Renice's POVMabagal kong binuksan ang mga mata ko. Nahihilo ako, at nandidilim pa rin ang paningin ko. Kagigising ko pa lang pero pakiramdam ko ang bigat-bigat ng buo kong katawan."Aray," sabi ko bago ako mabagal na umupo."Don't move," sabi ni Michael bago naupo sa tabi ko. Kaagad na lumubog ang parte ng kama kung saan siya naupo.Hindi naman ako nakagalaw kaagad dahil bukod sa nanghihina ang buo kong katawan, masakit din ito.Hindi rin naman ako nakaimik matapos niyang magsalita.Pareho lang kaming tahimik habang nakaupo sa kama. Hindi ko kasi alam kung bakit pakiramdam ko ay lasing na lasing ako at nanghihina pa ang buo kong katawan."I am sorry," sabi ni Michael. Kaagad ko naman siyang tinignan. Ngayon ko lang din napansin na may dala dala siyang box."I know sorry wasn't enough. I know you wants to hit me, to curse me," pagpapatuloy niya pa bago ako tinignan."I will gladly going to accept those, but first, allow me to put medicines on your wounds," dugtong niya pa bago inilapag

Malamig ang simoy ng hangin. Nililipad nito ang kurtina na siyang nagsisilbing takip ng bintana sa gabi. Nakatingin lang ako sa labas ng bintana habang yakap yakap ko ang aking sarili.Kanina pa akong umaga nag-iisip lang magmula nang umalis sila Michael at Redenn dito. Matapos kasi banggitin ni Redenn ang pakay niya rito kay Michael ay kaagad na nabago ang mood ng paligid.Naging mas seryoso ang awra at itsura ni Michael. Napahinga naman ako ng malalim. Sino kaya ang tinutukoy ni Redenn na bumalik na, bakit kaya gano'n ang naging reaksyon ni Michael?Napahinga ako ng malalim bago ako napatingin sa katawan kong puno pa rin ng pasa at sugat. Kahapon pa lang no'ng nangyari sa akin 'to. Kahapon pa lang no'ng dinukot ako at binugbog ng mga lalaking ngayon ay wala na sa mundong ito.Hindi ko alam kung bakit nga ba kahit natatakot ako ay nananatili ako sa puder ni Michael. Alam ko, dapat sa mga pagkakataong ito ay lumalayo na ako sa kanya dahil maaaring mangyari sa pamilya ko ang nangyari sa

Hindi ko maintindihan ang sarili ko. Magmula nang makausap ko si Redenn at Tyron kanina ay halos hindi na mawala sa isip ko ang mga bagay na patuloy na gumugulo rito. Malalim akong napabuntong hininga. Mas nadagdagan pa ang mga katanungan ko matapos nang mga narinig ko kanina lang. Ipinikit ko ang aking mga mata. Kriminal ba sila Michael? Nalilito ako. Mas nakagulo pa sa isip ko ang sinabi nila Tyron na hindi kayang pumatay ni Michael ng tao, ngunit ng dahil sa akin ay nagagawa niya. Ilang beses niyang ginawa. "Ayos ka lang ba, anak?" mabilis akong napalingon sa tabi ko nang marinig ko ang boses ni Mommy. "Mommy," pagtawag ko sa kanya. Mabilis naman siyang ngumiti sa akin. "Kumain ka na ba?" tanong niya sa akin bago ako tuluyang nilapitan. Napangiti naman ako. Mabuti na lang nandito ang pamilya ko, kahit papaano ay mababawasan ang worries na meron ako. "Hindi pa po, mommy. Maya-maya na po ako. Hindi pa naman po ako nagugutom," sagot ko bago ako muling napatingin sa kalangitan.

Nakaupo ako rito sa sofa sa labas habang pinagmamasdan ang mga lalaking nakaitim at naglilibot sa paligid. Nang lumabas nga ako mula sa loob ay dumoble ang bilang nila rito. "Ma'am, madilim na ho ang paligid. Hindi pa ho ba kayo papasok sa loob?" biglang tanong sa akin ng isa sa kanila. Kaagad ko naman siyang nilingon bago ako ngumiti. "Maya-maya, kuya papasok na rin ako," sagot ko bago ako tumingin sa paligid. Ngayon ko lang napansin na ang villa na ito ni Michael ay napapalibutan ng mga malalaking puno. "Kabilin-bilinan ho kasi sa amin, Ma'am na hindi kayo hayaang manatili rito sa labas lalo kung gabi na. Panigurado ho kasing malilintikan kami kay Sir Michael kapag may nangyaring hindi maganda sa inyo," biglang saad niya sa akin habang lumilinga sa paligid. Hindi naman ako nakaimik. Nanatili lang akong nakaupo habang nakatingin sa paligid. Malamang ito ang dahilan kung bakit parami na sila ng parami rito sa labas na nag-iikot ikot sa paligid. "Gano'n ho ba?" tanong ko. Kagaad n

Nakaupo ako ngayon dito sa mesa habang kumakain. Hindi ko alam kung pagkain ba ang tawag dito, dahil hindi ko pa naman ginagalaw ang pagkain ko na ngayon ay nasa harapan ko. Tahimik lang ako habang nakaupo rito. Hindi rin ako makatingin kay Michael dahil sa tuwing ginagawa ko ay pumapasok sa isip ko ang nangyari kagabi. Pati na rin ang mga sinabi sa akin kanina ni Mommy ay pumapasok sa isip ko. "Have you read the files already?" tanong niya bigla sa akin. Natigilan naman ako bago ako mabagal na napalingon sa kanya. "Anong files?" nakakunot noong tanong ko. Sa totoo lang kanina pa ako wala sa mood, hindi ko rin alam kung bakit pero alam ko nagsimula ito kaninang umaga. "The files that I have given to you," sagot niya bago niya ipinatong sa mesa ang kanyang siko. Hindi naman ako nakaimik dahil patuloy kong inaalala ang files na sinasabi niya sa akin. "Wala ka namang files na ibinigay sa akin. Hindi pa naman ako nakakapasok sa opisina mo," sabi ko habang diretsong nakatingin sa kany