ILANG ARAW pa ang ginasta ni Blythe sa pag-aanalisa ng tungkol sa payo ng kaniyang Mama Celia, hindi siya komportableng kausapin ang ama ni Zandro para humingi ng pabor dito. But much to her surprise, she found herself standing in front of their modern building. Filling her lungs with air while calming her thumping heart inside her chest, darn it's hard! Blythe prolonged her apology because she waited for them to finally come back as she wanted to express it personally, and at the same time inform them of Dame's existence. Still having a hard time figuring out where or how to start, this will be the first time she will meet the father of her husband. Yet, when the secretary summoned her inside his office Blythe just took a deep breath and leave everything to her guardian angel. Pagka-apak ng paa ni Blythe sa loob ay muli pa siyang sinalubong ng kaba lalo't ang ereng umiihip doon ay kay bigat gaya ng bawat kulay na taglay ng kapaligiran; pakiramdam niya ay para siyang sumusugod sa isa

SABAY SILANG pumasok sa grocery store pagkarating, si Venedict at kumuha ng cart at nagtulak doon habang nag-focus naman si Blythe sa hawak niyang listahan pero kalaunan ay na-walan din iyon ng saysay dahil memoryado ng binata ang mga kailangan nila sa bahay lalong-lalo na ang mga paborito ni Dame.Dahil sa binata ay hindi na nahirapang mamili si Blythe, madalas naman iyong mangyari basta kasama niya ito at tunay na malaking tulong si Venedict sa buhay niya. Hangga't maaari ay nais niya itong ingatan at alagaan, pero kung ganitong sinusubukan ng binatang guluhin ang kaniyang mga plano ay wala talaga siyang pagpipilian. Keeping him and Zandro at the same time is like playing with a scorching fire!Nang magawi sila sa section kung nasaan ang mga chocolate bars, sprinkles at kung ano-ano pang cake decorations ay muli niyang inumpisahan si Venedict ng usapan tungkol kay Elaine. She remembers that her cousin is not much fond of chocolate because she's health conscious just like the man beh

ANOTHER DULL week started, the emptiness around is getting wider that it's starting to occupy Blythe's little room of peace. It's wrong to feel this way, but Blythe has to admit that days without Venedict everywhere are somehow incomplete. Para bang sa ikalawang pagkakataon ay nararamdaman ni Blythe na mamatayan ng asawa. The pain, the longing; the tears and everything go back like those waves trying to touch the shore. It didn't end fast, it kept punishing her hard. Nevertheless, Blythe goes on with her positive mindset. Sooner, things will get better and this music of desolation flowing inside her body will turn into a livelier one and when that happens, she will surely just dance the negativities away. The road might be dark and scary right now, but with Dame by her side plus her family winning will be certainly on her side. Napatulala si Blythe sa dumating na message sa kaniya isang araw nang muli niyang matagpuan ang numero ng V building na muling umo-order sa kanila ng special

NAKAKA-BINGING katahikan ang sumalubong kay Blythe nang magmulat siya ng kaniyang mga mata, mabigat pa iyon at papungas-pungas. Nang tuluyan siyang magising ay mabilis na gumala ang mga iyon sa kabuan ng silid kung saan siya naka-tulog. The whole wide room is cute and so refreshing to the eye since it's made up of bamboo and tropical hardwoods, while the walls are made up of glasses only covered of white lace curtains.Nang hawiin ito ni Blythe ay mabilis niyang sinalubong ng malawak at kulay bughaw na karagatan, ilang metro ang layo sa kaniyang kinaroroonan. Hindi niya gaanong dinig ang pagaspas ng mga alon gano'n din ang malamig na hanging umiihip, subalit sapat na ang nakakamanghang tanawin sa kaniyang harapan para kumalma nang kaunti.Binalikan niya sa likod ng kaniyang isipan ang mga nangyari kanina sa labas ng cafe. Nag-uumpisa na namang magliyab ang sakit sa kaniyang dibdib at ang mugto pa rin niyang mata'y pinamumugaran na naman ng luha. Hinayaan lang sila ni Blythe, sa pinagd

NAPUTOL ANG pag-uusap ng dalawa nang may maingay na jet ski ang bigla na lamang dumaong sa kanilang harapan. Sabay nilang pinanood ang pagbaba roon ng lalaking naka-goggles at life vest pa. Hindi nagtagal ay tumayo si Venedict mula sa kanyang tabi para salubungin ang kabababa lamang na lalaki, nakipag-fistbump ito at bago sila magawi sa tunay na pakay ay ipinakilala muna siya rito."I don't really think this will work, dude. Sa ingay ng motor ng jetski, baka magising ninyo pati mga shokoy diyan sa loob ng karagatan," pabiro nitong aniya."So, be it. That's gonna be more adventurous." Kapagkuwan ay bumaling ito kay Blythe. "Naka-tikim kana ba ng dugo ng shokoy?"Nalilito pa si Blythe sa pinag-uusapan ng dalawa, pero nakuha pa rin niyang ilingan si Venedict sa itinanong nito. "Wala namang gano'n, hindi ba?""We don't know?" Venedict shrugged, a playful smile playing on his lips. "But I hope there are some, I miss fighting enemies with you."Natatawang umiling si Blythe. "Ang weird mo!"