I am worried. I am really worried, for Joycelyn had never been like this before. Grabe siya kung magwalwal ngayong gabi. What I mean is, yes, we partied a lot but not like this. Sobrang inangkin niya nga talaga ang dance floor.May mga manyak na dinidikitan siya at ako mismo ang nagpapaalis sa kanila. Hindi na nga ata namamalayan ni Joyce na may nangbabastos na sa kaniya.Kung alam niya iyon, sigurado akong mapapatay niya ang kung sino mang lalaki na iyon."Hindi ba natin pipigilan si Joyce?" alalang tanong ni Niña. Paano naman namin pipigilan ang kaibigan namin?Kami ang nagdala sa kaniya rito tapos pipigilan namin siya sa gusto niya?"Hayaan na muna natin. Basta huwag lang nating aalisin ang mga mata natin sa kaniya. Ang dami pa namang lalaki na dito hinahanap ang paparausan nila."Nanatili kami ni Niña sa bar counter. Inom kami nang inom. Mukhang kami pa a

I have done enough for today. Sobrang sakit na ng puso ko. Akala ko, magaling na ako. Akala ko lang pala iyon. Akala ko, okay na ang lahat. Umpisa pa lang pala iyon. Hindi ko inaasahang mangyayari ito.Gusto kong paniwalain ang sarili ko na ano mang oras ay magigising din ako sa bangungot na ito pero ako mismo, hindi matulungan ang sarili ko. I am an irresposible person! Hindi na ako matuto-tuto.Parang paulit-ulit lang naman. Iba-iba nga lang ang sitwasyon. Lagi na naman ako nasasaktan ah? Eh, bakit hindi pa rin ako masanay-sanay?"D-Denice---"Pinunasan ko kaagad ang luha sa aking pisngi nang marinig kong tinawag ni Ate Dorine ang pangalan ko. Tumayo rin siya sa kama at agad ko siyang inalalayan.Hindi ko siya sinisigawan o pinapakitaan man lang ng kaunting galit ko kahit na sumasalungat na ang puso ko sa ginagawa at pinapakita ko ngayon. May karapatan akong magalit pero, paano ako magagalit sa taong laging nasa tabi ko tuwing may problema ako?

Tulog na tulog si Ate Dorine nang maabutan ko siya sa condominium unit ko. Naabutan ko rin ang mga food stock ko na plastik na lang ang natira.Nakakita pa ako ng coke at bigla kong naisip na sinamahan niya ng capsule ang pag-inom niyon pero naalala kong marunong tumupad sa pangako ang Ate ko. Bago ko siya ihatid dito, nangako siyang hindi na siya gagawa ng kahit ano pang hakbang na maaaring makaapekto sa batang dinadala niya.Sobrang swerte ng magiging anak ni Ate, may maganda siyang tita—este, may mabuti siyang nanay. Maaaring muntikan nang manganib ang buhay niya dahil sa sarili niyang ina, pero, sigurado akong hindi niya iyon sinasadya. Hindi talaga iyon sinasadya ni Ate.Kailangan ko ring tanggapin na gwapo ang tatay niya. Wala akong ibang pagpipilian kung hindi ang maging masaya para sa bubuuin nilang pamilya.Tutal, wala na naman talaga kami ni Oliver. Medyo matagal na panahon na rin noong man

"Maayong buntag, Cebu!" sigaw ko. Kakagising ko lang. Sariwang hangin na kaagad ang dumampi sa balat at pang-amoy ko.Limang buwan na ang nakakalipas. Limang buwan na simula nang lisanin ko ang mundong kinagisnan ko. Pero, hindi ko pa rin iniiwan ang propesyon na matagal ko nang minamahal.Fashion. Journalism."Ganda naman ng gising ng alarm clock namin," puna ni Nanay Luz. Sa ikalawang araw ko rito, sinabi niyang Nanay na lang daw ang itawag ko sa kaniya kaysa Ale."Mas maganda pa po ako kaysa sa gising ko," pagmamayabang ko na naman. I used to smile and boast like this since I came here.Natuto akong kontrolin ang sarili ko. Napatawad ko ang mga taong nakagawa ng pagkakamali sa akin kahit na hindi man lang nakakarinig ng pasensya sa kanila.Manang Lorna told me last 2 months that Ate Dorine safely delivered my nephew named Mond. Hindi ko alam kung bakit naisipan

My nephew and I had fun. Mahimbing ang tulog ng bata, nang dumating ako. Pero, agad ding nagising nang akyatin ko siya sa crib niya na nasa ikalawang palapag nitong bahay. "You are my favorite nephew!" masayang pahayag ko saka dahan-dahang hinawakan ang pisngi ng pamangkin ko na buhat ni Ate Dorine ngayon. "Bolera!" anas ni Ate. "Siya pa lang naman ang pamangkin mo kaya malamang na paborito mo talaga. Hayaan mo, susundan ko agad para may pagpipilian ka." My sister and I laughed. Natigil ang tawanan namin nang magsalita si Tita Josie, Mama ni Kuya Raymond. "Dorine, nandiyan na si Oliver." Napuno nang pagkabigla ang utak ko. So, alam ba ni Tita Josie ito? Galit ba siya o hindi? Baka naman pinapahirapan niya si Ate Dorine dito kapag wala kami? I really hate mother-in-laws. Well, I will always open an exception kung mabuti naman ang taong pakikisamahan ko. Tumayo si Ate Dorine at ipinabuhat muna sa akin ang anak niya. Nilaro-laro ni Ynigo ang bata