All Chapters of Her Hidden Secrets : Chapter 11 - Chapter 20

Pagbagsak akong humiga sa aking kama. Kararating ko lang galing university. Tumihaya ako ng higa. Tulad ng nakasanayan ko, napatitig ako sa kisame. "It's been two days. Two days na niya akong hindi kinakausap." I bit my lips. Huminga ako ng malalim para pigilan ang luhang unti-unting bumubuo sa gilid ng mata ko. I miss him. Nami-miss ko na iyong mga araw na palagi kaming magkasama. I miss the way he cares for me. I miss everything about him. "What should I do?" Napa-isip ako. Biglang lumiwanag ang mukha ko nang may maisip ako. I snapped my finger. "Oh, right! Alam ko na gagawin ko. Tingnan natin kong hindi mo pa ako papansinin sa gagawin ko." I said and devilishly smirked.""UY, magkikita sila mamaya ni Papa Seb." tudyo sa akin ni Jazzy. Siniko niya ako sa tagiliran na hindi ko pinansin. May sinusulat kasi ako kaya ayoko siyang pansinin. Magkasama kasi kaming magla-lunch nina Kolin. Kami ang pupunta ni Jazzy papunta sa room nina Kolin para sunduin siya para mag-lunch. Magkatabi l

DUMIRETSO ako nang kwarto pagdating ko sa bahay. I need to fixed myself first bago ko harapin si Daddy. I know he's home already dahil nakita ko ang kotse nito sa labas. "Done." I looked at my self in the mirror. Kailangan maayos akong haharap kay Daddy. Ayokong mapuna niya ako kapag may mali siyang makita. I'm always like this kapag si Daddy na ang pinag-uusapan. I always need to be the sophisticated and demeanour daughter of his. Perfect to be precisely.Nasa labas na ako ng library dahil alam kong sa mga oras na ito ay nandito si Daddy. Nakatayo lang ako at nag-aalangan kong pipihitin na ba ang door knob. I need to talk to him. I inhaled deeply and knocked the door first. "Come in," he firmly said. Maybe, Dad is tired and he didn't want to be disturbed. Kahit na hindi pa ako nakakapasok hindi ko maiwasang hindi kabahan. "Dad." I lowly uttered. Controlling myself not to stuttered and intimidated by my father's presence. Tiningnan niya ako pero kaagad ibinaba ang tingin sa mga

I'M now busy looking at the books I wanted to read to the library. Mag-isa lang ako ngayon dahil may tinatapos pang project si Jazzy while Kolin was busy doing her assignment for the first subject this afternoon. Nakatulog kasi ito kagabi kaya hindi niya nagawa. Ayan tuloy nagkanda-uga uga sa paggawa ng assignment niya. "Hi, Amara!" I automatically smiled when I saw Paul. Ibinalik ko muna ang librong chine-check ko at hinarap siya. "Hi." I replied. Lumapit siya sa akin. Nakita kong may dala itong mga libro. "May hinahanap ka din bang libro?" I asked. "Ah, oo. Ikaw ba?""Yes, I just found it awhile. Ano nga palang book hinahanap mo? Tulungan na kita," he volunteered. "No, you don't have to. Kaya ko naman and baka kasi maiistorbo kita," pagtatangi ko."I'm not busy. Nakita ko na naman iyong ibang librong hinahanap ko. Come on, accept my offer now before it expires," saad niya sabay taas ng kamay na may hawak na libro. "Fine... Doon tayo sa education books." Umalis kami sa side

Hindi pa man um-alarm iyong sinet kung time sa alarm clock, kaagad na akong tumayo mula sa kama para maligo. It's just 6:30 in the morning pero maaga akong nagising. May usapan kasi kami ni Seb na magkikita kami sa isang coffee shop malapit sa school.Pababa ako ng hagdan nang makasabayan ko si Manang Glenda. Hindi niya kasama ang anak na si Ate Rosanna. May bitbit itong feather dust at walis."Oh, ba't ang aga mo naman 'ta?" manang Glenda, ask. "May usapan po kasi kami ngayon ni Sebastian, ho. ""Naku, magdi-date ba kayo, hija?"Bigla akong napatigil sa huling baitang ng hagdan. "Po? H-hindi po."Ramdam ko tuloy ang pag-iinit ng mukha ko. Pasimple kong hinawakan ang pisngi. Parang nilalagnat ako sa init nito. Binalingan ko siya nang tingin. Hindi ko gusto ang tinging naabutan ko sa kanya. "What's with the face, Manang?" I asked. The way Manang Glenda looked at me may ibang pinapahiwatig. Naka-ngisi ito na tila ba tinutukso ako na makikita ko sa mga mata niya kahit hindi siya mags

IT'S been three days simula no'ng tinapos ko ang pagkakaibigan namin ni Sebastian, sa mismong despidida party niya. And we only have five days left before we graduate. "Amara..." Hindi sarado ang pinto kaya malayang naka-pasok si Kolin sa aking kwarto. Mabilis akong tumayo mula sa aking study table. Surprised with the sudden visit of Kolin. "Kolin... You didn't tell me that you're coming." She smiled a little bit. And I could saw that she was a bit hesitant. "I... I heard what happened. I'm... I'm sorry...""Alam mo na?"I bitterly laughed. She was about to speak to defend herself. "Amara hindi sa gano'n. You know that I always respect your decision, right?"Umupo ako sa kama. Gano'n din ang ginawa niya. A minute passed at hindi ako nagsasalita. "Hey, bakit natahimik ka?"I lowered my head and started to fidgeting my fingers. "I... I regretted it, Kolin. I regretted what I've done. I'm just so disappointed at him kaya nagawa ko iyon," nagsi-sising sabi ko. Totoo naman kasi. I