taga-Sta. Monica ang kanilang mga lupain. Nakakatuwang maging parte ng mga taong nasa likod ng matagumpay na kasong iyon. “Are you sure to donate your first salary to the youth of Sta. Monica?” tanong sa akin ni Zid habang tinatahak namin ang daan patungong banko. Mayroong ibinigay na kontak sa akin si Blue na siyang mag-aabot ng aking donasyon para sa mga taga-doon. Ang sabi sa akin ni Zid ay mayroon na silang ipinadalang tulong para sa pag-aaral ng mga bata sa Sta. Monica, pero gusto ko pa din na magbigay kahit kaunting tulong mula sa sarili kong bulsa. “Alam ko kasi ang pakiramdam ng kapit sa patalim para lang mabuhay, kaya ngayon na nakikita kong kaya ko naman silang tulungan ay gagawin ko,” sagot ko sa kan’ya. Matamis siyang ngumiti sa akin. Makalipas lamang ang ilan pang sandali ay nakarating na kami n

“Gusto ko lang linawin sa’yo na hindi kita gusto at hindi ako katulad ng mga babaeng dini-date mo noon o hanggang ngayon, na nagkakandarapa sa’yo.”Kanina ko pa isinasaulo ang mga salitang iyon sa aking isipan habang nasa daan kami ni Zid, at nang bigla nga siyang huminto sa isang tabi ay hindi ko na napigilang sabihin.Hindi ako makatingin ng diretso sa kan’ya pero naaaninag ko sa aking tabi ang pagkunot ng kan’yang noo. Marahil ay nagtataka siya kung paano at bakit bigla ko na lang iyon nasabi.Minsan talaga’y hindi ako nagsisisi na over-thinker ako at advance palagi mag-isip. Sa sitwasyon ngayon, kung hindi ko iiwasan si Zid at lilinawin ang namamagitan sa amin, ay patuloy lang siya sa pagpapakita ng kabaitan at pagbibitaw ng mga matatamis na kataga sa akin. Alam kong baka tuluyan na akong mahulog sa kan’ya. Ngayon ko pa lang naramdaman ang kasiyahan at kakaibang kapanatagan kapag kasama ko siya, kaya alam kong