“Are you okay?” Dinig ko ang malumanay niyang boses. Naguguluhan ako. Sigurado akong boses niya iyon pero heto siya sa harapan ko at nanlilisik pa rin ang mga mata. Nanginig ang mga labi ko nang makitang umangat ang dulo ng mga labi niya’t bumuo ng isang ngisi. “Hey...” Napapitlag ako nang maramdaman ang mainit-init at malambot na palad sa magkabilang pisnge ko. Bumungad sa ‘kin ang maamo niyang mukha at puno ng pag-alala. Inikot ko ang tingin. Puno ng empleyado ang elevator at siksikan pa. Napahawak ako sa dibdib ko. Hindi ako makahinga at nandidilim ang paningin ko. Nanghihina ako hanggang sa hindi ko na kinaya pang tumayo. Natumba ako pero agad nahuli ni Xeonne ang bewang ko. “The moment the elevator opens I want everyone out!” Dumagundong ang boses niya sa buong silid. Tanging katahimikan ang naisagot nila. Tahimik man ay ramdam ko ang namumuong tensyon sa paligid. Ramdam ko ang kaba nilang lahat. Umangat ang kamay niya sa likod ng ulo ko at nilagay ito sa balikat niya bago

Napabalikwas ako sa nakita at napatitig sa kawalan. Sigurado akong hindi panaghinip iyon dahil nakapikit man ang mga mata ay gising na gising naman ang aking diwa. Siguro ay imahinasyon ko lang. Napailing ako. Kusa lamang iyong lumabas sa isipan ko; hindi ko pinilit buuin na para bang nakita ko na ang pangyayaring iyon. Umiling ako. “Hindi, nangyari na iyon,” sabi ko sa sarili.Tinukod ko ang siko sa mesa at pinatong ang pisnge sa palad. Nagbangayan ang mga kilay akong napatitig sa kawalan. Pinipilit kong ibalik sa isipan ang mukha ng bata pero hindi ko ito maaninag. Ninanakaw ng berdeng mga mata nito ang atensyon ko.“Hindi kaya?” Napasinghap ako. “Ang batang iyon ay kababata ko at ang lalaki sa cruise na ama ni Xenon ay iisa?” Bumagsak ang balikat ko sa ideya. “Paano si Xeonne?”Imposible namang iisa si Xeonne at ang lalaking ‘yon dahil iba ang kulay ng mga mata nila. Ang layo ng tsokolate sa dahon. Maliban na lang kung natuyot ang dahon o ‘di kaya ay may lahing aswang si Xeonne ka

“You know him?” Pinuno na naman ng duda ang mga mata ni Drizelle. Pinanlisikan niya ako.Halos sabunutan ko ang sarili dahil huli na para bawiin ang nabanggit. Kailangan kong makaisip ng palusot.“Syempre!” masayahing wika ko at abot-tengang nginitian si Zander na ngayon ay titig na titig sa ‘kin. “Siya ang modelong crush ng pinsan ko. Halos lahat yata ng babae sa bayan eh patay na patay sa kaniya.” Lumapit ako kay Zander at malapitan siyang tinitigan.Humilig ako paharap para matitigan pa ito nang husto. Halos iilang pulgada na lang ang layo ng mga mukha namin. Hindi ito nangahas na lumayo imbes ay napalunok pa. Napangisi ako sa isipan. I still have the same effect at him just like three years ago.“What do you think you’re doing?” Mabilis na hinila ni Drizelle palayo si Zander.Tanginang babae ‘to. Nakakarindi. Nawala lang ako ng tatlong taon ay panay English na at may accent pa.“Tiningnan ko lang kung tama ba ang pinsan ko.” Napakamot ako sa batok.“Asal bundok talaga,” bulong ni

Kusang kinuha ng kamay ko ang teleponong tumunog at dinala ito sa tenga ko.“Good morning, this is Mont de Corp’s CEO’s executive secretary. How may I help you?” bungad ko.“May I talk to Mr. Monteverde?” tugon ng nasa kabilang linya.“May I know who is speaking?” Inipit ko ang telopono sa pagitan ng tenga at balikat ko saka pinagpatuloy ang pag-iencode.“Wilhelm Enterprise,” maikli nitong sagot.“Do you mind if I hold you for a moment?”“Not at all,” sagot ng lalaki sa kabilang linya.Hinold ko ang tawag at binalik ito sa lagayan. Tiningnan ko si Xeonne na umiwas ng tingin at binaba ang mga mata sa dokumentong hawak. Nagkunwari pang nagbabasa eh nahuli na.“Xeonne, someone from Wilhelm Enterprise wants to talk to you,” sabi ko pero hindi niya ako pinansin. “Xeonne,” tawag ko.Tinapunan niya lang ako ng tingin at mabilis ding binalik ang mga mata sa binabasa.“Seriously?” inis kong sabi. Ang dami ko pang gagawin tapos sinasayang niya pa ang oras.Bumuntong-hininga siya at sinara ang f

“Akala ko may lakad ka?” basag ko sa katahimikan.“It’s Sunday.” Sandali niya akong sinulyapan at agad ding binalik sa daan ang tingin.“And?” tinaasan ko siya ng kilay.“It’s family day,” sagot niya nang hindi inaalis ang tingin sa harap.“Marami pang mga Linggong dadating,” panggagaya ko sa tono niya.Tumawa siya nang mahina. “Did I upset you?”I looked away and muttered, “who wouldn’t? You and my best friend kissed.”“May sinasabi ka?” Sandali niya akong tiningnan.“Wala,” tugon ko sabay iling at pasimpleng nag-make face. Hinilig ko ang ulo sa gilid saka ngumiwi.Nilingon ko si Xenon sa backseat at wiling-wili ito sa paglalaro ng minions stuff toys. Sinuri ko muli ang car seat. Komportable naman ang anak ko. Binalik ko lang sa harap ang tingin nang makontento ako sa seguridad ng munti kong anghel.“Wife,” tawag ng katabi ko at nagpalingin naman ako sa gawi niya.Hindi ko alam kung bakit kusa akong napapalingon at nakangiti pa. Ewan ko ba. Hindi ko mapigilan ang labi na umunat ng is