Gulat na napabangon si Leon habang ako naman ay napaupo at mabilis na naitakip ang palad sa aking bibig. Alam kong hindi ito ang unang beses na naglapat ang aming labi. Pero yung kabang naramdaman ko, parang sasabog ang dibdib ko. Hindi pa rin natigil ang hiyawan ng mga audience na nakakita ng nangyari. Nang bumaling ako sa gawi nina Richard at Eunice ay tuwang-tuwa pa ito at pumapalakpak. Nang tumingin naman ako kina Tita Janina ay nakangiti ito habang nagpapalipat-lipat nang tingin sa amin ni Leon.Kinakabahang tumingin ako kay Leon. Bakas din ang kaba sa kaniyang mukha. Marahil ay nabigla rin siya sa nangyari. Sino nga ba naman kasing mag-aakala na ang pangalawang halik namin ay sa harap ng maraming tao. Pilit siyang ngumiti sa mga tao at marahang lumuhod sa harap ko at inilahad ang kaniyang kamay sa akin.Naghiwayan pa lalo ang mga lalaki pati na rin ang ilang mga nakatatanda.“Hindi pa po tapos ang laro natin. Puwede pa pong humabol. Ito

 Nagmadali kong inilabas ang laman ng kahon. Wow. Ngayon lang ako nakakita ng ganito kagandang damit. Parang pang-princess.“Ang ganda.” saad ko saka humarap kay Sir Troy. Napatingin naman siya sa damit na hawak ko. Tumango naman siya. Yung tipong aprubado niya ang disenyo at kulay nito.“Pastel ang color. Bagay sa’yo dahil maganda ang complexion mo.”Ibinaba ko ang damit na hawak at nag-thumbs up sa kaniya. Napailing na lang siya at muling nagtipa sa laptop. Ano ba ‘yan, araw na ng kasal ni Richard, nagtatrabaho pa rin siya. Halatang abala rin siya dahil panay ang tingin niya sa kaniyang cellphone. Mukhang may hinihintay na reply. Pasimple kong inabangan ang pagtunog ng kaniyang phone. Medyo matagal ang interval kumpara kanina. Pasimple akong naglakad patungo sa kama para tupiin ang kumot na ginamit niya kanina. Nang biglang umilaw ang kaniyang phone ay mabilis ko itong kinuha.Isang malakas na sigaw ang l

 “Kanina pa kita hinahanap.”Napasimangot ako nang marinig ang sinabi ni Leon. Pagkapasok namin ni Sir Troy sa mismong venue ay nabigla ako nang makita kong tumatakbo siya palapit sa akin. Pinagtitinginan tuloy kami ng mga tao sa paligid. Karamihan kasi ay naroon na. Hindi naman ako aware na ang bibilis pala ng takbo ng mga sasakyan nila. Akalain mo nga namang nauna pa sa amin si Leon dito habang nauna kaming umalis ng church.Hindi ako umimik sa sinabi niya. Nanatili ang tingin ko sa ibang panig ng venue at nagpanggap na hindi ko siya nakikita kahit na nasa harapan ko lang siya.“Louise.” he called for my name apologetically.Kinalbit ko naman si Sir Troy na nasa tabi ko.“May naririnig ka bang tumatawag sa pangalan ko?” tanong ko sa kaniya.It’s not that I am making fun of Leon. Gusto ko lang maramdaman niya ang paghihiganti ng isang taong iniwan at kinalimutan. Alam kong ang OA nang g

 “Sir Troy, uuwi na ba talaga tayo?” tanong ko sa boss ko habang nagliligpit kami ng aming mga gamit sa aming kuwarto.Simpleng tango lang ang isinagot niya sa akin. Napanguso naman ako. Kanina pa ako nakauwi sa hotel at kanina ko pa rin siya kinakausap pero hindi pa rin niya ako kinakausap nang maayos. Hindi ko alam kung anong problema niya. O baka may problema siya sa akin, ayaw  niya lang sabihin.“Sir Troy, galit ka po ba sa akin?” mahinang tanong ko habang tinutupi nang maayos ang kumot na ginamit ko. Napatingin naman ako sa couch at sandaling napabuntong-hininga. Kahit ilang gabi lang akong nakatulog doon, nararamdaman kong mamimiss kong higaan iyon. Dahil sa lahat ng couch na natulugan ko, dito lang ako naging kumportable.“Sir Troy.” untag ko sa kaniya nang hindi siya sumagot sa tanong ko.Napanguso akong muli. Pagkatapos kong tupiin ang kumot at ayusin ang mga unan na ginamit ko ay naglakad ak

 It’s good to be back. Napangiti ako nang makita ang mga nagtataasang buildings habang nakasakay sa taxi. Ang sabi ko sa sarili ko pagkauwi sa bahay, hindi muna ako papasok ng opisina dahil magpapahinga ako. Nagpaalam na rin ako kay Sir Troy. Ang akala ko nga ay hindi niya ako papayagan. Pero pakiramdam ko ay nasayang din lang ang pagpapaalam ko dahil narito ako ngayon at excited na bumalik sa opisina.Paghinto ng taxi ay mabilis akong nagbayad at nagmadaling bumaba. Bitbit ko ang isang paperbag kung saan nakalagay ang mga keychains at sweets na pinamili ko para sa mga kasamahan ko sa trabaho. Pagpasok ko sa lobby ng building ay mabilis na sumaludo ang guwardiya roon. Huminto ako sa paglalakad at sumaludo rin pabalik dito.  “Welcome back, Miss Richelle.”“Thank you very much, Manong.” sabi ko. Mabilis akong naglakad papalapit dito at kumuha ng isang keychain at isang bar ng chocolate at nilagay sa lamesa nito.