KABANATA 30 Sa sobrang saya ng mga oras na kasama ko si Levi pakiramdam ko mabilis ding lumilipas ang oras. Ayaw ko pa. Ayaw ko pang bumalik. Gusto ko pa siyang makasama ng mas matagal pero alam kong hindi pwede ang iniisip ko. Kailangan naming bumalik. Kailangan naming humarap sa tunay naming mundo. Hindi dapat namin ito takbuhan. Hindi ko dapat ito takbuhan.“Bye Astrid! See you bukas sa school!” kumaway sa akin si Chloe at Hannah habang nasa loob na ako ng sasakyan ni Levi. Ngumiti ako at kumaway din sa kanila.“Bye!” sigaw ko pabalik. Nakita kong tumalikod na sila kaya tinaas ko na rin ang salamin ng bintana ng sasakyan ni Levi. Bumaling ako sa kanya and I gestured him to drive now. Pinaandar niya ang sasakyan at napangiti ako nang hawakan niya ang kamay kong nakapahinga sa aking hita.“Hindi kaya maaksidente tayo dahil diyan sa ginagawa mo?” natatawa kong tanong. He chuckled lightly.“I a

KABANATA 32 Katulad ng sinabi ni Chloe ay hindi nga nila hinayaang magtagpo ang landas namin ni Levi. Gumawa sila ng paraan para makalabas ako nang hindi natatagpuan ni Levi. Ayaw ko pa talagang makita si Levi. Ayaw ko talaga. Ayaw ko ring makinig sa kanya. Pakiramdam ko ay kahit anong sabihin niya hindi pa rin ako mapapanatag.Bumuntong hininga si Hannah sa tabi ko. Nabili ng ice cream si Chloe kaya kami lang ni Hannah ang nasa table ngayon. Kitang kita ko ang pawis sa side bangs ni Hannah.“Levi is really determined to talk to you. I saw him…searching for you,” Hannah said while watching me. Nakatulala lang ako sa mesa habang nag-iintay sa ice cream.“Ayaw ko siyang makausap, Hannah. Paano kung makita kami ng mommy niya? Ng fiancee niya?” naiiling kong sinabi. I heard her sighed.“I didn’t imagine that your problem is this complicated. I feel like…your life were planned to get entang

KABANATA 34 Mali. Mali ang lahat ng ‘to. Sa lahat ng ginawa ko ito ang pinakamali. Pinagmasdan ko ang mahimbing na pagkakatulog ni Levi sa tabi ko. I am now wearing back my dress while Levi fell asleep beside me. Tears rolled down my cheeks. I know it was wrong but…why do it still feels so good? Maybe I am a fool. I fell for him hard. And I was wrong for that. I wiped off the tears in my cheeks and silently open the door.Pinagbigyan ko lang ang sarili ko ngayon pero hindi ako pwedeng manatili. Maaaring nadala lang ako sa init na nangyari kanina at kasalanan kong nagpadala ako. Hindi dapat.Umiiyak akong umalis sa kanyang sasakyan, papalayo sa kanya. Mom and I have to leave as soon as possible. Kailangan naming lumayo. If we’ll stay here we will always get entangled with them and I don’t want that to happen. Nagpara ako ng taxi para doon sumakay at makauwi na. Tiningnan ko ang aking wrist watch sa nanlalabong mga mata dahil

KABANATA 36 Maagap akong nagising para magluto ng almusal namin ni mama. Hindi pa sumisikat ang araw ay gising na ako para maghanda. Habang nagluluto ay hindi ko maiwasan ng isip kong lumipad na naman sa malayo. Rinig na rinig ko ang mga kuliglig sa paligid dahil sa likod lang namin ay ang gubatan.Hinanda ko na ang mga pagkain sa mesa at saktong narinig ko ang alarm clock ni mama. Mabilis akong naghugas at nagpunas ng kamay bago ko pinasok ang kanyang kwarto. Nakita ko siyang sinusubukang tumayo pero agad akong nagtungo sa kanya para akayin siya sa wheelchair. Ginamit ko ang buo kong lakas para mailagay at maiupo siya doon.“Dahan-dahan, Ma…” bulong ko habang inaayos siya roon. Ngumiti siya sa akin at sumunod. Pagkatapos ay tinulak ko ang kanyang wheelchair patungo sa lamesa at hinandaan siya ng pinggan na may nakalagay ng pagkain.“Salamat, anak…” mahina niyang sinabi. Hinalikan ko siya sa kanyang noo

KABANATA 38 Nagpatuloy ako sa trabaho hanggang sa mag break time na naman. Sa totoo lang ay  wala akong ka close sa mga katrabaho ko. Nagkakaroon lang ako ng kausap kapag bibisita dito sina Adelaide, kapag wala ay tahimik lang din ako. Hindi ko alam kung bakit pero pakiramdam ko kasi kahit mabait naman sa akin ang iba ay pinag-uusap pa rin nila ako behind my back at masama ‘yon sa pakiramdam.Kaya naman imbes na mapaaway ay umiiwas na lang ako. Isa pa mahalaga ang trabaho na ‘to sa akin dahil gusto kong mag-ipon. Ang plano ko kasi ay mangibang bansa pagkatapos makaipon. Sa tingin ko kasi ay doon ako makakakita ng malaki. Ang kaso malaki rin ang magagastos para makarating sa ibang bansa, lalo na’t America ang gusto ko.Habang kumakain ng libreng pa-lunch ng hotel ay nakatanaw ako sa bulkang mayon na tanaw dito mula sa restaurant ng hotel. Ito talaga ang dinadayo sa hotel na ito kaya marami ang nagchecheck-in. Bukod pa doon ay