Naglalakad ako sa kawalan papunta sa kung saan. Hindi ko talaga alam kung nasaan ako. Basta, nasa gitna ako ng purong kadiliman."Daddy?" salitang lumabas mula sa labi ko. Hindi ko rin alam kung bakit siya ang hinahanap ko."Daddy? Nasaan ka po?" tanong ko bago ako nagsimulang maglakad. Sa totoo lang, hindi ko alam kung bakit may kakaiba akong nararamdamanNakakaramdam ako ng kakaibang lungkot. Lungkot na parang nakabaon na sa puso ko. Pakiramdam ko kulang ako, pakiramdam ko may mali sa akin."D-daddy? Pakiusap, sumagot ka po," sabi ko bago ako patuloy na naglakad papunta sa kung saan.Wala akong ibang matanaw kung hindi ang purong kadiliman.Gusto kong tumakbo pero hindi ko alam kung ano nga ba ang madadatnan ko sa dulo nito. Natatakot ako na baka wala siya rito."Daddy!" sigaw ko bago ako huminto sa paglakad.Nanatili akong nakatayo lang ng hindi ko malaman kung ilang minuto. Muli na sana akong maglalakad ngunit nagulat ako nang may marinig akong tumatakbo mula sa malayo.Napakunot a

Nakatayo ako ngayon sa tapat ng kwarto ni Michael habang nag-iisip nang maaari kong sabihin. Hindi ko alam kung bakit gusto kong humingi sa kanya ng pasensya.Pero para saan nga ba?"Michael?" pagtawag ko sa kanyang pangalan bago ko hinawakan ang doorknob ng kanyang pinto.Kanina pa ako nakauwi rito sa bahay niya. Matapos namin mag-usap ni Mommy ay kaagad akong umalis ng bahay. Nagulat na nga lang ako nang makita ko sina Redenn at Tyron hindi kalayuan sa bahay. Inutusan daw kasi sila ni Michael na hintayin akong umuwi ng bahay.Malalim akong napabuntong hininga bago ako muling tumingin sa pinto na ngayon ay nasa aking harapan. No'ng huling beses na pumunta ako rito ay iba ang natunghayan ko, at ayaw ko na muling maulit ang bagay na 'yon."Michael?" pagtawag kong muli bago ako kumatok sa pinto. Ginagawa ko ang lahat upang hindi ko mahawakan ang doorknob at kusang mabuksan ang pintuan.Wala na ulit ang matandang babae na sinabing katiwala ni Michael dito sa bahay. Magmula kasi nang umuwi

Nakaupo ako rito sa loob ng walk-in closet. Kanina pa ako nag-iisa rito dahil hindi ko alam kung saan ba pumunta si Michael.Malalim akong bumuntong hininga. Madilim ang paligid at wala man lang akong naaninag na kahit anong liwanag.Nakasuksok ako sa pinaka-gilid nitong closet. Hindi ko alam kung saan dumaan papalabas si Michael, basta alam ko pumunta siya sa likod ng salamin dito at matapos no'n, 'di ko na alam kung saan siya pumunta.Napahinga ako ng malalim. Mas lalong dumami ang mga tanong na nasa isip ko. Mas lalong lumaki ang hinala ko sa ginagawa ni Michael.Hindi ko alam kung ligtas pa ba ako sa bahay na ito. Hindi ko alam kung ligtas pa akong manatili rito.Paano kung madamay ako rito? Paano kung madamay ang pamilya ko sa gulo na meron ang lalaking 'yon?Gusto kong malinawan sa mga bagay, at siguro naman deserve kong malaman ang totoo. Dahil baka ikapahamak ko kung wala akong alam sa totoong nangyayari sa paligid ko.Kinagat ko ang pang-ibaba kong labi nang magawi ang tingin

Naglalakad ako ngayon papunta sa Seth Corporation. Hindi na ako makapaghihintay pa na masagot ang mga tanong ko. Sasagutin ni Michael ang mga katanungan ko, o ititigil ko na ang kahibangan naming ito? Kailangan lang niyang mamili sa dalawa. Tuloy-tuloy akong naglakad papasok sa loob ng kompanya habang bahagyang nginingitian ang mga taong maaari kong makasalubong. Hindi ko alam kung sino sa kanila ang nakakaalam na asawa ako kunwari ni Michael, at sino sa kanila ang walang alam. Hindi pa kasi ako formal na naipapakilala ni Michael sa board members at kung kanino pa. Pero ang bagay na 'yan ay wala na ngayon sa akin. Dahil mas pinagtutuunang pansin ko na ay malaman ang katotohanan. Tuloy-tuloy lang ako sa paglalakad hanggang sa marating ko na ang elevator na isa sa kahinaan ko sa lugar na ito. Huminga muna ako ng malalim bago ko pinindot ang elevator. Malalalim ang mga hiningang binitawan ko. "Renice?" mabilis akong napatingin sa kanang bahagi ko nang may marinig akong tumawag sa aki

"M-michael," untag ko.Tinignan naman ako ni Michael mula ulo hanggang paa bago niya inayos ang aking buhok na ngayon pala ay sobra ng gulo."Look what these as*holes did on you," sabi niya sa akin bago napatingin sa sahig ng kwarto kung nasaan ako.Napatingin din ako sa gawing 'yon, na sana pala ay hindi ko na ginawa dahil kaagad akong nagsisi sa itsura ng mga lalaking kanina lang ay bumubugbog sa akin.Nakahiga na silang tatlo sa sahig habang naliligo sa mga sarili nilang dugo. Mapapansin din na maraming bala ang nakabaon na ngayon sa katawan nila."Don't look at them," narinig kong sabi ni Michael bago hinawakan ang aking kamay at hinila ako papalabas ng kwarto.Nanginginig naman akong naglakad kasunod niya. Pakiramdam ko ano mang oras ay maaari akong matumba dahil sa nararamdaman ko sa ngayon.Nang tuluyan na kaming nakalabas ng kwarto ay may nasa benteng lalaki ang nakahiga na ngayon sa sahig at kagaya sa mga lalaki sa loob ng kwarto, sila rin ay naliligo na sa sarili nilang mga d