I was a naive girl back then, clueless of the consequences of having a secret affair with someone taken. O maaaring alam ko naman ang kahihinatnan subalit hindi ako gumawa ng paraan para mapigilan iyon. Hanggang sa ang pag-ibig na sana'y hindi na lang nasimulan, tumagal pa at ako rin ang nalunod kalaunan.Matamlay akong bumangon. Scanning the room, I noticed how familiar it is. Tumayo ako sa harap ng malaking salamin. The shirt I'm wearing now isn't mine. At kanino pa nga ba?Mula rito, rinig ko ang lagaslas ng tubig sa banyo. Alam ko kung nasaan ako. Dahil lumipas man ang ilang taon, walang nagbago sa kung saan nakapuwesto ang kama niya. Ang parehong kulay ng mga ilaw at ang sofa.I recalled what happened yesterday night. Nalasing ako at nagpasundo kay Olive. Ngunit ngayon, hindi ko maloloko ang sarili ko. Hindi si Olive ang sumundo sa akin.Bumalik ako sa kama at muling umupo roon. What now? Hindi ko alam kung bakit dito ako dinala ni Russel pero parang

Malayang pumasok ang pang-umagang hangin sa kuwarto nang buksan ko ang glass doors. Bakas pa rin ang iniwan ng ulan sa magdamag at ang mga dahon ng puno't halaman ay hindi pa natutuyo. Malalim akong huminga at mas dinama ang sariwang simoy ng hangin bago muling bumalik sa kama upang ayusin ang nagulong bedsheets. Nag-iinit ang mukha ko sa tuwing naaalala ko ang nangyari. Akala ko isang beses lang pero nasundan pa dahil sa kalikutan ni Russel. It was a quick moment. Parang kahapon lang, nasa ibang bansa ako at nangungulila sa kaniya. Mabilis na nagbago ang kapalaran matapos ang isang gabi. Ang makasama siya kahit saan ay nakalulunod na. Paano pa kaya kung ganitong senaryo ang mabungaran ko araw-araw? Maybe when we get married. My face heated more. Parang hindi naman talaga ako nagka-edad dahil walang nagbago sa reaksyon ko sa tuwing naiisip siya. And it sucks to feel like I'm still a teenager having a crush on him. Naayos ko na ang kama nang pumasok si Russel bitbit a

Tuwang-tuwa ako sa mga bata sa unang araw ko sa shop. They're all bubbly and energetic. Halos bitin pa sa ilang oras na session dahil ang lahat ay may kani-kaniyang rason kung bakit gusto nilang maging mahusay na artist balang araw, dahilan kaya nagtagal ang pagpapakilala. Some of the moms are there, too. Ang iba nama'y ayos lang kahit maiwan ng magulang. Our first lesson is all about shapes and colors. Naalala ko ang kabataan ko noon. Natuto akong gumuhit nang minsang nabighani ako sa isang larawan. That's how it all started. Nagkaroon ako ng interest sa pagguhit dahil sa kuyosidad. Iniisip ko noon kung anong kalalabasan ng isang larawan kung iguguhit ko. Masaya ang naging unang araw. I also discussed to them some parts of my childhood days kung kailan ako nagkaroon ng interes sa Sining at kung paano ko iyon napaunlad. They're also attentive kaya hindi ako nahirapang ipaliwanag sa kanila yung basic lessons. Ang kahalagahan ng art at kung anong maitutulong nito sa in

Tulog pa rin si Lionel nang matapos ako sa pagluluto. Nakapagluto na ako't nakaligo. Nang balikan ko si Russel sa sala, mukhang malalim na rin ang tulog. Dahan-dahan akong sumiksik sa kaniya sa couch. “Hey, handsome...” mahinang saad ko habang pinaglalaruan ng daliri ko ang pang-ibaba niyang labi. Idinantay ko ang binti ko sa tiyan niya. “Russel...” Hindi siya natinag. Bumangon ako't tuluyan na siyang dinaganan. I buried my face on his neck while I'm on top of him. Nanatili ako sa ganoong posisyon at hinayaang lumipas ang ilang sandali. I closed my eyes and rested for a while. Hanggang sa naramdaman ko ang paggalaw niya. Ipinulupot niya ang mga braso sa akin. “Oh... my poor baby. I'm sorry,” aniya sa namamaos na boses habang marahang hinahaplos ang ulo ko. “I disturbed you.” I chuckled. It's too comfortable that I feel sleepy now. “Dinner's ready,” anas ko sa papahinang boses. “Alright. Five minutes,” he requested as he tightened the h

Makailang ulit kong pinasadahan ang establisyilemento kung saan ko tatagpuin si Venus. Bago pa man kami makarating dito ay sinabihan ko na siyang kasama ko si Russel nang sa ganoon ay hindi magulat.Sa isang maaliwalas at malawak na coffee shop na kahit tanghali na'y maeengganyo magkape ang sinoman.“I can wait for you here,” pagbabago ng isip ni Russel.“Sumama ka na.” Inangkla ko ang aking kamay sa braso niya at hinila siya papasok.Agad kong inilibot ang tingin ko upang maghanap ng magandang puwesto. Pinili ko ang sa bandang dulo, sa tabi ng bintana.“Sigurado kang ayos lang na nandito ako?” paninimbang niya.“Okay nga lang. Bakit hindi? Wala namang isyu.”I checked my phone. May message si Venus na nagsasabing malapit na siya. Habang nasa cellphone ang aking atensyon ay pansin ko naman ang tingin sa akin ni Russel kaya binalingan ko siya.“Bakit?”“Not