Kabanata 11

Stavros’ POV

“Mr. Bienvenelo, ready na po ang lahat. Kayo na lamang po ang hinihintay sa board room,” ani Dominic pagkapasok sa aking opisina.

Sa narinig ay tumalima na ako at tumayo. Isinuot ko ang aking coat at saka hinigpitan ang aking necktie.

Si Dominic naman ay nakatayo lamang sa harapan ng aking mesa, hinihintay akong makapag-ayos.

Nang makuntento ako ay lumakad na ako palabas ng aking opisina.

Nanatiling nakabuntot si Dominic sa akin.

“Do I have any appointment after this?” This was a hell week. Kung hindi ako uma-attend ng mga meetings ay natatambakan naman ako ng mga papel na nangangailangan ng final review at pirma ko. Minsan ay kumikirot na ang ulo ko sa dami nang kailangang gawin. May ipinapatayo na kasing bagong hotel sa katabing syudad. Kaya ganoon na lamang kaabala ang lahat ng empleyado ko sa main branch ng Crown Legacy Hotels.

“Wala na po para ngayong hapon. Pero may engagement party po kayong dapat daluhan mamayang alas otso ng gabi,” sagot niya pagkatapos tumingin sa kaniyang planner.

“Is that the engagement between Gonzales and Arturo?”

“Yes, Mr. Bienvenelo.”

“Okay.”

Nakarating na kami sa pintuan ng board room. Bago ko tuluyang pihitin ang seradora ay muli kong tinawag si Dominic. “Is there something odd that you notice about her today?” patungkol ko kay Aviona.

It had been a week since Aviona’s incident happened. The doctor that tend her wounds that day told me that I should look for her more often because she was suicidal. Kaya magmula noon ay pinakabitan ko ng CCTVs ang buong palibot ng bahay. So far, hindi na nasundan pa ang ganoong pangyayari. Although hindi kami nagkakasalamuha ay nalalaman ko naman na naging palalabas na rin siya ng kaniyang silid kaysa dati.

And Dominic was the one to monitor her whenever I am busy with my work.

Aviona became close to all the maids in the house, especially to Manang Eba. Hindi pa man siya gaanong palasalita, kahit papaano naman ay nag-improve ang kaniyang communication skills dahil kay Manang Eba.

I was not also sure kung napatawad niya na baa ko dahil ako na mismo ang umiiwas na magkaroon kami ng interaksyon. Ayokong takutin pa siya dahil sa aking presensya.

“Wala naman po, Mr. Bienvenelo. Katulad pa rin ng dati na lalabas tuwing kakain na at magpapahangin sa hardin o di kaya’y makikipagkwentuhan kina Manang Eba. Tapos ay matutulog pagdating ng ala una ng hapon.”

Tumango ako sa kaniyang sinabi. “Good.”

The meeting started immediately the moment that I sat on my seat.

Umikot ang meeting sa kung ano-anong mga pagbabago sa ipinapatayong hotel, kung magkanong budget ang nakalaan sa project, kung anong target date, at kung sino-sino ang mga bagong sponsors ng project. Sa kabutihang-palad, kaunti na lang ang bubunuin para sa target budget para rito.

Nasa kalagitnaan na kami ng presentasyon ng Finance Department nang biglang lumapit si Dominic sa akin.

“Mr. Bienvenelo,” tarantang bulong niya.

Kinunutan ko siya ng noo. Saglit pa akong tumingin sa nagpepresinta bago ko siya binalingan. “Why?”

“Si Mrs. Bienvenelo po.”

Bigla akong kinabahan sa tono ng kaniyang pagsasalita. “Why? What happened?” Nawala na ang aking atensyon sa nasa harapan.

This was the first time that he came to me because of Aviona. I was sure there’s something that had happened.

Kaagad na ibinigay sa akin ni Dominic ang tablet na nakakonekta sa CCTVs na nakakabit sa bahay. Ni-rewind niya ito sa parte na dapat kong makita.

Noong una ay wala namang kakaibang nangyari. Ngunit makalipas ang isang saglit ay nangyari na ang dahilan ng pagkataranta ni Dominic.

Aviona sat inside the tub full of water then sliced her neck using the toothbrush that she broke.

Napatayo ako sa sobrang gulat. Hindi ko alam pero nakaramdam ako ng takot at pag-aalala para sa aking asawa.

Nagsitinginan ang lahat ng tao sa loob ng silid sa akin.

