Maagang umalis si Leilani kinaumagahan. Yaya Rosa, Trixie's nanny told her that she's going to have a day off the day before their arrival and she agreed on it. Namimiss na rin daw kasi nito ang anak nito kaya hindi niya matanggihan lalo pa at matagal-tagal na rin nung huli itong makauwi sa kanila kaya gustuhin niya man na manatili muna sa condo ni Lysander, she can't. Her baby needs her. She can't trust anyone else other than Yaya Rosa. Panatag kasi ang kanyang loob at hindi siya nag-aalala na baka mapahamak ang kanyang anak pag si Yaya Rosa ang nag-aalaga and now that she's not around, she must take care of her Trixie. Kasalukuyan silang lulan ng kotse papunta sa clinic nang maramdaman niyang ipaparada na ito ng driver kaya sumilip siya sa bintana. Hindi niya man lang namalayan na nakarating na pala sila dahil sa lalim ng iniisip niya. Ipinadala kasi ng Don ang driver nito para ipasundo sila ni Trixie at ihatid sa clinic nang masabi niya rito na may appointment siya s

Leilani's POVI went up the bed then grab my phone. I'm about to open my Insta when I saw that I got messages in my Messenger so I quickly look at it to know who it was but what caught my attention more is the message request on my chathead. Iilan lang ang may alam na may account ako sa Facebook at isa pa, hindi ko gamit ang totoo kong pangalan kaya kung sino man ito, marahil ay importante talaga ang sadya nito sa akin kaya binuksan ko iyon pero kamuntik-muntikan ko nang mailaglag ang cellphone sa pagkagulat dahil sa nakita. Lysander Montefalco: "Where are you now?"Nagdalawang isip ako. Is this really him? Imposible! As far as I know, he doesn't have an FB account. As a business man himself, ayaw na ayaw nito na gumawa ng mga social media accounts because it's a waste of time for him. Kahit nga accounts na makikita sa Instagram na pangalan niya ang nakarehistro ay ibang tao ang gumagamit. Do somebody's just playing a fool out of me? Lito pa ang isip ko sa

Nagkasarapan sila ng kwentuhan ng doktor at hindi niya man lang namalayan ang oras. Nag-enjoy siya sa pakikipag-usap rito at pati na rin sa pagkain na ang lalaki mismo ang nag-order nang sabihin niya rito na hindi niya kabisado kung anong masarap na kainin sa pagpipilian sa menu ng restaurant.Nakita niyang bumuka-sara ang bibig ng katapat na lalaki sa patuloy nitong pagsasalita pero bigla yata siyang pinagpawisan nang napagawi ang paningin niya sa may bukana ng pinto ng restaurant. Dalawang pares ng nakaasik na magkahalong berde at bughaw na mga mata ang ngayon ay nakatingin ng diretso sa kanilang kinauupuan. Namalayan niya na lang na napigil niya pala ang hininga nang inabutan siya ng baso ng tubig ni Dr. Aesteus. Ibinaling niya rito ang tingin kahit ang totoo ay lumilipad ngayon ang kanyang diwa. Para siyang biglang tinakasan ng kaluluwa. "Okay ka lang ba?" may himig pag-aalala na tanong ng binata sa kanya. Tipid siyang ngumiti rito saka marahang tumango. 

"What's my schedule today?" Agaw pansin niya sa sekretarya na tila lutang at nakatingin lang sa kawalan habang nakasunod sa kanyang likuran. Nabunggo tuloy ito at naging mailap ang mga mata nang makitang nilingon niya ito at nakatingin siya rito. Kakapasok niya pa lamang sa building nang makita niya itong papunta sa kanyang direksyon na tila sadyang inaabangan talaga ang kanyang pagdating. Medyo na late kasi siya ng kaunti dahil hindi niya alam na nakasilent mode pala ang alarm ng cellphone niya. Hinintay niya na ibuka nito ang bibig para magsalita pero ilang segundo pa muna ang lumipas bago nito nahamig ang sarili. "Si Miss Leilani po kasi, narito siya ngayon!" sabi nito at napayuko. "Sorry po talaga sir. Eh kasi po, idol ko po talaga siya at hindi ko po alam kung anong magiging reaksyon nang makaharap ko siya kanina at nagtanong kung nasaan po ang opisina ninyo."Siya naman ngayon ang biglang hindi makapagsalita agad nang marinig ang s

Kahit late na siyang nakatulog kagabi, maaga pa rin siyang nagising kinaumagahan. Nakasanayan na kasi ng kanyang mga mata kaya awtomatiko ang mga itong nagmumulat pag pitada ng ikaanim ng umaga. He prefer being the first to come to work than be last one to enter the building before his employees kaya siguro terror ang tingin ng iba sa mga ito sa kanya. Hindi naman kasi kaila sa kanya ang usap-usapan ng iba niyang mga empleyado mula sa iba't ibang department pero wala naman kasi siyang balak sitahin ang mga ito at ituwid ang impression nilang ganoon sa kanya. Mas mabuti pa nga 'yun para maging alisto ito sa kanya-kanyang mga trabaho. Habang lulan siya ng elevator at papaakyat ito sa palapag ng kanyang opisina ay yumuko s'ya para dukutin sa bag ang inilagay na cellphone roon. Balak n'ya kasing hanapin ang numero ni Pierce para tawagin ito. Parang nakini-kinita niya kasi na nakadapa pa rin ito ngayon sa kama nito habang sapo ang noo dahil sa hangover. 7:30 na ng umaga. Sa