Tinaas ko ang aking dalawang paa sa higaan at niyakap ang mga binti, pinatong ang baba sa aking tuhod. "Pa... Bakit?.. Bakit nagkaganito tayo?" Hindi ko maiwasang mapa tanong sa sarili.  Nangilid ang mga luha sa aking mga mata at tuluyan na ngang nahulog ang mga ito sa aking pisngi. "Umalis na pala kayo ng bansa, hindi niyo man lang ako sinama. Iniwan niyo ako rito para pagbayaran ang ginawa mong pagtakas kay Davina. Hindi ba ako mahalaga sayo?" naiiyak kong sambit sa aking sarili.  Sinubsob ko ang aking mukha sa braso at doon humagulgol. Ang tagal na panahon kong tinago yung totoong damdamin ko at ngayon lumalabas na ang siyang totoong ako.  Everyone thought, I'm cold, heartless but littl

Kung para kay Davina ang mga ito 'di ganito ka mura  ang mga gamit niya. Sadya lang 'di nila inaasahan na ako ang mapupunta sa kanila at hindi siya. Kaya ito ang binigay sa akin yung hindi na pinag-isipan o pinaghandaan pa. Psshh.  Mabilis lang ako naligo at ginamit ang mga nasa sabunan ko.  Mga ilang minuto nakabihis na ako ng uniporme ko ng  binigay sa akin. Kulay itim na jumper ang uniporme para siguro hindi kumapit ang dumi sa damit.  I'm not good with tools and diggers. I've never worked on construction sites because I've never been so desperate in finding a job. Though, I already experienced tons of shits that life consistently throws at me. Sinuksok ko muna ang puti kong gloves sa bul

Hapon na nang matapos kaming lahat sa trabaho.  Nakaupo ako ngayon sa wasak-wasak na mga bato at nakatingala sa langit. Hindi na masakit ang sinag ng araw kaya malaya ko nang namumulat aking mga mata na 'di nasasaktan sa araw.  Nakakapagod ngayong araw na 'to. Marami rin akong mga nakasalamuha na iba't ibang pag-uugali ng mga tao rito sa Construction Sites. Ngunit wala ang nagpang-ahas na magtanong o mangbastos sa akin dahil nga asawa raw nga ako ni Tanda. Kaya walang nag-aahas na gumalaw sa akin.  Puwera lang ang kumag na tumabi sa akin. Umupo rin siya at ginawa ang ginagawa ko. Tumingala rin siya para tingnan ang kalangitan at tinaas ang kamay na sinubukan abutin ang ulap."Ano ang mas malayo? Yung Airport o yung—kalangitan?" walang humor na tanong niya.  

Marlboro Girl's  Natawa siya. "Hindi, wala. Sa katunayan niyan kasama ko ang girlfriend kong si Anna," balin nito sa akin at inakbayan.  I smiled awkwardly. "Hi." I greeted in almost a whisper.  "So? What is she doing here? Hindi naman pwede pumunta ka lang dito para ipakilala sa akin ang so called girlfriend mo na 'di na bago 'yon sa 'yo," she said in a bitter way.  He chuckled a bit. "Naghahanap siya ng trabaho kaya rito ko siya pinunta," Ethan explained. Tumango-tango siya. "Kaso lang kumpleto na ang mga Marlboro Girls ko. Paano ba 'yan?" alanganing tanong niya.  

Kumuha ako ng limang kaha ng sigarilyo sa basket na cart na nakatali sa baywang ko para suportahan ang binebenta kong mga sigarilyo. Iba't ibang flavor ito pero pareho-pareho lang din ng brand. "Kilala ang mga tao, dahil sugapa tayo sa lahat ng mga bagay. Hindi tayo marunong makuntento sa kararampot lang, minsan pa nga kahit meron na o kahit sandakmakmak pa 'yan, hindi pa rin sapat..." tumigil ako sa pagsasalita at tiningnan ang limang kaha ng sigarilyo na hawak-hawak nang dalawang kamay ko dahil hindi kaya ang isa.Bago ko sila tinapunan ng tingin na may makahulugang ngiti sa mga labi. "Will you buy it, or..." Hinilig ko ang leeg ko, na bawat binibigkas ko'y may mga malalalim na kahulugan. "Just be contented of what you got right now?" mababa ang aking boses ngunit katamtaman lang para marinig nilang lahat, hindi na rin gano'n kalakas ang tugtugan dahil pinalitan na ito ng pang-romansa