Itinago ko ang aking naging unang reaksyon at ipinormal ang aking itsura saka tumikhim. “Meeting adjourned,” anunsyo ko.

Bumakas ang pagtataka sa kanilang pagmumukha. Ngunit wala na akong panahon na intindihin pa ang kanilang saloobin.

Nauna na akong lumabas kaysa sa kanila. Malalaking hakbang kong tinungo ang palabas ng building. Hindi pa rin nawawala ang negatibong mga emosyon sa aking loob. “Give me my phone.”

Nang maiabot ni Dominic ang cellphone ko ay agad kong hinanap ang numero ni Manang Eba at tinawagan. “Manang, check on Aviona. She did it again. She’s in her bathroom.”

“Ano?!” nabigla niyang sigaw.

“Please hurry, Manang. I’m already on my way. I’ll call an ambulance. Check on her immediately, please. She’s in her bathroom.”

“Yes, ser.” Narinig ko pang nagkakagulo na sila sa kabilang linya bago ko ito naibaba.

“Send an ambulance to my place, Dominic. And cancel all my appointments for today. I need to go,” nagmamadaling bilin ko sa kaniya. Eksakto dahil nakarating na kami sa parking lot noon.

Kaagad kong pinakarurot ang aking kotse pauwi. Napakurot ako sa pagitan ng aking kilay. “What have you done, Aviona? Why did you do that?” I asked the wind. Hindi ko alam kung ano at paano tumatakbo ang isip niya pero alam kong mahirap ang kaniyang pinagdadaanan. If only I could read her mind so I would know how I can help her.

Para bang ang bagal ng oras dahil sa sobrang pag-aalala. Hindi ko na nga naigarahe ang kotse at hinayaan na lamang sa harapan ng gate.

Nang makarating ako sa silid ni Aviona ay naroon lang sila Manang Eba sa labas ng banyo. Kaagad na umakyat ang dugo ko sa nakita.

What the hell were they waiting for?!

“Manang! I told you to rescue her! Bakit nariyan lang kayo sa harapan ng banyo?!”

Tarantang napalingon sila sa akin. Kaagad na lumapit sa akin si Manang Eba. “E-eh kasi ser, wala pong susi ang mga banyo ng bahay. Hindi po namin mabuksan dahil naka-lock sa loob.” Nakasalikop ang kaniyang mga palad na parang nagdadasal.

Hindi ko na siya pinagtuunan ng pansin dahil baka masigawan ko silang lahat muli. Kaagad akong lumapit sa pintuan. Malakas ko iyong kinatok. “Aviona?! Baby?! Answer if you’re awake please!”

Nang wala akong nahita at tinadyakan ko na ang pinto.

Oh, God! Please spare my wife. Please save her.

Ilang beses ko itong pinagtatadyakan pero wala talaga. “Get me a crowbar!”

Kaagad na tumalima ang isang katulong. Habang naghihintay ay wala pa rin akong tigil sa pagtadyak sa pinto. “Aviona, hold on please?!”

“Ito na po, ser.” Ibinigay ni Jessa sa akin ang bareta.

“Lumayo kayo,” utos ko.

Buong pwersa kong sinira ang seradora ng pinto.

Nang magtagumpay ay kaagad kong binuksan ang pinto para lamang makita ang kalunos-lunos na itsura na Aviona.

“Susmaryosep, anak!”

Tinakbo ko ang distansya at iniahon si Aviona sa bathtub na kulay pula na ang tubig. Inalis ko ang buhok na nakaharang sa kaniyang mukha. Lalong namutla ang kaniyang mga labi.

Ang bilis ng tibok ng puso. Ngayon na lang ako ulit nakaramdam ng takot na ganito. Takot na maiwan ng isang taong malapit sa akin kahit na hindo ko pa naman gaanong kakilala si Aviona. “Aviona? Can you hear me?” Sinipat ko ang pulso niya. At halos hindi na iyon pumintig! Inilapit ko ang aking tainga sa kaniyang bibig.

Nabunutan ako ng tinik nang marinig kong humihinga pa naman siya.

“S-ser, nariyan na po ang ambulansya.”

Nilingon ko sina Manang Eba na naiiyak na sa sitwasyon ni Aviona. Muli kong binalingan si Aviona na animo’y natutulog lang sa aking mga bisig. Hinalikan ko ang kaniyang tuktok saka hinaplos ang kaniyang pisngi. “Hold on, baby. The ambulance is already here.”