The Estranged Kids of Mr. CEO のすべてのチャプター: チャプター 1 - チャプター 10

Natanggap ni Matthew ang imbitasyon na iyon sa Trinity High. Sa totoo lang, sapat na sa kanya na nagpapadala ng tulong ang Aragorn Winery Corporation. Hindi siya masyadong nagpapaunlak sa mga imbitasyon lalo na kung karamihan ay bata.   Alumni kasi siya ng paaralang iyon at sa matagal na panahon ay palagi rin niyang tinatanggihan ang paanyaya ng mga ito. Ngunit hindi sa pagkakataong iyon. Mahalaga ang okasyon dahil ika-isandaang taong anibersaryo ng Trinity High.   “Good morning, Mr. Aragorn. I am Ma. Thea Watanabe, a grade4 - Ambassador. Welcome to Trinity High. Let me accompany you to the event area,” masiglang bati ng batang babae habang naka-uniform at may kulay-maroon na sash, mahaba ang buhok at nakatirintas, may braces at nagniningning naman ang mga mata sa tuwa sa likod ng mga salaming iyon.    Hawak nito ang isang tablet kung saan nakalagay ang impormasyon ng taong kanyang dapat salubungin. Kaya parang kila

Inihahabilin ni Prim ang kanyang mga anak sa kanyang Tita Joy dahil may dadaluhan siyang Flower Arrangement Competition na isinagawa mismo ng kanyang kompanya sa ibang bansa upang i-promote ang Eufloria.   Dumiretso siya sa school ng kanyang mga anak upang sunduin ang mga ito.   Sa kabila ng pagiging abala ni Prim sa kanyang trabaho, hindi niya kinakalimutan ang kanyang responsibilidad sa mga anak. Kahit na nagkakaroon siya ng business trip sa ibang bansa, sinisikap niyang makadalo pa rin sa mga school activities ng mga ito. Mahalaga ang presensiya niya kahit minsan ay patapos na rin ang palatuntunan.   “Hindi ka ba natatakot na isang araw ay bigla kang tanungin ng mga anak mo kung sino ang tatay nila?”   Matagal na panahon na rin at iyon lang din ang paulit-ulit na inuusisa ng kanyang tita. Kinamatayan na nga ng kanyang Lola Matilda ang sama ng loob dahil sa nangyari sa kanya.  

Maagang gumising si Matthew upang pumasok sa opisina. Tulog na tulog pa ang kanyang asawa. Hinalikan niya ito at binulungan ngunit wala itong reaksyon. Kontento pa rin naman siya sa kanyang nakikita.   Maraming lalaki ang inggit na inggit sa kanya dahil siya ang pinalad na mapangasawa ang isang tulad ni Judea ngunit iyon ang akala nila. Hindi nila alam kung gaano sumasakit ang ulo niya dahil sa ginagawa ng asawa.   Tumunog ang kanyang cellphone. "Hello, kumusta? About tonight? Sige, I’ll meet you there,” tugon nito kay Noah Madrigal na isa ring successful businessman. Nakakatuwa ang kanyang kaibigan dahil napangasawa nito ang caregiver ng kanyang Lola Natalia.   Malapit silang magkaibigan ni Noah. Sa kanya humingi ng payo ang lalaki kung ano ang gagawin. Napasubo kasi sa isang arranged marriage ang kaibigan dahil sa huling kahilingan ng kanyang lola na mamamatay na.   Walang masama dahil dalaga naman

Bandang alas diyes ng umaga gumising si Dea. Balewala sa kanya ang nangyari ng nagdaang gabi. Hindi niya kailangang ma-guilty. Alam niya kung paano mapapaamo ang lalaki. Kaya niya itong paglaruan sa kanyang mga palad. Alam niyang si Matthew pa rin ang magso-sorry at hahabol sa kanya. Hindi niya kailangang mag-alala.   “Anong oras umalis ang Sir Matthew mo?”   “Maaga po, tulad ng dati,” nangingiming sagot ni Madame Paulita, siya ang cook sa bahay na iyon.   “Heto na po ang almusal.” Steemed rice and sunny side up ngunit nakasimangot siyang tumingin sa matanda.   “Almusal ba ito? Pakakainin mo ako ng ganito? Ipagluto mo ako ng iba. Allergic ako sa eggs.” Mabilis na kumilos ang mga kasambahay. Maging ang matanda at nataranta.   Hindi naman kasi nito ugaling mag-almusal. More on bread and fruits lang siya. Moody rin siyang mag-almusal. Picky sa pagkain kaya hindi madaling tandaan kun

Matagal na panahong sinusuyo si Prim ng lalaki ngunit hindi niya alam kumbakit walang spark pagdating kay Fernan. Guwapong lalaki si Fernan kahit magsuot siya ng pang magsasaka sa kanyang bukid, lulutang pa rin ang kanyang kakisigan.   Kahit ipagtulakan siya ng kanyang tita Joy ay hindi niya magawang sumunod. Kung lola Matilda nga niya ay walang nagawa, ngayon pa kaya na okay naman siya sa loob ng sampung taon.   Naalala niyang tanong ni Fernan. “Kailan mo ba ako sasagutin?” Madalas niyang palipad-hangin. Lahat naman ay idinadaan ni Prim sa biro. Ayaw lang niyang masaktan ang binata kaya sinasakyan niya ang trip nito.   Gaano man katotoo ang mga ito sa loob niya.   “Ano bang tanong mo?”   “Kailan mo nga ako sasagutin?”   “Nang ano ba? Sasagutin ng ano?”   “Anglabo mo kasing kausap…” &nb