All Chapters of Ang Lihim ni Mrs. Bienvenelo: Chapter 11 - Chapter 20
49 Chapters
Kabanata 10
Aviona’s POV“Kain lang nang kain, iha.” Natapos nang gamutin at balutin ng benda ni Manang Eba ang aking sugat. Kaagad niya akong pinakain nang matapos. Nagpresinta akong kumain nang mag-isa ngunit nagpumilit siyang subuan ako. Ang katwiran niya ay hindi raw ako makakakain nang maayos dahil sa aking sugat. “Lagi kitang hinihintay na bumaba upang mabantayan ka naming kumain. Ang kaso naman ay madalang ka lamang na lumabas sa kwarto mong ito.” Muli siyang sumalok ng pagkain gamit ang kutsara saka isinubo sa akin. Nilunok ko muna ang pagkain sa aking bibig bago nagsalita. “Pasensya na po kayo. Hindi po kasi ako sanay na humarap sa mga tao,” pag-amin ko.“Naiintindihan ko naman. Ang sa akin lang, kung may problema ka, magsabi ka sa amin. At kung wala man kaming maibigay na adbays, kahit papaano naman ay may napagsabihan ka. May nakinig sa iyo. Tulad nga ng napanood ko sa tibi, malaking gaan sa pakiramdam ang paglalabas at pagsas
Read more
Kabanata 11
Stavros’ POV “Mr. Bienvenelo, ready na po ang lahat. Kayo na lamang po ang hinihintay sa board room,” ani Dominic pagkapasok sa aking opisina. Sa narinig ay tumalima na ako at tumayo. Isinuot ko ang aking coat at saka hinigpitan ang aking necktie. Si Dominic naman ay nakatayo lamang sa harapan ng aking mesa, hinihintay akong makapag-ayos. Nang makuntento ako ay lumakad na ako palabas ng aking opisina. Nanatiling nakabuntot si Dominic sa akin. “Do I have any appointment after this?” This was a hell week. Kung hindi ako uma-attend ng mga meetings ay natatambakan naman ako ng mga papel na nangangailangan ng final review at pirma ko. Minsan ay kumikirot na ang ulo ko sa dami nang kailangang gawin. May ipinapatayo na kasing bagong hotel sa katabing syudad. Kaya ganoon na lamang kaabala ang lahat ng em
Read more
Kabanata 12
Stavros’ POV I had my fingers crossed. I was sitting on the bench outside the emergency room. I also stood up from time to time to peak at the door of the ER, expecting that the door would open anytime soon. Masyado akong nag-aalala sa kalagayan ni Aviona. Masyadong madami ang nawalang dugo sa kaniya. I still hoped that she’s going to be fine. Ako lang mag-isa ang sumama sa ospital. Gusto mang sumama ni Manang Eba ay sinabihan ko siyang maiwan na muna upang maghanda ng gagamitin ni Aviona habang naririto pa siya sa ospital. Mamaya rin ay susunod na iyon. Naagaw ng aking atensyon ang pagtunog ng aking cellphone. Hindi ko ito pinansin noong una. Wala na sana akong balak pang sagutin ito. Ngunit muli itong tumunog. Napipilitan kong kinuha sa aking bulsa ang cellphone at saka iyon sinagot. “What?” “H
Read more
Kabanata 13
Stavros’ POV The silence was deafening. I was here, sitting in the corner, away from my wife. It had been an hour since Aviona was transferred in this private room. She was there, lying and sleeping soundly on the hospital bed. Her face was serene. She looked so peaceful. You wouldn’t think that she was going through something hard, something deep. Napalingon ako sa pinto nang marinig kong may kumatok dito. Maya-maya pa ay dahan-dahan itong bumukas. Pumasok mula roon si Manang Eba. “Ser Stabros…” bati niya saka bahagyang yumukod. Tinanguan ko siya at saka itinuro ang bedside table. Hindi siya agad na kumilos. Tumingin ito sa kinahihigaan ni Aviona. Tinitigan niya ito. Ilang sandali lamang ay nasaksihan ko kung paano niya pasimpleng pinunasan ang ilalim ng kaniyang mga mata.&n
Read more
Kabanata 14
Aviona’s POV “Nagpakasal sila. At sa huli ay nagkaroon sila ng mga anak. Namuhay silang magkasama at masayang-masaya.” Isinara ni Sister Janet ang librong hawak niya. “At d’yan nagtatapos ang kwento natin para sa araw na ito.” Ang ganda ng kwento! Kwento iyon ng isang prinsesang naligaw at napahamak sa isang syudad tapos ay iniligtas ng isang ordinaryong lalaki. Nahulog iyong lalaki sa prinsesa kaya’t ginawa niya ang lahat para mapasagot ang prinsesa kahit na pinahirapan siya ng amang hari nito. “Oh, nariyan na pala ang Tata Pedro niyo!” nakangiting sabi ni Sister Janet na nakatingin sa aming likuran. Napukaw ang atensyon ko dahil sa sinabi ni Sister Janet. Agad kaming napalingon at nakita namin si Tata Pedro na may hawak-hawak na mga supot ng tsokolate. “Tata Pedro!” excited namin
