NAPILI NAMING kumain sa malapit na resto, kung saan may bandang umaawit sa entablado. Maraming tao sa lugar at open iyon kung kaya naman ramdam ko ang ihip ng malamig na hangin sa katawan ko.  "Sigurado ka ba, Zandy na ok lang sa 'yo ang lugar na ito? You're rich man at hindi ka bagay sa lugar na ito," tanong uli ni Andrea kay Zandy nang makaupo kami sa bakanteng table. Ngumiti si Zandy at saglit na yumuko. "Don't treat me like a rich man tonight. At saka, gusto ko ring maranasan 'yong ganito, 'yong simpleng buhay. Isipin niyo na lang na we're on the same ground," seryoso ani Zandy. Tahimik lang ako habang pasimpleng umiirap sa mga sinasabi ni Zandy na ang hirap paniwalaan. Bakit ba kung umakto siya sa taong malalapit sa akin, animo'y mabait siya at walang ginawa sa akin. Naiinis ako at nagagalit sa pagpapakitang tao niya. "Teka ka nga, Chad um-order ka na nga ng food at drinks para masimulan na

NAPANGIWI AKO nang imulat ko ang mga mata ko dahil sa kirot na nagmula sa ulo ko. Pakiramdam ko rin, nanunuyo ang lalamun ko at bahagyang masakit iyon. Dahan-dahan akong gumalaw at muling napapikit ng masilaw ako ng sikat ng araw na tumagos sa bintana ng silid ko. Napasandal ako sa headboard at nasapo ang ulo ko. Nanghihina ang katawan ko at walang ganang gumalaw. "Ano bang nangyari?" nagtataka kong tanong. Inalala ko ang mga kaganapan sa nagdaang gabi pero napakunot ang noo ko dahil sa hindi ko maalala ang lahat. Ni hindi ko na natandaan kung paano nakauwi. Mabilis kong tiningnan ang suot ko na may kaba dahil baka kung ano'ng nangyari sa akin. Nang makita kong iyon pa rin ang suot ko, nakahinga ako ng maluwag. "Paano ako nakauwi?" tanong ko pa sa sarili ko. Ang huling naalala ko, lumabas kami ng Resto na iyon kasama sila ate Shai, pero umalis din sila at kami ang natira ni Zandy. Hanggang doon na lang at wala na akong ibang maalala. Napangi

HINDI KO magawang tumingin kay Zandy habang lulan kami ng sasakyan niya patungo sa restaurant kung saan kami magde-date daw. Pilit kong inalala sa isip ko ang ginawa ko nang nagdaang gabi at lahat iyon muling bumalik sa isip ko. Hindi ko na alam kung paano ako haharap kay Zandy. Tama siya, para nga akong baliw nang nagdaang gabi. Nahihiya ako sa sarili ko, maging kay Zandy dahil sa pinagagawa at pinagsasabi ko. Bigla ko tuloy pinagsisihan ang pag-inom ko ng marami. Naalala kong ako nga pala ang nanghamon kay Zandy na halikan ako, inilapit ko pa ang nguso ko sa kaniya dahil iniisip kong hindi naman niya iyon kayang gawin. Nakalimutan ko atang ginawa na niya iyon nang ikasal kami. Mayamaya pa'y huminto ang sasakyan sa tapat ng isang malaking restaurant. Napaka-elegante niyon mula sa labas at hindi maitatangging halos mayaman lamang ang kumakain doon. Glass wall iyon na may kakaibang mga ilaw sa taas na nakasabit. Hindi rin tipikal ang lamesa't

"MASYADO kang tahimik, Miles," pukaw ni Melissa sa akin habang naglalakad kami sa hallway ng department. Sabay-sabay kaming lumabas nila Melissa, Andrea at Chad habang naiwan naman si ate Shai.   "Siyanga pala, Miles bakit ka pinatawag ni Sir Troy?" usisa naman ni Andrea.   "Umusok na naman ba tainga niya sa magulo mong articles?" natatawa namang tanong ni Chad nang maalala nito ang nangyari noon na halos mabingi ako sa galit ni Sir Troy dahil sa magulong construction ng articles ko na daig pa ng high school journalist ang pagkakagawa. That was the time na sariwa pa ang sugat na ginawa ni Roven sa akin.   Binalingan ko sila at sumimangot. "He gave me a new project," pag-amin ko. "I hate this project at kung pwede ko lang ipasa ito sa iba, gagawin ko," malungkot kong sabi.   Nagkatinginan ang tatlo sa naging reaction ko. "Oh? Ano'ng problema sa new project bakit parang sobrang bigat naman ng problema

NAMAYANI ANG nakabibinging katahimikan sa loob ng sasakyan ni Zandy habang lulan kani niyon pauwi. Wala naman kasi siyang ibang choice kung 'di ang ihatid ako pauwi dahil naiwan ko ang sasakyan ko sa opisina dahil sa biglaang pag-imbita sa akin ni Tita Mandy. Bigla akong nanibago sa Zandy na kasama ko na gustong-gusto na palagi akong inaasar at nagagalit sa kaniya. Napakatatimik niya at hindi ako sanay na ganito siya. Higit lalo akong nacu-curious sa kung ano'ng nasa isip niya at sa totoong pagkatao niya. Katulad ko, alam kong may hinaing din siya sa buhay at gusto kong malaman iyon sa hindi ko alam na dahilan. "Do you really think na matatapos din ang marriage nating dalawa?" basag ko sa katahimikang namayani na parang nakakabingi. Hindi ko maintindihan ang sarili ko kung bakit gusto kong magsimula ng conversation sa kaniya. "I mean, if we keep on treating each other like this, sa tingin mo ganoon sila kadaling bibitaw sa atin?" sabi ko sa