R-18“Did you enjoy the party?” Sandro asked the moment we got into his house.Mula kanina pa ay tinatanong niya na ako kung naging masaya ba ako. Pero kanina pa rin ako tahimik. Hindi ko rin siya gaanong nasasagot dahil magmula pa kanina ay may iniisip ako.“Hey, are you okay my love?” aniya saka lumapit sa akin.Hinawakan niya ang aking balikat at marahan akong pinaharap sa kaniya. Sa kaniyang mga mata agad ako tumingin.“Sorry, bigla lang akong may naisip. I thought I could easily shake that thought away in my head.”I can’t help but to feel a little envious on Luis and his wife while holding Katarina earlier. There’s something in me who wants to feel what Luis’ wife feels. To have a family of my own. To have a child with the man I love.Sandro stepped towards me. He touched my face and carefully caressed it with his thumb. Ngayong malapit ako sa k

 “Inis ka pa rin sa akin?”Napasimangot ako sa tanong ni Sandro. Pang-ilang tanong niya na iyon sa akin at obvious naman sa hitsura kong naiinis pa rin ako. Hindi ko alam kung manhid siya o gusto niya lang mang-asar.“Dapat Ira, hindi ka naiinis. Dapat ako. Ako yung hindi mapakali magmula pa kanina dahil hindi mo sinasagot ang phone mo.”Huminto ako sa paglalakad at tumingin nang diretso sa kaniya. Kapapasok lang namin ng kaniyang bakuran at narito kami sa sementadong pathway na napapagitnaan ng mga well-trimmed na santan. Humugot ako ng malalim na hininga at pinaningkitan siya ng mata.“You shouldn’t have done that, Sandro.”“Why? Ayaw mo bang hinahalikan kita sa harapan ng ibang tao? Nahihiya ka ba o kinahihiya mo ako?”Ang kaninang palaban na ekspresyon ko ay napalitan ng pag-aalala. Hindi naman iyon ang gusto kong iparating sa kaniya. Ang sa akin lang, ayoko sanang ginaga

 Mabilis na naglakad pabalik sa kinaroroonan ko si Froilan nang marinig niyang binanggit ko ang pangalan ng kaniyang kapatid. Akmang aagawin niya ang phone ko nang bigla akong tumalikod at agad itinaas ang kamay ko para sabihing huminto siya sa kaniyang ginagawa.“Tristan, nasaan ka?”Ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Nahihirapan akong kumalma dahil si Froilan ay nagmumura na sa harapan ko. Alam kong nag-aalala siya sa kapatid niya and he felt so helpless dahil wala siyang magawa.“Ate, hindi ko alam. Hindi ko po alam kung nasaan ako. Madilim ang paligid.”“Yung phone, paano ka nakatawag sa akin. Kaninong phone ito?”Humikbi pang lalo si Tristan.“Ate, hindi ko po alam. Pag-aari ng isa sa mga tao na dumukot sa amin, hindi ko kilala. Naiwan niya lang po. Numero mo lang ang saulo ko kaya nagbakasakali akong tawagan ka. Ate, tulungan mo ako please. Ayoko pang mamatay.”“Sh

 Kinakabahan ako pero pinili ko pa ring magpakatatag. Patuloy lang ako sa pagtakbo habang hawak ang aking phone. Ang flashlight niyon ang nagsilbing ilaw ko. I made it dim para hindi agad ako mapansin ng mga tao magagawi sa daang binabagtas ko.Sa hindi kalayuan ay nakarinig ako ng kaluskos sa bintana ng isang sasakyan. Mabilis akong nagtungo roon. Mula sa bintana ay sumilip ako. Nanlaki ang aking mga mata nang makitang puro bata ang laman ng sasakyan. Dahan-dahan akong umikot para buksan ang pintuan. My jaw dropped when I saw the state of the kids. Lahat ng mga ito ay marurumi at ang kanilang bibig ay mayroong mga tali para kahit iwanan sila ay hindi nila magawang sumigaw. Makalat din ang loob ng van. Halos hindi ko na rin masikmura ang amoy niyon. Inilawan ko sila isa-isa at sinubukang hanapin si Tristan. But no matter how hard I try, hindi ko ito makita. I signed the kids to remain silent. Nang makarinig ako ng ingay ng taong nag-uusap ay mabilis akong pumasok

 “Mag-iingat ka roon ha. Huwag kang makakalimot sa amin. Kapag bored ka, tumawag ka sa akin. Kahit buong gabi pa tayo mag-usap, ayos lang sa akin.”Sinubukan kong ngumiti kay Leona, ginawa ko ang makakaya ko para hindi magmukhang kawawa sa harapan nila. My heart’s pounding. My heart doesn’t want to leave this office but I already told Dad that I would go home after I bid my last goodbye to my co-workers.“Kapag dumalaw kami roon, will you tour us?” malungkot na tanong ni Dean sa akin.I widen my smile and nodded to him.“Of course, ikaw pa ba? Eh malakas ka sa akin.”He sighed heavily and get something from his pocket. Humakbang siya palapit sa akin at inabot ang kamay ko para isuot doon ang bracelet na hawak niya.“I’ve been planning to give this to you since the first month of you working here. I have a huge crush to you back then but you didn’t notice it. But i