Read more
Kabanata 15
Aviona’s POV “Nako kung nakita mo lang ang reaksyon ni Ser Stabros noong dumating siyang hindi pa namin nabubuksan ang pinto ng banyo mo. Para siyang magbubuga ng apoy anumang oras. At noong hindi niya kayang buksan iyong pinto sa pagtadyak, nagpakuha siya ng bareta kay Jessa. Sinira niya kaya ang pinto ng banyo mo para lang mailigtas ka,” masiglang kwento ni Manang Eba na may kasama pang mga aksyon. Lihim akong napabuntong-hininga. “At saka kung nag-alala kami ng mga kasambahay nang makita namin ang kalagayan mo noon, mas grabeng pag-aalala ang naramdaman ni Ser Stabros para sayo,” naging malumanay ang boses na dugtong niya. Tipid ko siyang nginitian. Hindi ko magawang maniwala sa kaniyang ikinuwento. Napakaimposibleng mag-alala si Stavros sa akin ng ganoon. Sa hinuha ko ay sinosobrahan lamang ni Manang Eba ang kaniyan
Read more
Kabanata 16
Stavros’ POV  Tahimik naming binabaybay ang daan pauwi. Aviona just got discharged a while ago. She had been staying there for three days exactly. Actually, she could already go home a day after the day she was brought in the hospital. But I asked Dr. Cruz to let her stay for another two days to check if her wound was truly fine. Walang umiimik sa aming tatlo. Kami lamang nila Manang Eba at Aviona sa loob ng sasakyan. Ako ang nagmamaneho habang nasa likuran naman silang dalawa. Napatingin ako sa front mirror para tingnan si Aviona. Nahuli ko siyang nakatingin sa akin ngunit agad niyang ibinaling sa may bintana ang kaniyang mga mata nang mahuli ko siya. Napangiti ako sa kaniyang reaksyon. I could say that something about us had improved. Hindi na kasi siya nagwawala sa tuwing nakikita niya ako. Hindi
Read more
Kabanata 17
Aviona’s POV “Mahal na mahal ka ng Tata Pedro, Ana.” “Ikaw kaya ang pinakapaborito ko sa lahat! At ikaw din ang pinakamaganda rito.” “Ang ganda mo talaga, anak.” “Akin ka lang, Ana. Akin lang ang katawan mo!” Nasundan iyon ng isang kahila-hilakbot na halakhak. Para akong nakaahon mula sa pagkalunod. Hingal na hingal akong napabangon sa aking kama. Napahawak ako sa aking dibdib. Ang sakit nito. Parang may pumipiga rito. Ang isa kong kamay ay naglakbay sa aking pisngi. Humihikbing pinahid ko ang luhang umagos sa aking pisngi. Pinagsamang luha, pawis, at sipon ang bumasa sa aking mukha. Nagising na naman ako mula sa isang bangungot. Napaatras at napasandal ako sa headboard ng kama. Niyakap ko ang aking mga binti habang walang tigil na humahagulgol. Sa tuwing nagigising ako mu
Read more
Kabanata 18
Aviona’s POV Nanigas ako sa aking kinatatayuan nang salubungin ko ang seryosong mukha ni Stavros habang siya ay nakapamulsa lang na nakatitig din sa akin. Ilang sandali kaming nagsukatan ng tingin. “What are you doing here?” pagputol niya sa katahimikang namamagitan sa amin. Wala sa oras na napalunok ako dahil sa klase ng tingin na ipinupukol niya sa akin. Galit ba siya dahil lumabas ako sa kaniyang mansyon? Napakagat ako sa aking pang-ibabang labi. “A-ahm…” Hindi ko alam kung paano magsisimulang magpaliwanag. Ayaw kong magkamali dahil baka saktan niya ako. Sa kaniyang itsura ngayon ay hindi malabong ganoon ang mangyari. Ganitong tingin din kasi ang natatanggap ko mula kay Tata Pedro noon bago niya ako umpisahang saktan. “I’m waiting, Aviona,” muling salita niya.&
Read more
Kabanata 19
Stavros’ POV Palingon-lingon si Aviona sa paligid. Sa tingin ko ay hinahanap niya ang nakalarong tuta kanina. Naalala ko kung paano ko siya sinundan sa kaniyang paggagala kaninang madaling araw. Noong nagising kasi siya ay eksaktong kagagaling ko lang sa banyo noon para umihi. Kitang-kita ko kung paano siya takot na takot na nagising sa kaniyang pagtulog. Hanggang sa lumabas siya ng kaniyang kwarto sa tulong ng CCTV na naka-install sa kaniyang kwarto. Doon na ako nagpasyang lumabas para sundan siya. Ginawa ko ang lahat para hindi niya maramdaman ang aking presensya. Pinanatili ko ang malayo ngunit sapat na distansya sa pagitan naming dalawa para mabantayan siya. Kaagad akong naalarma nang makita ko siyang napatigil sa tapat ng kusina. Ang nasa isip ko kanina ay mabuti na lamang at sakto ang aking paggising. Dahil baka maisipan na naman niya
Read more
PREV
12345
DMCA.com Protection Status